Insidious: วิณญาณตามติด
เขียนโดย 
Nicotine
วันที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 13.41 น.
แก้ไขเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 21.58 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1) คาลิน.
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"จอนห์" (จอนห์ คือ พ่อของ "อลิซ" เธออายุ 7 ขวบ ครีมมี่ เป็น ภรรยา ของ จอนห์ มีลูกคนเดียว
คือ..อลิซ ซึ่งครอบครัวเค้าคิดจะย้ายบ้านหาที่ทำเลอยู่เพราะ..ถูกไล่ เลยต้องหาบ้านใหม่ให้เวลาแค่ 2 วัน
วันที่ย้ายบ้านมาแล้ว 22/03/1983 มีอยู่วันหนึ่งจอนห์ได้เห็นบ้านที่ดูเก่าและเก๋ดูทันสมัย เค้าเลยวาง
แผนในครอบครัวว่า..จะย้ายมาในหมู่บ้านเอ็กซ์ชารี่ พอเค้าบอกกับครอบครัวอีก 2 วันก็ทำการย้ายบ้านใน
หมู่บ้านแห่งนั้น เวลาก็ผ่านไป 2 วัน ครอบครัวก็ย้ายไปอยู่ในหมู่บ้าน เอ็กซ์ชารี่ ทันทีการย้ายบ้านทำให้
เป็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจดจำเพราะ..ทำให้ครอบครัวสูญเสีย"อลิซ" กับ "ครีมมี่" ไป..)
"อลิซ! ลงมาไปเรียนได้แล้วลูก"
"ค่ะ! คุณแม่"
"ไปหอมแก้มพ่อก่อน"
"ม๊วฟฟ.."
"บายค่ะ คุณพ่อ"
"จ๊ะ บายจ๊ะ"
"มาเดี๋ยวแม่ไปส่งนะคะ"
"ค่ะแม่"
(ทุกๆวัน ครีมมี่ จะไปส่ง อลิซ ไปเรียนทุกๆวัน จนกระทั่งวันหนึ่งที่อลิซคุยกับพ่อว่า..พ่อคะ!..
หนูอยากฆ่าพ่อ(อลิซกระซิบที่ข้างหูพ่อแบบเบาๆ)พฤติกรรมของอลิซก็เปลี่ยนไปและกลายเป็นคนเงียบไป
เลย จากเป็นเด็กร่าเริ่ง สดใสตามภาษาเด็ก กลายเป็นเด็กคนละคนที่คอยพูดเรื่องความตาย คอยจะพูดฆ่า
คนในครอบครัว..)
(ในข้ามคืนที่อันมืดมิด อลิซ นั้นนั่งอยู่ตรงหน้าบันได ครีมมี่เดินมาเห็นว่า..อลิซนั่งอยู่หน้าบันได
ครีมมี่เดินไปเปิดไฟ ครีมมี่ก็พูดว่า..)
"อลิซ!!"
"อลิซลูก"
(อลิซก็วิ่งออกจากบ้าน ครีมมี่ก็วิ่งตามไป)
"อลิซ! ลูกจะไปไหน?"
"อลิซตอบแม่หน่อย"
"อลิซรอแม่ก่อน"
(ในขณะที่ครีมมี่วิ่งตามอลิซ อลิซก็หยุดวิ่งและร้องเพลงขึ้นมานั้น ครีมมี่ตกใจมากเพราะว่า..เพลงนั้นเป็น
เพลงที่เคยร้องเพลงในวัยเด็กตอนครีมมี่อายุ 14 ปีเธอชอบร้องเพลงกับเพื่อน เพื่อนเธอชื่อว่า..คาลิน
เป็นเพื่อนในห้องเรียนก็ร้องเพลงกับครีมมี่เป็นประจำ และมีอยู่วันหนึ่งคาลินและครีมมี่ไปเล่นน้ำด้วยกันและ
อยู่ดีๆคาลินเป็นตะคิวครีมมี่ก็พยายามจะช่วยแต่ก็ช่วยไม่ได้ ในที่สุดคาลินก็.."ตาย" ครีมมี่รอดเพราะ..
เธอว่างน้ำเก่ง เธอตกใจยิ่งกว่านั้นคือ..เธอเคยสัญญาว่า..จะอยู่ด้วยกันตลอดไปและจะไม่ทิ้งกัน)
(ในตอนนั้นครีมมี่เห็นอลิซสลบและล้มลงไป ครีมมี่เลยวิ่งไปอุ้มอลิซหมดสติไป 3-4 นาทีได้ ครีมมี่เห็นก็
เลยยิ้มให้อลิซ ในขณะที่ครีมมี่เดินกลับบ้าน อลิซก็ร้องเพลงขึ้นมาอีกครั้งและอลิซก็พูดว่า..)
"ครีมมี่! เธอสบายดีไหม?"
"ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"
(ครีมมี่น้ำตาไหลออกมาและเงียบไปสักพัก)
"ฉันถามไง ว่าคิดถึงฉันไหม?"
"คิดถึง"
"และทำไมในวันที่ฉันจมน้ำทำไมไม่ยื่นมือให้ฉัน?"
"......"
"ทำไม?"
"ทำไมม?"
"กรี๊ดดดดดด...."
(คาลินก็บีบคอครีมมี่ ครีมมี่ก็ปล่อยตัวของอลิซลงไปตกกับพื้น ในขณะนั้นรถกำลังขับอยู่และเบรคไม่ทัน
เลยชนครีมมี่ไปเต็มๆและรถก็เหยียบอลิซเข้าไป..)
(และในบ้านที่ย้ายคือ..บ้านเก่าของ..คาลิน ซึ่งครีมมี่เองก็จำไม่ได้)
(ในวันที่ 25/03/1983 จอนห์ทำการย้ายบ้านและได้ขายบ้านและเค้าก็เสียใจมากในเหตุการณ์นั้น
จอนห์อยู่ในบ้านได้แค่..3 วัน ต้องรีบย้ายบ้านเพราะ..เค้าบอกว่า มีเรื่องแปลกๆและประหลาดเยอะมาก
จนกลัวและหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลาเลยต้องทำเรื่องย้ายบ้าน)
*ในเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ 2 แม่ลูกคู่นี้ก็จบชีวิตลง
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
