Idol Beloved ไอดอลที่รัก

 

-สนามบิน-

     "เธอ...เป็นอะไรมั้ย?" ฉันที่กำลังสำรวจดูตัวเองและข้าวของว่ายังอยู่ดีหรือเปล่า ก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งแทรกมาพร้อมกับมือที่ยื่นมาตรงหน้าฉัน

     "อ้ออ ไม่เป็นไรค่ะ ...!!" ฉันที่ตอบไปและมองตั้งแต่มือคนตรงหน้าขึ้นไปเรื่อยๆจนเห็นหน้าของเขา โห้ เทพบุตรชัดๆอ่ะ จะว่าโชคดีก็โชคดีนะ จะว่าโชคร้ายก็โชคร้ายนะที่มาเจอตาลุงคนนี่ แต่ฉันจะถือว่าฉันโชคดีคงจะดีกว่าเนอะ คริคริ ฉันส่งมือของฉันไปจับมือที่ยื่นมาไว้ และเขาก็ดึงฉันเพียงแรงเล็กน้อยของเขา ก็ทำให้ฉันแทบจะเซไปซบอกแหน่ะ แต่พอดีควบคุมตัวเองไว้ก่อน อร้ายย ฉันนี่ก็ไม่ค่อยบ้าผู้ชายเลยเนอะ

     "คุณรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปเรียกยามมาจับตาลุงคนนั้นก่อน"

     "ค่ะๆ...โอ๊ะ!" ฉันเพียงรับไปสั้นๆ ก็ต้องตกใจเพราะตอนที่เขาหันหลังฉันเห็นเลือดออกมาจากตรงหัวเขาด้วยอ่ะ แต่ฉันบอกไม่ทัน เขาก็เดินไปที่ยามก่อนน่ะ นี่เขาบาดเจ็บเพราะช่วยฉันหรอเนี่ย งือออ หรือว่าจะเป็นคนคนนี้นะที่เป็นเนื้อคู่ของฉันน่ะ แอร๊ยยย!! ต้องใช่แน่เลยอ่ะ

     "แกกกกกก!!!"

     "กรี้ดดดดด!!! แค่กๆ ปล่อยยย!!" อีตาลุงที่คงได้สติ วิ่งมาจากไหนไม่รู้มาบีบคอฉัน ซึ่งฉันไม่ได้ตั้งตัว มัวแต่เพ้อฝันบ้าบออยู่น่ะสิ 

     "เฮ้ยยย!!!ลุง!!!" ไม่นานยามที่กำลังมาจับตัวลุงก็วิ่งมาจับแกแยกกับฉันออกไป

     "แค่กๆ แค่กๆ" ฉันที่หลุดจากลุงก็รีบสูดลมหายใจเข้าออกอย่าเร็ว นี่ถ้ามาไม่ทันฉันคงได้ตายที่นี่วันแรกที่มาเหยียบที่นี่แน่ๆ แต่เสียใจนะ ฉันมันดวงแข็งไม่ตายง่ายๆหรอกย่ะ อีกอย่างฉันเจอเนื้อคู่ของฉันแล้วฉันไม่ยอมตายง่ายๆแน่

     "เธอไม่เป็นไรนะ?"

     "ค่ะ ไม่เป็นไร"

     "ฉันแจ้งตำรวจไปแล้ว เธอคงต้องอยู่เล่าเหตุการณ์ให้ตำรวจฟังก่อนนะ"

     "โอเคค่ะ"

     "นี่คุณ...มาเที่ยวหรอ?"

     "เอ่อ...ใช่ค่ะ"

     "คงจองที่พักเรียบร้อยแล้วนะ ผมคงอยู่เป็นเพื่อนคุณได้แค่ตำรวจมานะ"

     "เอ่อ...ฉันยังไม่มีที่พักหรอกค่ะ คุณพอจะรู้จักที่ดีๆ ปลอดภัยแล้วก็ถูกๆบางมั้ยคะ?"

     "ก็พอจะรู้จักนะ แต่คุณไว้ใจผมได้แล้วหรอ? มาต่างถิ่นแบบนี้ไม่ค่อยมีคนที่เชื่อใจได้หรอกนะ"

     "ก็คุณ...เป็นคนช่วยฉันเอาไว้ อีกอย่างฉันไม่รู้จักใครแล้วด้วย ฉัน...สามารถเชื่อใจคุณได้มั้ยนะ?"

     "ฮ่า คุณนี่ตลกนะ เอ่อ...ผมชื่อ "โก ซังกิ(Go SungKi)" นะ แล้วคุณล่ะ?"

     "ฉันชื่อ "แคท" ค่ะ ที่แปลว่าแมว"

     "อ๋ออออ โค-ยัง-งี (แมว) น่ารักดีนะครับ" โอ๊ยยยยยย อย่าชมแบบนี้เลย แล้วก็อย่างมองและก็ยิ้มแบบนี้เลย ฉันนี่แทบจะละลายลงไปกองกับพื้นแล้วเนี่ยยยย

     "ตำรวจมาแล้วนะ งั้นผมไปรอที่ร้านกาแฟข้างในสนามบินนะ เสร็จแล้วคุณก็ไปหาผมข้างใน ผมจะได้พาคุณไปจองที่พัก"

     "โอเคค่ะ...อ้าวววว" ฉันที่ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็เดินเหมือนรีบร้อนออกไป ...คงไม่มีอะไรด่วยใช่มั้ยนะ? ถ้าเขาไปก่อนที่ฉันจะคุยกับตำรวจเสร็จล่ะ ฮือออ แล้วฉันจะไปพักที่ไหน คงไม่หรอกนะ เขาเป็นเนื้อคู่ฉันนี่นะ

     "ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง เรื่องเป็นยังไงครับ..."แล้วฉันก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ตำรวจฟัง

--------------------------------------------------------------------------

     "โอเคครับ ขอบคุณสำหรับคำให้การนะครับ แต่เมื่อกี้ที่คุณเล่ามีผู้ชายมาช่วยคุณด้วยนี่ แล้วเขาหายไปไหนแล้วครับ"

     "อ้ออ คือเขาบอกว่าจะรอฉันอยู่ที่ร้านกาแฟในสนามบินน่ะค่ะ"

     "งั้นเราไปพร้อมกันเลยมั้ยครับ เพราะผมต้องการคำให้การของเขาอีกคนหนึ่ง"

     "ค่ะ เอางั้นก็ได้"

-ร้านกาแฟในสนามบิน-

     "คนไหนหรอครับ?" ฉันพยายามที่จะมองไปรอบๆ มองไปแต่ละโต๊ะ แต่ก็ไม่เจอเขาเลย ฮืออ เขาหายไปไหนเนี่ยยย แล้วฉันจะทำยังไงล่ะทีนี้ ฮือออ เนื่อคู่ของฉ้านนน

     "คือ...ไม่เจออ่ะค่ะ เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วค่ะ"

     "เอ๊ะ!"

     "จริงๆค่ะ เขาบอกว่าจะมารอที่นี่จริงๆนะคะ ฉันไม่ได้โกหก ก่อนที่เขาจะแยกจากฉันเขาก็ดูรีบร้อนยังไงไม่รู้ ฉันว่าเขาคงมีธุระด่วยแล้วก็คงไปแล้วล่ะคะ"

     "แล้วคุณพอจะจำหน้า หรือแบบข้อมูลอะไรของเขาได้มั้ย?"

     "ฉันจำหน้าเขาได้แม่นเลยค่ะ ส่วนชื่อ โก ซังกิ ค่ะ" ฉันจำได้หมดแหละ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา ท่าทาง เสียงของเขา และชื่อของเขา จริงๆแล้วฉันเป็นคนจำชื่อคนไม่ค่อยได้ เเต่เพราะชื่อเขาคล้ายๆกับ ชง จุงกิ ไง ฉันเลยจำได้ คริคริ

     "งั้นก็คงช่วยไม่ได้ ยังไงผมก็ต้องเจอผู้ชายคนนี้ให้ได้ ส่วนคุณผมขอบคุณมาก ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ"

     "เอ่อ!! คุณตำรวจค่ะ พอจะรู้จักที่พักดีๆ ถูกๆ บางมั้ยคะ?" ในสถานการณ์แบบนี้ไม่มีใครที่พอจะช่วยฉันได้เท่ากับคุณตำรวจคนนี้แล้วแหละ มาถึงขั้นนี้แล้วคงไม่มีอะไรที่ฉันจะทำไม่ได้แล้วล่ะ เอาล่ะ! ถ้าฉันมีที่พักเมื่อไหร่ ฉันจะใช้ชีวิตแบบที่ฉันฝันไว้ให้ได้เล้ย!

----------------------------------------------------------------------------

-ที่พัก-

     เฮ้อออ ในที่สุดฉันก็ได้ที่พักที่ดีและถูกแล้วด้วย ฉันนี่พึงคนไม่ผิดจริงๆ แต่กว่าที่ฉันจะมาถึงที่พักนี่ได้มันก็ดึกแล้วล่ะ ฉันได้แต่ลงไปกินของที่อยู่ในร้านสะดวก๙ื้อใต้ตึกนี่แล้วก็ขึ้นมานอนตีพุงอยู่บนเตียงนี่แหละ เฮ้อออ เหนื่อยเนอะวันนี้ ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยอ่ะ แต่พรุ่งนี้และวันต่อๆไปฉันไม่มีวันพลาด และฉันจะต้องระวังตัวให้มากขึ้นตัว ตอนนี้ซังกิจะอยู่ที่ไหนนะ เขามีธุระอะไรทำไมถึงรีบไปขนาดนี่นะ? แล้วเขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า? เฮ้ย! นี่ฉันกำลังคิดถึงคนอื่นนอกจากโอปป้าของฉันหรอเนี่ย บ้าๆ ไม่เอาล่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า

          #วันที่1

     อืมมมม วันนี้ฉันจะไปไหนดีนะ ไปตึกสังกัดโอปป้าดีมะ? กรี้ดดด!! ตื่นเต้นอ่ะ หรือว่าๆ ไปถ่ายรูปเล่นชิวแถวนี้ก่อนดี เฮ้ย หรือว่าไปไกลๆ ออกต่างจังหวัดเลยดีป่ะ ไปแค่รอบโซลก็พอม้างงงสำหรับวันนี้ สำหรับเช้านี้ฉันอาบน้ำแต่งตัวและมานั่งคิดทริปสำหรับวันนี้ มือก็สไลด์หาสถานที่ท่องเที่ยวชิคๆที่เหมาะกับฉันอยู่ ในหัวก็คิดไปต่างๆนานา โอ๊ยยย มันมีแต่ที่น่าไปทั้งนั้นเลยอ่ะ เลือกไม่ถูกจริงๆ ทำยังไงดีอ่าาาาา ...ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจลองนั่งรถบัสรอบๆกรุงโซลก่อนดีกว่า วันอื่นๆค่อยเจาะลึกลงไป วันนี้อยากไปชิคๆ ถ่ายรูปรอบๆก่อน ฉันอยากจะทำเป็นเพจเลยอ่ะ ฉันจะลงรูปที่ฉันถ่าย และเก็บความทรงจำของฉันทั้งหมดไว้ในเพจของฉันเลยล่ะ ว่าแล้วก็รออะไรล่ะ ไปกันเลย!!!

     ฉันเดินลงมาจากตึกที่ฉันพักและแวะเข้าไปในร้านค้าเพื่อหาอะไรรองท้องสักหน่อยก่อนออกทริปนี้ เอ๋? เช้าๆแบบนี้ฉันกินอะไรดีนะ ฉันเดินไปรอบๆแต่ก็คิดอะไรไม่ออกนอกจากขนมปังกับนม เอ๊ะ! นั่นมันข้าวปั้นเหมือนในซีรี่ย์เลยนี่หน่า ลองซื้อไปกินดีกว่า ไม่รู้ว่าจะอร่อยหรือเปล่าเนอะ

     "เอ๊ะ! ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ"ฉัน

     "คุณ!/คุณ!"เมื่อเราหันมามองหน้ากันและกัน และชี้นิ้วใส่กันและกัน

     "ซังกิ เมื่อวานคุณไปไหนมาหรอ ไหนบอกว่าจะพาฉันมาหาที่พักไง"

     "คือ...ผมขอโทษนะ ที่ไปโดยไม่ได้บอกคุณ แต่ผมมีธุระด่วนจริงๆ ขอโทษนะ"

     "อ้ออ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่ล้อคุณเล่นน่ะ" จริงๆแล้วฉันไม่โกรธเขาหรอกนะ ออกจะเป็นห่วงด้วยซ้ำ กลัวว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเขาหรือคนใกล้ตัวเขาน่ะ

     "แคทอ่ะ ทำผมตกใจหมดเลย คิดว่าคุณโกรธผมจริงๆซะอีกน่ะ"

     "ฮ่าฮ่า แล้วนี่คุณมาทำอะไรที่นี่หรอ?"

     "ที่จริงผมก็พักอยู่เเถวๆนี่แหละ ที่พักที่ผมจะแนะนำให้คุณก็ที่นี่แหละ"

     "อ้อออ"

     "แล้วนี่คุณกำลังจะไปที่ไหนหรอ?"

     "ฉันคิดว่าฉันจะนั่งรถบัสไปสำรวจรอบๆโซลก่อนน่ะค่ะ"

     "งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษวันนี้ให้ผมเป็นไกด์ให้คุณนะ" กรี้ดดดดด!! เหมือนเขาจะอ่อยฉันยังไงก็ไม่รู้เนอะ คริคริ งานคิดเข้าข้างตัวเองก็มา ทีมมโนก็ไม่มีพลาดนะจ้ะ

     "เอางั้นก็ได้ค่ะ" แล้วฉันจะช้าอยู่ไย ฉันก็รอคุณอ่อยอยู่นะ เนื้อคู่ของฉัน

------------------------------------------------------------------------

"ฉันมาถึงที่นี่ได้ไม่นาน ก็ได้พบกับคนที่ฉันเชื่อว่าเขาคือเนื้อคู่ของฉัน

เขาช่วยฉันจากผู้ร้ายที่มาหลอกลวงฉัน บางคนอาจจะคิดว่าฉันโกหก 

สร้างเรื่อง มโน หรือแต่งขึ้นมาเอง ฉันเองก็ไม่สามารถที่จะบังคับใครให้มาเชื่อฉันได้หรอก

ฉันแค่รู้ตัวเองดีว่าสิ่งที่ฉันบันทึกลงในนี้เป็นความทรงจำของเขาที่ฉันไม่อยากที่จะลืมมันเลย 

และยิ่งวันนี้ที่ฉันได้มาพบเขาโดยบังเอิญอีกครั้ง ฉันยิ่งมั่นใจว่าเขาคือเนื้อคู่ของฉันจริงๆ

วันนี้ฉันได้ไปทัวร์รอบโซลพร้อมกับเขา ฉันประทับใจมากทั้งบรรยากาศรอบเมือง

การเป็นอยู่ของคนเกาหลี ธรรมชาติต่างๆที่จัดระเบียบไว้อย่างดี

รวมทั้งไกด์ส่วนตัววันนี้ของฉันด้วย เขาใส่ใจฉันแม้กระทั่งเรื่องที่เล็กน้อยที่สุด

เขาดีกับฉันมากเลย ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันชอบเขานะ แต่ไม่รู้ว่าเขาก็ชอบฉันด้วยหรือเปล่า?

แต่ยังไงวันนี้ฉันมีความสุขมากๆเลย และอยากให้ทุกคนได้เห็นรูปที่ฉันถ่ายมานะคะ..."

     ฉันปิดแล็ปท็อปด้วยความอิ่มใจ คุมจริงๆที่ฉันได้มาที่นี่ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องพักแล้ว ฉันเริ่มที่จะเขียนบล็อกของตัวเองในวันแรกที่ฉันไปเที่ยวมารอบโซลวันนี้ ฉันลงรูป และความรู้สึกของฉันเอาไว้ในนั้น ฉันไม่สนใจหรอกว่าใครจะว่าฉันว่าเพ้อเจ้อหรือมโนไปเจอ ฉันคิดว่าถ้าเราคู่กันยังไงก็คงไม่แคล้วกันหรอก

          #วันที่2

     "อ้าวว ซังกิทำไมคุณมาอยู่ตรงนี้ล่ะคะ?" ฉันลงมาจากตึก ก็เห็นว่าซังกินั่งรอฉันอยู่ตรงบันได้ขั้นสุดท้ายพอดี

     "ผมมารอคุณไง"

     "มารอฉัน? แล้วนี่คุณไม่มีงานทำบ้างหรอคะ?"

     "ใช่ผมมารอคุณ ส่วนงานที่ผมทำมันค่อนข้างอิสระน่ะ"

     "อ้ออออ ดีจัง"

     "อืมมม แล้ววันนี้คุณได้แพลนไว้มั้ยว่าจะเที่ยวไหนดี"

     "อืมมม ฉันอยากไปที่ที่ศิลปินหรือดาราไปกันน่ะค่ะ"

     "ฮ่าฮ่า เป็นติ่งหรอเราอ่ะ"

     "ก็ แฮ่ๆ ก็ทำนองนั้นแหละค่ะ"

     "งั้นผมว่านะ ถ้าอยากเจอจริงๆก็ต้องแม่น้ำฮัน"

     "แม่น้ำฮันหรอคะ?"

     "ช่ายย แต่ต้องเป็นช่วงดึกๆนะ ช่วงนั่นน่ะดารานักร้องก็พาหมามาเดินเล่นกันอยู่บ่อยๆ"

     "จริงหรอคะ?"

     "จริงสิ! ผมจะหลอกคุณทำไมล่ะ"

     "งั้น...ช่วยพาฉันไปทีนะคะ"ที่จริงมาก็ดีอยู่นะ แต่ว่าโอปป้าของฉันไม่ได้เลี้ยงหมาน่ะสิ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ได้เจอใครก็ถือว่าโชคดีทั้งนั้นแหละ แถมยังไปกับซังกิด้วยคงโรแมนติกน่าดูเลยเนอะ

"ได้สิ แต่...ตอนนี้เราไปไหนกันดีล่ะ" ซังกิถามขึ้น

"..." นั่นน่ะสิ ฉันไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยอ่ะ

"ยังไม่มีแพลนใช่ม้าา งั้นตามผมมา..." กรี้ดดดดด!! เขาอ่อยฉันอีกแล้วง่าาา พอเขาพูดจบก็จับข้อมือพาฉันไป

------------------------------------------------------------------------

"วันที่ 2 กับสวนสนุกที่ฉันสามารถยิ้มได้ทั้งวัน วันนี้ถึงแม้ว่าจะผิดแผนไปสักหน่อย

แต่ยังไงก็ยังสนุกและมีความสุขมากๆเลยล่ะ 

ฉันมีความสุขนะเวลาอยู่กับเขา

ที่สวนสนุกฉันได้เล่นเครื่องเล่นที่ไม่เคยเล่นมาก่อนตั้งหลายอย่าง

ได้ซื้อที่คาดผมเป็นหูสัตว์ และกินไอศกรีมกับเขาด้วย

และคืนนี้ฉันจะไปที่ริมแม่น้ำฮันกับเขา ที่ฉันไปน่ะเพราะฉันอยากเจอดรา นักร้องศิลปินต่างหากล่ะ

ฉันไม่ได้อ่อยเขาจริงๆนะ ไม่ได้มโนเองด้วย

ส่วนรูปเดี๋ยวคืนนี้แคทจะมาลงรีวิวให้ดูหมดทั้งวั้นนี้เลยทีเดียวนะคะ

ตอนนี้แคทต้องไปที่แม่น้ำฮันก่อน อันยองนะคะทุกคน..."

     ฉันกลับมาเก็บของ ล้างหน้าล้างตาที่ห้องพักก่อนที่จะไปแม่น้ำฮันต่อ วันนี้แหละฉันจะต้องเจอใครสักคนแน่ๆ ลางสังหรณ์ของฉันมันบอกแบบนั้น

-ริมแม่น้ำฮัน-

     "แคท คุณต้องดูดีๆนะ เพราะบ้างทีเราอาจจะจำเขาไม่ได้"

     "แน่นอนอยู่แล้วล่ะ ไม่ว่าใครแคทก็ต้องจำและเจอให้ได้เลย ซังกิคอยดูนะ"

     "โอเคคร้าบบบ" ตอนนี้เราถึงริมแม่น้ำฮันเป็นที่เรียบร้อยแล้วจ้า ฉันตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะ กรี้ดดดดดดด!!วันนี้ฉันจะเจอใครน้าาา ถ้าวันนี้ฉันได้เจอใครสักคน คอยดูเถอะฉันจะมาเฝ้าทุกคืนเลย!

     "เอ๊ะ!นั่นมัน...กรี้ดดดดดดด!!!" ฉันเจอแล้ว! ฉันเจอแล้ว!! ฉันจำได้ว่าเขาเป็นนายแบบที่ฉันติดตามในไอจี แต่ตอนนี้ฉันกลับจำชื่อเขาไม่ได้ซะงั้น แต่ไม่ว่าจะจำได้หรือไม่ได้ฉันก็วิ่งแจ้นไปดักหน้าเขาแล้วล่ะตอนนี้

     "เอ่อ คุณเป็นใครครับ?" แกรรร๊ พออยู่ใกล้ๆแบบนี้เขาสูงมากเลยล่ะ หล่อมากด้วยแม้ว่าฉันจะเห็นแค่ตาก็เหอะ

     "เอ่ออ ขอโทษนะคะ ฉันเป็นแฟนคลับคุณจากไทย ขอลายเซ็นต์กับถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ?"

     "เอ่อ ครับๆ" นายแบบคนนี้มองไปรอบๆก่อนจะตอบตกลง คงจะกลัวว่าคนจะเห็นล่ะสิ

     "แคทฝากกระเป๋าไว้กับผมก่อนก็ได้นะ"เมื่อซังกิเห็นว่ากระเป๋าฉันมันเกกกะก็เลยแย่งไปถือไว้เอง

     "แฟนคุณน่ารักนะครับ"

     "อ้ออ ไม่ใช่แฟนหรอกค่ะ" แหมมมม แซวแบบนี้ไม่คิดว่าฉันจะเขินบ้างเลยเนอะ

     "ครับ พร้อมนะครับ แชะ!" และซังกิก็เป็นคนถ่ายรูปให้ฉัน

     "ขอบคุณนะค่ะ"

     "ครับ ติดตามและเป็นกำลังใจให้ผมต่อไปนะครับ"

     "ค่าาาา" กรี้ดดดดดดดดด!!!! แกกกกก ฉันอยากจะกรี้ดให้โลกแตก โอ๊ยยย ใครไม่มาเป็นฉันคงไม่รู้หรอกว่ามันรู้สึกตื่นเต้นและก็รู้สึกดีแค่ไหนอ่ะ ที่อยู่ก็เจอผู้ชายแสนดีสองคน อิอิ เอ๊ะ!ซังกิไปไหน นายแบบคนนั้นเดินจากไปนานแล้ว ฉันที่เพิ่งเพ้อจบก็หันมาในทางที่คิดว่าซังกิจะอยู่ แต่ก็ไม่มีแม้กระทั่งเงา นั่น!กระเป๋าฉันนิ ฉันวิ่งไปเก็บกระเป๋าของฉันที่เหมือนถูกทิ้งไว้อย่างไม่ไยดีกับพื้นหญ้า ฉันรีบตรวจดูในกระเป๋า ทุกอย่างอยู่ครบ เฮ้ย!กระเป๋าตังค์ฉันล่ะ

ซังกิ...

 

 

 

"ติดตาม ติชม แนะนำด้วยนะคะ"