We love... เรื่องรักของเรา

ฉันตรงไปยังบ้านของซินหวู่เพราะเรานัดกันไว้ในตอนเช้า แต่เขากลับไม่อยู่... เขาออกเดินทางไปยังบริษัทก่อนฉันจะอนุญาต ฉันรีบตามเขาไปและพบว่าเขากำลังจะลงจากรถในสภาพที่ให้ใครเห็นไม่ได้ ฉันจึงต้องลากเขากลับขึ้นมาบนรถอีกครึ่ง

ฉันมองชุดที่เขาแต่ง สูท เขาก็แต่งตัวออกจะปกติหนิ ไม่เห็นแต่งหญิงเลย? แล้วเสื้อผ้าพวกนั้นล่ะ? ก็เขาบอกเองว่ามันเป็นของเขา เขาจะใส่มันในวันนี้... แต่...แต่...ไม่เห็นจะเป็นอย่างนั้นเลย

“นายไม่ได้จะแต่งหญิงหรอ?”

“แต่งหญิง!?” เขาร้องออกมาเสียงดัง “เธอจะบ้าหรอ ฉันเป็นผู้ชาย...ผู้ชายทั้งแท่งเลย”

“แต่เมื่อวานนายบอกว่าเสื้อผ้า เครื่องประดับ ข้าวของพวกนั้นเป็นของนายหนิ แล้วนายยังบอกอีกว่านายจะใส่มันในวันนี้ นายไม่ได้จะเปิดตัวว่าเป็นเกย์หรอ?”

“เกย์!?”

“ไม่ได้นะ! นายห้ามเป็นเด็ดขาด ฉันไม่อนุญาต... ฉันไม่ยอมเด็ดขาด”

“ทำไม?”

“ก็ถ้านายเป็นเกย์ ก็แสดงว่าฉันชอบเกย์น่ะสิ ไม่นะ....ไม่! นายห้ามเป็นเด็ดขาด!!!”

“ชอบ... เธอชอบฉันหรอ?”

...มะ...เมื่อกี้ฉันพูดอะไรออกไป? ไม่จริ๊งงงงงงงงง~ฉันมองหน้าเขาที่กำลังจ้องหน้าฉันเพื่อเข่นหาความจริง ฉันบอกรักเขาออกไปอย่างนั้นหรอ? >///<

“ฉัน... เอ่อ... เราออกไปคุยกันข้างนอกเถอะ”

หมับ!

เขาคว้าแขนฉันให้กลับมานั่งที่เดิม และนั่นทำให้ฉันพึ่งนึกขึ้นได้ว่า ฉันนั่งคร่อมเขาอยู่บนเบาะ(รถ)ตลอดเลยงั้นหรอ? ท่านี้ชักจะไม่ปลอดภัยซะแล้วสิ ใจมันหวิวๆ ต้องระงับสติอารมณ์ตัวเองซะหน่อยแล้ว

“เธอชอบฉันอย่างนั้นหรอ? ถ้าเธอไม่ตอบก็ไม่ต้องออกไป(จากรถ)” ฉันรู้ว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ขู่ แต่ทำจริงแน่ ฉันมองหน้าเขาก่อนจะพยักหน้า อ๊ายยยยยยย~ เขินแรง

“เธอพูดว่าอะไรนะฉันไม่ได้ยิน” ...น่ะ เขาแกล้งฉันด้วย

“หว่อ-ชี่-ฮว่าน-หนี่(ฉัน-ชอบ-นาย) พอใจยัง!?” ฉันตะโกนใส่หน้าเขาที่แกล้งฉัน เขายิ้ม?

“ฉันก็ชอบเธอ ^_^”

...ห๊ะ มะ...เมื่อกี้เขาว่ายังไงนะ เขาชอบฉัน... เขาชอบฉันอย่างนั้นหรอ? ฉันหูฝาด หรือมโนไปเองรึเปล่า? เขาเป็นเกย์ เขาชอบผู้ชาย แล้วเขาจะมาชอบฉันได้ยังไง? ไม่จริง...ฉันกำลังฝันอยู่แน่ๆเลย

“ฉันไม่ใช่เกย์ ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วย แล้วเธอก็ไม่ได้กำลังฝันอยู่” เขามองหน้าฉันพร้อมกับยิ้มหวาน

“แต่แม่ของนายบอกว่า นายชอบผู้ชาย”

“นี่เธอเชื่อแม่ฉันมากกว่าตัวฉันเองหรอ?”

จะว่าไปแล้วแม่ของซินหวู่ไม่เคยบอกว่าเขาเป็นเกย์ บอกแค่ว่ากังวลว่าเขาจะเปลี่ยนไปชอบผู้ชายแต่ก็ยังไม่มีอะไรยืนยันแน่นอนว่าเขาชอบผู้ชายจริงๆ จนกระทั่งฉันแอบตามสืบและไปเจอเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ของผู้หญิงในบ้านของเขา

“แล้วข้าวของผู้หญิงพวกนั้นล่ะ?”

“ยัยทอมบอย! ก็แค่ข้าวของที่นางแบบต้องใช้ถ่ายในวันนี้ พอดีฉันผ่านทางนั้นเลยอาสาแวะไปเอาให้และเช็คความเรียบร้อยด้วย”

“แต่นายเป็นถึงบก.นิตยสารนะทำไมไม่ให้ลูกน้องมาทำ มาทำเองทำไม?เพราะนายไปเลือกข้าวของพวกนั้นเองเลยทำให้ฉันคิดว่านายเป็นเกย์น่ะสิ”

“แต่ก็ดีเหมือนกันนะ”

“ดียังไง? ทำให้คนอื่นคิดว่านายเป็นเกย์เนี่ยนะ...ดี!?”

“เปล่า มันดีตรงที่ทำให้ฉันรู้ว่าเธอชอบฉันยังไงล่ะ ^_^”