We love... เรื่องรักของเรา
-
เขียนโดย 
HanaHana[ฮานาฮานะ]
วันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.19 น.
22 ตอน
1 วิจารณ์
23.00K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.14 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
แชร์เรื่องสั้น
21) [END] -อาเหม่ย&ซินหวู่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“บก.ซินหวู่!”
ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเกาะแขนซินหวู่ทันทีที่เดินเข้าไปยังบริเวณถ่ายปก เธอคงเป็นนางแบบที่จะขึ้นปกวันนี้ เธอสวย ขาว และดูเซ็กซี่เอามากๆ แต่ทำไมฉันกลับไม่ชอบเธอเอาซะเลย เอ๊ะ...โรคชอบของสวยๆงามๆของฉันหายไปไหนแล้วล่ะ?
การถ่ายปกยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ แม่นางแบบนั่นเอาแต่เรียกหาซินหวู่ โหยหวนยิ่งกว่าวิญญาณตัดสัมพันธ์ไม่ขาดซะอีก เรียกให้ดูท่าโพสบ้างเอย สีลิปบ้างเอย เสื้อผ้าบ้างเอย ซินหวู่เขาเป็นบก.นะย่ะไม่ใช่ช่างแต่งหน้าแต่งตัว เรียกอยู่นั่นล่ะ!
“ดูวันนี้คุณอาเหม่ยอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยนะครับ” พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน
“ประจำเดือนไม่มา”
“คุณท้องหรอครับ!!!”
พนักงานคนนั้นตะโกนออกมาเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามองเป็นตาเดียว ฉันรีบหันไปปิดปากเขาและลากตัวออกมา แต่เมื่อมองหน้าเขาดีๆแล้ว เขากลับเป็น... รุ่นพี่ O_O!
“มองหน้ากันได้สักทีนะ เธอเอาแต่มองบก.ซินหวู่ไม่วางตาจนฉันไม่กล้าเข้าไปทัก ในที่สุดก็ตัดสินใจเข้าไปทักแม้อาจจะโดนต่อยกลับมาก็ได้”
“รุ่นพี่ก็พูดเกินไป ว่าแต่...รุ่นพี่ทำงานที่นี่หรอค่ะ?”
“ทำได้หลายปีแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยบก.ซินหวู่อยู่ด้วยนะ รู้เรื่องเธอกับบก.เยอะแยะเลยล่ะ ไม่ว่าจะเรื่องที่เธอมาเป็นแฟนหลอกๆของเขาด้วย” รุ่นพี่กระซิบบอกฉันเบาๆ “ไม่ต้องห่วงฉันไม่บอกใครหรอก”
“อะแฮ่ม!”
เสียงเมือกติดคอดังมาจากด้านหลังของฉันกับรุ่นพี่ รุ่นพี่ที่กอดคอฉันรีบยกมือลงก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่มเดินไปหาบก. และเดินจากไป อ้าว~ ไม่พูดอะไรสักหน่อยหรอ?
“เธอรู้จักกับหวี่ถังได้ยังไง?” เขาดูเข้มขรึมกว่าปกติ ทำเอาฉันคิดคำตอบแทบไม่ทัน “แล้วเขาคุยอะไรกับเธอ?”
“เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหา’ลัยของฉัน คุย...ก็เรื่องทั่วไป ถามสารทุกข์สุขดิบ”
“หมอนั่นไม่ใช่คนที่เธอควรจะเข้าใกล้ อยู่ห่างๆเขาไว้”
“แต่รุ่นพี่เขาเป็นผู้ช่วยนายนะ”
“เป็นผู้ช่วยยิ่งต้องระวัง อย่าอยู่ห่างจากฉันเกิน 3ก้าว”
“ห๊ะ!?”
เขาดูไม่ได้พูดเล่นเหมือนทุกครั้ง คำสั่งคราวนี้ของเขาดูจริงจังและเข้มงวดมาก เขาทำจริง! เขาไม่ให้ฉันอยู่ห่างจากตัวเกิน 3ก้าวเลยล่ะ -_- มีบ้างที่ฉันแอบหลบออกมา ก็นะ...คุยเรื่องงาน น่าเบื่อ แต่เขาก็กลับมาคว้าให้ฉันอยู่ข้างกายดังเดิม -_-^
“บก.ซินหวู่ค่ะ อยู่นี่เองฉันตามหาตั้งนาน” ยัยนางแบบมารผจญ!!!! ฉันหันหน้าหนีก่อนที่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้วฆ่าหล่อนซะ “ถ่ายแบบเสร็จแล้วบก.ช่วยเลี้ยงข้าวฉันเป็นการตอบแทนเล็กๆน้อยๆหน่อยสิค่ะ ^^”
ฉันจ้องหน้าซินหวู่ด้วยอาการไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินออกมาจ๊ะเอ๋กับรุ่นพี่ มาได้จังหวะจริงๆเลยรุ่นพี่ -_-; รุ่นพี่ยืนยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมอยู่ตรงหน้าฉันที่ไม่ห่างจากซินหวู่
“จะกลับแล้วหรอ? เดี๋ยวฉันไปส่งก็ได้นะ ดูท่าทางบก.จะไม่สะดวกซะแล้วสิ” รุ่นพูดเสียงดังโดยเหน็บคนข้างหลังฉัน
“ขอโทษด้วยนะครับ ผมคงเลี้ยงอาหารคุณไม่ได้แล้วเพราะคนรักของผมกำลังรออยู่ ขืนปล่อยเธอไว้นานเดี๋ยวโดนร็อคไวเลอร์คาบไปซะก่อน”
คนรัก กรี๊ดดดดดดดดดด~ เขาบอกด้วยล่ะว่าฉันคือคนรักของเขา >///< ซินหวู่เดินมาคว้าแขนฉันให้เดินออกห่างจากจุดตรงนั้น ห่างจากรุ่นพี่ และยัยนางแบบนั่น เขาอาสาขับรถมาส่งฉันที่บ้าน
“ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าเข้าใกล้ไอ้หมอนั่น ต่อให้มันเป็นญาติฉันก็เถอะ ฉันก็ไม่ไว้ใจมันอยู่ดี เธอรู้มั้ยว่ามันน่ะเป็นเสือผู้หญิงเลยนะ เล็งใครไว้ไม่เคยพลาดหรอก!”
“ญาตินายหรอ?” ข่าวใหม่ข่าวร้อนเลยนะเนี่ย o_O “นายไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่สนรุ่นพี่หรอก”
“เธอไม่สนแต่ถ้าไอ้หมอนั่นสนเธอล่ะ เพราะฉะนั้น...แต่งงานกับฉันนะ”
“เฮ้ย! นายจะบ้าหรอ? เราพึ่งคบกัน(แบบจริงๆจังๆ)เมื่อชั่วโมงที่แล้ว นายจะขอฉันแต่งงานเลยเนี่ยนะ”
“ทำไงได้ล่ะ เธอยิ่งเป็นคนอารมณ์แปรปรวนเอาใจยากอยู่ด้วย แต่งๆตอนนี้ไปเลย เผื่อวันข้างหน้าเธอเปลี่ยนใจขึ้นมาฉันก็แย่สิ”
“ไม่แต่ง(ตอนนี้)”
“งั้น...” เขาทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเลี้ยวรถกลับไปอีกทางซึ่งไม่ใช่ทางไปบ้านฉัน แต่เป็นบ้านเขาแทน “ถ้าเธอไม่แต่ง เธอก็ต้องเป็นของฉันก่อน”
“ห๊ะ!?”
“ฉันมี 2ทางเลือกให้เธอคือ 1แต่งงานกับฉันตอนนี้เลย หรือ 2ตกเป็นของฉันซะตอนนี้”
...ฉันว่าทางไหนฉันก็ต้องเสร็จนายอยู่ดี แค่ช้าหรือเร็วก็เท่านั้นนะ!
“ฉันไม่เลือก! ถ้านายบังคับฉันฉันจะเลิ...”
จุ๊บ!
“นาย...” เขาปิดปากฉันด้วยปากของเขา
“ห้ามพูดคำนั้น ฉันรู้ว่าเธอไม่มีทางสนใจใครอื่นนอกจากฉันหรอก ^^” เขายิ้มก่อนจะทำหน้าเศร้า “แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี เวลาอยู่กับไอ้หมอนั่นเธอดูสบายใจกว่าอยู่กับฉัน”
“เปล่าสักหน่อย... ฉันสบายใจเวลาอยู่กับนายนะ แต่...แต่...แต่ฉันแค่ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าคนมีแฟนเขาทำกันยังไง >////<”
“เพื่อเป็นการปลอบใจฉัน”
เขายิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ฉัน เขาประทับริมฝีปากลงมาอย่างอ่อนโยน มันทั้งนุ่ม ละมุนละไม หอมหวานกว่าที่เคยได้ยินมาสักอีก พอได้ลองสัมผัสเองมันดีแก่ใจจริงๆ ฉันรักนายจังเลย...ซินหวู่
[END]
ตอนบ่ายจะลงตอนจบของอีกคู่นะจ๊ะตัวเธอ
ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเกาะแขนซินหวู่ทันทีที่เดินเข้าไปยังบริเวณถ่ายปก เธอคงเป็นนางแบบที่จะขึ้นปกวันนี้ เธอสวย ขาว และดูเซ็กซี่เอามากๆ แต่ทำไมฉันกลับไม่ชอบเธอเอาซะเลย เอ๊ะ...โรคชอบของสวยๆงามๆของฉันหายไปไหนแล้วล่ะ?
การถ่ายปกยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ แม่นางแบบนั่นเอาแต่เรียกหาซินหวู่ โหยหวนยิ่งกว่าวิญญาณตัดสัมพันธ์ไม่ขาดซะอีก เรียกให้ดูท่าโพสบ้างเอย สีลิปบ้างเอย เสื้อผ้าบ้างเอย ซินหวู่เขาเป็นบก.นะย่ะไม่ใช่ช่างแต่งหน้าแต่งตัว เรียกอยู่นั่นล่ะ!
“ดูวันนี้คุณอาเหม่ยอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยนะครับ” พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน
“ประจำเดือนไม่มา”
“คุณท้องหรอครับ!!!”
พนักงานคนนั้นตะโกนออกมาเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามองเป็นตาเดียว ฉันรีบหันไปปิดปากเขาและลากตัวออกมา แต่เมื่อมองหน้าเขาดีๆแล้ว เขากลับเป็น... รุ่นพี่ O_O!
“มองหน้ากันได้สักทีนะ เธอเอาแต่มองบก.ซินหวู่ไม่วางตาจนฉันไม่กล้าเข้าไปทัก ในที่สุดก็ตัดสินใจเข้าไปทักแม้อาจจะโดนต่อยกลับมาก็ได้”
“รุ่นพี่ก็พูดเกินไป ว่าแต่...รุ่นพี่ทำงานที่นี่หรอค่ะ?”
“ทำได้หลายปีแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยบก.ซินหวู่อยู่ด้วยนะ รู้เรื่องเธอกับบก.เยอะแยะเลยล่ะ ไม่ว่าจะเรื่องที่เธอมาเป็นแฟนหลอกๆของเขาด้วย” รุ่นพี่กระซิบบอกฉันเบาๆ “ไม่ต้องห่วงฉันไม่บอกใครหรอก”
“อะแฮ่ม!”
เสียงเมือกติดคอดังมาจากด้านหลังของฉันกับรุ่นพี่ รุ่นพี่ที่กอดคอฉันรีบยกมือลงก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่มเดินไปหาบก. และเดินจากไป อ้าว~ ไม่พูดอะไรสักหน่อยหรอ?
“เธอรู้จักกับหวี่ถังได้ยังไง?” เขาดูเข้มขรึมกว่าปกติ ทำเอาฉันคิดคำตอบแทบไม่ทัน “แล้วเขาคุยอะไรกับเธอ?”
“เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหา’ลัยของฉัน คุย...ก็เรื่องทั่วไป ถามสารทุกข์สุขดิบ”
“หมอนั่นไม่ใช่คนที่เธอควรจะเข้าใกล้ อยู่ห่างๆเขาไว้”
“แต่รุ่นพี่เขาเป็นผู้ช่วยนายนะ”
“เป็นผู้ช่วยยิ่งต้องระวัง อย่าอยู่ห่างจากฉันเกิน 3ก้าว”
“ห๊ะ!?”
เขาดูไม่ได้พูดเล่นเหมือนทุกครั้ง คำสั่งคราวนี้ของเขาดูจริงจังและเข้มงวดมาก เขาทำจริง! เขาไม่ให้ฉันอยู่ห่างจากตัวเกิน 3ก้าวเลยล่ะ -_- มีบ้างที่ฉันแอบหลบออกมา ก็นะ...คุยเรื่องงาน น่าเบื่อ แต่เขาก็กลับมาคว้าให้ฉันอยู่ข้างกายดังเดิม -_-^
“บก.ซินหวู่ค่ะ อยู่นี่เองฉันตามหาตั้งนาน” ยัยนางแบบมารผจญ!!!! ฉันหันหน้าหนีก่อนที่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้วฆ่าหล่อนซะ “ถ่ายแบบเสร็จแล้วบก.ช่วยเลี้ยงข้าวฉันเป็นการตอบแทนเล็กๆน้อยๆหน่อยสิค่ะ ^^”
ฉันจ้องหน้าซินหวู่ด้วยอาการไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินออกมาจ๊ะเอ๋กับรุ่นพี่ มาได้จังหวะจริงๆเลยรุ่นพี่ -_-; รุ่นพี่ยืนยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมอยู่ตรงหน้าฉันที่ไม่ห่างจากซินหวู่
“จะกลับแล้วหรอ? เดี๋ยวฉันไปส่งก็ได้นะ ดูท่าทางบก.จะไม่สะดวกซะแล้วสิ” รุ่นพูดเสียงดังโดยเหน็บคนข้างหลังฉัน
“ขอโทษด้วยนะครับ ผมคงเลี้ยงอาหารคุณไม่ได้แล้วเพราะคนรักของผมกำลังรออยู่ ขืนปล่อยเธอไว้นานเดี๋ยวโดนร็อคไวเลอร์คาบไปซะก่อน”
คนรัก กรี๊ดดดดดดดดดด~ เขาบอกด้วยล่ะว่าฉันคือคนรักของเขา >///< ซินหวู่เดินมาคว้าแขนฉันให้เดินออกห่างจากจุดตรงนั้น ห่างจากรุ่นพี่ และยัยนางแบบนั่น เขาอาสาขับรถมาส่งฉันที่บ้าน
“ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าเข้าใกล้ไอ้หมอนั่น ต่อให้มันเป็นญาติฉันก็เถอะ ฉันก็ไม่ไว้ใจมันอยู่ดี เธอรู้มั้ยว่ามันน่ะเป็นเสือผู้หญิงเลยนะ เล็งใครไว้ไม่เคยพลาดหรอก!”
“ญาตินายหรอ?” ข่าวใหม่ข่าวร้อนเลยนะเนี่ย o_O “นายไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่สนรุ่นพี่หรอก”
“เธอไม่สนแต่ถ้าไอ้หมอนั่นสนเธอล่ะ เพราะฉะนั้น...แต่งงานกับฉันนะ”
“เฮ้ย! นายจะบ้าหรอ? เราพึ่งคบกัน(แบบจริงๆจังๆ)เมื่อชั่วโมงที่แล้ว นายจะขอฉันแต่งงานเลยเนี่ยนะ”
“ทำไงได้ล่ะ เธอยิ่งเป็นคนอารมณ์แปรปรวนเอาใจยากอยู่ด้วย แต่งๆตอนนี้ไปเลย เผื่อวันข้างหน้าเธอเปลี่ยนใจขึ้นมาฉันก็แย่สิ”
“ไม่แต่ง(ตอนนี้)”
“งั้น...” เขาทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเลี้ยวรถกลับไปอีกทางซึ่งไม่ใช่ทางไปบ้านฉัน แต่เป็นบ้านเขาแทน “ถ้าเธอไม่แต่ง เธอก็ต้องเป็นของฉันก่อน”
“ห๊ะ!?”
“ฉันมี 2ทางเลือกให้เธอคือ 1แต่งงานกับฉันตอนนี้เลย หรือ 2ตกเป็นของฉันซะตอนนี้”
...ฉันว่าทางไหนฉันก็ต้องเสร็จนายอยู่ดี แค่ช้าหรือเร็วก็เท่านั้นนะ!
“ฉันไม่เลือก! ถ้านายบังคับฉันฉันจะเลิ...”
จุ๊บ!
“นาย...” เขาปิดปากฉันด้วยปากของเขา
“ห้ามพูดคำนั้น ฉันรู้ว่าเธอไม่มีทางสนใจใครอื่นนอกจากฉันหรอก ^^” เขายิ้มก่อนจะทำหน้าเศร้า “แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี เวลาอยู่กับไอ้หมอนั่นเธอดูสบายใจกว่าอยู่กับฉัน”
“เปล่าสักหน่อย... ฉันสบายใจเวลาอยู่กับนายนะ แต่...แต่...แต่ฉันแค่ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าคนมีแฟนเขาทำกันยังไง >////<”
“เพื่อเป็นการปลอบใจฉัน”
เขายิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ฉัน เขาประทับริมฝีปากลงมาอย่างอ่อนโยน มันทั้งนุ่ม ละมุนละไม หอมหวานกว่าที่เคยได้ยินมาสักอีก พอได้ลองสัมผัสเองมันดีแก่ใจจริงๆ ฉันรักนายจังเลย...ซินหวู่
[END]
ตอนบ่ายจะลงตอนจบของอีกคู่นะจ๊ะตัวเธอ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
