First Love รักแรก

เข้าม.ต้นมาได้เกือบ2ปีแล้ว เพื่อนฉันก็มากขึ้น รู้จักกันแทบทุกห้องเรียนมี10ห้องก็รู้จักมันทุก10ห้อง ไม่ใช่ว่าอะไรหรอกนะ ก็แหม...คุยกันถูกคอก็ไหลลื่นเลย ฉันเริ่มมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายอยู่คนหนึ่ง กลับบ้านพร้อมกันบ่อยมากๆ แรกๆก็โดนแซวว่าเป็นแฟนกัน พอมันเปิดตัวแฟนที่แท้จริงทุกคนก็ถึงบางอ้อ ไอ้4มันเป็นเพื่อนสมัยเด็กของลูกพี่ลูกน้องของฉัน พอมันเห็นนามสกุลฉันมันก็เลยเข้ามาคุยด้วยก็แค่นั้น...
 
แต่มันกับแฟนก็คบกันไปได้ไม่นาน ก็เลิกสิคะ ไม่ใช่ฉันเป็นสาเหตุให้พวกมันเลิกกันนะ เพราะไอ้รุ่นพี่หน้าหม้อขี้หลีต่างหาก ยอมรับว่ารุ่นพี่คนนั้นหล่อ อืม...โคตรหล่อเลยล่ะถ้าแทบกับไอ้4มันแล้วอ่ะ ไม่แปลกที่มันจะถูกทิ้งเพื่อไปเลือกสิ่งที่ดีกว่า
 
แต่มันก็อกหักได้ไม่นาน มีสาวคนใหม่มาดามใจมันแล้ว เอ่อ...ไม่รู้จะเรียกมันว่าหน้าหม้ออีกคนด้วยได้มั้ย? แฟนใหม่ของมันทำให้ฉันได้รู้จักกับคนๆหนึ่ง ไอ้หมอนี่มันมีเชื้อจีน ขาว ตี๋ ตาตี่ ปากอมชมพูเห็นแล้วอิจฉาเว้ย!!!
ฉัน อาตี๋ ไอ้4 และแฟนไอ้4มักจะกลับบ้านด้วยกัน หลังๆฉันมักจะกลับกับอาตี๋ตามลำพัง ไม่อยากจะคิดว่าอาตี๋ตามจีบแต่มันทำให้คิดอ่ะ รถเมล์ที่ฉันนั่งกลับบ้าน ป้ายที่ฉันจะลง(บ้านฉัน)ถึงก่อนป้ายที่อาตี๋จะลง(บ้านอาตี๋)ไป 3 ป้ายได้มั้ง? หรือมากกว่านั้น? แต่เขาก็จะลงมาส่งฉันที่ป้ายนี้ก่อนบางทีก็ไปส่งถึงหน้าปากซอยบ้าน มีขอไปส่งถึงบ้านด้วยล่ะ ไม่ได้! ถ้าพ่อฉันรู้มีหวังหัวฉันขาดออกจากบ่าแน่
 
ก่อนจบม.ต้น ฉันตกลงเป็นแฟนกับอาตี๋ คุยโทรศัพท์กัน แชทmsnหากัน สรุปคือคุยกันแทบทุกทาวที่พอทำได้ เพราะอาตี๋ไปเรียนอีกที่หนึ่งไม่ต่อที่เดียวกับฉัน เราทำแบบนี้กันอยู่เกือบปี ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆสงบลง มันเงียบลงมาก เราขาดการติดต่อจากกันไปเลย ไมมีใครโทรหาใคร ไม่มีการทักแชทอะไรไปหากันเลย คือ... แบบ...คือ...
เหมือนเรากำลังรู้แล้วว่า ถึงเวลาแล้ว เวลาที่ต้องหยุด...
 
และก่อนที่เราจะยุติความสัมพันธ์ อาตี๋ส่งmessageมาหาฉัน “เราเป็นอะไรกัน?” ความรู้สึกฉันในตอนนั้นมันนิ่งมากไม่รู้จะตอบกลับไปว่ายังไงดีเลยส่งกลับไปว่า “แล้วเราควรเป็นอะไรกัน?” messageสุดท้ายที่เราส่งไปหากันพร้อมกันมันช่างตรงกัน
 
...‘เพื่อน’...