ความรักของสองเรา

ฉันได้ยินเสียงเอะอะจากงานเลี้ยง ฉันหยุดเล่นพิณและรีบลงมาจากต้นไม้

"เจ้าบรรเลงได้ไพเราะมาก"

ฉันหันตามเสียงและเห็นกวางสีขาวยืนดูฉันอยู่ แต่ฉันกลับมีความรู้สึกว่าเขากำลังให้พรกับฉัน

"เธอสนควรแก่การให้พรแก่เจ้า เจ้ายินดีจะรับวางมั้ย"

"ค่ะ"

ฉันเดินเข้าไปใกล้กวางและหลับตาลง ฉันก็มีความรู้สึกว่าได้ความอบอุ่นและเหมือนได้พลังบ้างอย่าง จนทำให้ฉันสลบไป

"มิน มิน ตื่นได้แล้ว"

ฉันได้ยินเสียงใครเรียกฉัน ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นครูเจสและพวกอาลาดินยืนอยู่ข้างเตียง

"มิน มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมเธอไปสลบอยู่ใต้ต้นไม้1000ปีละ"

"ต้นไม้พันปี"

"ก็ต้นไม้ที่เธอไปสลบไง" เสียงอาลาดิน

"ใครช่วยฉันไว้" เสียงมิน

"อาลาดินเป็นคนช่วยเธอนะ" เสียงครูเจส

"ขอบคุณนะ อาลาดิน" เสียงอาลาดิน

"พรุ้งนี้จะเป็นวันศึกของพวกปีสอง ครูอย่าให้ทั้งสองคนดูแลมินดีๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมินน่าจะรู้นะว่าต้องด้วยอะไร" เสียงครู

เสียงเย็นชาของครูเจสน่ากลัวจริงๆ (ความคิดของมิน)

เช้าวันต่อมา

วันนี้เป็นวันที่ก็อบลินจะต้องต่อสู้กับพวกปีสอง

"นักเรียนทุกคนฟันทางนี้ วันมีกฎพิเศษคือให้นักเรียนปีหนึ่งลงมาต่อสู้กับสัตร์ประหลาดได้ และราลวันคืออะไรก็ได้ ขอให้นักเรียนทุกคนโชคดี"

"น่าแปลกนะ" เสียงอาลีบาบา

"จริงด้วย" เสียงอาลาดิน

"แปลกเรื่องอะไรเหรอ" เสียงมิน

"มินจัง อย่าลองต่อสู้ดูมั้ย" เสียงครูเจส

"จะดีเหรอค่ะ"

"ครูว่าเธอต้องชนะแน่นอนจ๊ะ"

"ได้ค่ะ"

ฉันตกลงกับครูเจสด้วยที่ไม่บอกพวกอาลาดินสักคำ แต่ฉันเชื่อความรู้สึกของตนเอง ฉันเดินลงสนานต่อสู้ ด้วยที่พวกอาลาดินทะเลาะกันอยู่ ฉันเห็นพวกปีหนึ่งมีไม่กี่คน แต่ฉันต้องหาก็อบลินให้เจอ

"นักรบทุกคนจนฟัง จะมีประตูให้เลือกว่าตนเองควรเลือกและจนนำอุปกรณ์เวทมนตร์ออกมาให้ได้"

"ขอให้นักรบเลือกประตูได้"