ใครกันแน่ คือ ผีปอบ

 
                 น้องของเขาโดนเผาทั้งเป็น   เสียงร้องอันโอยอันไพเราะ   
  ถูกไฟคอกตายอย่างน่าอนาจ   ชาวบ้านต่างพากัน   หัวเราะ   ยิ้มดีใจ
มีความสุข 
      
   "  ตาย   ๆ    ๆ   ๆ   ไปลงนรกซะ  "
 
ตอนเย็น
  
             แม่ตบหน้าเขา  เพี้ยะ  !   พร้อมกับเสียงด่า
 
 "  แกทำอะไรไป   รู้ตัวบ้างมั้ย    นี่แกฆ่าแกงน้องตัวเองอยู่นะ "
 
เขาพยักหน้า   แม่ของตนทำหน้าโมโห   หงุดหงิด   โกรธเป็นฝืน  เป็นไฟ
 
" ฮึ่ม  แกนี่มัน  ฆ่าน้องได้ลงคอ  ชั่วจริง  ๆ  "
 
ตอนกาลคืน 
 
  เขากำลังเดินไปเปิดตู้เย็นกินน้ำ  ดันไปเห็น  ...... คนกำลังกัดกิน
สุนัขที่เลี้ยงไว้   ง่ำ   ๆ   ๆ   ๆ  ค่อย  ๆ   หันหน้ามามอง   
ท้องหมาเปิด   เสือดสาดกระเด็น  กระจาย  เห็นซี่โครง   แสยะยิ้ม  
เลือดเต็มปาก  หันมาพูด
 
 "   มากินด้วยกันมั้ย   เมษา  มันอร่อยดีนะ   เลือด  ๆ   ๆ  เนี่ย "
 
   เมษาตกใจ
 
"  นี่นาย   ทำไมถึงเป็นต้นได้ล่ะ  "
 
  หวาดกลัว   รีบวิ่งหนี   พยายามเปิดประตู   เปิดไม่ออก   สิ่งนั้นค่อย  
ๆ   เข้ามาใกล้เรื่อย  ๆ  และก็   เรื่อย  ๆ   ๆ     ๆ   ...........
 
   "  ใครก็ได้ช่วยด้วย  ช่วยด้วย  "
 
   "  หึ   ๆ    ๆ    ๆ   มันสายไปแล้วล่ะ   ต่อให้ตะโกนดังขนาดไหนก็
ไม่มีใครมาช่วยหรอก   หึ  ๆ   ๆ   ๆ  "  
 
 ฉัวะ  !   แขนขาของเขาขาด   ตัวขาด   เลือดไหล  เมษาล้มลงนอนแน่นิ่ง
กับพื้น   ตุบ    ต้นนั่งฉิกกระชาก  กัดกิน 
  
"  หึ   ๆ    ๆ   เลือด   ๆ     ๆ    อร่อยจัง  "