นิลสีเทา

                    ความสุขเพียงหนึ่งเดียวของผมคือคุณยาย  เมื่อคุณยายจากไปแล้ว  นั่นก็หมายความว่าผมได้สูญเสียความสุขนั้นไปแล้ว
                    หมอบอกว่ายายจากไปเพราะโรคชราตามอายุของคน  ผมไม่อยากจะเชื่อ...ยายเป็นผู้หญิงที่แข็งแรงมาตลอด  ท่านสามารถพูดให้ผมฟังได้หลายชั่วโมงติดต่อกัน  ยิ่งกว่านั้นแล้ว...
                    ไม่ว่าผมจะพูดอะไร...ยายก็จะไม่กลับมา  ยายของผมได้บริจาคร่างกายให้กับทางโรงพยาบาลเมื่อยายเสียชีวิตและญาติไม่ต้องการทำศพ  ทางโรงพยาบาจึงจัดพิธีศพเล็กน้อยและรับร่างของยายเอาไว้ใช้ในการศึกษา...ผมกำลังเหม่อลอยเกินกว่าจะคิดเรื่องนี้
                    ผมขอใช้โทรศัพท์ของทางโรงพยาบาลเพื่อที่จะบอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวได้รับรู้...พวกเขาควรจะได้รู้  และรู้สึกถึงความผิดที่ตนได้ทำกับยาย  แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น
                    พ่อรับสายน้ำเสียงดูหงุดหงิด
                    [มีธุระอะไร...?]
                    ผมสูดจมูกใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำ
                    "พ่อ...นี่ผมเอง  โรงพยาบาลบอกว่าคุณยายเสียแล้วเมื่อวานนี้  ผมคิดว่า..."
                    [อ่า!...เรื่องนั้นเอง  แกรู้แล้วสินะ  ก็ดี...จะได้ไม้ต้องอธิบายให้ยืดเยื้อ]
                    น้ำตาของผมหยุดไหล  ในหัวของผมกำลังร้อนรู้สึกเหมือนมีใครกำลังต้มน้ำร้อนอยู่เหนือหัว
                    "ว่าไงนะ...?"
                    พ่อถอนหายใจ  [น่าหน้าโง่มากไปแล้วนะ  แกควรจะเข้าใจอะไรๆให้มันง่ายกว่านี้...ใช่!  พวกเรารู้แล้วว่ายัยแก่นั่นตายแล้ว  แล้วไงล่ะ  เดิมทีก็ไม่ได้ช่วยหาเงินอยู่แล้วตายๆไปซะได้ก็ดี  ส่วนงานศพ...เดี๋ยวโรงบาลก็จัดการเอง แกน่ะรีบกลับบ้านได้แล้ว!...อ้อ. แต่ถ้าไม่มีเงินก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เห็นนะ!!"
                   ...
                    "ผมไม่มีเงิน...และไม่ต้องห่วง  ผมจะไม่เหยียบไปใที่บ้านนั่นอีก"
                    [แกว่า...!!]
                    ผมวางสายก่อนที่พ่อจะพูดจบ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศธาตุที่สามาถถูกพัดปลิวหายไปได้  ผมเดินออกจากโรงพยาบาลในสภาพไม่ต่างกับซอมบี้  ผมไม่ได้ต่อว่าพ่อ  ผมแค่อยากจะชกเขาสักหมัด  ผมอยากให้ทุกคนขอโทษกับทุกสิ่งที่พวกเขาทำกับยาย  แต่ผมคงทำไม่ได้  คนพวกนั้นหัวดื้อเกินกว่าจะเข้าใจความหมายของการมีขีวิตอยู่
                    เอาล่ะ...พอกันทีกับครอบครัวแบบนั้น  ต่อแต่นี้...ผมจะกำหนดชีวิตของผมเอง
                    ผมออกวิ่งไปตามถนน  ในหัวเริ่มวางแผนชีวิตใหม่  ชีวิตที่ผมเป็นคนกำหนดเองเหมือนที่ยายเคยบอก