ใครกันแน่ คือ ผีปอบ

                 น้องของเขาโดนเผาทั้งเป็น   เสียงร้องอันโอยอันไพเราะ   

  ถูกไฟคอกตายอย่างน่าอนาจ   ชาวบ้านต่างพากัน   หัวเราะ   ยิ้มดีใจ

มีความสุข 

   "  ตาย   ๆ    ๆ   ๆ   ไปลงนรกซะ  "

ตอนเย็น

             แม่ตบหน้าเขา  เพี้ยะ  !   พร้อมกับเสียงด่า

 "  แกทำอะไรไป   รู้ตัวบ้างมั้ย    นี่แกฆ่าแกงน้องตัวเองอยู่นะ "

เขาพยักหน้า   แม่ของตนทำหน้าโมโห   หงุดหงิด   โกรธเป็นฝืน  เป็นไฟ

" ฮึ่ม  แกนี่มัน  ฆ่าน้องได้ลงคอ  ชั่วจริง  ๆ  "

ตอนกาลคืน 

  เขากำลังเดินไปเปิดตู้เย็นกินน้ำ  ดันไปเห็น  ...... คนกำลังกัดกิน

สุนัขที่เลี้ยงไว้   ง่ำ   ๆ   ๆ   ๆ  ค่อย  ๆ   หันหน้ามามอง   

ท้องหมาเปิด   เสือดสาดกระเด็น  กระจาย  เห็นซี่โครง   แสยะยิ้ม  

เลือดเต็มปาก  หันมาพูด

 "   มากินด้วยกันมั้ย   เมษา  มันอร่อยดีนะ   เลือด  ๆ   ๆ  เนี่ย "

   เมษาตกใจ

"  นี่นาย   ทำไมถึงเป็นต้นได้ล่ะ  "

  หวาดกลัว   รีบวิ่งหนี   พยายามเปิดประตู   เปิดไม่ออก   สิ่งนั้นค่อย  

ๆ   เข้ามาใกล้เรื่อย  ๆ  และก็   เรื่อย  ๆ   ๆ     ๆ   ...........

   "  ใครก็ได้ช่วยด้วย  ช่วยด้วย  "

   "  หึ   ๆ    ๆ    ๆ   มันสายไปแล้วล่ะ   ต่อให้ตะโกนดังขนาดไหนก็

ไม่มีใครมาช่วยหรอก   หึ  ๆ   ๆ   ๆ  "  

 ฉัวะ  !   แขนขาของเขาขาด   ตัวขาด   เลือดไหล  เมษาล้มลงนอนแน่นิ่ง

กับพื้น   ตุบ    ต้นนั่งฉิกกระชาก  กัดกิน 

"  หึ   ๆ    ๆ   เลือด   ๆ     ๆ    อร่อยจัง  "