ชีวิตที่ถูกกำหนดไว้

          ตอนสี่มีใจความว่าผมเริ่มที่จะหาหลักฐานต่อ โดยสถานที่ต่อไปคือบ้านสัญจร ดั่งนั้นผมจึงโทรไปหาแก้วผู้เป็นภรรยาของสัญจรเพื่อบอกว่า

" ผมนะจะเข้าไปหาที่บ้านน่ะ "

# วันนี้ #

ผมมีความกังวลอย่างมาก ไม่รู้ว่าแรงกดดัน " มหาศาล " มาจากไหนกัน

โห้ !!!

ณ บ้านสัญจร

พอถึงผมเข้าบ้านสัญจรไม่ได้ ดูเหมือนบ้านที่ไม่มีใครอยู่เลย

ผมจึงดัน " ประตู " เข้าไป

เสียงประตูดัง แอ๊ก~แอ๊ก~ 

เสียงอันน่าขนลุกได้ดังขึ้นและผมรู้สึกได้ว่ามีตัวอะไรเขี่ยๆผมอยู่

# ผมหันไปดู #

ห่า 555 หมาเองหรอ

ตกใจ * หมด *

จากนั้น

ผมเริ่มสำรวจรอบๆบ้าน

ส่งเสียง

ไม่มีแม้นแต่เสียง 

โว้ย ! มีใครอยู่มั้ง

จากนั้น

มีเสียงประหลาดดัง แปะ~แปะ~

ผมเดินไปดู

มีเลือดเต็มไปหมดและมีลุงแก่ๆคนหนึ่งนอนอยู่

ผมพาลุงแกไปปฐมพยาบาลในบาล

พอลุงแก่ฝื้น

ผมถามลุงแกว่า

ผม : ลุงเป็นยังไงบ้าง

ลุง : ไม่เป็นไรลูก ขอบใจลูก

ผม : แล้วลุงไปทำอะไรตรงนั้น

ลุง : ลุงเป็นคนเฝ้าบ้านนี่นะ

       พอดีขึ้นไปซ่อมแซมหลัง

       ได้ยินเสียงตะโกน ก็เลยตกใจนิดหน่อย

ผม : ตะโกนเองแหละ

        ขอโทษจริงครับ

        พอดีผมมาหาภรรยาสัญจร

ลุง : ไม่อยู่หลอกจะ

        ย้ายออกไปนานแล้ว

        สัก 2 สัปดาห์ ได้

ผม : ขอบคุณครับ

 และนั่น

เป็นหลักฐานชิ้นเดียวที่ได้จากบ้านสัญจร