{Fic Naruto}ซีรีย์หมุนเวลามารักใครบางคน

Sakura talk  

  "อ๋อ ไอซาโซริมันไปส่งเอกสารน่ะช้านิดนึงนะ"

  "เอ่อค่ะแล้ว...พวกพี่ไม่กินข้าวกันหรือไงคะ?"

  "เอ่อ.."

  "ฉันตอบเอง! คือพวกพี่กำลังจะไปน่ะจ่ะแต่งานก็ดันมาไม่ขาดสายเลย"

  "ใช่ๆพวกพี่ก็เลยช้ากว่าชาวบ้านเขาน่ะ"แล้วหลังจากนั้นเสียงโวยวายก็ดังขึ้น

  "เฮ้ย..มึงอย่าแทรกกูดิว่ะไอเดอิดาระ!"

  "ช่วยไม่ได้มึงช้าเอง อย่ามาโทษกูกูถึงก่อนกูชนะแน่มึงทีนี้มึงก็ออกค่าขนมแทนกูแน่ไอซาโซริ!"

  "ขี้โกงนี่วะ ตั้งกฎเองอะไรเองอ่ะ"

  "เดี๋ยวพี่มานะ ฮิๆ(^_^||)"พี่โคนันถึงกับปิดประตูเสียงดังแล้วเสียงเพชฌฆาตก็ดังขึ้น

  "เสียงดังเอะอะไรกัน!!!!!"นั่นไงฉันเลยขอไปดูด้วยดีกว่า

  "เห้ย!!!! เจ้!!!!!"

  "เกิดอะไรขึ้นคะ?พี่โคนัน... พี่ซาโซริ!"

  "ไงซากุระ มาหาพี่หรอ?"พี่ซาโซริตอบกลับด้วยน่ารักจัง (>▽<)!!

  "เอ่อ..ค่ะ แต่ว่าพี่ควรไปเก็บของให้เรียบร้อยก่อนนะคะ"

  "อืม..เจ้ก็หลบไปดิจะเก็บของ เรื่องค่าขนมคงเป็นมึงว่ะไอเดอิดาระ"

  "อะไรวะ ขี้โกง! เจ้ก็หลบผมหน่อยจะเอาเอกสารส่งแฟนเจ้...เอิ่ม...ไอเพนนั่นแหละเดี๋ยวมันด่าผมอีกไม่อยากใช้ปากเถียงกับมันเพราะมันโคตรเหนื่อย!!เพิ่งโดนสั่งให้ไปเอาเอกสารตอนที่เจ้เพิ่งพูดจบเนี่ยดีนะที่ไอซาโซริมันเอามาด้วย เร็วเจ้!!หลบ!!"พี่โคนันจ้องพี่เดอิดาระเอาเป็นเอาตายเลยแหะ โหดจัง

  "ตบด้วยหลังมือเลยอีบ้า!"

  "ของส่งให้หมดแล้วนะ..เอ้อแล้วก็อีกอย่างค่าจ้างด้วย"

  "ทวงจังเนอะเรื่องพวกเนี้ย!"

  "ใครมันจะลืมเรื่องเงินกันวะ..โอ้ไม่สิต้องเรียกว่าเพื่อนต้องช่วยกันและตอบแทนกันเสมอ"

  "เหรอ? แถให้ทั่วเหอะมึง! เดอิดาระเอาเอกสารมาเลย"

  "อ่ะ เอาไปแล้วก็อีกอย่าง..ผอ.บอกว่าเรื่องกิจกรรมให้เริ่มตั้งแต่วันศุกร์นะเพราะว่าวันพฤหัสเขาจะเรียกครูประชุมส่วนใหญ่"

  "เออๆ ทุกวันศุกร์ทุกคนจะต้องทำคอนเสิร์ตเล็กๆที่โรงเรียนเพราะวันพฤหัสครูเขาจะประชุมกัน โอเคมั้ย?"

  "เออ!!!" ทุกคนพูดพร้อมกันหมดไม่เว้นแฟนสุดรักของพี่เพน

  "พวกมึงพูดกันแบบ..สุดยอด ให้ตายเถอะซาร่า!"พี่เพนถึงกับกุมหัวแล้วเดินไปนั่งที่ที่ของตัวเองแล้วจัดการเคลียร์งานบนโต๊ะ

  "มานี่ได้แล้วยัยเบ๊อะ!ยืนจนรากงอกแล้วมั้งน่ะ"อยู่ๆพี่ซาโซริก็ดึงมือฉันออกไป

  "พี่จะพาฉันไปไหน?"แล้วพี่ก็พาฉันขึ้นบันไดไปไหนก็ไม่รู้

  "เถอะน่า ตามมาเหอะเดี๋ยวก็รู้"

  แล้วทำไมฉันต้องตามพี่ด้วยนะไม่เข้าใจเลยแหะ คิดในใจตั้งนานว่าพี่พาเรามาทำไมแต่สุดท้ายก็วิ่งขึ้นมาถึงชั้นดาดฟ้าแล้ว

  "ซากุระเอ่อ...วันพฤหัสนึ้ช่วยเป็นกำลังใจให้ฉันได้มั้ย?"

  "เรื่องอะไรล่ะที่ฉันต้องไปให้กำลังใจ?"

  "ก็เรื่อง..จัดเวทีตอนเย็นน่ะ"

  "เดี๋ยวฉันจะโทรบอกแม่ก่อนนะว่าต้องกลับช้าเดี๋ยวแม่ฉันจะบ่นเอาน่ะสิ"

  "ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ..."ดูหน้าพี่ซาโซริแล้วกุ้มใจแทนแหะคงต้องว่างให้แล้วมั้ง?>_<¦¦¦

  "ฉันยังไม่ได้บอกซักหน่อยว่าไม่ว่าง?"

  "แสดงว่าเธอจะมาให้กำลังใจใช่มั้ย?"

  "อืม..ก็ไม่รู้สินะ"

  "กวนนะเธอเนี่ย! เอาเป็นว่าฉันจะไปส่งเธอที่บ้านด้วยละกันโอเคมั้ย?"

  "ถ้าจริงก็ตกลง เดี๋ยวนะอยู่ๆพี่ก็ตีสนิทอย่างนี้เลยหรอ?"

  "ก็เธอเชื่อฉันด้วยไงถึงได้ตีสนิทเร็วกว่าผิดปกติ"ไม่นานคงจะเป็นแฟนกัน..จะบ้าหรอ!คิดเองเออเอง(>///<)

  "เฮ่อ...งั้นฉันไปก่อนนะต้องเอางานไปส่งครูเขาน่ะ พี่ซาโซริเองก็ตั้งใจซ้อมคอนเสิร์ตไปนะ"

  "อืม..เอ่อ..ซากุระแล้ววันศุกร์เธอว่างมั้ยตอนงานจบ"

  "ก็ไม่รู้เหมือนกันถ้าว่างเดี๋ยวฉันไปหาเองล่ะ"

  "อืม"เห้ย..ไม่นะอีก5นาทีออดก็จะดังงานงอกแล้ว

  ผลั่ก!!(เสียงวิ่งชน)

  "ขอโทษนะคะ..เอ่อ..พี่.."ฉันวิ่งลงบันไดไปเฉี่ยวใครอีกก็ไม่รู้

  "รีบๆไปซะ ออดจะดังละ"เอ่อ..โอ้ยจำชื่อไม่ได้แหะไว้ทีหลังละกันส่งงานไม่ทันแน่ๆเลย ครูคุเรไนอย่าฆ่าหนูนะ!!! ตอนนี้ใส่เกียร์หมาวิ่งเอางานไปส่งครู อีก2นาที

  "ครูคะ!!! การบ้านกับงานตอนเช้าที่สั่งค่ะ"

  "ดีมาก ขอบคุณสำหรับงานนะซากุระ วิ่งซะเถิกเปิดหมดเลยนะ"

  "อาจารย์ก็!...ไปดีกว่า!!"

  "ยัยเด็กคนนี้นิ555"ครูคุเรไนขำฉันเพราะเวลาโกรธชอบสะบัดหน้าไปอีกทาง แล้วออดก็ดัง!

  คลืด..(เสียงเปิดประตู)

  "เข้ามาแล้วก็นั่งซะ คนสุดท้ายกรุณาปิดประตูด้วยนะ"ครูคุเรไนขึ้นมาข้างบนเร็วมากเลยแหะแหงล่ะใช้ลิฟต์ไงแล้วก็เรียนยันคาบสุดท้าย

 

  15:58

  "คาบสุดท้ายของวันนี้จบลงแล้ว หัวหน้าบอกเคารพด้วย"อาจารย์ยามาโตะเก็บหนังสือแล้วพูด

  "นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ!"

  "เย้เย้เย้!วันนี้ฉันมีความสุขมากเลย วันนี้แกทำเวรคนเดียวไปก่อนนะฉันจะกลับบ้านกับซาอิด้วย"

  "รีบขนาดนั้นเลยหรอถึงให้ฉันทำเวรคนเดียว?"

  "ใช่ วันนี้ซาอิไปซ้อมบอลที่สนามข้างบ้านน่ะเลยรีบหน่อย ครั้งหน้าฉันทำเวรคนเดียวก็ได้นะ"

  "เห้ยเดี๋ยวดิ!!! ยัยเบ๊อะรู้บ้างมั้ยว่าเวลามืดๆมันน่ากลัวตอนนี้ก็4โมงแล้วด้วยง่ะ"(T_T)

   "ช่างมัน รีบทำแล้วรีบกลับละกัน"จากนั้นฉันก็กวาดห้องจนสะอาดยกเก้าอี้เพื่อนขึ้นครบทุกคนเหลือแค่ทิ้งขยะกับลบกระดาน

  "มันจะสูงไปไหนเนี่ย! อะเด้?มือใครอ่ะ?...อย่าบอกนะว่า...พี่ซาโซริ!!!"(0o0!!)ตัวแทบร่วงลงมาจากเก้าอี้

  "ตกใจง่ายจังเนอะ มานี่ช่วยลบถ้าตกเก้าอี้ขึ้นมางานงอกอีกแน่"

  "โหย..ถ้าจะมาก็ส่งเสียงหน่อยก็ได้นะ นี่พี่เล่นมาทีฉันกะจะเอาแปรงลบกระดานฟาดหน้าพี่แล้ว"

  "โหดจังเลยนะ! แหม!..เตี้ยก็บอกมาเหอะ!"

  "พี่สูงตายล่ะ!"

  "แล้วทำไมมาทำเวรคนเดียวล่ะ?"

  "เพื่อนฉันมันติดแฟนกันน่ะเลย..ทำเวรคนเดียว"

  "แล้วเธอไม่มีกับเขาบ้างหรอ? ดูจากสภาพถ้าไม่มีก็ไม่ใช่ถ้าจะใช่คงไม่มีใครเอาซะมากกว่า"เห้ย!แซวมานี่เจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บ

  "ฉันยังไม่มีแฟนย่ะ แต่อย่างพี่นี่หล่อก็หล่อดีทุกอย่างแต่ไม่มีคนเอาโอ้ว!..ไม่สิต้องพูดว่าโดนทิ้งมามากกว่า!"

  "เจ็บซี๊ด! แรงไปละๆฉันอายุมากกว่าเธอนะซากุระ"

  "ช่วยไม่ได้!ล้อฉันก่อนนี่หน่า"

  "แล้วตกลงจะมาได้มั้ยเนี่ย?"

  "อืม...ได้สิวันพฤหัสนะ!แล้วคอนเสิร์ตน่ะเขาเริ่มกี่โมงแล้วเลิกกี่โมงล่ะ"

  "เริ่มประมาณ...4โมงถึง1ทุ่มน่ะ มีอะไรหรอ?"

  "อ๋อ เรื่องงานจบน่ะฉันคงต้องไปคิดให้ดีกว่านี้น่ะตอนแรกก็คิดว่าแป๊บเดียวแต่เล่นทุ่มนึงเลย..ฉันคงต้องโดนแม่ด่าอีกแน่เลยง่า"

  "เรื่องนั้นน่ะฉันไม่ว่าหรอกเพราะมันดึกด้วยล่ะสิ งั้นเป็นวันอื่นก็ได้นะ"

  "งั้นก็ได้ ฉันจะเก็บไว้คิดนะเวลาพี่มาขอนัด"

  "หมายความว่าไง?"

  "หมายความว่าเผื่อฉันมีคนอื่นขอนัด"

  "โห..คิดได้เนอะเถิกอย่างเธอเนี่ยนะมีคนขอนัดซ้อนคน!"

  "เหนื่อยเถียงกับพี่แล้วเมื่อยปาก ไม่น่าทำไมพี่เดอิดาระถึงบ่นได้ทั้งวันว่าพี่เถียงเก่ง"

  "นั่นแหละฉันถ้ามันไม่บ่นก่อนฉันก็ไม่บ่นไม่เถียงกับมันหรอกน่ะ"

  "เอ่อ..ขอบคุณนะที่มาช่วยลบกระดานที่เหลือฉันทำเองได้ พี่กลับบ้านเหอะเดี๋ยวมันจะมืดเอา"

  "คำพูดนี้ควรใช้กับเธอมากกว่านะซากุระเธอเองก็เป็นผู้หญิงซะด้วย"

  "โอ้ย! ที่ฉันพูดเพราะอยากให้พี่กลับบ้านไวๆเผื่อคนที่บ้านจะเป็นห่วงต่างหากส่วนเรื่องกลับบ้านของฉัน ฉันก็ต้องฝ่าไปเองเหมือนปกติกลับช้านิดเดียวก็โดนว่าแล้ว"

  "เรื่องกลับบ้านน่ะเธอรู้มั้ยว่าแม่เธอมีเธอแค่คนเดียวเขาก็ต้องเห็นลูกคนเดียวกลับมาอย่างปลอดภัยแล้วอีกอย่างนะฉัน!..."

  "อะไรหรอ?"

  "ฉัน...ฉันพักอยู่ที่คอนโดโคโนฮะคนเดียว ฉันเลยไม่อยากให้ใครพูดถึงครอบครัวบ่อยๆหรือพวกที่มันเชื่อมโยงไปหาครอบครัวได้น่ะ"

  "พี่เป็นอะไรรึเปล่า?แล้วทำไมถึงไม่ให้พูดล่ะ?"อยู่ๆพี่เขาก็คุยกับฉันด้วยน้ำเสียงแปลกๆ

  "พ่อกับแม่ฉันเป็นคนที่ซึนะต้องเข้ามาทำงานที่นี่ฉันเลยต้องอยู่กับย่าวันนึงพวกท่านต้องมาทำงานที่นี่ตามปกติระหว่างขับรถก็เกิดอุบัติเหตุแล้วพวกท่านก็...เสียชีวิต แล้วตอนนั้นฉันอายุแค่6ขวบต้องถูกล้อว่าเป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่พอใจยังว่าทำไมฉันถึงไม่อยากให้ใครพูดถึง"

  "งั้นฉันจะพยายามไม่พูดก็แล้วกัน เพราะฟังเรื่องของพี่แล้วฉันก็นึกถึงพ่อของฉันน่ะ"ฉันเปลี่ยนใจที่จะไม่ทิ้งขยะแล้วล่ะเรื่องนี้ให้อิโนะทำละกัน ฉันเองก็ไม่ค่อยอยากเล่า เรื่องนี้ให้ใครฟังเท่าไหร่หรอกนะ

  "เรื่องพ่อของเธอหรอ?"

  "อืม..พ่อของฉันเขาจะหาของขวัญมาเซอร์ไพรส์วันเกิดให้ฉันทุกครั้งแล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันวันนั้นคือวันเกิดฉันที่อายุได้5ขวบ พ่อเกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำที่ทางด่วนทำให้พ่อฉัน...ตาย ฮือๆ...แต่ตำรวจเจอกล่องโฟมอันนึงมันเป็นชื่อฉันพอฉันเปิดออกมาสิ่งที่พ่อให้ฉันชิ้นสุดท้ายคือคำพูดต่างๆที่ท่านนึกถึงฉันทุกวันมันคือสมุดไดอารี่ของพ่อฉันเองฉันอ่านมันกี่ครั้งก็ร้องไห้ทุกครั้งฉันเสียใจมากในวันนั้นตั้งแต่นั้นมาฉันก็เก็บตัวไม่พูดไม่คุยกับใครเลย ฮึด..จนทุกวันนี้ฉันเองก็นึกถึงพ่อทุกครั้ง"

  "พอเถอะ ซากุระฉันรู้ว่ามันเก็บอยู่ในใจแต่พ่อของเธอคงอยากให้เธอยิ้มมากกว่าร้องไห้นะไม่งั้นท่านอาจรู้สึกผิดก็ได้"

  "ฉันพยายามไม่ร้องไห้เวลาพูดถึงเรื่องนี้มันทำให้ฉันร้องไห้ตลอดเวลา!"

  "กลับบ้านได้แล้วนะ เดี๋ยวฉันไปส่งแม่ของเธอจะได้ไม่เป็นห่วงมากไง"

  "ขอบคุณนะ พี่ซาโซริ"

  "เดี๋ยวๆ แล้วทำไมไฟห้องของพวกพี่ยังเปิดอยู่อ่ะ?"

  "มีประชุมนิดหน่อยน่ะ รีบกลับบ้านเถอะฉันจะได้เข้าประชุมชั่วโมงสุดท้ายทัน"

  "ขี้โกงนี่หน่า"

  "เอาเถอะน่า!!"

 

Writer talk

  16:37

  "ขอบคุณพี่อีกครั้งนะที่มาส่ง"เธอขอบคุณเขาอีกครั้งหลังจากที่เขามาส่งเธอหน้าประตู

  "ไม่เป็นไร ฉันไปก่อนนะ"ชายผมเพลิงรีบวิ่งกลับไปที่โรงเรียนแล้วกลับไปที่ห้องของเพื่อนๆเขา

  "นึกว่าจะมาช่วงสุดท้ายแฮะ นี่ฉันมาทันหรอเนี่ย?"

  "แหงอยู่แล้วล่ะ เรื่องประชุมนิดๆหน่อยๆก็จะโดดตลอด เรื่องรอพวกฉันเรียกอาชีพ"เพนพูด

  "หรา!~.....เอ้า!รออะไรล่ะครับประชุมดิครับ โห!ต้องบอกให้ด้วยหรอครับ?"

  "หึ!…เนียนเนอะไอหัวแดง"โคนันมองหน้าซาโซริที่กำลังนั่งแล้วเอาขาขึ้นมาวางบนโต๊ะ

  "อะไรอีกล่ะเจ้"

  "ไปเอาเอกสารจากห้องม.2/3มา!!!"

  "ทำไมต้องเป็นผมอ่ะ?"

  "ไม่ได้อ่านโน๊ตที่แปะหน้าประตูหรอคร้าบเพื่อน?"

  "แกอ่ะไปกับซาโซริซะ"

  "เอ้า!!!เจ๊เกี่ยวอะไรกับผมอ่ะ"

  "ฉันสั่งก็รีบๆไปทำซะ!!!"

  "คร้าบผม~"

 ปั้ง!...

  "พนันมะ?"

  "ชีวิตนี้ขอไม่พนันเลยได้มั้ย?"

  "ทำไมอ่ะ? จะเก็บเงินไปจีบเด็กม.2/3ปะเนี่ย?"

  "อ่ะ....ไอ้เวร!!! เล่นเรื่องอะไรไม่รู้เรื่อง!(-//-)"

  "แหมๆพูดถึงน้องผมชมพูไม่ได้เลยรึไง?"

  "เลิกพูดซะไม่งั้นมึงจะตายภายใน5วิ!"

  "กลัวตาย! รีบไปกันเหอะอยากกลับบ้านโครต!"

  ห้องประชุมแสงอุษา

 "จะประชุมอะไร?"

  "คอนเสิร์ตนี่แหละ..."

  "แล้วคอนเสิร์ตมีอะไรอีกล่ะ?"

  "วันพรุ่งนี้อาจารย์ให้งดทำชั่วคราว..."

  "กี่วัน?"

  "3วันเพราะ....อาจารย์มีประชุมติด2วันรวมวันพฤหัสนี้ด้วยนะ แถมอีกอย่างวันที่3ที่อาจารย์งด อาจารย์นัดประชุมพวกเรากับม.5/1"

  "ห๊ะ? ประชุมอะไรเยอะแยะเนี่ยผอ.~"

  "แล้วโปสเตอร์ที่แปะอ่ะ?"ซาโซริถาม

  "เดอิดาระกับซาโซริแปะใช่มั้ย?"เพนพูด

  "เออ/ใช่"เดอิดาระตอบพร้อมกับซาโซริ

  "พวก...อิทาจิกับคิซาเมะไปแกะออกมาด้วย"

  "ฉันหรอ?"คิซาเมะถามเสียงสูง

  "อิทาจิ....นายเองก็ช่วยจัดการในตึกนะ ส่วนคิซาเมะ ...รอบโรงเรียน"

  "......."อิทาจินั่งท้าวคางมองเพนแต่ไม่ได้พูดอะไร

  "เอิ่ม.....เพราะฉะนั้นอย่ามากเรื่อง!"

  "อ่ะ...เอิ่ม...ครับ"

  "แล้วอีกเรื่องนึง! เราจะหยุดกันอาทิตย์หน้า!!!"

  ".....................(-_-)"สีหน้าของทั้งห้องคือสีหน้าที่เหมือนกันหมด

  "เห้ย!!! วันหยุดนะมึง! ดีใจกับกูหน่อยดิ!"

  "เย้~/เฮ้~"

 

 Writer อย่าซีนะจ๊ะ เรื่องนี้เอาฮาใครเครียดมาอ่านได้นะเรื่องนี้ ฝากติดตามนิยายเรื่อง ห้วงรักพญามัจจุราชด้วยนะ กำลังจะมาแล้ว บาย~