ศพที่1

 ศพที่1
 
 
ผมชื่อ จอร์น สยนยดรนราอายุ 2 ปี ทำงานอยู่ในบริษัทผลิตเครื่องกล เมื่อสามวันที่แล้วนี้
ผมกำลังกลับจากการทำงาน ในหัวคิดถึงแต่เตียงอยากดีดตัวลงแล้วผล่อนคลายลง ระหว่าง
นั้น ทางบ้านผมนั้นต้องผ่านถนนสายร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งเคยเป็นสวนสาธารณะมาก่อน ผมขับรถ
ผ่านตึกแถวนั้นก่อนจะชะงัก มีเสียงขอความช่วยเหลือจากตึกตรงหน้าผม มันดึงดูดเอามากๆ
เสียงเด็กขอความช่วยเหลือประมาณว่า "ช่วยด้วย" พร้อมส่งเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูจนผมแทบ
ไม่อยากจะเงี่ยหูฟัง ผมจอดรถไว้ ก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วตะโกนว่า
"เฮ้ !! มีใครอยู่ในนั้นมั้ย..." ต่อมาไร้เสียงตอบกลับโดยสิ้นเชิง ผมรวบรวมความกล้าอีกครั้ง
หยิบไฟฉายมาแล้วก้าวเท้าเข้าไปในตึกนั้น พร้อมปืน 1 กระบอก อย่าถามนะ ว่าเอามาจากไหน
พ่อผมท่านเอาไว้ให้ก่อนท่านจากไปน่ะ เอาล่ะเข้าเรื่องเลยเเล้วกัน เหมือนผมจะเคยได้ยิน
ประวัติเกี่ยวกับที่นี่จากคุณป้าข้างบ้านเพราะเเกเคยอาศัยอยู่ที่นี่ก่อนทั่วทั้งตึกจะถูกไฟไหม้
วินาศสันตะโรด้วยฝีมือไอ้เด็กดอกมือบอนคนนึงกับพักพวกของเขา และไม่แปลกไปกว่านั้น
ที่นี่ยังเคยเป็นสุสานเก่าซะด้วย แต่ไม่ว่ายังไงที่นี่เคยเกิดการฆาตกรรมกว่า 8-9 ครั้งได้แล้วมั้ง
โดยเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง เมื่อวานนี้เองเเหละ ฆาตกรชื่ออะไรนะ นิค อะไรซักอย่าง ผม...ไม่อยากเข้าไป
แล้วดีกว่ามั้ง ยิ่งตอนกลางคืนแบบนี้อยู่ด้วย ตอนนี้ผมเริ่มป๊อดแล้ว แต่งช่างมัน เอาปืนยิงก็เเล้ว
เรื่องล่ะ... "มีใครอยู่มั้ย ตอบด้วย" ผมพูดออกไปท่ามกลางความมืด ท่าทางที่นี่จะถูกทิ้งร้างมา
นานของโคตรนานจริงๆ .... "ช่วยด้วย...ช่วยเราด้วย............" อะไรกันเนี่ย " แล้วอยู่ไหนกันล่ะ"
"ข้างหลังคุณ ... ขอบใจที่มาร่วมงานครั้งนี้นะ..."
มีดอันแหลมคมเจาะทะลุผ่านร่างของเขา มือที่ถือไฟฉายค่อยๆร่วงลงกระทบพื้นเสียงดัง
ดวงตาเบิกโพลง เลือด สาดกระเซ็น พร้อมมืออีกข้างของฆาตกรแทงผ่านหลังกระชาก
เครื่องในออกมาซะเสร็จสรรพ ดวงตาคู่นั้นมองอย่างไร้อารมณ์ เสื้อสีฟ้าเปลื้อนเลือดไปโดย
ปริยาย " Nick Vanill..."