กลัวว่าเรารักกันไม่ได้

"แกๆดูนั่นดิ พี่สองคนนั้นไม่เห็นจะเหมาะกันเลย เฮ้อ ไม่รู้ว่าพี่ผู้หญิงคนนั้นจะอายบ้างไหมนะที่คบอยู่กับผู้ชายหล่อของโรงเรียน"

"ใช่ๆแต่ฉันล่ะอายแทน ฮ่าๆๆ"  เสียงนกเสียงการ้องประสานกัน ระหว่างหญิงสาวแว่นหนาเดินมากับหนุ่มสูงหล่อ ดีกรีนักกีฬาโรงเรียน

"ฉันมัน ดู แย่ ขนาด นั้น เลย หรอ ฉันเริ่มไม่มั่นใจกับความรักของเราแล้วล่ะบอม "เธอหยุดฟังเสียงที่กระหน่ำนั้นและพูดกับตัวเองเดินก้มหน้าพลางจับแว่นหนาโขของเธอ

___________________________________________________

7: 30น.

เป็นเวลาที่สายสำหรับชายหนุ่มที่บ้านอยู่ห่างจากโรงเรียน เขาชื่อ บอม หนุ่ม ม.ปลายสุดฮอต ขาว สูง ดีกรีนักกีฬาวิ่งของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง เขารีบวิ่งลงมาจากห้องพลางคว้าขนมปังปิ้ง 1 แผ่นที่กระเด้งออกมาจากเตาปิ้งซึ่งบ่งบอกว่าเขาสายมากแล้ว เพราะขนมปังจะถูกปิ้งโดยแม่ของเขาเพื่อที่จะให้พ่อของเขารับประทานคู่กับกาแฟในตอน 8: 00 น. ก่อนที่จะออกไปทำงาน พ่อของบอมเป็นประธานบริษัท chilltoysที่รวบรวมเหล่าของเล่นของเล่นเด็กๆไว้เพียบ ด้วยตำแหน่งประธานบริษัทนี้ทำให้พ่อของบอมไปทำงานกี่โมงก็ได้หรือไปวันที่มีประชุมก็ได้ “บอม”  เสียงพ่อเรียกชื่อเขา บอมรีบหันกลับหลังพร้อมความลุกลี้ลุกลนด้วยความรีบ “เดี๋ยวพ่อไปส่ง กว่าแกจะไปถึงป้ายรถเมล์ เดี๋ยวก็โดนทำโทษอีกเราะ “ พ่อพูดพลางยิ้ม  “ครับพ่อ” บอมรีบตอบรับ  7: 59 น. ล้อรถถูกจอดสนิทกับพื้นถนน “ขอบคุณครับพ่อ เจ๋งมากพ่อยังไม่สาย เหลือเวลาอีกตั้งหนึ่งนาทีแหนะ”  บอมพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆ  เขาย่างเท้าลงมาจากรถปิดประตูแล้วหันมองพ่อขับรถออกไป “  ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย” เสียงเพลงชาติดังขึ้น ตอนนี้เวลา 8 : 00 น. “เฮ้ย! คงสายอีกตามเคยสินะ” บอมยืนบ่นขณะยืนเคารพธงชาติ เพราะบอมเป็นคนที่มาสายตลอดจนสนิทกับยามหน้าโรงเรียนแล้ว บอมถูกเรียกให้ไปรวมตัวกับเพื่อนที่มาสาย มันก็หน้าเดิมๆทั้งนั้น