[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 Kakashi talk
  ผมมาที่นี่เพราะมีเหตุผลบางอย่าง...ผมต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้ใครบางคน
  "ซากุระเธอน่าจะรู้นะ ว่าซาสึเกะมันเป็นยังไง?"
  ผมรู้ผมถามอะไรผมเห็นเธอเป็นเด็กนักเรียนที่ผมรักที่สุดเลยก็ว่าได้แต่บ่อยครั้งก็เห็นเป็นคนรักนะมันก็แค่...บางช่วงเท่านั้นแหละ(-////-)
  ซากุระชอบท้าผมในการตอบปัญหาสลับกันแพ้ชนะแต่ส่วนใหญ่ผมก็ชนะนะแล้วเธอจะมาช่วยจัดโต๊ะทำความสะอาดให้เวลาเธอแพ้แต่ถ้าเธอชนะผมต้องพาเธอไปกินขนมตลอดแล้วก็พาเธอกลับบ้าน
  "ค่ะ หนูทราบว่าเขาเป็นคนยังไง"นี่เธอจะร้องไห้หรอ?เธอก้มหน้าลง
  "หนูไม่ควรรู้จักเขาเลยด้วยซ้ำเขาฆ่าหนูทางอ้อม..ตะ..แต่หนูมันอ่อนแออยู่แล้วถึงได้เป็นอย่างนี้!เจอแต่เรื่องอย่างนี้ทุกครั้ง!....."จริงด้วยเธอร้องไห้เวลาซากุระร้องไห้ผมไม่ชอบเท่าไหร่หรอกนะ ผมชอบเธอตอนมีความสุข หัวเราะ มันดูเป็นตัวเธอมากที่สุด
  "ไม่ต้องร้องไห้หรอกนะเพื่อนของเธอก็เป็นกำลังใจให้อยู่นะซากุระทั้งอิทาจิเองก็ด้วยแต่ถ้าเป็นฉัน ฉันก็จะอยู่ข้างๆเธอ....หมายถึง เป็นกำลังใจให้น่ะ"เผลอพูดอะไรไป!ผมเดินมาลูบหัวเธอแต่เธอกลับกอดผมแล้วเอาหน้าซุกผมซะงั้น?!(0///0)
  "ขอโทษค่ะ..อะ..อาจารย์เดี๋ยวหนูจะรีดเสื้อให้ใหม่นะคะ" เธอเงยหน้าพูดแต่มือยังกำเสื้ออยู่
  "เอิ่ม....ไม่ต้องหรอก ใช้แค่คืนนี้เอง"บางครั้งก็น่ารักนะเด็กคนนี้เวลาร้องไห้แบบอ้อนๆ
  "ค่ะเดี๋ยวหนูผูกเนคไทให้นะคะ"
  "ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันทำเอง"ผมเองก็มีปัญหาในการผูกเนคไทนิดหน่อยนะผูกแล้วมันก็เบี้ยว
  "เถอะค่ะ หนูรู้ว่าอาจารย์ผูกเบี้ยวตลอด"เธอรู้ได้ไงว่าผมผูกเบี้ยว?!
  "คือ...."ไม่รู้ล่ะผมพูดไม่ออกเพราะเธอผูกให้ผมแล้ว!(-///-)
  "เสร็จแล้วค่ะ"เธอยิ้มแล้ว!น่ารักจังแหะ
  "ขอบคุณนะ ซากุระ..."
  "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูก็ต้องขอบคุณอาจารย์ละกันนะคะที่หนูมารบกวนครู เอ้ย!อาจารย์แบบนี้"
  "อะ..อืม เรียกว่าครูก็ได้นะถ้าทางยังติดเรียกว่าครูอยู่น่ะสิจะเรียกอะไรก็ได้แค่ทำให้ฉันรู้ก็พอว่าเรียกฉัน"
  "ค่ะ ครู"
  "รีบๆเก็บของละกันนี่มันก็ทุ่มนึงละ..ไม่สิ..เก็บของให้เร็วๆเลยละกันเพราะงานเริ่มทุ่มครึ่ง"ผมบอกเธอก่อนจะออกมายืนรอหน้าห้องเพราะกุญแจก็อยู่กับผม ก็เลยต้องรอเธอหน้าห้องแล้วก็โทรบอกพวกอิโนะให้บุกเข้าไปเอาของของซากุระมาไว้ห้องผม
  3นาทีผ่านไป
  "เสร็จแล้วค่ะ"
  "....."ผมอึ้งไปนิดหน่อยเพราะเธอ...สวยขึ้นแปลกๆ(-//-)
  "ครูคะ..ครู ครูคาคาชิ!"
  "ห๊ะ! อะไรหรอ?"
  "ล็อคประตูสิคะ"
  "จ้าๆ ชุดเธอแปลกๆนะ"
  "แปลกตรงไหนคะ? ก็แค่ปล่อยส่วนหน้าของกระโปรงให้มันยาวคุมขา แล้วก็แต่งหน้าแค่นั้นเอง"
  "อ๋ออย่างนั้นเองหรองั้นรีบไปกันเถอะ"
  "ค่ะ...ว้าย!!!"
  "เกิดไรขึ้น-....เห้ย!..ซากุระ!"
 
 Sakura talk
  โอ้ย!! ที่ตรงล้มมันดันเป็นพื้นกระเบื้องพอดีเลย สะดุดรองเท้าตัวเองจนได้แต่ ดะ..เดี๋ยวนะ!ที่ร้องไปก็ไม่เจ็บแล้วมีอะไรหนุนหัวเราอยู่เนี่ย ฉันลืมตาเพื่อดูแต่ก็เห็นหน้าครูคาคาชิเต็มๆเลยห่างกันไม่กี่คืบปากก็โดนกันแล้วนะ(0////0)
  "ไม่เป็นไรนะซากุระ?"ครูเขาลุกขึ้นถามฉันแต่ฉันก็อึ้งอยู่ดี
  "เอ่อ...ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ"ครูเขายื่นมือมาให้ฉัน
  "ขอบคุณค่ะ....โอ้ย!!" ข้อเท้ามันพลิกรึเปล่าเนี่ยล้มตอนสะดุดพอดีเลย
  "ลุกไหวมั้ย?ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนเลยเดี๋ยวฉันประคองให้"
  "ค่ะพอไหวค่ะ ยังเดินได้อยู่"
  "ดีนะฉันดึงเธอมาทัน มือฉันก็ลองหัวเธอไว้พอดีงั้น...ขอดูเท้าเธอหน่อยสิ ยังดีแค่ข้อเท้าพลิกไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านี้"ขอบคุณครูจริงๆเลยนะเนี่ยแต่...เมื่อกี้..อร๊ายยยไม่อยากจะนึก!!!(>//////<)
  "คือ..เมื่อกี้"
  "อะ..เอ่อ"ครูน่ารักจังแบบนี้หน้าแดงด้วยฮ่าๆ
  "ไปกันเถอะค่ะ ฮิๆ"ฉันจับแขนครูแล้วเดินไปหน้าลิฟท์ครูเขาหน้าแดงไม่หยุดเลย เอามือลูบหัวตัวเองแบบอายๆ จะน่ารักไปไหนเนี่ย!!....นี่มันครูนะยัยบ้า! แต่มันน่ารักนี่ทนไม่ไหวแล้ว!(>////<)
  เราเอ่อ..ฉันกับครูคาคาชิก็ลงจากลิฟท์ไปชั้น3เพราะชั้น1-2เป็นลานจอดรถชั้น3เป็นห้องโถงสำหรับเต้นรำเหมือนเราเป็นเจ้าหญิงยังไงไม่รู้มีบันไดสองข้างตรงกลางข้างล่างเป็นห้องโถงทุกคนใส่ชุดราตรีกับชุดสูทกันทั้งนั้นเลย
 
 

 Sasuke talk
  รู้ตัวบ้างมั้ยซากุระว่าเธอกำลังเล่นกับอะไรอยู่เธอยังรู้จักผมน้อยไป เรื่องที่เธอเข้ามาในห้องก็เหมือนกันผมรู้ว่าเธอเข้ามาแล้วก็เห็นที่เธอไปหน้าห้องคาคาชิด้วยที่สำคัญผมเห็นคาคาชิค่อมเธอตรงหน้าลิฟต์ ผมจะทรมานเธอจนกว่าเธอจะจมปลักกับความเศร้าที่เธอได้รับ ของเล่นของผมถูก อิทาจิ คาคาชิ เอาไปแล้วผมจะเอามันกลับมาเอง!! กลับมาครั้งนี้เธอจะเป็นของผมตลอดไป!!!
  "ซาคุงจะไปไหนหรอ?ใส่ชุดสูทซะพร้อมเลย"คารินถามผมทั้งๆที่นอนอยู่บนเตียง
  "..จะไปข้างล่าง"
  "ไปทำไม?!"
  "งานเต้นรำ เธอไม่ได้ฟังเพนประกาศรึไง?ไปหาชุดใส่ได้แล้วเดี๋ยวไม่ทัน งานจะเริ่มทุ่มครึ่ง"ตอนนี้ผมกำลังเซ็ตผมอยู่คารินงัวเงียหาแว่นก่อนจะใส่
  "งั้นเดี๋ยวเค้าทำผมแต่งตัวก่อนนะเดี๋ยวมา"คารินเดินมาข้างๆผมก่อนจะหอมแก้มผมแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ
  "อืม ผมจะรอหน้าห้องนะ"
  "ได้เลยค่ะที่รัก ขอเวลาแป๊บเดียว"
  พอผมเปิดประตูเท่านั้นแหละพวกอิโนะยืนรอกันอยู่หน้าห้องทั้งนั้นเลย
  "หลบไปซาสึเกะ!!"เดี๋ยวนะพวกนี้เข้าไปในห้องแล้วหาอะไรบางอย่างอยู่
 "พวกเธอจะทำอะไร?!!"ผมถามอิโนะกับเท็นๆที่กำลังยกกล่องเข้ามาแล้วเปิดตู้เสื้อผ้า
  "เรื่องอะไรที่พวกฉันต้องตอบ นายน่าจะรู้เองนะทำเพื่อนฉันร้องไห้ทำเพื่อนฉันเสียใจทำให้เพื่อนฉันกังวลกับนาย นายมันชั่วกว่าที่ฉันคิด เทมาริเอาเครื่ิองสำอางที่อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งของซากุระเก็บใส่กล่องเลย ฮินาตะเก็บของเล็กๆน้อยๆที่ซากุระพกติดตัวตลอดเก็บให้ดี เท็นๆรื้อตู้เสื้อผ้าออกมาแล้วเอาแต่เสื้อผ้าของซากุระเก็บใส่กล่องให้ด้วย"ผมงงกับพวกนี้แต่คงไม่มีเวลามางงตอนที่เธอเข้ามาในห้องพวกเธอเก็บของของซากุระไปหมด
  "ฮินาตะมันหมายความว่ายังไง?!"
  "ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันเองก็ตอบคุณไม่ได้คุณซากุระต้องมาเจ็บปวดเพราะคุณฉันคงบอกคุณไม่ได้หรอกค่ะว่าทำไมต้องทำ!"นานๆทีที่ผมจะเห็นฮินาตะโกรธเธอมีเส้นเลือดขึ้นที่ขมับ
  "หึ!..ได้!ถ้าพวกเธอไม่บอกฉันจะบอกรปภ.ว่าพวกเธอบุกรุกในห้องของฉัน"ผมขู่พวกอิโนะ
  "แน่จริงนายบอกเลยแล้วฉันจะบอกเหตุผลว่าทำไมต้องทำเพราะรปภ.ที่นี่เขาฟังเหตุผลทุกอย่างอยู่แล้ว อีกอย่างฉันคือว่าที่ตำแหน่งผู้บริหารบริษัทส่วนโรงแรมของซึนะงากุเระ"เทมาริบอกสิ่งที่ผมไม่รู้ว่าตำแหน่งต่อไปที่จะถึงคือเธอ
  "ขอบคุณนะเทมาริ เท็นๆ ฮินาตะที่วานมาเรียกช่วยกันเก็บของ ส่วนนายอยู่กับคารินอ่อไม่สิ เทมาริเขาว่าไรกันนะ??" อิโนะพูดกับเทมาริที่กำลังยกของแล้วทำหน้าดูถูก
  "อ๋อ~ ฉันเรียกว่าคาที่"เทมาริบอกอย่างดี๊ด๊าก่อนจะเดินออกไปหน้าห้อง
  "ใช่ๆนั่นก็ถูกต้องเรียกว่าคาร่าน!สิถึงถูก"เท็นๆช่วยเสริม
  "555!....ขอบคุณนะที่ให้บุกถึงนี่"อิโนะบอกประชดก่อนจะช่วยเท็นๆกับฮินาตะถือของแล้วไปหน้าห้องของผม
  "ซาคุงเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นหรอ?ถึง..ทำไมห้องกลายเป็นแบบนี้?!"
  "ไม่ต้องรู้ รีบแต่งตัวซะ!"
  "ค่ะ..ซะ..ซาคุง"
  หึ!กล้ามากซากุระเธอจะต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น!!!
 
Ino talk
  "เดี๋ยวฉันโทรบอกอาจารย์แกเองเอาของไปจัดเร็วๆเลย"
  "ได้/OK"ทุกคนตอบฉันทีนี้แหละซากุระจะได้สบายใจสักที
  "ฮัลโหลคะ อาจารย์"
(ว่าไง?เป็นไงบ้าง?)
  "ทุกอย่างเรียบร้อยค่ะพวกหนูจัดของให้ด้วยเลยนะคะ อีก5นาทีจะเสร็จค่ะ"
(ขอบคุณพวกเธอทุกคนนะ งานจะเริ่มอีก15นาทีรวมเวลาที่พวกเธอกำลังจัดของอยู่ด้วย)
  "ค่ะ เรื่องขอบคุณต้องเป็นพวกหนูต่างหากที่ต้องบอกขอบคุณที่ทำให้ยัยซากุระมันได้ยิ้มบ้าง"
(อืม..ฉันสัญญาว่าจะทำให้ยัยตัวแสบของพวกเธอได้ยิ้มบ้าง)
  "ขอบคุณนะคะ"เขาวางสายหลังจากฟังคำขอบคุณจากฉัน
  "เสร็จแล้วละรีบลงข้างล่างกันเถอะ"
  "งั้นก็ดี ไปกันเถอะ"
 
Writer talk
  สี่สาวได้ลงลิฟท์มาก็เดินมาหาคู่ของตัวเอง
  "เทมาริเธอไปไหนมา?"
  "พอดีลืมของข้างบนห้องอ่ะเปลี่ยนใจไม่หาดีกว่าเพราะงานจะเริ่มแล้วเลยลงมา"
  "หรอ?"ชิกามารุตอบแบบงงๆเพราะหน้าเทมาริมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
  "ไปกันเถอะงานเริ่มแล้ว"เทมาริรีบตัดบทสนทนา
  "อืม"
 
 ตัดไปที่ซากุระ
 
  "ครูคะงานจะเริ่มแล้วนะคะ"ซากุระเดินไปบอกคาคาชิ 
  "ข้อเท้าเธอหายแล้วหรอ?"คาคาชิถามด้วยอาการที่นิ่งสงบ
  "ก็พอเดินไหวอยู่น่ะค่ะ แต่ก็เจ็บนิดหน่อย"
  "แล้วเธอจะเต้นรำไหวหรอ?อย่าปากแข็งหน่อยเลยซากุระ"
  "ถ้าหนูเดินไม่ไหวก็คงไม่เดินลงบันไดพร้อมครูหรอกค่ะ"(>o<)ซากุระทำแก้มป่อง
  "โอ๋ๆอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ เดี๋ยวไม่สวยนะ หึๆ ไปนั่งตรงนั้นเถอะเดี๋ยวข้อเท้าจะพลิกอีก"
  "ไม่เอาอะหนูจะทายคำถามครู ถ้าครูตอบผิดหนูจะไปร่วมงานกับครูด้วยแต่ถ้าครูทายถูกหนูจะนั่งรอตรงนั้น!"
  "มันใช่เวลามั้ยเนี่ยซากุระ?...เอาเถอะถามมา"
  "ความอะไรเอ่ยที่มันอยู่กับความสุขแต่พอหมดหวังจะอยู่ใกล้กับความแค้นและความเศร้าหมอง"
  "อืม.....ความอะไรหรอ? ความลับหรอ?"ความจริงร่างสูงรู้คำตอบแต่อยากซื่อๆไปงั้นๆ
  "...ผิด!! ยอมยังคะ?"
  "ยอมๆ ความอะไรล่ะ?"
  "ความรักไงคะ หนูชนะหนูจะไปด้วย"
  "เอิ่ม.......จ้าๆ"คาคาชิงงกับคำตอบที่ตอบมาเพราะคำถามนี้เธอถามเขา คาคาชิอึ้งกับคำตอบเพราะเด็กผู้หญิงอย่างซากุระน่ะหรอจะมีใจให้เขาบ้าง
  "งานเริ่มแล้วไปกันเถอะค่ะ"ซากุระควงแขนของคาคาชิแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว
  "ขอขอบพระคุณที่มาในงานเต้นรำแห่งการทำความรู้จักนะครับเพื่อเป็นการทำความรู้จักกับบั้ดดี้ที่จับคู่มาหรือคนที่เราอยากจะคู่ด้วย......อ้าว!คู่ของคุณซาสึเกะมาพอดีเลยนะครับแต่ท่าทางไม่ใช่คู่บั้ดดี้ที่จับนะเนี่ย"
  'ทำไม?!!..ทำไมฉันจะต้องได้ยินตลอดเวลาคำว่าซาสึเกะกี่ครั้งก็ต้องได้ยินทำไมกันเพราะอะไรเขาจะฆ่าฉันทางอ้อมทั้งๆที่ฉันไม่อยากยุ่งอะไรด้วย'ซากุระคิดในใจว่าทำไมตัวเองต้องมาเจอกับนรกที่ทรมานขนาดนี้
  "ซากุระ?..."คาคาชิมีสีหน้าเศร้าเล็กน้อยเพราะเห็นซากุระก้มหน้าลงแล้วกัดริมฝีปากของตัวเองแน่นเริ่มมีน้ำใสๆปริมที่ตา
  "หนูไม่เป็นไรค่ะครู"คาคาชิไม่ชอบให้ใครปิดบังความรู้สึกและอารมณ์จริงๆเอาไว้เพราะสีหน้าของซากุระมันเจ็บปวดและสายตาที่ฟ้องว่ามันทรมานเกินไป
  "อย่ามาปฏิเสธกับสีหน้าที่ไม่ได้เป็นไปด้วยซากุระเพราะหน้าเธอมันบอกว่าเธอเศร้าและทรมาน"คาคาชิจับต้นแขนของเธอให้หันมาทางเขาและปรับสีหน้าให้จริงจังแล้วบอกเธอ อย่างที่บอกเขาไม่ชอบให้ซากุระมีสีหน้าเศร้าหมอง
  "ค่ะ หนูจะไม่ทำอีกค่ะขอโทษนะคะครู หนูแค่อยากให้ครูสบายใจหน่อยค่ะเพราะทุกคนช่วยหนูทั้งนั้นเพราะหนู...มันอ่อนแอ"
  "อย่าเศร้าเลย อย่าหลั่งน้ำตาให้ใครง่ายๆอย่างซาสึเกะเธอก็อย่าให้น้ำตาที่มีค่าของเธอต้องไหลอีก น้ำตาคือน้ำที่มีค่าเพราะมันคือน้ำที่มาจากร่างกายของเรามันไหลเฉพาะเมื่อเราเศร้ากับมันจริงๆท้อจริงๆไม่ไหวจริงๆแต่ถ้าเป็นอย่างนี้เธอก็แค่หาแทนก็ได้จริงมั้ย?ซากุระ"คาคาชิจับคางของซากุระให้เชิดขึ้นแล้วมองเขา
  "ใช่ค่ะครู ขอบคุณที่บอกหนูนะคะ"เธอเลิกร้องไห้แล้วมองหน้าคาคาชิอย่างไม่แคร์ซาสึเกะในตอนนี้
 
ตัดมาที่ซาสึเกะ
 
  "มันจะมากไปแล้ว!...เอิ่ม...ครับ ผมต้องขออภัยนะครับที่มางานช้าแล้วผมเองคงไม่อยากจะขัดในการพูดเปิดงานหรอกนะครับ"
 
 
 
Writer มาแล้วเหมือนEp. ที่ผ่านๆมาWriteได้เปลี่ยนอะไรบางอย่างนะคะเปลี่ยนจาก{Fic Naruto}short story sakura เป็น{Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมานแล้วนะคะเพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงว่าซีรีย์นี้จะจบเร็วนะคะยังมีต่ออีกเยอะเลยแต่แค่ไม่บอกว่า ใครคู่ใครเท่านั้นเองค่ะอยากให้รู้โดยอ่านเอาเองมากกว่าต้องมาดูชื่อตอนแล้วรู้ว่าคนนี้คู่คนนี้ Writeอยากให้ลุ้นไปเรื่อยๆนะคะ ผู้อ่านจะได้สนุกด้วย อยากขอซีรีย์ให้ใครคู่กับใครเดี๋ยวจะทำให้นะคะ ตอนนี้ยาวมากๆให้อ่านกันตาแฉะกันเลยทีเดียวแนะนำให้อ่านตอนต้นถึงจบอย่าเพิ่งอ่านตอนที่Writeเพิ่งอัพหรืออัพเรื่อยๆนะคะเดี๋ยวไม่สนุก บ๊ายบายวันนี้พูดมากหน่อย จุ๊บๆ♡