story 5.1

     " น้องค่ะ มีคนต่อโต๊ะป่ะค่ะ "
     " ไม่มีค่ะพี่ " 
     " งั้นพี่ต่อนะค่ะ "
เสียงยัยพายเข้าไปถามต่อโต๊ะกินข้าว เนื่องจากมีนักเรียนจำนวนมากโต๊ะกินข้าวจึงไม่พอ พวกเราจึงต้องใช้วิธีต่อโต๊ะกินข้าวกัน
     " ซิน แกจะยืนตรงนั้นอีกนานมั้ย เอากระเป๋ามาวางดิ " ยัยนุ๊กตะโกนเรียกหลังจากที่รุ่นน้องลุกจากโต๊ะกินข้าวแล้ว
    " เออ เดี๋ยวไป " ฉันตอบพลางมองไปทางหน้าโรงอาหาร เพื่อหาใครบางคน 
     " วันนี้กินไรกันดี ข้าวหรือก๋วยเตี๋ยว " ยัยเฟรนถาม
     " ซิน มาแล้ว " เสียงยัยมายดังขึ้น ฉันหันหน้าไปมองตามสายตาของยัยมายและพบกับคนที่ฉันกำลังรออยู่เดินไปแลกชิพ ( โรงเรียนของเราต้องนำเงินไปแลกชิพถึงจะซื้อของในโรงอาหารได้ )
     " ฉันไปแลกชิพก่อนนะ " ฉันรีบวิ่งไปเข้าแถวแแลกชิพทันที ไม่ได้สนใจเสียงเรียกของเพื่อนที่จะฝากแลกเลย
   " เฮ้ย โอ้ต วันนี้กินไรดีว่ะ "
   " ก๋วยเตี๋ยวเหอะ วันนี้ไม่ค่อยหิวข้าวว่ะ "
 พี่โอ้ตยืนอยู่ข้างหลังฉันพอดี โอ้ต คนอะไรเสียงยังน่าฟัง 555 (น่ากิน -.,- )
   " เท่าไหร่ค่ะน้อง " เสียงพนักงานแลกชิพถาม บ้าชะมัดเลยเพราะมั่วแต่คิดอะไรเพลินเลยลืมไปซะสนิทเลย
   " อ่อ 25 บาทค่ะ " ฉันรีบหยิบชิพและรับเงินทอนเพราะอายที่มั่วแต่เม่อ แต่ ฉันดันทือไม้อ่อนจนทำเงินทอนหล่นนะสิ
   กริ้ง........... < ตายแน่ ทำไมต้องตรงนี้ ยัยซินนะยัยซิน >
และในขณะที่ฉันจะก้มเก็บเหรียญที่หล่น ผู้ชายที่ยืนต่อข้างหลังก็ก้มเก็บมันให้ ใช่แล้ว พี่โอ้ตก้มเก็บเหรียญให้ฉัน โอ้ยย ฉันอยากจะเป็นลม
  " ของน้องป่ะครับ " พี่เค้ายื่นเหรียญที่เก็บขึ้นมาให้ฉัน พร้อมยิ้มพิฆาต โอ้ม่ายยย
  " ชะ ช่ะ ใช่ ค่ะ " ฉันตอบตะกุกตะกัก หน้าฉันร้อนวูบวาบไปหมด สาบานได้เลยว่าตอนนี้หน้าฉันคงแดงเหมือนตูดลิงแน่ๆ หลังจากที่ฉันรับเงินจากพี่เค้าฉันก็รีบเดินมาที่โต๊ะ (เรียกว่าวิ่งน่าจะถูกกว่า)
   " แหมๆ ที่อย่างนี้ล่ะมือไม้อ่อนเลยนะ "
   " ดูหน้าแกดิ แดงอย่างกะอะไร "
   " ก็มันเขินนี่หว่า " ฉันเอามือแตะแก้มทั้งสองข้างเพื่อปิดความแดงของแก้มและหวังว่าสีของมันจะจางลง ใจฉันยังเต้นวูบวาบอยู่เลย
   " พอๆ ป่ะไปซื้อข้าวกัน "
   " ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยว " ฉันโพล่งขึ้นมา
   " เขินจนเบลอแงะ ปกติไม่เห็นจะกินก๋วยเตี๋ยว "
   " ก็วันนี้อยากกินไง "
   " เออๆ ฉันกินเดี๋ยวไปพร้อมกัน ไปแลกชิพก่อน " ยัยเฟรนตอบ
   " อุตสาห์จะฝากแกแลกชิพหน่อย เห็นผู้ชายนี่รีบวิ่งเลยนะแกเนี่ย " ยัยเฟรนบ่นระหว่างทางที่เราเดินมาต่อแถวที่ร้ายก๋วยเตี๋ยว
   " อ๋อ นี่สินะเหตุผลที่วันนี้แกอยากกินก๋วยเตี๋ยวอ่ะฮ่ะ เป็นเอามากนะแก "
   " ฉันเปล่านะเว้ย บังเอิญเว้ย บังเอิญ "
   " หราาาา "
หลังจากได้ก๋วยเตี๋ยวที่สั่งแล้วเราสองคนก็ยกถ้วยมาปรุงที่โต๊ะที่ร้านจัดให้ และพี่โอ้ตก็กำลังปรุงอยู่พอดี ฉันมองหน้าพี่เค้าที่กำลังปรุงก๋วยเตี๋ยวอย่างตั้งใจ 
    " ซิน แกใส่น้ำส้มเยอะไปมั่ง แกกินหวานไม่ใช่หรออ " เสียงยัยเฟรนดึงสติฉันกลับมา 
    " เฮ้ย  ซวยแล้วไง " ฉันอุทานด้วยความตกใจเมื่อพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองตักน้ำส้มใส่ถ้วยก๋วยเตี๋ยวตัวเองไปเยอะมาก ทั้งๆที่ฉันกินหวานแทบไม่ใส่น้ำส้มเลย แล้วฉันจะทำยังไงล่ะทีนี้
   " เอิ่มม น้องครับ แลกกับพี่ก็ได้นะ "
   " เอ๊ะ หมายความว่ายังไง " ฉันเงยหน้าไปถามคนที่เหมือนจะคุยกับฉันเมื่อกี้ ( รึเปล่า )
พะ พ่ะ พี่โอ้ต คนที่ถามฉันคือพี่โอ้ต
   " อ่าว น้องนั้นเอง คือพี่ถามว่าถ้าไม่เป็นไรแลกถ้วยกับพี่ได้มั้ย พี่ชอบกินเปรี้ยวแต่เพื่อนพี่มันแกล้งใส่น้ำตาลซะเยอะเลย "
   " เอิ่มมม คืออออ "
อึ้ง อึ้ง อึ้ง อึ้งมากๆ อึ้งสุดๆ อึ้งไปอีกกกกก
   

                  ...........................................................................