เพื่อนสนิท(Dearfriend)

สวัสดีจ้าเรามายด์มิ้น
นี้ก็คงจะเป็น ss2 ของเรื่องสั่น เรื่องเพื่อนสนิท(Dearfriend)
ss นี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอก เราก็มาระบายความรู้สึกเช่นเดิมแหละ ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเข้ามาติดตามนะคะ
เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
-----------------------------------------------------------------------
เรื่องครั่งที่แล้วที่เราเคยบอกเรามีเพื่อนคน1ชื่อต้นเขาดีกลับเราทุกอย่าง เราสัญญากันเราวาดฝรรนอะไรด้วยกันมามากมาย 
เราคิดว่าสักวันหนึ่งเราจะได้อยู่ด้วยกัน เราจะได้เคียงข้างกัน เราจะได้จับมือกันเราจะได้ดูแลกันมากกว่านี้ เราจะมีความสุขกันมากกว่านี้ 
เราก็เป็นเพื่อนกันมาจะครึ่งปีแล้ว
สัญญาที่เคยพูดไว้มันกับจบลง
เดี๋ยวนี้เราทะเลาะกันบ่อยถึงกลับบ่อยมาก
บ่อยแบบบ่อยมากๆอะ จนแบบทนไม่ไหว
เราทำให้ต้นเสียใจมามากและเราทำให้ต้นเสียใจมาตลอด เราก็เกลียดตัวเองเหมื่อนกันบางทีต้นก็ไม่เข้าใจเรานะ หรือ เราไม่เข้าใจกันกันแน่ ทำไมอะไรๆมันไม่เหมื่อนแรกๆแรกๆดูจะเข้าใจกันส่ะทุกเรื่อง 
สองสามวันก่อน ทะเลาะกันหนักจริงๆด้วยเหตุผลที่ไม่น่าจะทะเลาะหรอก คือเราไปคุยกับเพื่อนด้วยเหตุที่ว่าเพื่อนเราเหงา คือเพื่อนเราถูกรถชนอะ มันก็ไม่มีใครคุยด้วย พ่อแม่มันก็ไม่อยู่ ไปต่างประเทศ มันก็มีแค่เรา เราคุยกะเพื่อนนาน ทั้งๆที่เราก็บอกต้นแล้วนะ ต้นก็รอเรา คือเราพยายามมาคุยกับต้นแล้วแค่เพื่อนเรามันเหงามันยังตกใจกับเหตุการณ์อยู่เราเลยไม่อยากทิ้งมันไป เรารอจนมันหลับแล้วเราเลยแอบวางสายเพื่อไปคุยกับต้น แต่เหมื่อนต้นจะไม่พอใจเรา ที่เราคุยกะเพื่อนนาน แล้วเราก็ทะเลาะกัน ต้นก็ประชดเราต่างๆนานา
ต่างคนก็ต่างประชดกันนั้นแหละ เราไม่ได้คุยกันประมาณ2วัน ปกติต้นจะง้อเราแล้ว แต่ครั้งนี้ต้นไม่ง้อเราเลย เราเลยเฉยๆ เพราะเราคิดว่า เขาก็คงเบื่อเรา คืนนั้นเราก็รอต้นมาง้อเรานะ รอทั้งคืน แต่ต้นก็ไม่มา
ก็มีแอบคิดในใจนะว่ามันมาถึงแล้วหรอวันที่เราต้องจากกันไปจริงๆวันที่เราไม่อยากให้มันมถึง
แล้วพอตอนเช้า เราเลยลบ ชื่อ ลบสีแชท ลบอิโมจิ ออก
ต้นก็อ่านนะแต่ไม่ตอบเรา ที่เราทำแบบนั้นเราไม่ได้อยากจะไปแต่เราแค่เรียกร้องความสนใจ เห้อ.....
(พิมพ์ทั้งน้ำตา เลยนะเนี้ย T^T)
แล้วเราก็ไปเรียนตามปกติแล้วอยู่ประมาณ บ่าย3ต้นก็ทักมาง้อเราเราก็อ่านนะแต่ยังไม่ได้ตอบเพราะเราเรียนอยู่ แล้วอยู่ๆเพื่อนต้นก็ทักมาให้เราไปดีกับต้น ต้นเศร้า ต้นร้องไห้ ต้นไม่ร่าเริงเหมื่อนเดิม มันโทรมาร้องไห้  อย่างนั้นอย่างนี้เราได้ยินแบบนั้นเราก็เสียใจอะ แล้วพอค่ำๆเราก็ได้คุยกะเพื่อนของต้น คือตอนนั้นความคิดเราคือจะไปอย่างเดียวยังไงเราก็ไม่อยู่ๆ คือเราโมโหอะ โมโหที่ว่าทำไมไม่มาง้อเรา ทำไมต้องทะเลาะกันเรื่องแค่นี้ แต่เราก็เป็นห่วงต้นอยู่ดี เราเลยถามเพื่อนต้นว่าแล้วต้นเป็นไงบ้าน เพื่อนต้นก็ว่ามันเสียใจ มันร้องไห้ เราเลยถามแล้วที่ รร.ละ เพื่อนต้นเลยบอกว่า ต้นไม่ได้ไปเรียน ได้ยินแบบนั้นเราก็โกรธมากอะ เราเลยพูดไปว่า
"กับเรื่องแค่นี้ก็ไม่ไปเรียน ไม่ห่วงอนาคตตัวเอง ขนาดตัวเองยังไม่รักเลยแล้วจะไปรักคนอื่นได้ยังไง"
เพื่อนต้นเลยบอกว่า เข้าใจไหมความรู้สึกของคนไม่มีกำลังใจจะทำอะไรอะ เราก็เงียบ เห้อ......
แล้วมันก็ถึงเวลาที่เราต้องตัดสินใจ ว่าเราจะอยู่ หรือ เราจะไป แต่เราเลือกไม่ได้เราสับสน เราเลยโทรไปคุยกับต้น เราก็คุยกันปกติ เสียงต้นเหมื่อนคนร้องไห้ ร้องแบบจะเป็นจะตายอะ เราเลยถามต้นว่า โอเครไหม ต้นก็ว่าโอเคร เราเลยถามว่า ไม่มีเค้าแกรอยู่ได้นะ แกรจะไม่เสียใจนะ ต้นบอกอยู่ได้สิ สบายมาก ไม่เสียใจหรอก เราได้ยินแบบนั้นก็เสียใจนะ เสียใจมากแทบอยากจะร้องไห้เราพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แล้วอยู่ๆต้นก็พูดเรื่องอดีตที่ผ่านมาของเรา แล้วเราก็กลั้นน้ำตาไม่ไหวร้องไห้ออกมา เราทิ้งต้นไม่ได้จริงๆเราทำไม่ได้ เราไม่มีต้นเราอยู่ไม่ได้หรอก เอาจริงๆ เราขาดต้นไปเราคงตายอะเพราะตอนนี้ต้นเหมื่อนครึ่งชีวิตของเรา เราเลยบอกเราจะอยู่กลับต้นเราจะไม่ไปไหน เเล้วเราก็ดีกันเราก็กลับมาเป็นเหมื่อนเดิม คุยกันเหมื่อนทำเหมื่อนที่เราเคยทำทุกๆวัน ครั้งนี้เราสัญญากันว่าเราจะไม่ทะเลาะกันจะพยายามปรับความเข้าใจของกันและกันให้มากขึ้น
แต่..........มันก็เป็นได้แค่คำพูด
มาวันนี้ เราทะเลาะกันหนักมาก หนักกว่าทุกๆครั้ง
ทะเลาะกันเพราะ เราโพสให้เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งแล้วเราแท็กหา เราก็แค่แกล้งเพื่อนเราเล่นๆไม่ได้คิดอะไร ต้นก็น้อยใจเรา ว่าที่กับเค้าไม่เห็นโพสถึง ไม่เห็นเเท็กไม่เห็นทำแบบนี้เลย แต่บอกตรงๆเราไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนคนนั้นจริงๆนะ แล้วเราก็เถียงกัน คำพูดแรงๆทำร้ายจิตใจกันก็มีมากขึ้น ต้นไล่เราให้เราไปอยู่กับมัน ไปคุยกะมัน เราได้ยินแบบนั้นเราเสียใจอะทำอะไรไม่ถูกจริงๆ เราเลยประชดคืน เราเลยไปขึ้นสเตตัสกับเพื่อนคนนั้น ต้นเห็นต้นโมโหมาก รัวแชทมาแบบ ตอบไม่ทัน ต้นคงโมโหเรามากอะ คำว่า กู มึง ที่ไม่เคยพูดมันก็ออกมา คือ..เราก็เสียใจนะที่ทำไปแบบนั้น เราเสียใจมากที่ทำแบบไม่ได้คิดเรารู้ว่าต้นไม่ชอบเราก็ยังทำแต่เราโมโหเราอยากประชด แล้วผลที่ตามมาคือ ต้นบอกกับเราว่า
ความรู้สึกมันได้เปลี่ยนไปแล้ว ต่อไปนี้ต้นจะไม่เสียน้ำตาให้เราต่อไปแล้ว ก็คือจะไม่แคร์แล้วอะแหละ ยิ่งได้ยินแบบนั้น เรายิ่งรู้สึกผิดยิ่งเกลียดนิสัยตัวเอง เราไม่น่าประชดแบบนั้นเลย 
(เสียใจมากนะบอกเลย)
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราจะไม่ทำแบบนั้น ต้นคงเกลียดเราไปแล้ว มันไม่มีอีกแล้ว มิ้นต้น ต้นมิ้น
เราวันนี้ก็มาถึงวันที่เราต้องจบกันจริงๆ ตอนนี้เราเลิกคบกันแล้ว เราเป็นคนขอออกมาเองแหละเราอยู่ไม่ได้จริงๆ ถ้าความรู้สึกมันเปลี่ยนไป เราก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องอยู่นิจริงไหม
เราบอกเลยนะ ไม่มีต้นเราอยู่ไม่ได้จริงๆ ถ้าต้นไม่อยู่ใครจะให้เราอ้อน ใครจะให้เราหงี้เหง้าใส่ ใครจะมาฟังเราบ่น ใครจะมาเล่นต่อเพลงกับเรา ใครจะมาอยู่กับเราในวันที่เราท้อเราเหนื่อยใครจะมาปลอบเราในวันที่เราร้องไห้ ต่อไปนี้ก็คงต้องดูแลตัวเอง เราไม่มีใครแล้วจริงๆ
มันจะไม่มีอีกแล้ว คำว่า ไอ้บ้า ไอ้เน่า ดื้อจัง ไอ้ตูดหมึก ไอ้ตูดแมว ตื่นๆ มอนิ่งงับ มันไม่มีอีกแล้ว
เราอยากกลับไปเป็นเหมื่อนเดิมนะ แต่เราไม่อยากให้ต้นเสียใจอีกแล้ว 
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ผ่านมาแกรดีมาก ดีกว่าใครหลายคนที่เค้าผ่านมา เค้าจะไม่มีวันลืมแกรเลย รักแกรมากนะ รักที่สุด 
แล้วก็ขอโทษที่ทำให้เสียใจต่างๆนานา
เค้าขอให้แกรเจอคนที่ดีกว่าเค้านะ รักเขาให้มากๆ อย่าดื้อ อย่าเถรไถร
รักนะคนดีของเค้า
Minrada & Sittiwat
______________________
ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจหรืออะไรขอโทษด้วยนะคะ
กำลังเสียใจ กำลังเฮริ์ท
ขอบคุณคะ