กว่าจะเจอรัก

          เมื่อเวลาผ่านไปหลังจากงานกีฬาเสร็จ  เราเริ่มมีเวลาคุยกันเยอะขึ้นทำตัวปกติ  แต่ที่เปลี่ยนไปเขามีความลับมากขึ้น

          แต่ฉันไม่ได้ใส่ใจมากเพราะมันคือคำว่า รัก  ของฉัน

     “ แพมๆอาจารย์เลือกแพมกับแจนไปแข่งทำขนม”  หัวหน้าชั้นมาแจ้งฉันกับแจน

     “จร้า   ขอบใจน่ะ”

          วันนี้เป็นวันที่ฉันกับแจนเดินทางไปแข่งทำขนม อาทิตย์นึง  รวมถึงการเก็บตัวด้วย ทั้ง  7 วันฉันไม่ได้คุยกับพี่เฟรมเลยและไม่ได้ติดต่อใครเพราะอาจารย์ที่ปรึกษาเขาไม่ให้ใช้โทรศัพท์ให้มีสมาธิในการแข่งขัน 

          วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่รอบชิงซึ่งผลออกมาว่าทีมเราชนะคู่แข่ง  แล้วเดินทางกลับหอพัก แล้วพอเปิดโทรศัพท์ดูแทบช๊อค  คือ แค่ 7 วันพี่เฟรมสามารถควงสาวไม่ซ้ำหน้า  รวมถึงแฟนเก่าเขามาหาถึงบ้าน  เพราะที่รู้คือพี่สาวของแฟนแจนนั้นแหละคือแฟนเก่าเขา  ถ้าเม่ไม่ส่งข้อมูลมาให้ดูคงไม่รู้หรอกว่าอะไรเกิดขึ้นบ้างฉันคงเป็นผู้หญิงที่โง่่หลงเชื่อคำพูดแฟนโดยไม่ลืมหูลืมตา

          เมื่อฉันมาถึงที่หอฉันโทรหาพี่เฟรม พี่เฟรมก็ทำตัวปกติ  บอกจะมาไปเลี้ยงเขาก็ทำตัวปกติจนนานวันเข้าผู้หญิงก็โทรมาหาเขาตลอดฉันก็ไม่ว่า   ฉันบอกเขาว่า  นิสัยผู้ชายมันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเจ้าชู้บ้าง ( บางคน)  ฉันให้เขาคุยได้พร้อม   บอกเขาว่า

     “ พี่เฟรม  พี่จะคุยกับหญิงอื่นได้  นอกใจได้  แต่อย่าเพิ่งนอกกายก็พอ”

          ตอนนั้นฉันอาจจะดูใสซื่อจนถึงซื่อบื้อเลยล่ะ  ที่คิดไปว่าพี่เฟรมจะรักฉันเพียงคนเดียว

     “ ไม่หรอกน่า  พี่ไม่ทำอย่างงั้นหรอก” เขาตอบฉันมาแบบหน้าตายมาก

     “ ไม่เป็นไร   แพมไม่ว่าหรอก” ฉันยังทำตัวเป็นนางเอกอีก

     “ จร้า....”

          คือตอนนั้นฉันกับพี่เฟรมมาอยู่ด้วยกันเพราะคบกันเป็นปีแล้ว

          แล้วก็มีสาวๆโทรมาหาเรื่อยๆ  บางวันโทรนานจนผิดสังเกต เมื่อหลายวันเข้า จิตใจที่เคยเข้มแข็งเริ่มอ่อนแอลงมันโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง   แต่คือทุกอย่างเก็บไว้ในใจ  ร้องไห้ทุกคืน ที่ทนกับแฟนเราคุยกับคนอื่น  คนที่คอยปลอบใจเราได้คือ แจน  แต่โทรไปบ่อย  เกรงใจเพื่อน   ก็หันมาคุยกับเพื่อนทางโลกออนไลน์ก็ทำให้สบายใจขึ้น  แต่ก็ยังทำใจไม่ได้เพราะเขาเพียงแค่คุยกับคนอื่น  แต่ความรู้สึกฉันยังรักเขาอยู่  แต่ในอีกทางก็รู้สึกดีกับเพื่อนทางโลกออนไลน์อยู่เพราะเขาคอยปลอบใจฉันเสมอฉันใช้ชีวิตแบบนี้ตามปกติทุกวันในช่วงที่เรียนและปิดเรียน

ถึงช่วงปิดเรียน

          ฉันต้องกลับไปเยี่ยมตาที่ต่างจังหวัดเลยไม่ใช้ชีวิตที่นั้นในช่วงปิดเทอมแต่ก็ยังคุยกับเพื่อนในโลกออนไลน์อยู่ทุกวันจนวันนึงทำให้ฉันตาสว่างกับพี่เฟรม

          This is  love นี่คือรักใช่หรือเปล่า   นั้นเสียงเพลงเรียกเข้าฉันก็ดังขึ้น

     “สวัสดี ค่ะ” ฉันตอบไปแบบไม่คิดอะไรมาก

     “ นั้น...ใคร  ขอสายเฟรมหน่อย” นั้นคือคำถามของผู้หญิงต้นสาย

     “ พี่เฟรมไม่อยู่ค่ะ”

     “ นั้นใครน้องสาวเฟรมหรือเปล่า”

     “ ค่ะ”  ฉันโกหกผู้หญิงคนนั้นเพื่อที่จะอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไรต่อ

ฝากบอกพี่ชายเธอด้วยถ้าไม่มาหาฉันภายใน 5 นาที  เลิกกัน  คือตอนนั้นฉันอึ้ง   เท่ากับว่าพี่เฟรมคบซ้อน

     “ ค่ะ พี่” ฉันตอบผู้หญิงคนนั้นไปแบบเสียงเรียบเฉย

ฉันลองถามผู้หญิงคนนั้นดูเพื่อความแน่ใจ

     “ แล้วพี่รู้ไหมว่าพี่เฟรมเขาคบหญิงหลายคน”

     “ รู้  แต่เขามีพี่คนเดียวเขาบอกอย่างงั้น”

     “ อืมสรุปคือมีอะไรกันแล้ว ” ฉันลองกลั้นใจถามตอนนั้นน้ำตาเริ่มคลอเบ้าตาแล้ว

     “ ใช่จ๊ะ ”

     “ งั้นแค่นี้น่ะค่ะ  จะบอกพี่เฟรมให้น่ะค่ะ”  เพราะตอนนั้นฉันทนการรับรู้ไม่ไหวแล้ว เลยตัดสายวาง

          แล้วอีกอย่างที่มีโอกาสรับสายเพราะตั้งค่าการโอนสายเข้าเบอร์ฉัน

          หลังจากนั้นฉันก็เดินทางกลับไปที่หอพักเพื่อไปเคลียร์ เรื่องนี้กับพี่เฟรม

          เมื่อเดินทางมาถึงเลยถามพี่เฟรมเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น

     “ พี่เฟรมผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร” ฉันถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเพราะฉันไม่เคยวุ่นวายเรื่องผู้หญิงของพี่เฟรมมากนัก

     “แฟนเก่า  เลิกกันแล้ว” นั้นคือคำตอบพี่เฟรม

ฉันเนี้ยไปต่อไม่ถูกเลยในเมื่อแฟนเก่าแล้วทำไมต้องไปมีอะไรกับแฟนเก่าฉันจะต้องถามเรื่องนี้จากพี่เฟรมให้รู้เรื่องเลย