ชีวิตที่ถูกกำหนดไว้

 
          ตอนสี่มีใจความว่าผมเริ่มที่จะหาหลักฐานต่อ โดยสถานที่ต่อไปคือบ้านสัญจร ดั่งนั้นผมจึงโทรไปหาแก้วผู้เป็นภรรยาของสัญจรเพื่อบอกว่า
" ผมนะจะเข้าไปหาที่บ้านน่ะ "
# วันนี้ #
ผมมีความกังวลอย่างมาก ไม่รู้ว่าแรงกดดัน " มหาศาล " มาจากไหนกัน
โห้ !!!
ณ บ้านสัญจร
พอถึงผมเข้าบ้านสัญจรไม่ได้ ดูเหมือนบ้านที่ไม่มีใครอยู่เลย
ผมจึงดัน " ประตู " เข้าไป
เสียงประตูดัง แอ๊ก~แอ๊ก~ 
เสียงอันน่าขนลุกได้ดังขึ้นและผมรู้สึกได้ว่ามีตัวอะไรเขี่ยๆผมอยู่
# ผมหันไปดู #
ห่า 555 หมาเองหรอ
ตกใจ * หมด *
จากนั้น
ผมเริ่มสำรวจรอบๆบ้าน
ส่งเสียง
ไม่มีแม้นแต่เสียง 
โว้ย ! มีใครอยู่มั้ง
จากนั้น
มีเสียงประหลาดดัง แปะ~แปะ~
ผมเดินไปดู
มีเลือดเต็มไปหมดและมีลุงแก่ๆคนหนึ่งนอนอยู่
ผมพาลุงแกไปปฐมพยาบาลในบาล
พอลุงแก่ฝื้น
ผมถามลุงแกว่า
ผม : ลุงเป็นยังไงบ้าง
ลุง : ไม่เป็นไรลูก ขอบใจลูก
ผม : แล้วลุงไปทำอะไรตรงนั้น
ลุง : ลุงเป็นคนเฝ้าบ้านนี่นะ
       พอดีขึ้นไปซ่อมแซมหลัง
       ได้ยินเสียงตะโกน ก็เลยตกใจนิดหน่อย
ผม : ตะโกนเองแหละ
        ขอโทษจริงครับ
        พอดีผมมาหาภรรยาสัญจร
ลุง : ไม่อยู่หลอกจะ
        ย้ายออกไปนานแล้ว
        สัก 2 สัปดาห์ ได้
ผม : ขอบคุณครับ
 และนั่น
เป็นหลักฐานชิ้นเดียวที่ได้จากบ้านสัญจร