I adore you

ตอนที่ 3
เดินด้วยกัน
 
     ในเย็นวันนั้น ฉันกับไซม่อนมีติดธุระที่เดียวกัน พวกเราทั้งสองจึงขอแยกกันเพื่อนคนอื่น แล้วเดินไปด้วยกัน แต่ความจริงแล้วฉันไม่ได้มีธุระอะไรที่ต้องไปที่เดียวกับไซม่อนเขาอยู่แล้ว แต่ฉันก็โกหกเขาไป ฟังเหตุผลแล้วอาจจะดูแรดไปหน่อย เพราะเหตุผลที่ฉันโกหกไปแบบนั้น ก็เพราะฉันอยากจะเดินกับไซม่อนสองต่อสองต่างหากล่ะ 
     ฉันกลับไซม่อนเดินอยู่ด้วยกันสองคน โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซำ้ ทำตัวปกติ มีเพียงแต่ฉันคนเดียวที่รู้สึกเขิน จนฉันไม่รู้จะทำตัวยังไง ทั้งๆ ที่ฉันควรจะเก็บช่วงเวลานี้ให้นานที่สุดแท้ๆ เชียว 
     อีกฝ่ายก็ชวนฉันคุยไปตลอดทาง ฉันก็พูดติดอ่างตอบเขา ฉันรู้สึกว่าแก้มทั้งสองข้างนั้นแก้มจนรู้สึกร้อนไปหมด ฉันนั้นแสนจะอยากเอื้อมมือไปจับมือของเขาเสียเหลือเกิน อยากจะจับมือของเขาแล้วเดินไปด้วยกันเหมือนที่คู่รักคนอื่นเขาทำกัน แต่ฉันกับเขาไม่ได้อยู่สถานะที่จะทำอะไรแบบนั้นกันได้ ใช่... สถานะของเราทั้งคู่นั้นเป็นเพียงแค่เพื่อนกันเท่านั้น ส่วนฉันก็เป็นผู้หญิงที่แอบชอบเพื่อนของตัวเองเท่านั้น
     ฉันรู้ทรมานอย่างบอกไม่ถูกที่จะต้องฝืนร่างกายตัวเองไม่ให้ไปทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น ถึงอีกใจอยากจะเอื้อมมือไปจับมือของเขาเหลือเกินก็เถอะ
     อย่าลืมสิบลู เธอมันก็แค่เพื่อนเท่านั้น เราทั้งสองคนเป็นพียงแค่เพื่อนกันเท่านั้น... ไม่มีอะไรเกินเลย
     ไซม่อน ฉันอยากจะบอกความในใจนี้ให้นายรับรู้มาตลอดเวลาเลยนายรู้บ้างมั้ย ฉันนะอยากจะไปเข้าฝันนายแล้วบอกความในใจนี้ในฝันไปเลย ที่จะเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ ฉันโมโหหมอนั่นชะมัดที่ตัวเองทำตัวปกติ ไม่เหมือนฉันที่แทบจะบ้าตายที่เพราะเขาอยู่เนี่ย 
     เราทั้งคู่เดินออกจากปากซอยโรงเรียน ก่อนจะขึ้นสะพานลอยเพื่อข้ามไปอีกฝั่งของถนนที่เต็มไปด้วยควันพิษจากรถยนต์ บวกกับอากาศร้อนที่ทำให้ฉันเหงื่อไหลไม่หยุดจนชุดนักเรียนเริ่มเปียกเหงื่อ มันทำให้ฉันอายจนทำตัวไม่ถูก ยิ่งตอนที่อยู่กับคนที่ตัวเองแอบรักอยู่อย่างตอนนี้
     ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อนักเรียนมาเช็ดเหงื่อตามบนใบหน้าและลำคอ ก่อนจะหยิบขวดนำ้เปล่าจากกระเป๋านักเรียนขึ้นมาดื่มให้ชื่นใจ
     ฉันหันไปมองผู้ชายร่างสูงที่อยู่ข้างๆ ตอนนี้เขาเริ่มจะเหงื่อไหลออกมาเล็กน้อย ผิดกับฉันที่เป็นคนเหงื่อไหลง่ายแบบสุดๆ ใจหนึ่งฉันแสนจะอยากยื่นนำ้ของตัวเองให้อีกฝ่ายดื่ม แต่ฉันก็ไม่กล้าพอ ฉันนะเกลียดตัวเองจริงๆ ที่มัวแต่อายไม่หยุด ทำไมฉันต้องมาเป็นคนเงียบต่อกบเขาแบบนี้กันนะ ทั้งๆ ที่ตอนฉันอยู่กันเพื่อนผู้หญิงฉันออกจะพูดปากจะตายไป
     อยากจะใช้ช่วงเวลานี้ให้ได้มากที่สุด แต่ฉันก็ยังทำไม่ได้...และความหวังของฉันล่ะ
     สุดท้าย ฉันก็ไม่ได้ทำอะไร ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายชวนสนทนาอย่างเดียว ทำไมสิ่งที่ฉันคิดทุกอย่างถึงได้เป็นไปได้ยากลำบากขนาดนี้กันนะ
     ฉันก็แค่อยากที่จะมีความทรงจำดีๆ กับคนที่ฉันรักก็แค่นั้นเอง...ก็แค่นั้น