วิ่งไป!! ให้ทะลุใจเธอ

     "พี่ยุยว่ายังไงนะคะ ท่านพ่อกับท่านแม่ประสบอุบัติเหตุ"

     "ใช่จ๊ะท่านทั้งสองประสบอุบัติเหตุ"

     "แล้วตอนนี้ท่านพ่อกับท่านแม่อยู่ที่โรงพยาบาลอะไรหรอคะ"

     "โรงพยาบาลซัตโซนะ เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จะบอกกับมิคุโอะกับฮารุโกะเองนะ"

     "ไม่ต้องหรอกค่ะพี่ยุย เดี๋ยวเรื่องนี้หนูบอกเองค่ะ ขอบคุณพี่มากๆนะคะ"

     "จะไหวหรอนัตสึเมะ ให้พี่เป็นคนบอกให้เองก็ได้นะจ๊ะ"

     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้นะคะพี่ยุย"

     เมื่อนัตสึเมะวางสายจากยุยก็เดินออกจากห้องน้ำอย่างช้าไปหาพวกมิคุโอะที่โต๊ะ

     "อ้าวนัตสึเมะไปทำอะไรตั้งนานนะ ใครโทรมาหรอ"

     "พี่มิคุโอะ ช่วยออกไปคุยกับหนูที่นอกร้านได้ไหม"

     "ทำไมละก็คุยกันที่นี่เนี้ยแหละ"

     "หนูขอร้อง!! ช่วย ออกไป คุยกันนอกร้าน จะได้ไหมคะ ได้โปรด"

     นัตสึเมะขึ้นเสียงใส่มิคุโอะและทำท่าจะร้องไห้ มิคุเห็นอย่างนั้นจึงเดินออกไปนอกร้านกับนัตสึเมะสองคน

     "อ้าวมีอะไรละรีบๆพูดมาเลย พี่จะรีบไปกินของหวาน"

     "ท่านพ่อกับท่านแม่นะ ตายแล้ว"

     "ห๊าาาาว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลยพูดดังๆหน่อยเซ่!!"

     "ท่านพ่อกับท่านแม่นะ"

     "อะไรนะ ไม่เห็นได้ยินเลย"

     "ท่านพ่อกับท่านแม่นะ"

     "อะไรนะ พูดดังเซ่ พี่ไม่ได้ยินเลย"

     "ท่านพ่อกับท่านแม่นะ ตายแล้ว พวกท่านประสบอุบัติเหตุระหว่างทางมาที่นี่ พวกท่านตายแล้ว พี่ได้ยินไหมว่าตายแล้วนะ พี่ได้ยินไหม ว่าพวกท่านตายแล้วนะ"

     นัตสึเมะขึ้นเสียงใส่มิคุโอะที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นมิคุโอะก็เลือดขึ้นหน้าแล้วเอามือคว้าคือของนัตสึเมะแล้วดันจนติดกำแพงดัง ปั๊ก!!

     "อย่ามาพูดบ้าๆนะ อย่าคิดว่าเธอเป็นน้องแล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอนะ ฉันพึ่งจะว่าสายจากท่านพ่อตอนมาถึงที่นี่"

     "โทรศัพท์เมื่อกี้นี้มาจากพี่ยุย พี่โทรมาจากโรงพยาบาล พี่บอกว่าท่านแม่นะปลอดภัยแล้ว แต่ท่านพ่อนะเสียชีวิตแล้ว"

     "เธอยังจะพูดอย่างนี้อีกหรอห๊ะ!! ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดละก็ฉันจะฆ่าเธอตรงนี้ซะ"

     "อึ๊ก!! เอาเลยสิพี่มิคุโอะ ฆ่าฉันเลยพี่จะเชื่อหรือไม่แต่มันก็เรื่องจริงที่ท่านพ่อนะตายแล้ว"

     ทันใดนั้นซาวาโกะที่เดินตามออกมานั้นก็รีบไปคว้ามือของมิคุโอะที่บีบคอของนัตสึเมะอยู่นั้นออกทันที

     "มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันสิคะ ไม่เห็นต้องลงมือกันอย่างนี้เลย"

     "ก็ยัยนี้นะสิบอกว่าท่านพ่อนะตายแล้ว"

     "มันเป็นเรื่องจริงนะคะมิคุโอะเมื่อกี้คุณฮารุโกะรับสายจากคนที่ชื่อยุยอะไรเนี้ยแหละค่ะ"

     "อ้าว!! นัตสึเมะจังจะรีบวิ่งไปไหนหรอจ๊ะ นัตสึเมะจัง"

     นัตสึเมะรีบวิ่งตรงไปที่โรงพยาบาลซัตโซทันทีโดยไม่สนใจเสียงเรียกของซาวาโกะเลยแม้แต่น้อย

     ณ โรงพยาบาลซัตโซ

     "นัตสึเมะจังทำไมวิ่งมาละ แล้วมิคุโอะกับฮารุโกะละ"

     "หนูวิ่งมาก่อนนะค่ะก็เลยไม่รู้ว่าพวกพี่อยู่ที่ไหน"

     "อย่างนั้นหรอตอนนี้ท่านป้าพักอยู่ที่ห้องพักนะ หรือว่าจะไปหาท่านลุงก่อนละ"

     "หนูขอไปหาท่านพ่อก่อนได้ไหมคะพี่ยุย"

     "ได้สิจ๊ะ เอาละเดี๋ยวพี่พาไปนะ"

     เมื่อนัตสึเมะไปหาพ่อกับแม่เสร็จก็เจอกับมิคุโอะที่กำลังเดินมาที่ห้องพักอย่างรีบร้อนทันที

     "นัตสึเมะ ยังรู้สึกผิดอยู่อีกหรอ"

     "ค่ะพี่มิคุโอะ"

     "นัตสึเมะ เรื่องที่ร้านนะพี่ขอโทษนะ"

     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูไม่โกรธพี่หรอกค่ะ"

     "ถ้ายังรู้สึกผิดกับนางิละก็รีบไปหาสิ"

     "แต่ว่าพี่มิคุโอะ"

     "มัวทำบ้าอะไรอยู่ละ รีบไปหานางิสินัตสึเมะ"

/////โปรดติดตามตอนต่อไป/////