เรื่องเล่าสยองผี

EP . 4 คุณตาเลี้ยงผี

เมื่อหลายปีที่แล้วมีบ้านของตาคนหนึ่งที่อยู่ข้างป้าแก้ว แกเป็นชายแก่อายุราว ๆ 70 กว่าปีก็ว่าได้ ป้าแก้วได้เล่าว่าตาจันแกเป็นหมอนวดหรือบ้างครั้งคนหายไปในป่านานแกก็จะดู*เหมื่อยให้ (*เหมื่อยในภาคเหนื่อคือให้ผีไปดูสิ่งของหรือคนที่หายไปหรือไม่สบาย) 

ตาจันแกมีลูกชื่อ น้าสากับลุงมี ลุงมีเป็นคนที่ชอบพูดคนเดียวอยู่บนบ้านหรือบ้างครั้งจะออกมาพูดจากเลอะเทอะกับคนในซอย ชีวิตประจำวันของลุงมีก็คือตีหวยไปวัน ๆ กับน้าสาน้องสาวของลุงมี

วันหนึ่งก่อนค่ำ ป้าแก้วมักจะบอกว่า "ถ้าไปเล่นแล้วกลับมาหลังพระอาทิตย์ตก อย่ามองเข้าไปในบ้านตาจันหรือเห็นอะไรเข้าหายทักเด็ดขาด" ด้วยความที่ตัวเราเองก็โตพอรู้ความ ก็รู้ว่าป้านั้นหมายถึงอะไร

พอเวลาผ่านไปไม่นานน้าสาลูกสาวตาจันได้แต่งงานกับหนุ่มในหมู่บ้านแล้วมีลูกในเวลาต่อมา พอหลานของตาจันอายุได้ 1ขวบ ตาจันก็ได้เสียชีวิตด้วยโรคชรา ซอยบ้านป้าแก้วก็ยังคงดูเหมือนปกติถ้าว่าไม่ขับรถผ่านมาตอนกลางคืน

ป้าแก้วมักจะบอกว่า "ลุงจันถึงแม้จะตายไปแล้วแต่ผีที่แกเลี้ยงไว้ยังคงอยู่ในบ้านหลังนั้น หากวันไหนมองขึ้นไปยังห้องครัวบนบ้านแกดึก ๆ จะเห็นชายแก่ ๆ นั่งกินข้าวอยู่บนบ้าน และยิ่งเป็นวันพ่อก็ยิ่งจะเจอแกเดินไปเดินมาตามซอยเข้าบ้าน" พอวันนั้นได้ฟังและกลับมาบ้าน คืนนั้นดันเป็นคืนวันพระ หมาหน้าบ้านร้องเห่าหอนทั้งคืน พร้อมกับเสียงทุบหน้าต่างบ้านทั้งคืน 

หลายคนมักจะพบตาจันอยู่ปล่อย ๆ โดนฉะเพราะป้าแก้วที่วันนั้นได้ขึ้นไปเยียมพี่ชายน้าสาอีกคนที่กลับมาจากนอกหลังจากไม่สบายมานาน ป้าแก้วเองก็เล่าให้ฟังว่า "ป้าเดินเรือนไปเกือบจะถึงตัวบ้านก็ได้หันไปเห็นตาจันกำลังแลบลิ้นยาวลงมาจากตัวบ้าน ป้าเองเห็นก็เลยรีบกลับบ้านเสีย กลัวว่าลุงจันอาจจะหลอกป้ามากกว่านี้" 

ทั้งหมู่บ้านเลยเรียกบ้านตาจันว่าบ้านเลี้ยงผี น้อยคนนักที่จะเข้าไปในบ้านแก แต่หากคนไม่อยู่จะไม่มีใครกล้าแม้จะมองเข้าไปยังในตัวบ้าน หากวันดีคืนดีอาจจะได้เห็นผีที่แกเลี้ยงหรืออาจจะได้เห็นแกก็ได้

END