สายรุ้งพารัก

ถ้าเรามองไปบนท้องฟ้า ก่อนถึงอวกาศ เราจะพบเจอกับสิ่งบางอย่าง เมื่อเวลาฝนตกแดดออก จะเกิดปรากฏการธรรมชาติเล็กๆ ที่เรียกว่า"สายรุ้ง" บางคนอาจคิดว่า"สายรุ้งก็แค่สายรุ้งหน่า ไม่เห็นมีไรเลย"หรือว่า"กรี๊ดด สายรุ้งสวยมากเลย ฉันจะจับมันให้ได้ มันไม่มีอะไร"เป็นต้น
 
แต่ความจริงเเล้ว สายรุ้งนั้นเป็นบ้านของเทพธิดาแสนดีคนหนึ่ง เธอมีชื่อว่า "เลล่า" นั่นเอง เธอสวย,เก่ง,ใจดี,อ่อนโยน,เรียบร้อย เธอนั่นเป็นเทพธิดาแห่งสายรุ้งนั้นเอง เธอเป็นคนรักการอ่านอยูาแต่ในบ้าน(สายรุ้ง) จนพ่อแม่เป็นห่วง
 
วันหนึ่ง พ่อแม่ของเลล่าเลยหาทางโน้มน้าวให้เธอไปโลกมนุษย์ เพราะที่นั่นมีกำหนดว่าถ้าเทพธิดาที่อายุครบ 18 แล้วต้องไปโลกมนุษย์สักครั้ง ไม่งั้นจะถูกสาบเป็นหิน!!! แม่ของเลล่าก็เริ่มพูดก่อน..."ลูกถ้าลูกรักการอ่านขนาดนี้ ที่ห้องสมุดโลกมนุษย์ก็มีหนังสือแปลกๆที่หนูไม่เคยอ่านเยอะเลยนะ" แม่พูดจบเลล่าก็ส่ายหน้า ตอนนี้ถึงคราวพ่อแล้วล่ะ แต่ถึงพูดยังไงเลล่าก็ไม่ไป และยังยืนยันแบบเดิม
 
ทันใดนั้น "ลิซ่า" เจ้าหญิงรักสะอาดแห่งแดนสวรรค์ก็ปรากฎตัวขึ้น! "นี่ เลล่า ถ้าเธอไม่ไปโลกมนุษย์ภายในวันนี้ เธอจะถูกปลดออกจากหน้าที่นะ!! นี่เห็นแก่ความเป็นเพื่อน จึงลดโทษที่ถูกสาบเป็นหินให้"ลิซ่าพูดจบ เลล่ารีบเดินเข้ามาใกล้ลิซ่ากว่าเดิม "ลิซ่าทำไมต้องมีกฏพวกนี้ด้วยล่ะ นี่มันชีวิตฉันนะ"เลล่าพูด "เรื่องนั้นฉันก็ไม่รู้ แต่ยังไงๆ กฏก็คือกฏ"ลิซ่าตอบ และเหาะกลับไป
 
สุดท้ายเลล่าก็ต้องยอมไปโลกมนุษย์ ณ โลกมนุษย์... "นี่ฉันจะเอาตัวรอดได้ไหมเนี้ย" เลล่าคิด ทันใดนั้นมหาตัวหนึ่งก็พุ่งเข้ามาหาเธออย่างแรง!! ตึก..ตึก..ตึก มหาวิ่งมากระโดดบนตัวเธอพอดี เธอกรี๊ดลั่น เพราะเธอไม่ชอบหมามาก
 
แต่ก็มีชายหนุ่มหล่อรุ่นราวคราวเดียวกับเธอคนหนึ่งรีบยกหมาตัวนั้นขึ้นจากตัวเธอ เลล่าลุกขึ้น "ขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ"ชายหนุ่มกล่าว "ม..ไม่เป็นไร..ค..ค่ะ"เลล่าพูดติดอ่างเล็กน้อย ชายหนุ่มเริ่มสังเกตุรูปร่างหน้าตาของเธอ "เอ่อ...ขอโทษนะครับคุณใช่คนแถวนี้รึเปล่า ผมไม่เคยเห็นหน้า"ชายหน่มถาม "อ๋อ..ร..เรื่องนั่น คือ..คือว่าฉันเป็นคนต่างเมืองหลงมา ยังไม่มีที่พักน่ะ"เลล่าตอบ "ถ้าไม่รังเกียจ มาพักบ้านผมก็ได้นะ"ชายหนุ่มพูดเบาๆ และเลล่าก็ได้ไปพักบ้านของเขา
 
ติดตาชมตอนต่อไปนะค้า><