The Offer ข้อเสนอแลกเปลี่ยนหัวใจ

เช้าวันต่อมา
 
วันนี้เป็นวันที่ไอ้ไม้และเพื่อนๆจะกลับกรุงเทพกัน มาเสาร์กลับอาทิตย์...มันจะมาทำไมให้เหนื่อย ทำไมไม่มาช่วงวันหยุดยาวอย่างงี้ รู้มั้ยว่ามันเปลืองค่าเครื่อง อ้อ! ลืมไปว่าพวกแกมันลูกคนรวย
 
ฉัน พ่อ แม่ และไอ้ทิมออกมาส่งไอ้ไม้และเพื่อนขึ้นรถตู้(ไปสนามบิน)ที่หน้าบังกะโล หลังจากเมื่อวานตอนเช้าที่ฉันยื่นการ์ดแต่งงานให้ไอ้หมอนั่นไป ฉันก็ไม่เห็นหน้าเขาอีก ก็นะ...งานที่ร้านมันเยอะ ยิ่งเสาร์-อาทิตย์ลูกค้าเยอะเป็นพิเศษ แต่ฉันได้ข่าวมาว่า เขาไม่ยอมออกมากินข้าวเที่ยงและเย็นเลย ทำไมกันนะ?
 
“พี่สาว นาวี้กลับก่อนนะคะ เดี๋ยวทริปหน้านาวี้จะมาค้างด้วยยาวๆเลยเนอะเนวี้ ^^”
 
“อื้ม” ยัยเด็กแฝดพูดขึ้น
 
“พี่สาว โชคดีนะพี่!” ไอ้เด็กดินปืนพูดพร้อมกับยิ้มปากกว้าง
 
“เจ้! สิ้นเดือนเจอกัน ^^” ไอ้ไม้เข้ามาสวมกอดฉัน มันจะกอดอะไรนักหนาว่ะ?
 
คนสุดท้าย เงียบ เขาไม่พูดอะไรกับฉันสักคำ แปลก เมื่อวานยังมามอร์นงมอร์นิ่งคิสฉันอยู่เลย แต่ทำไมวันนี้? เขา...เขามองฉันด้วยสายตาที่เย็นชา
 
อึก...
 
รู้สึกเจ็บแปลบๆที่อกซ้าย ฉันเป็นอะไรไปนะ? รู้สึกแย่...รู้สึกเศร้า...รู้สึกเสียใจ...รู้สึกน้อยใจ...กับท่าทางเย็นชาแบบนั้น
 
ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งอยู่ที่ร้านคาเฟ่ในสนามบิน มือข้างหนึ่งถือซองการ์ดแต่งงานสีสันน่ารัก กลิ่นหอมบางๆลอยไปแตะจมูกนาวี้ที่นั่งถัดจากผม เธอแย่งการ์ดไปจากมือผม
 
“การ์ดแต่งงานใครอ่ะ? ฟีฟ่าไปเอาจากไหน?”
 
“จากยัยเตี้... จากพี่สาวไอ้ไม้มัน”
 
เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนก็ไปรวมตัวกันที่การ์ดใบเดียว
 
“ชื่อพี่หมอนี่หว่า...”
 
...มึงจะพูดให้กูรู้สึกแย่ทำไมวะไอ้ไม้
 
“แต่งกับใครวะเนี่ย?” ไอ้ดินปืนถามขึ้น
 
“ไม่จริง!!! เป็นไปไม่ได้ ไม่นะ!!!”
 
มันเป็นไปแล้วล่ะไอ้ไม้ ไอ้ไม้ดูท่าทางจะเสียสติไปชั่วขณะทันทีที่มันเลื่อนลงไปอ่านชื่อของเจ้าสาว มันดูฟุ้งซ่านเกินหน้าเกินตาคนอกหักอย่างผมไปรึเปล่า -_-^
 
“ทำหน้าเหมือนพี่สาวมึงจะแต่งงาน” ไอ้ดินปืนสวนกลับ เจ็บ! พวกมึงนี่มัน....
 
“ยิ่งกว่าเจ้จะแต่งงานซะอีก มึงรู้มั้ยว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร?” ทำไมถามแบบนั้นวะไอ้ไม้?
 
“ม๊ามึง!” ไอ้ดินปืนตอบแบบไม่คิด มันเลยโดน...
 
ป้าบ~
 
“ไอ้ไม้มึงตบหัวกู”
 
“อย่าเอาม๊ากูมาล้อเล่น ม๊ากูนี่เป็นสิ่งศักสิทธิ์ประจำตระกูลเลยนะมึง”
 
“เอ้า! แล้วใครล่ะเจ้าสาว?”
 
“พี่พิม พยาบาลคนสวยดวงใจของกู ฮือ~”
 
ห๊ะ!? เดี๋ยวนะ...ชื่อเจ้าสาวไม่ใช่ชื่อยัยเตี้ยหรอเนี่ย? จะหาว่าผมโง่ก็ได้ เพราะตั้งแต่ที่ผมรับซองมาผมก็ไม่ได้เปิดดูข้างในเลย ผมแย่งการ์ดในมือของนาวี้มาอ่านดู
 
นายxxxxx   xxxxx(หมอเจตต์)
นางสาวyyyyy   yyyyy(พิม)
 
ผมลุกวิ่งออกจากสนามบินทันที พวกไอ้ไม้ ไอ้ดินปืน นาวี้และเนวี้ตะโกนเรียกผมตามหลัง แต่ตอนนี้ใครจะสนกันล่ะ ตอนนี้...ผมต้องกลับไป กลับไปหาผู้หญิงที่ผมเข้าใจผิดไป เธอจะโกรธผมมั้ยนะ? ที่เมื่อเช้าผมทำท่าเย็นช้าใส่เธอ