[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

 Writer talk

  วันถัดมา....

  เช้าวันสดใสบนเตียงสีขาวมีร่างบางผมสีดอกซากุระที่นอนฟุบกับหมอนและชายผมสีเงินที่กำลังแต่งตัวหน้ากระจก

  "ซากุระตื่นได้แล้วจะนอนกินบ้านกินเมืองเลยหรอ?"

  "งืม~ พี่ก็พูดแรงไปนะ ขอนอนอีก2นาทีนะ นะๆ"

  "หึๆ~"คาคาชิยิ้มแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์

  'ซากุระอย่าให้ฉันทำน้า~'

  "ซากุระ~ ถ้าเธอไม่ตื่นล่ะก็..."คาคาชิค่อมซากุระที่กำลังนอนหงายแล้วเอามือปิดตา เขากระซิบข้างๆหูเธอ

  "พี่จะทำอะไร?! หยุดเลยนะพี่ พี่นี่เผลอไม่ได้เลยนะ!!"เธอโกรธกับการกระทำของเขาแต่ก็ไม่เท่ากับมัจจุราชคนนั้น

  "ก็เธอไม่ตื่นเองนิ?"

  "พี่ก็ออกไปสิฉันจะไปอาบน้ำ!"

  "เร็วๆล่ะ ฉันจะไปรอหน้าระเบียงนะ"

  "ค่า!"

 

  15นาทีผ่านไป...

 

  "เสร็จแล้วค่ะ"

  "งั้น!...เอิ่ม...คือ...(0/////0)"คาคาชิปากสั่นกับสิ่งที่เห็น ตาสั่นระริกกับหน้าที่เขินอายหน้าที่มีสีแดงขึ้นถึงหู 

  "อะไรคะ?"ซากุระเขย่งตัวหน้าที่ห่างกันไม่กี่คืบมันจะทำให้ปากที่มีลิปกลอสสีแดงอ่อนไปชนกับปากที่ไม่ได้ทาอะไรเลยของคาคาชิ

  "เอิ่ม...ซะ..ซากุระ...คือ..ใกล้ไปแล้วมั้ง?..(-/////-)"

  "เพิ่งรู้หรอคะ? 555!"เธอลดตัวลงแล้วนั่งที่เตียง

  "เธอจะแต่งตัวอย่างนี้จริงๆหรอ?"

  "ทำไมล่ะ ก็แต่งตัวหน้าร้อนหนิ เสื้อสายเดี่ยวสีขาวกับกางเกงขาสั้นไม่เห็นมีอะไรเลย?"

  "แต่มัน..."

  "....มัน..."ซากุระทวนคำพูด

  "คือ.."

  "มันโป๊หรอคะ?"

  "ชะ..ใช่"คาคาชิกำเสื้อตัวเองแน่นเพราะกลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่อยู่

  (อย่าคิดอย่างน้าน!!! :writer)

  "ไม่ต้องห่วงค่ะ หนูมีเสื้อคลุมถึงมันจะคลุมได้แต่เสื้ออะนะ"

 "มันก็ช่วยเธอได้ส่วนนึงยังดีกว่าใส่ไป....แบบนั้น?"

 "555 พี่หน้าแดงมากเลยอ่ะ ตลกจัง"

 "555~ไปได้แล้วเขารอกันแล้วมั้ง?"

  "ค่ะ!"

 

  5นาทีผ่านไป

  ในลิฟท์...

  "นี่! พี่คาคาชิ"

  "มีอะไร?"

  "สถานะตอนนี้ของเราคืออะไรหรอ?"

  "ทำไมถามอย่างนั้นอ่ะ?(-///-) "คาคาชิเหลือบตามองซากุระเล็กน้อยก่อนจะมองที่อื่นด้วยสีหน้าที่แดงจัด

  "ก็ฉันอยากรู้นิหน่า นะนะนะบอกฉันหน่อยนะ"

  "เอิ่ม....แฟนมั้ง(-///////-)"

  "จริงหรอ?!!!(>////<)" ซากุระกอดแขนคาคาชิแน่นมากจนคาคาชิหน้าแดงมากกว่าเดิม

  "คำว่าครูเก็บไว้พูดตอนไหนดีน้า~ตอน……"

  "ตอนสอบกับตอนเรียน"

  "ค่า!"

 

Sakura talk

  07:43

   ฉันวิ่งออกมาจากลิฟท์แล้วปล่อยให้พี่เขาทำอะไรตามใจไปก่อน อิโนะพวกแกอยู่ไหนกันนะ?!

  "ซากุระ!!/ซากุระจัง!!"เอ๋ เสียงนี้มันไม่ใช่เสียงพวกอิโนะหนิ? แต่เป็นพวก...นารูโตะ!

  "ไงนารูโตะ จีบฮินาตะถึงไหนละ?"

  "ซากุระจังก็พูดไป เป็นแฟนกันแล้ว"

  "จริงดิ! ร้ายไม่เบานิหว่าไอแมว"คิบะพูดแทรกฉัน

  "555 อ้าวนั่นมันพวกเพื่อนฉันหนิทำไมดีดตัวห่างจากพวกนายจังปกติจะอยู่กันเป็นคู่นี่หน่า?"

  "คือมันไม่มีอะไรหรอกซากุระ ก็แค่....ทะเลาะกันเรื่องปัญญาอ่อนน่ะ"้เนจิพูดแล้วหันไปมองแฟนตัวเองที่ยืนกอดอกทำหน้าไม่พอใจอยู่

  "อย่างนั้นเองหรอ? งั้นฉันไปก่อนนะ!"

  "อึ้ม!"

  "นี่! พวกแก!"

  "ซากุระ! เป็นไงบ้างล่ะอยู่กับอาจารย์ทั้งวันเลยนะ"เทมาริถาม

  "โอ้ย~สบายมากๆ~"

  "แหมๆ มันแหงอยู่แล้วล่ะได้อยู่กับเทพบุตรรูปงามขนาดนั้นใครอยู่ด้วยก็สบายหมดล่ะ!"เท็นๆพูดอย่างกะแอบชอบพี่คาคาชิมาก่อนเนอะ

   "นี่ยัยเถิกรู้มั้ยก่อนที่แกจะอยู่กับอาจารย์ใกล้ชิดอย่างนี้นะ.."

  "ทำไมหรอ?"

  "ตอนที่ครูเข้ามาสอนใหม่ๆที่แกเคยเล่าให้ฟังว่า…"

  "เช้าเปิดเทอม ม.1 กับการเข้าแถวHomeroomฟังครูบ่นไปบลาๆทำไมมันน่าเบื่ออย่างนี้น้า~...

  "นักเรียนทุกคนอาจารย์พาอาจารย์ท่านใหม่มาทำความเคารพซะ"

  "สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ"

  "อาจารย์ชื่อ ฮาตาเคะ คาคาชิ สั้นๆก็คาคาชิอะนะ อาจารย์สอนในชั้น ม.1-ม.6 ห้อง1-3กับห้องเรียนV.I.P อาจารย์ก็เพิ่งมาสอนที่นี่ถ้าทักชื่อผิดก็อย่าว่ากันนะ"

  'เห๋!!! ครูคนใหม่สอนห้องเราด้วย! ทำไมครูถึงหล่ออย่างนี้!!ล่ะค้า!!!!'ฉันคิดในใจก่อนจะตั้งใจฟังครูคนใหม่พูดต่อไป

  "ถ้าอยากรู้อะไรอีกก็ถามในคาบเรียนละกันนะ ขอบคุณครับ"

 คาบเรียนที่3

  ฉันนั่งเรียนตามปกติ+หลับ แต่พอฉันจะลุกไปห้องน้ำกำลังเปิดประตูห้องเรียนก็เห็น....ครูคาคาชิ!!!!  ฉันรีบปิดประตูแล้วกลับไปนั่งที่เดิมเร็วอย่างกับเดอะแฟรช

  "มีอะไรจะถามก่อนจะเริ่มเรียนมั้ย"

  "เอิ่ม....อาจารย์ชื่ออะไรนะคะ"อิโนะยกมือแล้วถามแต่เธอดูไม่เขินอะไรเลยด้วยซ้ำ

  "ชื่อคาคาชิ เต็มๆก็ฮาตาเคะ คาคาชิ"

  "อาจารย์อายุเท่าไหร่ครับ!"นารูโตะยืนถาม

  "ห๋า? นี่หน้าแมว! เล่นถามอายุเลยหรอ? ได้อาจารย์จะตอบอายุ19"

  "ห๋า!!!!"ทั้งห้องอุทานเสียงเดียวกันหมด

  นรกสีชมพูของฉันคือดันนั่งอยู่แถวหน้าสุดด้วยสิ! ครูอย่ามองหน้าหนูนะ หนูเขิน (>////<)

  "หึ....แล้วเธอล่ะแม่ผมชมพูตัวน้อยก้มหน้าอย่างเดียวเลยนะ? มีอะไรจะถามฉันมั้ย?"

  ฉันส่ายหน้ารัวๆแล้วหันหน้าไปทางอื่น

 "วันนี้ครูให้งานเป็นแนะนำตัวละกันนะถ้าติดรูปพวกเธอได้ก็ดีเลยจะได้จำได้ที่สำคัญจะได้หักคะแนนถูก!...อะล้อเล่น"

 

  หลายวันต่อมา...

 

  เด็กๆต่างพากันชอบครูคนใหม่อย่างคาคาชิ ทั้งเอาดอกไม้มาวาง ขนม,การ์ด,การบ้านที่เต็มไปด้วยหัวใจ,รูปของเขาเวลาเผลอ ที่สำคัญมีการขอไอดีไลน์ครูด้วย! แต่ครูเขาก็เฉยๆให้ครูคนอื่นบ้างทิ้งบ้าง ส่วนการบ้านที่ติดหัวใจมาเยอะๆครูเขาก็หักคะแนนแล้วก็เขียนกลับไปให้นักเรียนอ่าน เช่น 'นี่คืองาน!ถ้ายังไม่แก้ไข...จะโดนหักคะแนนตามรูปและอักษรประหลาดๆพวกนั้น'  'เพื่อนเล่นหรือไง? อยากติด มผ.หรอ' และ 'เธอโดนหัก15คะแนน'

  โหดจริงๆเลยแต่ฉันได้แต่หลบหน้าไม่เคยเอาอะไรให้ครูเขาเลยการบ้านก็ทำสะอาดลายมือสวยที่สุดที่เคยทำมาด้วย คะแนนเก็บฉันก็ได้เยอะทุกครั้ง ไม่ว่าจะสอบเก็บคะแนน คะแนนก็สูงที่สุดในห้อง

  มีวันนึงฉันก็เอาตุ๊กตาที่กอดได้พอดีๆกับฉันมามันคือตุ๊กตาหมาปั๊กที่ฉันรักมาด้วยมันมาพร้อมกับกล่องที่ใส่มันมาฉันวางไว้บนโต๊ะก่อนจะลงไปส่งการบ้าน...."

  "ฉันสารภาพได้เลยนะว่าหลังจากนั้นฉันก็....แอบเขียนโน๊ตไว้ในกล่องว่า "ถ้าชอบก็กอดตามสบายนะคะให้อาจารย์โดยเฉพาะ หนูชอบอาจารย์ค่ะ" ขอโทษนะยัยเถิก"

  "ยัยหมู!!!! ถึงฉันจะโวยวายตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะมันผ่านมานานแล้ว"

  "อัยยะ! เธอ...ชอบอาจารย์จริงๆใช่ป่ะถึงไม่โวยวายอะไรใส่ฉันมาก"

  "มั้ง? แล้วไงต่อหลังจากนั้น"

  "จำตอนที่ฉันให้เธอเขียนชื่อตัวเธอเองได้มั้ยล่ะ?"

  "จำได้!"

  "ฉันก็ไปแปะที่หน้ากล่องแล้วให้แกเอาไปให้ครูตอนพักกลางวันไง"

  "ที่ให้ฉันเขียนเนี่ยคือให้เป็นหลักฐานว่าเป็นของฉันใช่มั้ย?"

  "...ใช่ เธอก็น่าจะรู้ว่าลายมือเราสองคนมันเหมือนๆกัน"

  "ฉันลืมไปสมัยนั้นฉันกับแกลายมืิอคล้ายๆกัน"

  "นั่นแหละ"

  "หลังจากที่ฉันขึ้นมาอิโนะก็ให้ฉันเขียนชื่อตัวเองแล้วไปที่ห้องพักครู ถึงพวกอิโนะรู้ก็เหอะว่าฉันแอบรัก...เอ้ย...ชอบครู ก็เลยเล่นดันมาตลอดเลย จนฉันต้องเอาของไปให้

  "ซากุระเอาของมาให้รุ่นพี่..เอ้ย!อาจารย์คาคาชิหรอเนี่ย?"อาจารย์ยามาโตะที่เข้ามาสอนพร้อมกับอาจารย์คาคาชิ เขากำลังเดินออกไปทำอะไรก็ไม่รู้แต่เขารู้ว่าฉันเอาของมาให้อาจารย์คาคาชิ

  "เอิ่ม.....ค่ะ..อาจารย์คะ?"

  "อะไรหรอ?"

  "คะ..คือ.....อาจารย์สอนฟิสิกส์เข้าใจยากกว่าใครบางคนอีกนะคะ"

  "แหมๆมาหาเรื่องก็บอกมาเถอะแม่หัวชมพู! จะว่าฉันสอนไม่ได้เท่าอาจารย์คาคาชิน่ะสิ?" ก็จริงอย่างที่อาจารย์พูดสอนให้เข้าใจหรือสอนให้งงกว่าเดิมกันแน่ไม่เหมือนใครบางคน

  "เปล่าซักหน่อย ครูพูดเองนะ!"

  "เอาของไปวางไว้บนโต๊ะเถอะ เขาจะรับไม่รับค่อยว่าไปอย่าง"

  "เอิ่ม...ค่ะ"

 

  วันต่อมา..

 

  1เดือนของการเปิดเทอมก็ผ่านไป ฉันมาเรียนตามปกติพอเข้าไปในห้องเพื่อนของฉันก็เงียบแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์กันฉันยังไม่เข้าใจว่าจะทำทำไม?พอฉันถามก็บอกว่าไม่มีอะไร ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แบบกลบเกลี่อน....แต่ฉันกลัว...กลัวว่าอาจารย์จะไม่รับ กลัวว่าอาจารย์เอาไปให้คนอื่น....กลัวว่าอารย์เขา...มีแฟนแล้วให้แฟนเขาไป(T_T) 

  ตอนกลางวัน...

  "ยัยโหนกกินข้าวด้วยกันมั้ย?"

  "ไม่อ่ะ ฉันอยากกินข้าวคนเดียวน่ะ ขอโทษนะ"หลังจากที่ฉันเดินไปฉันก็ได้ยินรุ่นพี่กับนักเรียนชั้นอื่นๆพูดถึงของที่วางไว้บนโต๊ะของจารย์คาคาชิ

  "นี่แกเมื่อวานนี้ฉันเอาของไปให้อาจารย์เขานะฉันเจอกล่องใบนึงใหญ่มากเลยล่ะ!"

  "อยากรู้จังว่าเป็นของใคร?"

  "แต่อาจารย์เขาไม่เคยรับของใครมาก่อนเลยนะเมื่อของนั้นจะใหญ่หรือทำด้วยใจยังไงเขาก็ให้คนอื่นไม่ก็ทิ้งก็ได้นะ!555"

  "จริงด้วย! ทำเพื่อเอาใจเป็นเศษเลยมั้งน่ะ!"

  "ก็ว่างั้นแหละแก ยังไงเขาก็ไม่เอาอยู่ดี!!"

   '....ก็จริงอย่างที่เขาพูด จะทำด้วยใจหรือของจะดีแค่ไหนยังไงเขาก็ทิ้งมันอยู่ดี... เขาอาจมีคนอื่นอยู่ก็ได้ ตัวแค่นี้มานั่งนึกเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ยฉัน!'

  ฉันนั่งกินข้าวริมสวนเล็กๆของโรงเรียนฉันกินไม่กี่คำก็ไม่อยากกินอีกความจริงฉันเปิดข้าวกล่องมาก็...ไม่ได้ตักกินเลยด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะข้างหน้าข้างหลังหรือข้างๆเขาก็พูดถึงเรื่องนี้กันหมด ฉันเก็บของแล้วขึ้นไปในห้องร้องไห้ฟูมฟาย

  คาบบ่าย

  "นักเรียนทุกคนวันนี้ครูจะให้นักเรียนทุกคนวิ่งรอบสนาม10รอบ 200เมตรกับอีก800เมตร"

  "ห๋า?!!!!! อาจารย์คะหนูวิ่ง1ครึ่งรอบกับอีก4เมตรหน้าหนูก็ลงพื้นแล้วค่ะ!!!!"ยัยเท็นๆโวยวายยัยนี่ถึงจะชอบกีฬาแต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ

  "อย่าบ่น พวกเธอเองก็ก้าวเข้ามาเป็นวัยรุ่นก็ต้องอดทนหน่อยสิ นี่คือคำสั่ง! คาบที่เธอเรียนเป็นพละ2คาบติดเพราะฉะนั้น 5-10นาทีพวกเธอก็ได้ซัก2-3รอบได้แล้วล่ะ"

  "อาจะ...."

  "ไม่ต้องบ่นยัยหมวย เร็วๆ"

  "ค่า!!!"

  ฉันวิ่งได้ประมาณซัก3-4รอบฉันก็.....

  "ซากุระ!!!! ยัยซากุระ ซากุระ!!! อาจารย์คะซากุระเป็นลมค่ะ!!!"

  คำพูดรางๆของอิโนะมันทำให้ฉันสติเริ่มดับลง....

(ต่อไปนี้คือการพูดของตัวละครอื่นที่ซากุระไม่ได้พูดหรืออยู่ด้วยแล้วเพราะนางเป็นลม: writer)

(หน้าที่นี้มอบให้อิโนะเล่าต่อ)

  "ซากุระ!!!/ซากุระจัง!!!!"เพื่อนๆต่างเรียกซากุระกันด้วยความตกใจ

  "อาจารย์คาคาชิ!!"ฉันตกใจที่อาจารย์ข้ามที่นั่งอัศจรรย์มาอย่างรวดเร็วแล้วอุ้มซากุระที่หน้าซีดเผือกไปห้องพยาบาล

  "เดี๋ยวฉันพาไปห้องพยาบาลเอง!ไกนายไปสอนเด็กๆก่อนเถอะ อิโนะขึ้นไปดูกล่องข้าวของซากุระดูว่าเธอกินข้าวไปรึเปล่า!"

  "พวกหนูขอไปด้วยนะคะอาจารย์!!!"พวกเทมาริ ฮินาตะ เท็นๆขอไปด้วย

  "อืม..."

  2นาทีผ่านไป

  "อาจารย์คะ! นี่คือกล่องข้าวที่ซากุระทานค่ะ"

  "ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ใช้ช้อนตักข้าวเลยนะถึงจะล้างด้วยน้ำยังไงมันก็ต้องเหลือความมันของอาหารอยู่ ส่วนข้าวก็ดูเหมือนจะไม่ได้ถูกกินเลย?"

  "อาจารย์นี่ทำงานเป็นนักสืบได้เลยนะเนี่ย"

  "เอิ่ม...ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ตาเปล่าดูก็รู้"

  "อาจารย์ไม่ธรรมดานะคะ แล้วไม่ไปหาซากุระหรอคะ?"

  "จะให้ฉันเข้าไปสุ่มสีสุ่มห้าได้ไงล่ะ อาจารย์ชิซึเนะที่ประจำห้องพยาบาลบอกว่าตัวร้อนไข้ขึ้นสูงต้องเช็ดตัวแล้วก็นอนพักอีกยาวเพราะเธอเล่นไม่กินข้าวขนาดนั้น แถมอากาศก็ให้ต่อการวิ่งมากด้วย 42°C จะบ้าตาย!"

  "ความผิดของพวกหนูเองล่ะค่ะ.."

  "หมายความว่าไง?"

  "พวกหนูมัวแต่สนใจอย่างอื่นไม่สนใจซากุระ เลยทำให้ซากุระขอแยกตัวไปกินข้าวคนเดียว"

  "ไม่ใช่ความผิดพวกเธอหรอก มันอาจเป็นความผิดของฉันก็ได้.."

  "เห๋?!!!!!"

  "อ่ะ..เอิ่ม.... ซากุระตื่นแล้วก็เรียกฉันด้วยล่ะ"อาจารย์นี่แปลกๆ

  1ชั่วโมงผ่านไป

  หมดคาบพละที่1

  "นี่ซากุระตื่นซักทีสิพวกฉันเป็นห่วง!"

  "อิ.....อิโนะ...."

  "ยัยเถิก!?...เท็นๆไปบอกอาจารย์เร็ว"

  "ได้เลยเจ้!"

  1นาทีผ่านไป

  "ขออนุญาตค่ะ!! อาจารย์คะซากุระฟื้นแล้วค่ะ"

  "จริงหรอ?! ได้ๆเดี๋ยวลงไป!"เขารีบเก็บของแล้วลงไปข้างล่าง

  "อาจารย์ลงมาแล้ว ออกมา!"

  "ได้ๆ! ซากุระเธอต้องพักอีกหน่อยนะ"

  "ดะ...เดี๋ยว..."

  "เท็นๆไปไหนมาอีกเนี่ย?"

  "ไปดุอาจารย์ไกมา!"

  "ไปดุอาจารย์ทำไม"

  "ก็เขาทำซากุระเป็นอย่างนี้นี่หน่า!"

  "ฉันยอมก็ได้!"ยอมก็ได้ยัยหมวย!

(หน้าที่ซากุระเล่าต่อ)

  "เป็นไงบ้างแม่หัวชมพู?"

  "....ดะ..ดีขึ้นแล้วค่ะ(0////0)"

  "เธอชื่อว่าอะไรหรอ?"

  "ฮารุโนะ ซากุระ ค่ะ"

  "อะ....อ่อหรอ? "

  "หนูขอไปเรียนต่อนะคะ "

  "ไม่ได้! ไข้เธอเพิ่งลดเองนะ นอนพักเหอะเดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแร้งอีก ฉัน....เอิ่ม..หมายถึงพวกเพื่อนๆเธอต้องแบกเธอมาที่นี่อีก" ครูเขาจับมือฉัน!!!! มันไม่จริ๊ง!!!(0/////////0)

  "ไข้ขึ้นรึไงหน้าแดงเชียว....ก็ไม่มีนี่หน่า"เขาเอามือมาทาบหน้าผากฉันด้วย!!!(0/////////0)

  "ค่ะ...คงไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ อาจารย์ไปสอนห้องอื่นเถอะค่ะไม่ต้องมานั่งเฝ้าหนูหรอก หนูเรียกอิโนะมาเฝ้าแทนก็ได้"

  "คาบนี้ฉันพักน่ะ เพื่อนเธอต้องเรียนต่อเธอจะทำให้เพื่อนไม่ได้คะแนนรึไง?"

  "แต่ว่า...หนูก็ไม่ได้คะแนนด้วยนะถ้าหนูไม่ไปเรียนด้วย"

  "เฮ่อ...นี่เธอเป็นลมหมดสติรู้มั้ยว่ายัย...ชื่ออะไรนะที่หน้าออกหมวยๆหน่อยเขาไปดุอาจารย์ไกจนเขาต้องเพิ่มคะแนนให้เธอฟรีๆเลยนะ"

  "เห?...อย่างนี้หนูก็โกงน่ะสิ!"

  "คุยกับเพื่อนเธอเองละกัน"

  "ค่ะ!..โอ้ย!.."

  "เป็นไรไป!?"

  "ปวดท้องค่ะ! โอ้ย!~"

  "เธอเล่นไม่กินข้าวไงถึงเป็นอย่างนี้!!" ถึงเขาจะบ่นแต่อาจารย์เขาก็หายาให้ฉันกิน เขารู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้กิน

  "กินแล้วนอนพักซะนะ"เสียงที่อ่อนโยนมันทำให้ฉันหลงเข้าไปอยู่ในนั้นแล้วฉันก็เชื่อฟังเขาอย่างง่ายๆ

  "ถ้ากินแล้วมันไม่ช่วยอะไรหรือยังปวดอยู่ ก็บอกฉันนะ"

  "อะ...อาจารย์~"

  "เธอ..ทำเสียงอย่างนั้นทำไม?"

  "...."

  "หลับนี่หน่า! เฮ่อ~ละเมอเป็นเด็กเลย"

  16:28

  "นักเรียน!เคา.."

  "อาจารย์เดี๋ยวครับยังไม่ได้ทำความเคารพเลย!"

  "ไม่เป็นไรฉันรีบ!"

  "อาจารย์คะ! อาจารย์คาคาชิ!! อ้าย!!!!"

  "อะไรของพวกเธอ! หลบไปฉันรีบ!"

  แกร๊ก!!(เสียงเปิดประตู)

  "ซากุระ ซากุระ! ไข้ขึ้นอีกหรอเนี่ยกลับบ้านไม่ได้แน่ๆเลย"

  "อาจารย์~…………"

  "ฉันรู้แล้วซากุระ ฉันต้องพาเธอกลับบ้าน" ใครมาเขย่าตัว~~(@0@) เสียงอาจารย์~...คนไหน?

  "ตัวหนักได้เรื่องนะเนี่ย!"

  "ระ..รุ่นพี่?"

  "ยามาโตะยืมรถนายหน่อย"

  "จากที่แกคุยกับครูว่าฉันไข้ขึ้นสูงแล้วไง?"

  "ครูเขานี่กระโดดข้ามบันไดเลยแหละ!"

  "จริงดิ?"

  "เขาเป็นห่วงแกมากเลยนะเว้ย!!!แถมเขาอุ้มแกไปเลยนะเว้ย!แล้วก็ไปส่งแกที่บ้านด้วย"

  "โห~ดีจัง~…"(^////^)

  "เห้ย!แปลกๆปกติแกต้องด่าไม่ใช่หรอ?! ไหงเป็นแบบนี้ล่ะ?"

  "ก็ไม่รู้สินะ! ไปละ บาย~"

  "อ่าว! เห้ย!ยัยเถิก!"

 

Kakashi talk 

  ทำไมมันแปลกๆนะซากุระดู...ลั้นลาทั้งวัน?

  "พี่คาคาชิ?"

  "ครับ? มีอะไรอีกตัวเล็ก?"

  "ตอบคำถามกัน!"

  "นี่เล่นทายเช้าทายค่ำเลยนะ?"

  "เล่นกันนะ!"

  "ครับๆ เชิญเลยแม่ทายเช้าค่ำ"

  "พี่ก็ง่า!~ อะไรตัวสูงๆมีตาข้างเดียวผมสีเทาๆ"

  "ถ้าทายถูกให้อะไร?"

  "อะไรก็แล้วแต่พี่เลย! แต่ถ้าพี่แพ้พี่ต้องตามใจฉันแล้วอยู่ด้วยกัน!"

  "หือ~....ก็ได้ คำตอบคือ ตัวฉันเอง!"

  "เห้ย! คำถามเด็กอนุบาลรู้งี้ไม่ทายดีกว่า!" 

  "อย่าเนียนๆ มันไม่ดีๆ"

  "พี่จะทำอะไร?!!"เดี๋ยวก็รู้!

 

ฟอด!~………

 

"พี่!...อะไรเขิน!!!! พูด...โอ้...เรียงประโยคไม่ได้! ไปกันเร็ว!(>/////////////<)"

  "อะไรกันแก้มหรือสำลีเนี่ยหอมแล้วยุบไปได้ง่ายๆเลยแหะ?"(^////^||)มันเรื่องจริงนะมันยุบลงไปเยอะมากแถมหอมด้วย

  "ทำแก้มป่องอีก? ไม่พอใจหรอที่ได้ไม่เท่ากัน?"

  "พี่เลิกพูดมากเลย! ขึ้นรถกันเดี๋ยวไปไม่ทัน!"

  "เดี๋ยวๆฉันชนะแล้วทำไมเล่นอย่างเนี๊ย?"

  "ก็...ไม่รู้...ฉันเรียงประโยคไม่ได้เพราะพี่นี่แหละ!"

  "ฉันผิด?"

  "ใช่พี่ผิด!"

  "ยอมแล้วจ้า~ พี่ขอโทษ ตอนแรกบอกให้ทำอะไรก็ได้หนิ"

  "พี่~"

  "อะไร?"

  "ก้มหน้ามาหน่อยมีอะไรจะบอก"

  "บอกอะไรล่ะครับ?"

 

 

  ฟอด!~....

 

 

  "ยึ๋ย! เล่นอะไรของเธอเนี่ย!"(0////////0)เล่นแบบเผลอๆนะระวังเหอะ

  "พี่เล่นอย่างนี้กับหนูก่อนนี่หน่า!(>///<)"

  "ได้เดี๋ยวเอาคืน2เท่า"

  "ไว้ปีหน้าเถอะ555"

  "ขึ้นรถได้ละ เดี๋ยวไม่ทัน"

  "พี่ตามใจฉันนะวันนี้"

  "ก็ตามใจอยู่แล้วกลัวอะไรล่ะ"

 

  15นาทีผ่านไป

  "zzZZZZ....."

  "นอนตลอด..."ผมหันไปหยิบกระเป๋าของผมซึ่งมีตุ๊กตาอยู่

  "ตื่นมาแล้วอย่าตกใจละกัน"

 

  10นาทีผ่านไป

 

  "หาว....เดี๋ยวนะ ตุ๊กตาตัวนี้มัน...พี่คาคาชิ!"

  "ตัวเล็กเสียงดังเกินไปแล้วนะ~"

  "พี่แต่นี่มัน!..."

  "ก็ตุ๊กตาเธอไง? ที่เธอใส่กล่องมาให้เมื่อ2ปีที่แล้ว ยังไงก็ขอบคุณนะ ฉันชอบมันมากเลย"

  "ค่ะ เพิ่งรู้นะว่าพี่ชอบหมาปั๊ก"

  "ความจริงฉันก็เลี้ยงไว้ตัวนึงน่ะ มันชื่อว่าปั๊กคุง"

  "น่ารักจังฉันอยากเจอมันจังเลย มันดุมั้ยง่ะ?"

  "ไม่นะ มันฉลาดจะตายใครอยู่กับฉันหรือสนิทกับฉันมันจะน่ารักมากเลย"

  "อยากเจอๆ! ถ้าหมาน่ารักกว่าเจ้าของฉันคงต้องรักหมามากกว่าแน่เลย!~"

  "โห~ อะไรกัน ฉันรักเธอมากกว่าหมาอีกนะ อย่าล้อเล่นอย่างนี้สิ"

  "ฉันก็หลงรักพี่ตั้งแต่พี่อุ้มฉันเข้าห้องพยาบาลแล้วล่ะ"

  ....ตอนไหนวะ? อย่าบอกนะว่าเมื่อ2ปีก่อน! ฉิบหายซากุระรู้ได้ไง!

  "เธอรู้ได้ไงว่าฉัน....?"

  "จะมีใครอีกล่ะ ที่บอกฉันได้ตลอดทั้งวัน"

  "อ๋อ~....หึ!" ยัยเด็กญี่ปุ่นหน้าฝรั่ง!.....อิโนะ~~

  "ฉันหนาว~"บอกฉันแล้วเอาตุ๊กตาไปกอดแล้วหดตัวเนี่ยนะ?(-_-?)

  "เดี๋ยวก็ถึงแล้ว....อ่ะ?"(•/////•)มานอนข้างๆไหล่เนี่ยนะ

  "ก็บอกว่ามันหนาว~"

  "งั้น...เอาอย่างนี้ละกัน"ผมกอดเธอ แล้วมองเธอก่อนหน้าจะแดง

  "หายหนาวแล้วล่ะค่ะ"

  "งั้นฉันคงจะไม่ต้อง...."ผมยกแขนขึ้นออกจากตัวเธอแต่เธอกลับ...

  "อ้ะ!ไม่ต้องๆ ไว้อย่างนี้แหละค่ะฉันหายหนาวเวลาพี่กอด"

  "นี่หนาวตัวหรือหัวใจมันหนาวกันแน่ห๊ะ?"

  "หัวใจมันหนาว~ ฮิๆ" แค่ประชดหรือเรื่องจริง?(-///-)

  "เอาตลก"

  "เธอหนิ จริงๆเลย~"

 

  1ชั่วโมงผ่านไป

 

  ณ สวนสัตว์

  เสียงเรียกเข้าที่ปรับไว้ให้มีเสียงสั่นกับเสียงหลอนๆปนกัน.....สายของพ่อ~

  "ซากุระไปเดินเล่นหรือเข้าแถวตามเพื่อนก่อนนะเดี๋ยวพี่มา"

  "ได้เลย รับคำสั่งค่ะ"

  "เด็กน้อยจริงๆ"

  "ว่าไงนะ?"

  "เปล่าๆ"ผมหาโอกาสไปห้องน้ำหลายรอบละกะจะโทรบอกให้ท่านหยุดโทรแต่มันก็นะ...

  "ว่าไงครับ?"

(โทรไปตั้งหลายรอบทำไมไม่รับห้ะ?)

  "เรื่องงานที่โรงเรียนครับ"

(กลบเกลื่อนไม่มิดหรอกน่าคาคาชิ)

  "ครับ แล้วพ่อมีอะไรหรอครับ?"

(ก็เรื่องของแกนั่นแหละ ถึงไหนละ)

  "ก็....ครับ"

(อย่าบอกนะว่าแกทำไม่ได้?!!)

  "พ่อให้ความหวังผมหน่อยเหอะพูดในเชิงลบตลอด ความสัมพันธ์เพิ่มเป็นแฟนแล้ว(มั้ง)ครับ"

(อย่างนั้นหรอท่าทางจะตีสนิทกับทางฮารุโนะได้ง่ายหน่อย)

  "ผมย้ำว่าผมรักเธอไม่ใช่เพราะธุรกิจบ้าๆ"

(รู้แล้วๆ ธุรกิจน่ะคุยกับทางผู้ใหญ่ได้ ส่วนเรื่องของแกก็ไปได้ดี ธุรกิจก็ตามไปด้วยนั่นแหละ)

  "พ่อครับ เรื่องอุจิวะผมได้แต่ทวงเท่านั้นอย่างอื่นทำไม่ค่อยได้เพราะตอนนี้เป็นครูเนี่ยแหละครับถึงทำไม่ได้"

(ทำไมอุจิวะไม่คิดที่จะมาคุยเรื่องธุรกิจหรือไง?)

  "ประมาณนั้นแต่ผมกับอิทาจิคุยเรื่องฉีกสัญญาหุ้นอยู่ท่าทางฝั่งนั้นยังรั้งฮารุโนะไว้ได้นิดหน่อย ผมคาดว่าอุจิวะคงต้องใช้ธุรกิจใหญ่อย่างอุสึมากิมาช่วยแน่ๆ เราคงต้องให้ฮารุโนะขยายสาขาต่างๆ"

(ฉันเข้าใจเดี๋ยวจะคุยให้ วันสุดท้ายที่คุณหนูซากุระสอบเสร็จพามาส่งที่บ้านของเธอด้วยนะ)

  "ครับ ผมทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้เธออยู่นะผมรู้น่า!"

(รู้ก็ดี....)

  ตัดสายไปแล้ว....รอดไปที่มันดีขึ้น(-0-…)

 

 

 Writer ซากุระรู้มั้ยว่าตัวเองเป็นทายาทธุรกิจสาวคนใหม่ของคุณพ่อคุณแม่? คาคาชิกับซาคุโมะ(พ่อคาคาชิ)จะทำอะไรต่อไป ซาสึเกะจะอธิบายเหตุผลให้พ่อได้มั้ย? เพื่อนๆจะทำแผนสำเร็จได้หรือไม่ ติดตามเราแล้วอ่านไปพร้อมๆกัน!! Ep.นี้ไปก่อนนะ บาย~จุ๊บๆ