ช่วงชีวิติหนึ่ง
8.0
เขียนโดย นิชา
วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 23.40 น.
6 ตอน
3 วิจารณ์
9,008 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม พ.ศ. 2559 08.20 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ วันและเวลาดำเนินต่อไปเป็นปกติตามกาลเวลา นิและออโต้เรียนด้วยทำงานด้วยไปพร้อมๆ กัน ถึงแม้ว่านิจะทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์ หรือเสิร์ฟบ้างบางครั้ง ได้เจอผู้คนมากหน้าหลายตา ทุกคนก็พอจะรู้ว่าผู้หญิงที่ทำงานอาชีพแบบนี้ ย่อมมีผู้ชายเข้าหาเป็นธรรมดา
และไม่มีผู้ชายคนไหนยอมให้แฟนตัวเองทำงานแบบนี้ ถ้ามีก็น้อยคนนักที่จะรับได้ แต่สำหรับออโต้ ที่ทำงานด้วยกัน ก็มีบางครั้งที่ไม่พอใจลูกค้าที่ตื้อหนักๆ แต่นิก็มีวิธีปฏิเสธที่ทำให้ไม่เสียลูกค้า
วันหนึ่ง นิรับงานที่จังหวัดใกล้เคียง เป็นงานเทศกาลประจำจังหวัด มี 7 วัน งานนี้ได้รับเงินค่อนข้างดี ลองคิดย้อนกลับไป 20 ปี ที่แล้ว ค่าแรงต่อวัน 300 บาท ค่าเหยือก 3 บาท/ เหยือก วันนึงได้ 40 - 50 เหยื่อก/วัน ทิปต่างหากแถมไม่ใช่ทิปรวมด้วย ทิปนี่ได้เกินค่าแรง 2 -3 เท่าได้ เที่ยบกับการที่ทำงานบริษัทสมัยนี้ ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาทต่อวัน ต่างกันมาก น่าเสียดายทีสมัยก่อนงานไม่ได้มีทุกวัน เพราะนิต้องเรียน
และเพราะงานเทศกาลนี้แหล่ะ ทำให้ออโต้เชื่อใจนิมาก นิเป็นคนที่พูดเป็นคำพูดมาก วันนั้น มีลูกค้าคนหนึ่งไม่ทานเบียร์แต่มาทุกวัน มากับเพื่อน งานวันสุดท้ายเค้าก็มา ปกติก็จะแค่มอง ยิ้ม และแซวบ้างตามเพื่อนๆ ว่าอยากรู้จัก นิก็ไม่ได้จริงจังอะไรเพราะคิดว่าคงแซวเล่นเหมือนคนอื่นๆ
วันนั้นอยู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เรียกนิไปคุย ขอเบอร์โทรศัพท์ นิปฏิเสธโดยการบอกว่าไม่มีโทรศัพท์ใช้ เพื่อตัดปัญหา แต่เค้าก็ไม่เชื่อกัน นิตอบจริงจังว่า "ไม่มีจริงๆค่ะ ไม่มีโทรศัพท์เป็นของตนเองเวลาใครโทรมาก็จะโทรเข้าเครื่องเพื่อนแทน" แล้วชี้ไปที่เพื่อน
แต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่หยุดตื้อ เค้าพูดสุภาพมาก ยิ่งทำให้นิเกรงใจเพราะเค้าไม่เหมือนคนอื่นๆที่เข้ามา เค้าพยายามที่จะบอกว่าเค้าจริงใจ อยากรู้จักจริงๆ ไม่ได้มาจีบเล่นๆ เค้าทำงานเป็นอาจารย์แนะแนวในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพฯ และให้นามบัตรมา
นิขอตัวไปทำงานต่อ ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่ละความพยายาม จะขอเบอร์โทรให้ได้ นิก็บอกว่าไม่มี ผู้ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดตัวเองขึ้นมา แล้วจับใส่มือนิ บอกว่าให้เอาไปใช้ เค้าจะโทรเข้าเครื่องนี้แทน แต่นิปฏิเสธไป แล้วบอกว่านิมีนามบัตรแล้ว ถ้ามีโอกาสนิจะโทรไปเอง
ที่นิทิ้งโอกาศตรงนั้นก็เพราะว่านิมีออโต้แล้ว และนิก็ทิ้งคำว่าซื่อสัตย์ ไปไม่ได้ แล้วออโต้ก็ดีกับนิมาก ถึงจะไม่มีเงินแต่เราก็ไม่เคยทิ้งกัน เราคบกันต้องรักและซื่อสัตย์ต่อกัน นิไม่ได้โง่จริงๆนะ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่เลือกแบบนิแน่
---------------------------
ยุ่งมากเลยค่ะ มรต้อได้ทีละนิดเอง ตอนนี้เรื่องสั้นจะกลายเป็นเรื่องยาวและคร้าาาา 555
และไม่มีผู้ชายคนไหนยอมให้แฟนตัวเองทำงานแบบนี้ ถ้ามีก็น้อยคนนักที่จะรับได้ แต่สำหรับออโต้ ที่ทำงานด้วยกัน ก็มีบางครั้งที่ไม่พอใจลูกค้าที่ตื้อหนักๆ แต่นิก็มีวิธีปฏิเสธที่ทำให้ไม่เสียลูกค้า
วันหนึ่ง นิรับงานที่จังหวัดใกล้เคียง เป็นงานเทศกาลประจำจังหวัด มี 7 วัน งานนี้ได้รับเงินค่อนข้างดี ลองคิดย้อนกลับไป 20 ปี ที่แล้ว ค่าแรงต่อวัน 300 บาท ค่าเหยือก 3 บาท/ เหยือก วันนึงได้ 40 - 50 เหยื่อก/วัน ทิปต่างหากแถมไม่ใช่ทิปรวมด้วย ทิปนี่ได้เกินค่าแรง 2 -3 เท่าได้ เที่ยบกับการที่ทำงานบริษัทสมัยนี้ ค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาทต่อวัน ต่างกันมาก น่าเสียดายทีสมัยก่อนงานไม่ได้มีทุกวัน เพราะนิต้องเรียน
และเพราะงานเทศกาลนี้แหล่ะ ทำให้ออโต้เชื่อใจนิมาก นิเป็นคนที่พูดเป็นคำพูดมาก วันนั้น มีลูกค้าคนหนึ่งไม่ทานเบียร์แต่มาทุกวัน มากับเพื่อน งานวันสุดท้ายเค้าก็มา ปกติก็จะแค่มอง ยิ้ม และแซวบ้างตามเพื่อนๆ ว่าอยากรู้จัก นิก็ไม่ได้จริงจังอะไรเพราะคิดว่าคงแซวเล่นเหมือนคนอื่นๆ
วันนั้นอยู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เรียกนิไปคุย ขอเบอร์โทรศัพท์ นิปฏิเสธโดยการบอกว่าไม่มีโทรศัพท์ใช้ เพื่อตัดปัญหา แต่เค้าก็ไม่เชื่อกัน นิตอบจริงจังว่า "ไม่มีจริงๆค่ะ ไม่มีโทรศัพท์เป็นของตนเองเวลาใครโทรมาก็จะโทรเข้าเครื่องเพื่อนแทน" แล้วชี้ไปที่เพื่อน
แต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่หยุดตื้อ เค้าพูดสุภาพมาก ยิ่งทำให้นิเกรงใจเพราะเค้าไม่เหมือนคนอื่นๆที่เข้ามา เค้าพยายามที่จะบอกว่าเค้าจริงใจ อยากรู้จักจริงๆ ไม่ได้มาจีบเล่นๆ เค้าทำงานเป็นอาจารย์แนะแนวในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพฯ และให้นามบัตรมา
นิขอตัวไปทำงานต่อ ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่ละความพยายาม จะขอเบอร์โทรให้ได้ นิก็บอกว่าไม่มี ผู้ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดตัวเองขึ้นมา แล้วจับใส่มือนิ บอกว่าให้เอาไปใช้ เค้าจะโทรเข้าเครื่องนี้แทน แต่นิปฏิเสธไป แล้วบอกว่านิมีนามบัตรแล้ว ถ้ามีโอกาสนิจะโทรไปเอง
ที่นิทิ้งโอกาศตรงนั้นก็เพราะว่านิมีออโต้แล้ว และนิก็ทิ้งคำว่าซื่อสัตย์ ไปไม่ได้ แล้วออโต้ก็ดีกับนิมาก ถึงจะไม่มีเงินแต่เราก็ไม่เคยทิ้งกัน เราคบกันต้องรักและซื่อสัตย์ต่อกัน นิไม่ได้โง่จริงๆนะ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่เลือกแบบนิแน่
---------------------------
ยุ่งมากเลยค่ะ มรต้อได้ทีละนิดเอง ตอนนี้เรื่องสั้นจะกลายเป็นเรื่องยาวและคร้าาาา 555
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ