วิ่งไป!! ให้ทะลุใจเธอ

    "ม่ายยยยยยย!! ปล่อยหนูนะพี่ฮารุโกะ!!"

     "ฉันก็บอกแกแล้วไงว่าถ้ายังหาที่เรียนไม่ได้ฉันจะจับแกเข้าฮาราชิยามะ!!"

     "มีอะไรกันหรอเสียงดังกันเชียว"

     "พี่มิคุโอะ ช่วยนัตสึเมะด้วยมิ พี่ฮารุโกะบังคับให้นัตสึเมะเข้าฮาราชิยามะนะ!!"

     "น่าๆพี่ฮารุโกะ เพลาๆให้นัตสึเมะหน่อยก็ได้นะ ยังไงก็ยังมีเวลาอีกตั้งอาทิตย์กว่านะ ให้นัตสึเมะค่อยๆเลือกก็ได้นี้"

     "ห๊าาาา!! นี้จะไม่เป็นห่วงอนาคตของน้องสาวตัวเองหน่อยหรอ"

     "แต่ว่านัตสึเมะก็โตแล้วนะพี่ฮารุโกะ ปล่อยให้ทำตามที่ใจคิดเถอะ"

     "ห๊าาาาา!! นี้นายเอาสมองส่วนไหนคิดกันเนี้ยมิคุโอะ มองยังไงยัยนี้ก็เด็กอยู่วันยันค่ำละ"

     "นั้นมันก็สำหรับพี่ฮารุโกะคิดนี้คะ นัตสึเมะไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ หนูอายุ 16 แล้วด้วยหนูคิดเองได้ค่ะว่าจะเลือกเดินทางไหน!!"

     "เธอไม่มีสิทธิคิดอะไรทั้งนั้นละ พี่วางแผนผังชีวิตของเธอเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าเธอไม่ทำตามละก็ เธอมันก็แค่สวะของตระกูลเท่านั้นละ นัตสึเมะ"

     "ถ้าคำว่าตระกูลของพี่มันหมายถึงแบบนั้นละก็ ฉันยอมเป็นสวะเพื่อให้ได้เสรีภาพดีกว่าต้องถูกขังเหมือนนกที่ไม่มีทางได้โบยบินดีกว่า"

     "ไม่รู้ละยังไงพี่ก็ส่งใบสมัครไปแล้วพรุ่งนี้จะมีการทดสอบ อย่าลืมเอาใบผู้เข้าสอบไปด้วยละ"

     เมื่อฮารุโกะพูดจบก็เดินออกไปจากห้องโถงทันที

     ทันใดนั้นมิคุโอะที่ยืนอยู่ก็เดินตรงมาหานัตสึเมะที่ได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ แล้วเอามือค่อยๆวางไว้ที่หัวของนัตสึเมะอย่างเบาแล้วพูด

     "ทำใจเถอะนัตสึเมะ พี่รู้ว่ามันน่าเบื่อเพราะพี่เองก็เคยโดนทำแบบนี้มาก่อน ที่พี่ฮารุโกะทำนะมันก็เพื่อตัวของนัตสึเมะนะ"

     ทันทีที่มิคุโอะพูดจบก็เดินออกจากห้องโถงไปเหลือเพียงแค่นัตสึเมะที่ยังยืนนิ่งอยู่ 

     สักพักน้ำตาที่ไหลรินลงมาอาบแก้มพร้อมกับปล่อยโฮออกมาดังลั่นของนัตสึเมะที่ค่อยๆล้มฝุบลงไปที่พื้นได้แต่พูดงึมงัมอยู่เพียงคนเดียว

     ทางด้านของมิคุโอะกับฮารุโกะ

     "พี่ฮารุโกะ ผมว่ามันเกินไปนะครับที่จะบังคับนัตสึเมะนะ"

     "ที่ฉันทำไปก็เพื่อตัวของนัตสึเมะเอง ฉันไม่อยากให้นัตสึเมะต้องคิดมาก และฉันก็อยากให้เด็กนั้นได้กลับมาทวงคืนตำแหน่งยังไงละ"

     "แล้วทำไมต้องเป็นที่ฮาราชิยามะละ ที่อื่นก็มีนี้นา"

     "ก็ที่นั้นนัตสึเมะจะได้รับประสบการณ์อะไรหลายๆอย่างไงละ แล้วอีกอย่างฮาราชิยามะก็เด่นทางด้านกีฬาพอตัวโดยเฉพาะ กรีฑา ไงละ"

     "แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องกรีฑาก็ได้นี้นาพี่ฮารุโกะ"

     "นัตสึเมะนะยังคงโทษตัวเอง นัตสึเมะนะคิดว่าที่นางิเป็นอยางนี้นะเพราะตัวเองยังไงละ ฉันไม่อยากเห็นน้องสาวของฉันต้องมาเจ็บปวดหรอกนะ ใครๆก็รู้ว่านัตสึเมะนะรักการวิ่งที่สุด"

     "แล้วการที่นัตสึเมะเลิกวิ่งแล้วพูดว่าเกลียดการวิ่งเป็นอย่างนี้หรอ"

     "ใช่แล้วละ ถ้าในวันนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้นละก็นัตสึเมะคงไม่เลิกวิ่งหรอก"

     ในเช้าวันต่อมา

     "หนูไปก่อนนะคะ"

     "จะไปไหนนะนัตสึเมะ แล้วใส่ชุดนักเรียนไปไหน"

     "ก็ไปรับการทดสอบที่พี่ฮารุดกะบอกไงคะ"

     "เธอคิดได้แล้วสินะนัตสึเมะ"

     "ป่าวค่ะ หนูก็แค่ไม่อยากมีปัญหากับพี่เท่านั้น งันหนูไปก่อนนะคะเดี๋ยวจะสายเอา"

     เมื่อนัตสึเมะออกจากบ้านไปก็เจอกับฮานาโกะที่หน้าตาซีดเซียวกำลังปิดประตูอยู่

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณฮานาโกะ จะออกไปไหนหรอคะ"

     "อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะคุณนัตสึเมะ พอดีว่าฉันจะไปที่โรงเรียนนะค่ะ"

     "เลือกได้แล้วหรอคะ"

     "ใช่ค่ะ แล้วคุณนัตสึเมะละคะ"

     "ไม่ได้เลือกหรอกค่ะถูกบังคับต่างหากละค่ะ แล้วคุณอานาโกะเข้าที่ไหนหรอคะ"

     "ฮาราชิยามะค่ะ แล้วคุณนัตสึเมะละคะ"

     "ฮาราชิยามะเหมือนกันค่ะ"

     "งันหรอคะ"

     "ฉันว่าเราเดินไปคุยไปกันดีกว่านะคะคุณฮานาโกะ"

     "ฉันก็ว่างันละค่ะเดี๋ยวพวกเราจะไปสายกัน"

     เมื่อทั้งคู่ไปที่โรงเรียนก็พบว่าโต๊ะลงทะเบียนนั้นกำลังจะเก็บทั้งคุ่ก็รีบเร่งฝีเท้าเพื่อห้ามไว้ก่อน

     "อาจารย์ค๊าาาาาา!! เดี๋ยวก่อนค่ะอย่าพึ้งเก็บ!! รอพวกหนูก่อน"

     "ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ"

     "ก็อาจารยืกำลังจะเก็บโต๊ะไม่ใช่หรอคะ"

     "ป่าวจ๊ะ พอดีว่าอาจารย์ทำน้ำหกใส่ผ้าปูโต๊ะนะจีะก็เลยเก็บของบนโต๊ะลงเพื่อจะเอาผ้าปูโต๊ะออกนะจ๊ะ"

     "งั้นหรอคะ"

     เมื่อการสนทนาจบลงอาจารย์ก็จ้องนัตสึเมะกับฮานาโกะเขม็งทันที

     "คือว่า พวกหนูมีอะไรแปลกๆหรอคะอาจารย์"

     "อ่อป่าวจ๊ะ ที่แปลกนะมันคือ โรงเรียนนี้ต่างหากละ"

     "หมายความว่าไงหรอคะอาจารย์"

     "แหม่ๆ ช่างมันเถอะจ๊ะ เอาละอาจารย์ชื่อว่า งินนะ ฮานาบิ นะจ๊ะ แล้วพวกเธอละ"

     "หนูชื่อว่า ฮิคุ นัตสึเมะค่ะ"

     "ส่วนหนูชื่อว่า อามาคาวะ ฮานาโกะ ค่ะ"

     "ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ คุณฮานาโกะ คุณนัตสึเมะ"

     "เอ๋!! เรียกชื่อจริงอย่างนี้มัน..."

     "ทำไมหรอจ๊ะ"

     "ป่าวค่ะก็แค่ไม่เคยได้ยินคนอื่นเรียกชื่อจริงเลยค่ะนอกจากคนในครอบครัว"

     "แล้วพวกเพื่อนๆไม่เรียกหรอจ๊ะ"

     "ไม่เลยค่ะ อย่างมากก็แค่คุณฮิคุเท่านั้นละค่ะ เพราะคนที่โรงเรียนไม่กล้าเรียกกัน"

     "งันหรอจ๊ะน่าเศร้าจังเลย เอาละไปรับการทดสอบได้แล้วละจ๊ะ"

     "การทดสอบงันหรอคะ"

     "ใช่จ๊ะ"

     เมื่อทั้ง 3 คุยกันจบนัตสึเมะกับฮานาโกะก็เดินไปจนถึงสถานที่ทดสอบแล้วเข้าสอบทันที

     2 ชั่วโมงผ่านไป

     "ทำไมห้องนี้มีคนอยู่แค่ไม่กี่คนเองละไม่สิต้องพูดว่ามีแค่เรากับคนอื่นๆแค่ 1-2 คนเอง หรือว่าเราไม่ผ่านการทดสอบกันนะ"

     "คุณนัตสึเมะค้าาาาา แงงงงง ยากมากเลยค่ะน่ากลัวด้วย"

     "ใจเย็นเถอะค่ะคุณฮานาโกะ มันจบแล้วนะคะ"

     เมื่อฮานาโกะเจอนัตสึเมะก็รีบวิ่งเข้าไปกอดทันที

     "นักเรียนที่ผ่านการทดสอบทุกคนจากนี้ไปพวกเธอจะต้องเรียนอยู่ที่นี้เป็นเวลา 3 ปี ในวันที่ 16 ของเดือนหน้าเป็นวันเปิดภาคเรียนขอให้ทุกคนมีความสุข"

     "เอาละค่ะคุณฮานาโกะเรากลับบ้านกันดีกว่านะคะ"

     แซด แซด แซด

     "นี้ๆ เธอนั้นไงคนนั้นนะ"

     "จริงหรอที่ควีนจะมาเรียนที่เดียวกับเรานะ"

     "ไม่ผิดแน่ ก็ฉันได้ยินชื่อนี้นา"

     "แล้วคนไหนละ"

     "นั้นไง นั้นไง คนที่ผมสีแดงแสดนะ สวยใช่ไหมละ"

     "อ่อนั้นนะหรอ ก็สวยดีนี้นาตอนเปิดเทอมมีหวังพวกผู้ชายกรี๊สตรึมแน่เลย"

     "นั้นนะสิ 5555+"

     เมื่อนัตสึเมะและฮานาโกะเดินออกมาจากที่ทดสอบก็รีบเดินไปที่โรงยิมเพื่อไปรับชุดนักเรียน

     "พวกเธอมาทำอะไรที่นี้หรอ"

     "มารับชุดนักเรียนค่ะ"

     "แล้วพวกเธออยู่ชั้นไหนหรอ"

     "นี้ค่ะ"

     "ตายจริงชุดนักเรียนชั้นเรียนพิเศษหมดแล้วนะสิ"

     "ชุดนักเรียนชั้นเรียนพิเศษหรอคะ"

     "ใช่จ๊ะ งันพวกเธอไปหาอาจารย์คุโจที่ห้องพักอาจารย์นะ"

     "ค่ะ"

     นัตสึเมะกับฮานาโกะรีบเดินไปที่ห้องพักอาจารย์แล้วเปิดประตูเดินเข้าไปก็พบกับหญิงสาวผมสีบอนทองนั่งจิบกาแฟอยู่

     "ขออนุญาตค่ะ คุณใช่อาจารย์คุโจรึป่าวคะ"

     "ใช่จ๊ะ อาจารย์ชื่อ คุโจ ซาวาโกะ แล้วพวกเธอละ"

     "ยะ ใหญ่จังนั้นหน้าอกหรอ"

     ทั้งคู่พูดเหมือนๆกันพร้อมกัน

     "อามาคาวะ ฮานาโกะค่ะ"

     "ฮิคุ นัตสึเมะค่ะ"

     "ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ ฮานาโกะจัง นัตสึเมะจัง"

     "ยินดีที่ได้รู้จังเช่นกันค่ะอาจารย์ซาว่าจัง"

     ทั้งคู่กล่าวพร้อมกันและก้มหัวให้

     "แหม อาจารย์ซาว่าจังงันหรอจ๊ะไม่มีไคเรียกแบบนี้มานานแล้วนะเนี้ย ขอบใจนะจ๊ะ"

     เมื่อคุยกันจบซาวาโกะก็หยิบชุดนักเรียนให้ ทันใดนั้นก็มีเสียงวิ่งมาตามทางเดินแล้วเปิดประตูห้องพักอาจารย์ดัง ปังง 

     "อาจารย์มินาอุจิมีอะไรหรอคะ รีบร้อนเชียว"

     "แฟนของอาจารย์คุโจมารับแล้วละค่ะ ถ้างันฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

     "งันอาจารย์ขอตัวก่อนนะจ๊ะ"

     เมื่อนัตสึเมะกับฮานะเดินออกไปถึงหน้าประตูโรงเรียนก็เจอกับมิคุโอะที่ยืนเก็กหล่ออยุ่ที่รถ

     "อ้ามมากันแล้วหรอจ๊ะสาวๆ มัวทำอะไรกันอยู่ช้าเชียวนะนัตสึเมะฮานาโกะ"

     ทันใดนั้นนัตสึเมะที่ยืนอยู่ข้างๆฮานาโกะก็รีบวิ่งไปกระโดดคว้าคอเสื้อของมิคุโอะอย่างเต็มแรง

     "มาทำอะไรที่นี้กันย๊ะ ไอร๊โอตะคุหน้าด้าน รีบอธิบายมาเลยนะไม่งันละก็พี่เจอไอนี้แน่"

     นัตสึเมะกำหมัดขึ้นมาเพื่อขู่มิคุโอะ

     "เออพี่ก็แค่มาแสดงความยินดีที่ผ่านการทดสอบแล้วนะจ๊ะ"

     "แล้วทำไมจะต้องมายืนเก็กหล่ออยู่หน้าโรงเรียนด้วยละ นี้มันที่สาธารณะนะไม่ใช่แคทวอล์คนะย๊ะไอพี่บ้า"

     "ก็แฟนพี่นั่งอยู่ในรถนี้นาจะให้ทำยังไงละ พี่เองก็อยากหล่อบ้างไรบ้างนี้นา"

     "แฟนงันหรอไหนละหลังฐานนะ"

     "ซาว่าช่วยออกมาหน่อยสิ"

     ทันใดนั้นประตูรถก็เปิดออกมาโดยมีผู้หญิงออกมาจากรถ

     "อาจารย์ซาว่าจังมาทำอะไรที่นี้หรอคะ"

     "แหมก็มิคุโอะเขาจะพาอาจารย์ไปเลี้ยงฉลองนะ ไม่คิดเลยว่าโลกจะกลมแบบนี้นะจ๊ะ"

     "เห้ยยๆๆ ไอร๊พี่บ้าอธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

     "จะให้พี่มาอธิบายอะไรอีกละก็ซาวาโกะนะเป็นแฟนพี่นี้"

     "เอาเป็นว่าเราไปปิ้งย่างกันดีกว่านะ"

     "พี่มิคุโอะ คุณนัตสึเมะฮานะขอตัวกลับก่อนนะคะนี้ก็เริ่มเย็นแล้วด้วย"

     "จะรีบกลับไปไหนละพี่โทรบอกพ่อให้แล้วไปกินด้วยกันเถอะ"

     ณ ร้านปิ้งย่าง

     "เย่ๆๆๆ อย่างนี้ต้องฉลองเนื่องในโอกาสน้องสาวของฉันได้เป็นเด็กสาว ม.ปลายแล้ว"

     ตรูๆๆๆ ตรูๆๆๆ

     "โทรศัพท์ใครดังเนี้ย รีบๆรับสายเซ่"

     "ของหนูเองพี่มิคุโอะมีปัญหารึไง"

     "ป่าวจ้าาา"

     นัตสึเมะรีบคว้าโทรศัพท์แล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำทันที

     "อะไรกันเบอร์แปลกนี้นา"

     ติ๊ด

     "สวัสดีค่ะนี้ใครหรอคะ"

     "นัตสึเมะหรอ นี้พี่ยูเองนะ"

     "อ้าวพี่ยูมีอะไรหรอคะ ถ้าเรื่องของฮานาโกะละก็อยู่กับหนูค่ะ"

     "ป่าวหรอก นัตสึเมะเธอตั้งสติแล้วฟังพี่ดีๆนะ"

     "ค่ะมีอะไรหรอคะ"

     "รถของคุณลุงกับคุณป้าประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้คุณป้าปลอดภัยแล้วแต่ว่าคุณลุงนะ ท่านเสียชีวิตแล้ว"

/////โปรดติดตามตอนต่อไป/////