The Offer ข้อเสนอแลกเปลี่ยนหัวใจ

25นาทีต่อมา...

เอี๊ยดดดด~ ปัง~

เสียงปิดประตูรถดังขึ้น ผมโดนโยนลงมาจากรถ...หรือจรวดวะเนี่ย? ยัยนี่ขับรถเร็วเป็นบ้าเลย อ้วกกกกก~ @_@

“ฉันมาส่งนายก่อนประตูโรงเรียนปิดซะด้วยสิ เหลือเวลาอีกตั้ง 5นาที”

ผมยืนมองยัยเตี้ย ลูกสาวของเมียใหม่ของพ่อที่ตอนนี้เธอรับข้อเสนอมาเป็นเบ๊ของผม เพื่อแลกกับการที่ผมจะยอมรับแม่ของเธอ

ผมไม่ใช่คนที่นอนตื่นสายอะไรหรอก เมื่อเช้าผมตื่นตั้งนานแล้วล่ะ ผมมักจะเห็นเธอที่ตื่นก่อนผมเดินวนเวียนอยู่ที่สวนกับลุงคนสวน รดน้ำต้นไม้บ้าง ตัดต้นไม้บ้าง ออกกำลังกายบ้าง ตักบาตรบ้าง บลาๆๆๆ เธอมักจะมีกิจกรรมในตอนเช้าที่เยอะแยะไปหมด

ผมมักจะมองดูเธอจากหน้าต่างห้องนอนของผม มารู้สึกตัวอีกทีก็ปาเข้าไป 9โมงแล้ว

และวันนี้ก็เช่นกัน... ผมจงใจลงมา 7โมง เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผมใส่ชุดนักเรียน ดูเธอจะอึ้งๆ หรือตะลึงในความหล่อของผม พอได้เห็นเธอทำหน้าเอ๋อๆแบบนั้นแล้วอยากจะแกล้งเธอขึ้นมา

ผมบอกเธอไปว่าให้มาส่งผมก่อนประตูโรงเรียนปิดก็จริง แต่ผมไม่คิดว่าเธอจะมาทันหรอก เพราะขนาดลุงที่ขับมาส่งผมทุกวันยังต้องใช้เวลาเกือบชั่วโมงเลย และยิ่งเธอไม่รู้เส้นทางด้วยแล้ว เธอต้องหลงแน่ๆ และเมื่อเลยเวลาผมก็จะใช้มันเป็นข้ออ้างในการโดนเรียนซะเลย ^_^

แต่พอผมรู้ว่าเธอแอบไปถามลุงคนขับเกี่ยวกับเส้นทางมาโรงเรียนของผม ใจผมก็เต้นผิดจังหวะอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกอึดอัด เจ็บแปล๊บๆยังไงชอบกล แต่มันทำให้ผมอารมณ์ดีบ้าๆเลย

“นี่นาย! ฟังที่ฉันพูดรึเปล่า? มือถือละ?”

ผมยื่นมือถือส่งให้เธอ เธอกดๆจิ้มๆทำอะไรสักอย่างกับมือถือผมก่อนที่เสียงนาฬิกาปลุกสมัยโบราณจะดังขึ้น ไม่จริงใช่มั้ย นั้นคือเสียงเรียกเข้าของเธอหรอเนี่ยยัยเตี้ย? เธอหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะกดวางสาย

จะว่าไปแล้ว... ตลอด 3เดือนที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านของผม นี่ผมไม่มีเบอร์ของเธอเลยนะเนี่ย

“นายเลิกเรียนแล้วโทรมาหาฉันแล้วกัน แล้วก็...”

เธอยื่นมือถือคืนให้ผมก่อนจะเดินกลับไปที่รถหยิบถุงกระดาษใบเล็กออกมาพร้อมกับยื่นมันให้ผม

“ข้าวเช้าจะช่วยเพิ่มรอยยักในสมองของนาย ตื่นสายแบบนายคงไม่ทันกินข้าวเช้าหรอก ฉันเลยเตรียมไว้ให้”

ผมรับมันมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ใจผมเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว มันทำให้ระบบทางเดินหายใจของผมมีปัญหา เธอเดินกลับไปที่รถพร้อมกับขับรถออกไป