Insidious: วิณญาณตามติด

6.7

เขียนโดย Nicotine

วันที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 13.41 น.

  1 ตอน
  8 วิจารณ์
  3,646 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 21.58 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) คาลิน.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 "จอนห์" (จอนห์  คือ พ่อของ "อลิซ" เธออายุ 7 ขวบ ครีมมี่ เป็น ภรรยา ของ จอนห์ มีลูกคนเดียว

คือ..อลิซ ซึ่งครอบครัวเค้าคิดจะย้ายบ้านหาที่ทำเลอยู่เพราะ..ถูกไล่ เลยต้องหาบ้านใหม่ให้เวลาแค่ 2 วัน

วันที่ย้ายบ้านมาแล้ว 22/03/1983 มีอยู่วันหนึ่งจอนห์ได้เห็นบ้านที่ดูเก่าและเก๋ดูทันสมัย เค้าเลยวาง

แผนในครอบครัวว่า..จะย้ายมาในหมู่บ้านเอ็กซ์ชารี่ พอเค้าบอกกับครอบครัวอีก 2 วันก็ทำการย้ายบ้านใน

หมู่บ้านแห่งนั้น เวลาก็ผ่านไป 2 วัน ครอบครัวก็ย้ายไปอยู่ในหมู่บ้าน เอ็กซ์ชารี่ ทันทีการย้ายบ้านทำให้

เป็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจดจำเพราะ..ทำให้ครอบครัวสูญเสีย"อลิซ" กับ "ครีมมี่" ไป..)

 

"อลิซ! ลงมาไปเรียนได้แล้วลูก"

 

"ค่ะ! คุณแม่"

 

"ไปหอมแก้มพ่อก่อน"

 

"ม๊วฟฟ.."

 

"บายค่ะ คุณพ่อ"

 

"จ๊ะ บายจ๊ะ"

 

"มาเดี๋ยวแม่ไปส่งนะคะ"

 

"ค่ะแม่"

 

(ทุกๆวัน ครีมมี่ จะไปส่ง อลิซ ไปเรียนทุกๆวัน จนกระทั่งวันหนึ่งที่อลิซคุยกับพ่อว่า..พ่อคะ!..

 หนูอยากฆ่าพ่อ(อลิซกระซิบที่ข้างหูพ่อแบบเบาๆ)พฤติกรรมของอลิซก็เปลี่ยนไปและกลายเป็นคนเงียบไป

เลย จากเป็นเด็กร่าเริ่ง สดใสตามภาษาเด็ก กลายเป็นเด็กคนละคนที่คอยพูดเรื่องความตาย คอยจะพูดฆ่า

คนในครอบครัว..)

 

(ในข้ามคืนที่อันมืดมิด อลิซ นั้นนั่งอยู่ตรงหน้าบันได ครีมมี่เดินมาเห็นว่า..อลิซนั่งอยู่หน้าบันได

ครีมมี่เดินไปเปิดไฟ ครีมมี่ก็พูดว่า..)

 

"อลิซ!!"

 

"อลิซลูก"

 

(อลิซก็วิ่งออกจากบ้าน ครีมมี่ก็วิ่งตามไป)

 

"อลิซ! ลูกจะไปไหน?"

 

"อลิซตอบแม่หน่อย"

 

"อลิซรอแม่ก่อน"

 

(ในขณะที่ครีมมี่วิ่งตามอลิซ อลิซก็หยุดวิ่งและร้องเพลงขึ้นมานั้น ครีมมี่ตกใจมากเพราะว่า..เพลงนั้นเป็น

เพลงที่เคยร้องเพลงในวัยเด็กตอนครีมมี่อายุ 14 ปีเธอชอบร้องเพลงกับเพื่อน เพื่อนเธอชื่อว่า..คาลิน

เป็นเพื่อนในห้องเรียนก็ร้องเพลงกับครีมมี่เป็นประจำ และมีอยู่วันหนึ่งคาลินและครีมมี่ไปเล่นน้ำด้วยกันและ

อยู่ดีๆคาลินเป็นตะคิวครีมมี่ก็พยายามจะช่วยแต่ก็ช่วยไม่ได้ ในที่สุดคาลินก็.."ตาย" ครีมมี่รอดเพราะ..

เธอว่างน้ำเก่ง เธอตกใจยิ่งกว่านั้นคือ..เธอเคยสัญญาว่า..จะอยู่ด้วยกันตลอดไปและจะไม่ทิ้งกัน)

 

(ในตอนนั้นครีมมี่เห็นอลิซสลบและล้มลงไป ครีมมี่เลยวิ่งไปอุ้มอลิซหมดสติไป 3-4 นาทีได้ ครีมมี่เห็นก็

เลยยิ้มให้อลิซ ในขณะที่ครีมมี่เดินกลับบ้าน อลิซก็ร้องเพลงขึ้นมาอีกครั้งและอลิซก็พูดว่า..)

 

"ครีมมี่! เธอสบายดีไหม?"

 

"ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"

 

(ครีมมี่น้ำตาไหลออกมาและเงียบไปสักพัก)

 

"ฉันถามไง ว่าคิดถึงฉันไหม?"

 

"คิดถึง"

 

"และทำไมในวันที่ฉันจมน้ำทำไมไม่ยื่นมือให้ฉัน?"

 

"......"

 

"ทำไม?"

 

"ทำไมม?"

 

"กรี๊ดดดดดด...."

 

 

 

(คาลินก็บีบคอครีมมี่ ครีมมี่ก็ปล่อยตัวของอลิซลงไปตกกับพื้น ในขณะนั้นรถกำลังขับอยู่และเบรคไม่ทัน

เลยชนครีมมี่ไปเต็มๆและรถก็เหยียบอลิซเข้าไป..)

 

 

 

(และในบ้านที่ย้ายคือ..บ้านเก่าของ..คาลิน ซึ่งครีมมี่เองก็จำไม่ได้)

 

 

 

(ในวันที่ 25/03/1983 จอนห์ทำการย้ายบ้านและได้ขายบ้านและเค้าก็เสียใจมากในเหตุการณ์นั้น

จอนห์อยู่ในบ้านได้แค่..3 วัน ต้องรีบย้ายบ้านเพราะ..เค้าบอกว่า มีเรื่องแปลกๆและประหลาดเยอะมาก

จนกลัวและหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลาเลยต้องทำเรื่องย้ายบ้าน)

 

 

 

 

 *ในเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ 2 แม่ลูกคู่นี้ก็จบชีวิตลง

 

 

 

 

 

 

  

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา