ความรักกลางมหาสมุทร
-
เขียนโดย Nipa
วันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.21 น.
11 ตอน
1 วิจารณ์
12.80K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2559 22.21 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนานะ : ดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียความจำของตนเองไปแล้วนะ
บี : แบบนี่จะรักษายังไงถึงจะหา
โรส : ที่สำคัญเขาจะอยู๋ไหนมากกว่า
ลูซี่ : จริงด้วย
บลู : หรือว่า
วิหค : เขาต้องอยู๋กับเราจนกว่าจะหาย
บี,โรส,ลูซี่,บลู,แฟรง,มิกะ : เอ๊ะ!!!!!
บาส : จริงที่กัปตันพูดครับ
แฟรง : ทำไมเหรอ
บลู : เราไปส่งเขาในกับลูกเรือของเขาก็ได้
นานะ : ทำแบบนั้นไม่ได้ดหรอ
แฟรง : ทำไม
บาส : เพราะว่าพวกลูกเรือของเขาอาจเข้าใจพวกเราผิดก็ได้ครับ
ตูมมม!!!!
มิกะ : เกิดอะไรขึ้น
แฟรง : พวกโจรสลัดกลุ่มเดิม จัดเลยมั้ย
วิหค : ไปจัดการให้เสร็จซะ
ลอร์ : นี่มันเกิดอะไรขึ้น
วิหค : พวกที่คิดจะฆ่านายนะและดูเหมือนว่าพวกมันจะรู้ว่านายอยู่กับพวกเรา นี่ห้ามออกไปข้างนอกนะ
ลอร์ : ทำไม ทำเพื่อฉันขนาดนี้
วิหค : ก็นายเป็นผู้ป่วยของพวกฉัน
ลอร์ : ฉันไม่ให้ใครมาปกป้องฉัน
ลอร์วิ่งออกมาจากห้องและตอนนั้นเองลูกปืนใหญ่ก็ยิมมาในทิศของลอร์ ลอร์ได้ฟันลูกปืนใหญ่ให้เป็นสองส่วน หลังการต่อสู้ลอร์ก็สลบลงไป
วิหค : เป็นไงบ้างเจ้าลอร์นะ
นานะ : ดูเหมือนว่าความทรงจำของเขาจะกลับมาแล้วนะ
ลอร์ : ที่นี้ที่ไหน
วิหค : ตื่นแล้วเหรอ
ลอร์ : เธอเป็นใคร
วิหค : ฉันเป็นกัปตันเรือชื่อวิหค ส่วนนายคือลอร์กัปตันเรือโจรสลัดฮาร์ท
ลอร์ : ใช่แล้วฉันเป็นอะไรไป
นานะ : นายสูญเสียความทรงจำไปพักใหญ่นะ
ลอร์ : จริงดี๊
วิหค : ใช่ แต่ตอนนี้นายหายดีแล้ว อีกไม่นานพวกลูกเรือนายจะมารับกลับ
ลอร์ : ขอบคุณที่ช่วยรักษา
วิหค : ไม่เป็นไร โชคดี
ลอร์ : แต่ฉันต้องรักษาแผลให้หายก่อน
นานะ : ได้
วิหค : ตัดสินใจแทนฉันอีกแล้ว ก็ได้
ลอร์ : ขอบคุณ
วิหค : ๐////๐
...............................................................
บี : แบบนี่จะรักษายังไงถึงจะหา
โรส : ที่สำคัญเขาจะอยู๋ไหนมากกว่า
ลูซี่ : จริงด้วย
บลู : หรือว่า
วิหค : เขาต้องอยู๋กับเราจนกว่าจะหาย
บี,โรส,ลูซี่,บลู,แฟรง,มิกะ : เอ๊ะ!!!!!
บาส : จริงที่กัปตันพูดครับ
แฟรง : ทำไมเหรอ
บลู : เราไปส่งเขาในกับลูกเรือของเขาก็ได้
นานะ : ทำแบบนั้นไม่ได้ดหรอ
แฟรง : ทำไม
บาส : เพราะว่าพวกลูกเรือของเขาอาจเข้าใจพวกเราผิดก็ได้ครับ
ตูมมม!!!!
มิกะ : เกิดอะไรขึ้น
แฟรง : พวกโจรสลัดกลุ่มเดิม จัดเลยมั้ย
วิหค : ไปจัดการให้เสร็จซะ
ลอร์ : นี่มันเกิดอะไรขึ้น
วิหค : พวกที่คิดจะฆ่านายนะและดูเหมือนว่าพวกมันจะรู้ว่านายอยู่กับพวกเรา นี่ห้ามออกไปข้างนอกนะ
ลอร์ : ทำไม ทำเพื่อฉันขนาดนี้
วิหค : ก็นายเป็นผู้ป่วยของพวกฉัน
ลอร์ : ฉันไม่ให้ใครมาปกป้องฉัน
ลอร์วิ่งออกมาจากห้องและตอนนั้นเองลูกปืนใหญ่ก็ยิมมาในทิศของลอร์ ลอร์ได้ฟันลูกปืนใหญ่ให้เป็นสองส่วน หลังการต่อสู้ลอร์ก็สลบลงไป
วิหค : เป็นไงบ้างเจ้าลอร์นะ
นานะ : ดูเหมือนว่าความทรงจำของเขาจะกลับมาแล้วนะ
ลอร์ : ที่นี้ที่ไหน
วิหค : ตื่นแล้วเหรอ
ลอร์ : เธอเป็นใคร
วิหค : ฉันเป็นกัปตันเรือชื่อวิหค ส่วนนายคือลอร์กัปตันเรือโจรสลัดฮาร์ท
ลอร์ : ใช่แล้วฉันเป็นอะไรไป
นานะ : นายสูญเสียความทรงจำไปพักใหญ่นะ
ลอร์ : จริงดี๊
วิหค : ใช่ แต่ตอนนี้นายหายดีแล้ว อีกไม่นานพวกลูกเรือนายจะมารับกลับ
ลอร์ : ขอบคุณที่ช่วยรักษา
วิหค : ไม่เป็นไร โชคดี
ลอร์ : แต่ฉันต้องรักษาแผลให้หายก่อน
นานะ : ได้
วิหค : ตัดสินใจแทนฉันอีกแล้ว ก็ได้
ลอร์ : ขอบคุณ
วิหค : ๐////๐
...............................................................
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ