เรื่องเล่าของเด็กหลังห้อง

วันต่อมาฉันก็ทำทุกอย่างเหมือนกับทุกวันตั้งใจเรียนบ้างขี้เกลียจบ้างแล้วแต่อารมณ์จนถึงเวลาเลิกเรียน ฉันแทบจะหลับคาโต๊ะทันทีเพราะคาบสุดท้ายอาจารย์ดันบ่นอะไรนักหนาก็ไม่รู้ทั้งคาบ ว่าแต่ยัยนั้นจะมาหาฉันมั้ยนะ พอคิดว่าเธอจะมามั้ยฉันกลับรู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย
"บ้าเอ้ย!!"ฉันตะโกนลั่นเพราะงุดงิดตัวเองที่เป็นอะไรก็ไม่รู้
"เสียงดังไปแล้วนะเมย์"มิ้นพูดขึ้นพร้อมกับยื่นหน้ามาเข้ามาใกล้ๆ
"ม..มาตั้งแต่เมื่อไหร่"ฉันถาม เอาหน้ามาใกล้ไปแล้วนะยัยบ้าา
"มีไข้เหรอ หน้าแดงเชียว"พูดจบเธอก็เอาหน้าผากมาแปะหน้าผากฉัน
"ท..ทำอะไรของเธอน่ะถอยออกไปเลยนะ"ฉันตะโกนพร้อมลุกขึ้นก่อนรีบถอยหลังไปติดกำแพงห้อง
"ไข้ก็ไม่มีนี่นา เป็นอะไรรึเปล่า"เธอแตะหน้าผากตัวเองก่อนจะหันมาถาม
"ธ..เธอนั้นแหละ จ..จู่ๆก็เอาหน้าผากมาแตะหน้าผากฉันทำไม"ฉันแทบจะพูดไม่เป็นภาษาตอนพูดกับเธอ
"วัดไข้ไง ไม่รู้จักเหรอ"เธอตอบพร้อมทำหน้าซื่อ
"ว..วัดไข้เหรอ บ..แบบนี้งั้นเหรอ"
"อือ"
"ย..ยัยบ้า"ฉันตะโกนใส่พร้อมกับผลักเธอ แต่ฉันกลับเสียหลักล้มไปพร้อมกับเธอก่อนที่ริมฝีปากของฉันไปประกบกับปากของมิ้นต์