I adore you

ตอนที่ 1
ความรักที่สดใสในวัยใส
 
     ย้อนกลับไปในช่วงเปิดเทอม...
     ฉันย้ายมาเรียนต่อม. 1 ที่โรงเรียนใหม่ ตอนนั้นเป็นสัปดาห์แรกที่เปิดเทอม ฉันแทบไม่มีเพื่อน เลยไปอยู่กลุ่มพวกผู้ชาย ทำให้ฉันได้รู้จักหมอนั่น 
     เขาไม่ต่างอะไรจากผู้ชายคนอื่นทั่วไป หน้าตาก็แสนจะธรรมดา ไม่มีข้อไหนที่ตรงกับผู้ชายที่ฉันชอบเลยแม้แต่น้อย ไม่มีอะไรที่ฉันจะรักหมอนั่นได้เลยสักอย่าง ตอนที่ฉันยังไม่คิดอะไรกับเขา เราเป็นเพื่อนที่เล่นด้วยกัน ไปเที่ยวแถวๆ โรงเรียนกับเพื่อนๆ คนอื่น
     ฉันซึ่งช่วงนั้น ฉันค่อนข้างจะแรดเอาพอสมควร -_-;; เลยทำให้ถูกเพื่อนผู้หญิงนินทาว่าแรดอยู่บ่อยๆ แต่ด้วยความคิดของฉันที่ว่า ผู้หญิงทุกคนก็แรดเหมือนกันหมดนั่นแหละ เพียงแต่เราจะยอมรับมันรึเปล่า ทำให้ฉันเฉยๆ และใช้ชีวิตกับเพื่อนผู้ชายไปเรื่อยๆ
     อยู่มาวันหนึ่ง ฉันกับเพื่อนผู้ชาย เราก็ไปร้านคาเฟ่แมวร้านหนึ่ง ใกล้ๆ กับโรงเรียน ฉันที่กำลังติดซีรี่ย์เกาหลีอยู่ จู่ๆ ร้านก็เปิดเพลงประกอบซีรี่ย์ที่ฉันชอบพอดี เลยร้องเพลงเล่นๆ ไซม่อนก็ร้องเพลงตามฉันด้วย แถมยังทำหน้าตลกสุดๆ ทำให้ฉันขำไม่หยุดเลย แต่คนอื่นก็ไม่ได้ฟัง เลยทำให้ฉันกับไซม่อนเท่านั้น ที่รู้เรื่อง มันเป็นเรื่องหนึ่งเรื่องที่ฉันไม่มีวันจะลืมเรื่องหนึ่งเลยล่ะ แม้เวลาผ่านไปเท่าไหร่ ฉันก็ไม่เคยลืม
     ครั้งหนึ่ง ฉันกับไซม่อนเราต่างมีธุระที่เดียวกัน เราทั้งสองคนจึงแยกกับเพื่อนคนอื่นแล้วเดินไปด้วยกันสองคน นั้นเป็นครั้งแรกที่ฉํนได้เดินกับผู้ชายสองต่อสอง เล่นทำให้ฉันเขินอยู่ไม่น้อยเลย แต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซำ้ มันคงเกี่ยวกับเรื่องที่ผู้หญิงมีฮอร์โมนก่อนผู้ชายด้วยละมั้ง เลยทำให้ฉันรู้สึกต่างจากเขาที่ฮอร์โมนมาช้ากว่าผู้หญิง 
     หลังจากเวลาผ่านไป ฉันก็เริ่มจะหลงรักเขาอย่างช้าๆ ทั้งที่ฉันเองไม่รู้ด้วยซำ้ ว่ามันเพราะอะไรกันแน่ และมันก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ฉันเริ่มรู้จักจีน เพื่อนผู้หญิงห้องเดียวกัน เราทั้งสองคนเริ่มสนิทกัน เพราะทั้งสองอ่านนิยายเหมือนกัน จนมีครั้งหนึ่งที่ฉันแอบจะหึงหวงไซม่อนไม่ได้ เพราะฉันสนิทกับยัยนั่น เลยทำให้จีนพูดคุยไซม่อน ฉันหึงมาก แต่ก็ได้แต่ยืนเฉย ทำตัวตามปกติ แต่พอฉันได้มารู้ทีหลังว่ายัยนั่นมันชอบรุ่นพี่รหัสของตัวเอง เลยทำให้ฉันเลิกหึงไปได้ พอนึกย้อนไปฉันอดที่จะขำตัวเองไม่ได้ว่าตัวเองเคยคิดแบบนั้นกับเพื่อนสนิทของตัวเอง
     ฉันได้สังเกตุตัวเอง ตั้งแต่ที่ฉันรู้ตัวว่าหลงรักไซม่อนเข้าให้แล้ว ทำให้เวลาฉันฟังเพลงที่เกี่ยวกับความรัก มันทำให้มีความรู้สึกที่มากขึ้น ที่ฉันไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน ทุกความทรงจำที่ฉันได้คุยกับไซม่อน เมื่อนึกถึงฉันจะยิ้ม แต่พอคิดว่าฉันจะไม่ได้รักกับเขา นั้นทำให้ฉันหดหู่อย่างมาก จนบางครั้งก็ต้องร้องไห้ เวลาคิดว่าฉันได้เป็นแฟนกับไซม่อน มีความทรงจำที่ดีๆ ด้วยกัน ได้กอดกัน จูบกัน มีครอบครัวด้วยกัน มันทำให้ฉันมีความสุขเหลือเกินจนอยากให้มันกลายเป็นจริงเร็วๆ นี่สินะ ความรู้สึกที่ฉันได้รักใครสักคนนึง... 
     ฉันอยากให้ไซม่อนรู้ความในใจนี้เหลือเกิน แต่ฉันก็ได้แต่คิดในใจ ได้แต่ตั้งคำถามในใจ เก็บไว้ในใจ มันยังเร็วเกินไป เรายังเด็กเกินไป เราก็คิดไปเอง ทำไมเราถึงรักเขา ทำให้ฉันต้องนึกถึงเขาอะไรเวลา ทำไมฉํนต้องชอบแอบไปมองไซม่อนทุกครั้งที่มีโอกาส และอีกหลายความรู้สึกที่มีต่ออีกฝ่าย มันได้สร้างความรู้สึกอึดอัดในใจจนฉันแทบจะบ้า
     เวลาก็ได้ผ่านไปเรื่อยๆ ฉันก็เริ่มรู้สึกตัวว่าฉันได้ ฉันเริ่มห่างไกลจากตัวเขาขึ้นเรื่อยๆ จากที่เดิมที ฉันกับเขาจะได้คุยกันตลอด ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าฉันแทบไม่ได้คุยกับฉันเลย เพราะฉันเริ่มมีเพื่อนผู้หญิง บางครั้งที่ฉันรู้ว่าอีกฝ่ายหันมามองฉัน ฉันดีใจมาก ดีใจสุดๆ บางทีฉันก็จะแอบตามเขา อยากรู้ว่าเขาไปไหน ทำอะไรอะไรกับใครที่ไหนบ้าง รู้มั้ยว่าพอฉันรู้ว่าตอนกลางวันเขาชอบไปซื้อข้าวกล่องกิน ฉันก็จะชอบทำเนียน ไปซื้อข้าวพร้อมกับเขาบ่อยๆ เวลาเขาไปห้องสมุด ฉันก็จะแอบไปนั่งเนียนทำเป็นอ่านหนังสือ แต่กลับมองหน้าเขาตลอดเวลา เมื่อไซม่อนเห็นฉัน เขาจะทักฉัน และเราก็ได้พูดคุยกันด้วยประโยคสั้นๆ แต่แค่นั้น สำหรับฉันมันมีค่ามากเหลือเกิน ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนตลอดที่ผ่านมา ถึงตอนเรียนประถมฉันจะมีช่วงที่แอบชอบเพื่อนเหมือนกับคนอื่นเหมือนกัน แต่ความรู้ที่ฉันมีต่อไซม่อน มันไม่เหมือนกับคนอื่นที่ฉันเคยแอบชอบ มันเป็นความรู้ชอบที่แรงกล้ากว่านั้น และถ้าเขารู้ว่าฉันแอบคิดกับเขาเกินเพื่อน เขาก็คงจะไม่กล้าจะคุยกับฉันอีกแน่เลย ฉันจึงต้องแสดงละครต่อหน้าเขาต่อไป และไม่รู้จะอีกนานแค่ไหน 
     ฉันคิดในใจ ว่าจะตัดสินใจพยายามตามจีบเขาไปเรื่อยๆ ตอนที่มีโอกาส แล้วจะบอกรักเขาตอนได้อยู่ม. 4 และฉันจะไม่ยอมให้เขามีแฟนก่อนเด็ดขาด หวังว่าไซม่อนจะรอฉันนะ ฉันคิดแบบนั้น...
     ไซม่อน ฉันรักเธอนะ...