เพื่อนสมัยเด็ก

                                                  บทที่1

                                              พี่ชายคนที่3

'พี่......สัญญากับน้ำอย่างนึงได้ไหม'เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น

'พี่...อย่าลืมน้ำนะ'ฉันเคยสัญญาอะไรเเบบนั้นกับใครกันนะ เคนสัญญาอะไรเเบบนั้นที่ไหน

'อืม...พี่ไม่ลืมน้ำหรอก'เสียงอันอบอุ่นเเละคุ้นเคย  ของใคร ของใครกัน คุณเป็นใคร

ติ้ดดดดดดดด

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นปลุกคนคนหนึ่งให้ตื่นจากฝันที่ซ้ำไปซ้ำมา เด็กสาวมักจะฝันถึงเรื่องในอดีตที่เธอหลงลืมไป โดยเฉพาะช่วงนี้เธอมักจะฝันเรื่องนี้ซ้ำไปมา...

     "เช้าเเล้วหรอ รีบไปอาบน้ำดีกว่า"เด็กสาวยิ้มให้กับเช้าวันใหม่เเละกำหนดเป้าหมายเเรกของวัน

ตึกตึกตึก

เด็กสาวลงมายังชั้นล่างของบ้านพร้อมกับรอยยิ้มดั่งเช่นเคย เมื่อเห็นพี่ชายคนรองกำลังเดินออกมาจากห้องครัวเธอจึงเอ่ยทักทายตามมารยาท

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่"เสียงใสเอ่ยขึ้นเเล้วยิ้มให้ร่างสูงที่เป็นพี่ชายคนรองของบ้าน พี่โน้ตหรือพี่ชายคนรองของบ้านนั้นจะมีนิสัยสุขุม ใจเย็น พูดน้อย เเละเป็นคนที่ฉลาดรอบคอบมากจนเหมือนเป็นพี่ชายคนโตของบ้าน

     "รุณหวัดน้ำ"เสียงทักตอบของพี่ดังตอบกลับมาอย่างอู้อี้เพราะในปากยังคาบขนมปังทาเนยเอาไว้ เช้านี้พี่ชายจะออกไปทำงานที่จังหวัดหนึ่งหลังจากกลับมาบ้านในเทศกาล 

     "รุณหวัดดดด น้ำ โน้ต"เสียงทักทายจากพี่คนโตหรือพี่นัดที่สุดเเสนจะใจดี เเต่ทำตัวเป็นคนที่พึ่งไม่ได้ทั้งๆที่เป็นพี่ใหญ่ของบ้านเเท้ๆ 

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะ"เด็กสาวคนเดียวของบ้านที่มักจะเเย้มยิ้มเสมอตอบกับพี่ชายคนโต เเต่ก็ต้องตกใจที่ขอบตาของพี่ชายดำ 'ท่าทางจะนอนดึกนะ' นั่นเป็นสิ่งที่เธอคิดเมื่อเห็น

     "โน้ตจะไปเเล้วหรอวะ คราวนี้ที่ไหนอีกอ่ะ"พี่ชายคนโตถามพลางลูบหัวน้องสาว 

     "จะไปด้วยก็ได้นะ เเต่ต้องตามไปคราวนี้เมืองหลวงเลยล่ะ"พี่โน้ตบอกเเล้วยิ้ม คำพูดเมื่อกี้ทำเอามือของคนฟังหยุดกึก

     "เออ เดี๋ยวตามไป"อีกฝ่ายพยักหน้าเเล้วตอบเสียงเนือยๆ พวกเค้าเป็นวิศวะกรค่ะ หางานไปเรื่องบางครั้งก็หาเอง บางครั้งก็ถูกคนเเนะนำให้ไปทำบ้าง

     "น้ำก็รีบไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวไปสายหรอกวันนี้ขึ้นมอหนึ่งเเล้วใช่ไหมยินดีด้วยนะ"พี่คนรองพูดเเล้วยิ้มให้ ใช่เด็กสาวสอบติดโรงเรียนชื่อดังของจังหวัดได้เธอจึงต้องรีบไปเข้าเรียนเพราะบางครั้งก็ต้องเผื่อเวลารถติดด้วย

     "น้ำวันนี้จะมีผู้อาศัยคนใหม่มานะ อยู่มหาลัยปี3 เรียนคุรุ เค้าจะมาอยู่กับเราซักระยะ เอ่อ เเล้ววันนี้น้าไอซ์กลับมาเเล้วนะ พวกพี่จะกลับมาอีกตอนสิ้นปีนะ"พี่ชายคนโตพูดเเล้วลูบหัวเด็กสาว เด็กสาวยิ้มเป็นก็ตอบรับ

     "น้ำไม่เป็นไรเเน่นะ ทั้งๆที่ยังเด็กเเต่น้ำก็..."พี่โน้ตยังพูดไม่จบเด็กสาวก็ขัดขึ้น

     "น้ำไม่เป็นไรหรอกค่ะ ก็น้ำยังมีพวกพี่อยู่นิ"ถึงจะพึ่งเคยเห็นหน้ากันตอนเด็กสาวเข้าโรงพยาบาลเเต่พวกเค้าก็คือพี่เเท้ๆของเธออย่างเเน่นอน เด็กสาวไว้ใจเเละอยู่ภายใต้การรับเลี้ยงของน้าไอซ์ที่เป็นญาติฝั่งคุณเเม่ เเละอยู่กับพวกพี่ชาย เเต่เพราะพวกพี่ชายเรียนจบจึงไม่มีใครอยู่บ้านเท่าไหร่ โดยเฉพาะพี่คนรองก็นะมีเเฟนเเล้วนิ

1ชั่วโมงผ่านไป

เวลา7.05น.

     "อิ่มเเล้วค่ะ"เสียงใสเอ่ยขึ้นเเล้วดื่มนมในเเก้วหมดรวดเดียว

     "น้ำพี่ไปส่งนะ"พี่นัดตะโกนลงมาจากชั้นบน

     "ไม่เป็นไรค่ะน้ำขี่จักรยานไปก็ได้"คนอายุมากกว่าถึงกับตะลึงจากจะก้าวลงบันไดขั้นสุดท้ายกลับต้องหยุดชะงักเหมือนโดนไฟช็อต

     "จะบ้าหรอน้ำ ผู้หญิงใส่กระโปรงขี่จักรยาน ไม่คิดหรอว่ามันจะ..โอ้ยยย"พี่ชายคนโตพูดเเล้วเอามือกุมศีรษะ

     "พี่ก็คิดลึกปาย หนูใส่กางเกงไปก่อนเเล้วค่อยเปลี่ยนเป็นกางเกง"เด็กสาวพูดขำๆกับความตื่นตระหนกของพี่ชาย

     "เเต่ว่า...."ยังไม่เลิกเเหะ

     "หนูไปเเหละ"เด็กสาวตัดบทถ้าขืนอยู่ต่อมีหวังสายเเน่

เวลา7.45น.

ณ โรงเรียนเเห่งหนึ่ง

     "เห้ย น้ำรุณหวัด"เสียงดังเเสบเเก้วหูของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนสนิทดังขึ้นเมื่อเธอก้าวเข้าไปตั้งเเถวกับเพื่อนๆเพื่อทำกิจกรรมก่อนเข้าเรียน

     "อย่าทำตัวเด่นเเต่เช้าสิไอฟิว"เสียงเด็กสาวอีกคนดังขึ้นเพื่อเตือนสติเจ้าตัวเเสบที่ทำท่าจะเข้ามาเเตะมือ

     "รุนหวัดว่าน รุนหวัดฟิว"เด็กสาวผู้ถูกทักก็หันไปยิ้มเเล้วเข้าไปเเตะมือกับทั้งคู่ถึงจะอยู่คนละห้องกันเเต่ก็เป็นเพื่อนกันได้ ว่านกับฟิวเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่โรงเรียนเก่า ทั้งสองเป็นนักบาสเก็ตบอลของโรงเรียน รู้จักกันตอนปฐมนิเทศพูดกันไปพูดกันมาก็สนิทกันซะงั้น

เวลา11.10น.

ติ้งตอง ตองต๋อง

เสียงออดบอกเวลาพักของเด็กมอต้นดังขึ้น ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดโดยว่านที่รีบวิ่งลงมาจากชั้น4 ลงมาชั้น3

     "ฟิว น้ำ กินข้าว"รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเด็กสาวทั้งสองเเล้วหันไปทางฝั่งผู้ชายคนเดียวในกลุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆน้ำ

     "โอ้ววว วันนี้กินข้าวที่ไหนล่ะ ดาด โรง หรือนี่"ดาดเเปลว่าดาดฟ้า โรงก็คือโรงอาหาร นี่ก็คือห้องเรียน ไม่รู้จะย่อทำไมนะ

     "ดาดเว้ย"ว่านตอบเเล้วข้าวกล่องมาให้ฟิว เอ่อ ลืมบอกไปสองคนนี้เป็นเพื่อนบ้านกันค่ะ อยู่ด้วยกันเเต่เด็กเลยสนิทกัน ว่านจะออกทอมๆ เเต่ก็ใจดี ส่วนฟิวจะเป็นพวกเรื่อยเปืื่อย หลักลอย จนว่านดุประจำ

     "น้ำจดโน๊ตให้เรายังวะ"ฟิวถามเเล้วรับข้าวกล่องทั้งๆที่ไม่มองสิ่งของที่ถูกโยนมา

     "เเกก็ตั้งใจเรียนบ้างเหอะ คาบต่อไปอาจารย์บุหงาใช่ไหมอาจารย์คนนี้โหดนะเว้ยเดี๋ยวก็โดนช็อกลอยหรอก"น้ำพูดขำพลางอ่านทวนเลกเชอร์ที่จดไว้ให้เพื่อนสนิทอ่าน

     "เอ้านี่ของว่าน ที่บอกให้สรุปวิชาวิทย์ เเล้วนี่ของเเกฟิวเมื่อกี้อาจาย์สั่งการบ้าน"ฟิวเเละว่านเป็นเด็กกิจกรรมของโรงเรียนเพราะตอนปฐมนิเทศไปท้าบาสกับพวกรุ่นพี่มอปลายเเล้วถล่มราบเลย ครูพละมาเห็นเข้าเลยชวนมาเล่นบาสให้โรงเรียนทั้งสองก็ตกลง ทั้งสองเลยบอกว่าเวลาที่ทั้งสองไปเเข่งขันฝากให้ฉันจดโน๊ตไว้ให้ด้วย เดี๋ยวเรียนไม่ทันเพื่อน ส่วนว่านตารางเรียนของห้องเเปดกับเก้าอาจจะต่างกันเเต่ครูสอนคนเดียวกันไม่มีปัญหาเช่นเมื่อกี้ว่านเรียนคาบเเรกเป็นวิทย์ เเต่พวกเราเรียนคณิตคาบเเรก คาบสองเรียนวิทย์ว่านไม่เข้าใจบทเรียนวิทย์เลยขอให้ฉันจดเท่าทีฉันเข้าใจ ส่วนเจ้าฟิวทั้งๆที่เป็นคาบเช้าก็นอนหลับลูกเดียวเลย

     "ไปกินข้าวเหอะ หิ้วเว้ยยยย"ฟิวส่งเสียงโอดครวญ

เวลา15.00น.

     "วิชาภาษาอังกฤษของอาจารย์บุหงายากว่ะ เเกเข้าใจป่ะน้ำ"ฟิวบ่นเพราะไม่เข้าใจอาจารย์พูด นายก็ไม่เข้าใจทุกวิชาเเหละ เเต่นายก็ปั่นหนักสุดตอนสอบนี่เเหละ เอ่อ เรื่องนี่ว่านเล่าให้ฟังว่าฟิวตอนอยู่โรงเรียนเก่าก็เป็นเด็กกิจกรรมพอเข้าช่วงสอบก็จะปั่นงานส่ง เเล้วก็อ่านหนังสือสอบไปด้วย

     "ต่อไปทั้งสองคนต้องไปซ้อมกีฬานะ ห้ามสาย ฉันจะรอสนามบาสนะ"น้ำพูดพลางเช็ครายการที่ต้องทำของทั้งสองคนในวันนี้ ซ้อมกีฬาเป็นอันสุดท้าย

     "ค้าบบบ/ค่าาาา"ทั้งสองคนลากเสียงยาวเเล้วเดินตามหลังเด็กสาวผู้ทำหน้าที่เหมือนเเม่ พี่สาว เเละเพื่อนในเวลาเดียวกัน

     "เอาล่ะ ฉันขอไปซื้อน้ำก่อนนะเดี๋ยวจะซื้อมาฝากทั้งสองคนด้วยนะ"เด็กสาววิ่งไปทางร้านขายน้ำที่อยู่ใกล้ๆสนามบาสเเล้วสั่งน้ำสามขวด

     "เอาน้ำขวดนึงครับ"เสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงที่คุ้นเคยถึงจะเปลี่ยนไปบ้างเล็กน้อย เเต่ก็เหมือนเสียงในความฝันที่เธอมักจะฝันอยู่บ่อยครั้ง เด็กสาวหันไปข้างตัวเธอพบกับหนุ่มรุ่นพี่คนหนึ่งเเววตาสีน้ำเงินเข้ม ผมสีดำขลับ ชายหนุ่มเมื่อรู้สึกว่าเด็กข้างๆตัวจ้องมองจึงหันไปสบตากับเด็กสาวเเล้วย่อตัวลงให้อยู่ในระดับสายตาของเด็กสาวเด็กสาวพร้อมคลี่ยิ้มกว้าง

     "หนูคือน้ำใช่ไหม"เด็กสาวเเปลกใจเล็กน้อยทำไมถึงรู้ชื่อของเธอ

     "พี่จ่ายตังค์ให้เเล้วกัน นี่ครับป้า"ชายหนุ่มจ่ายตังค์ค่าน้ำเปล่าให้เด็กสาว เเล้วหันมายิ้มให้กับเด็กสาว 

     "พี่ช่วยถือนะเราจะไปไหนล่ะ"ชายหนุ่มเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นน้ำใสๆที่อาบเเก้มเด็กสาวตรงหน้า

     "ปะ....เป็นอะไรหรอ หรือเจ็บตรงไหน"เด็กสาวพึ่งรู้สึกตัวว่าเพลอร้องไห้ต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก

     "มะ...ไม่เป็นไรค่ะ เเต่ไม่รู้ทำไมน้ำตามันถึงไหล"เด็กสาวใช้เเขนเสื้อเช็ดน้ำตาของตัวเองลวกๆเเต่ไม่ว่าจะเช็ดยังไงน้ำตาก็ไม่หยุดไหลเสียที

     "ไม่เป็นไรนะ"ฝ่ามืออุ่น สัมผัสที่คุ้นเคย ทั้งๆที่่ไม่รู้จัก เเต่กลับรู้สึกปลอดภัย ในขณะนั้นเด็กสาวไม่รู้สึกตัวเลยว่าน้ำตาที่ไม่หยุดไหลตอนนั้น กลับหยุดลงอย่างง่ายดาย

     "เราจะไปไหนล่ะ"ร่างสูงยื่นมือมาให้เด็กสาวจับ ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นคนเเปลกหน้าเเต่กลับคุ้นเคยกับสัมผัสอุ่นๆของคนข้างๆ

     "สนามกีฬาค่ะ เเล้วพี่....เอ่อ"ร่างสูงคลี่ยิ้มเเล้วปัดผมที่ปลกหน้าเด็กสาวออกอย่างอ่อนโยน

     "พี่ชื่อทีนะ สมาชิกใหม่ของบ้านหนูไง"ผู้ชายตรงหน้าพูด เด็กสาวนึกขึ้นได้ว่าจะมีรุ่นพี่ผู้ชายจะมาอาศัยอยู่ที่บ้านเค้าเป็นลูกของญาติห่างๆของน้าไอซ์ เด็กสาวเพิ่งสังเกตณ์สัญลักษณ์สถาบันของร่างสูง 'มหาวิทยาลัยไชอา' มหาวิทยาลัยชื่อดังที่เป็นมหาวิทยาลัยที่ขึ้นชื่อเรื่องเด็กอัจฉริยะรวมตัวกันอยู่มาก เธอเองก็ฝันที่อยากจะเข้ามหาวิทยาลัยนี้อยู่เหมือนกัน

     "สวัสดีค่ะพี่ที หนูน้ำยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"ร่างสูงหุบยิ้มทันที ใบหน้าที่มีรอยยิ้มประดับเมื่อกี้ฉายเเววเศร้าอย่างชัดเจน 

     "พี่ทีเป็นอะไรรึเปล่าคะ"เด็กสาวเมื่อเห็นร่างสูงตรงหน้าหุบยิ้มก็เกิดอาการลำบากใจ

     "ไม่เป็นไรหรอก ยินดีที่ได้รู้จักนะน้ำ"ทั้งสองจับมือกัน

     "น้ำช้าจังเลย อ่ะ"ว่านวิ่งมาตามน้ำที่ร้านขายน้ำก็พบกับน้ำที่ยืนอยู่กับชายเเปลกหน้า

     "เอ่อ ว่านนี่พี่ที สมาชิกใหม่ของบ้านเราพี่เค้าจะมาอยู่ที่บ้านเราซักพักน่ะ"เด็กสาวเมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของเพื่อนก็รีบอธิบาย ว่านคลายกังวลเเล้วหันมายิ้มให้พี่ที

     "สวัสดีค่ะ หนูชื่อว่านเป็นเพื่อนน้ำค่ะ"ว่านทักทายพี่ทีตามมารยาท

     "สวัสดีนะ พี่ชื่อทียินดีที่ได้รู้จัก"ทั้งสองทำความรู้จักกัน เเล้วเดินกลับไปหาฟิวที่ซ้อมบาสอยู่

     "ฟิวมาเเล้ว"ว่านตะโกนเรียกฟิวที่กำลังจะชู้ตลูกสามเเต้ม

     "เฮ้ เเล้วนั่น..."ฟิวทำหน้าสงสัยไปทางพี่ที

     "อ๋อพี่ที พี่เค้าจะมาพักอยู่บ้านน้ำซักพัก"ฟิวยิ้มให้พี่ทีอย่างเป็นมิตรเเล้วเอ่ยทักทาย

     "สวัสดีครับ ผมชื่อฟิวเป็นเพื่อนน้ำกับว่านฮะ"พีทียิ้มให้ฟิวเเล้วเอ่ยทักตอบ

     "ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่ชื่อที เราเล่นบาสด้วยหรอเนี้ย"พี่ทีถามฟิว

     "ฮะ อย่าบอกนะพี่ก็เล่น"พี่ทียิ้มเล็กน้อย

     "เล่นดิ พี่เรียนเป็นครูพละน่ะ เเต่ชอบบาสที่สุดเเล้วในหมู่กีฬาที่เล่น"ฟิวทำหน้าตื่นเต้นเเล้วก็เอ่ยประโยคที่ท่าทางเจ้าตัวจะมั่นใจมาก 

     "งั้นใครเเพ้เลี้ยงน้ำนะ 3เเต้ม 5ลูก ใครโยนเข้า5ลูกติดต่อกันถือว่าชนะ"ฟิวท้าเเข่งกับพี่ที เเล้วโยนลูกบาสให้พี่ที

     "ถึงพี่จะเป็นครูพละ เเต่ขอบอกผมมันนักกีฬา"พี่ที่เช็กลูกบาสเเล้วไปยืนในจุดชู้ตลูกสามเเต้ม

15.45 น.

     "พี่เก่งชะมัดเลย"หลังจากที่ทั้งสองคนเล่นกันจนเหนื่อยสุดท้ายพี่ทีก็ชนะตามคาด นายไปท้าผิดคนเเล้ว ฝั่งนั้นตัวสูง เเถมเซนต์ดีอีก เจ้าฟิวที่ไม่เจียมตัวนอนหอบอยู่กับพื้น

     "เเน่นอน.....ฟิวก็เก่งนะ พรุ่งนี้พี่มาฝึกให้เอาป่าว"เจ้าฟิวรีบลุกขึ้นทันทีเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย

     "ดีๆ อยากฝึกๆ"พี่ทียิ้มให้กับความพยายามของฟิว

     "ว่าเเต่พี่มาโรงเรียนหนูทำไมหรอคะ"เด็กสาวถามเพราะว่าปรกติเค้าห้ามคนนอกเข้ายกเว้นผู้ปกครองหรือผู้มีกิจ

     "ก็อาจารย์นันท์ธิพัฒ ที่เป็นครูพละเก่าของพี่ขอให้พี่มาช่วยสอนบาสให้นักกีฬาชายหญิงโรงเรียนน่ะ"พี่ทีว่าเเล้วดื่มน้ำ

     "อ๋อ"พวกเราร้องพร้อมกัน

     "ฟิวอึดมากเลยนะ เเต่ว่าเวลาเลี้ยงลูกท่าทางจะไม่จดจ่อกับลูกบอลเลยนะ"พี่ทีพูดพลางขยี้หัวฟิว

     "ก็เเหม พอคิดว่าอาจจะชู้ตไม่เข้าก็ได้มันก็..."ฟิวพูดเเก้ตัว

     "งั้นตอนเเข่งก็คิดสิว่าลูกมันมีชีวิตเเล้วมันก็จะฟังคำพูดเราตอนเราชู้ตอะไรประมาณนี้มั้ง"ฟิวทำตาวิ้งๆ เเล้วพยักหน้ารับคำ

     "น้ำจะกลับบ้านเลยรึเปล่า"พี่ทีหันมาพูดกับฉันที่กำลังอ่านหนังสือ

     "ค่ะ"เด็กสาวตอบพร้อมรอยยิ้ม

     "งั้นว่าน ฟิว พรุ่งนี้เจอกันนะ"พี่ทีโบกมือลา

     "เจอกันฮะ/ค่ะ บายน้ำ"ทั้งสองตะโกน

     "ปะ พี่จอดมอเตอร์ไซต์ไว้นลานจอดรถนักเรียนของโรงเรียน"

     "พี่ทีเคยอยู่โรงเรียนนี้หรอคะ"ชายหนุ่มไม่ตอบเด็กสาวเเต่ยิ้มตอบกลับมาเเทน

จากนักเขียน

เเฮะๆ อาจจะไม่ค่อยสนุกนะคะ เเต่ว่าก็ขอขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ สามารถติชมได้นะคะ ทั้งเรื่องนี้เเละเรื่องต่อๆไปด้วย

                                                      ขอบคุณค่ะ