story 5.1

 ในเช้าอันแสนสดใส ณ โรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่ง กลุ่มนักเรียนเดินกันชุลมุนเสียงพูดคุยกันจอแจช่างสมกับบรรยากาศของโรงเรียนดีซะจริง นักเรียนบางกลุ่มก็กำลังกวาดพื้นทำความสะอาดบริเวณรับผิดชอบกันอย่างขะมักเขม้น บ้างก็จับกลุ่มคุยกันเหมือนไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน............ ตัดมาที่ยัยผู้หญิงเบอะบะคนนึงที่กำลังเดินตรงไปที่โรงอาหาร ผมยาวรุงรังที่ดูเหมือนมัดรวกๆมาและถุงเท้าที่ใส่แล้วไม่เท่ากันนั้นและยัยผู้หญิงคนนั้นคือฉันเองแหละ!!!! 

    " เฮ้ๆ ซิน ทางนี้เว้ยย "
    " วันนี้รถมาเร็วมากเลยอ่ะ ผมยังมัดไม่เสร็จเลยเนี่ย ยังไม่ได้กินข้าวด้วยเนี่ยแกรอฉันด้วย " หลังจากเดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่ฉันก็บ่นทันที
    " เฮ้ย ไปซื้อลูกชิ้นแงะไปด้วย " ยัยเฟรน รีบวิ่งตามมา
    " มาดิ เดี๋ยวก็จะเข้าแถวแล้วนะเนี่ย "
    " เออน่า ยังไงเพลงก็เปิดตั้งสองรอบ "
    " จร้าๆ แม่คนใจเย็น "
    " แล้ววันนี้มีไรส่งมั่งเนี่ย "
    " จะไปรู้เหรออ " 
    " โห่ๆ ก็แกขยันสุดในกลุ่มแล้วนี่หว่า "
    " แต่ก็ไม่ได้ขยันสุดในห้องป่ะวะ "
หลังจากเราทั้งคู่ซื้อลูกชิ้นมานั่งกินที่โต๊ะไม่นานเพลงโรงเรียนก็ขึ้นถึงเวลาเข้าแถว ฉันยังกินลูกชิ้นไม่หมดเลยด้วยซ้ำ บางคนยังอยู่หน้าโรงเรียนอยู่เลย 
     " เมื่อคืนได้ดูบอลป่ะ " เสียงยัยนุ๊กดังขึ้นระหว่างที่เราเดินมาเข้าแถว
     " เออดู แม่ง สุดยอดเลยเนอะ " เสียงยัยเฟรนกับยัยมายคุยกันเจี้ยวจ้าว เรื่องฟุตบอลนี่อย่าให้พูดถึง ไม่งั้นยาวว
     " พาย แกได้ดูซีรี่ย์เรื่องนั้นป่ะ " ว่าแล้วฉันก็เริ่มบทสนทนาของตัวเองบ้าง คุณผู้อ่านอาจจะคิดว่าฉันมีเพื่อนเยอะ แต่ความจริงกลุ่มเพื่อนฉันก็มีกันแค่ 5 คนเท่านั้นแหละค่ะ ก็มี ยัยมาย ยัยนุ๊ก 
ยัยเฟรน ยัยพาย แล้วก็ฉัน ถึงจะเห็นพวกเราพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้พวกเราก็เป็นเด็กวิทย์-คณิตนร้าา
       หลังจากเข้าแถวเสร็จนักเรียนทุกคนก็แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวแล้วเตรียมตัวเข้าเรียนในคาบแรก
     " วันนี้เรียนไรคาบแรกว่ะ พาย " 
     " คณิต ไง "
     " โหย ไม่อยากเรียนเลย " 
     " ไม่ชอบคณิตแล้วมาเรียนสายนี้ทำไมล่ะ "
     " เออน่าา ฉันก็บ่นแบบนี้ทุกวันแกก็น่าจะชินได้แล้วนะ"
     " เฮ้ๆ ยัยซินรีบๆเดินดิว่ะ เดี๋ยวก็ไม่ทันเห็นของดีหรอกเว้ย " เสียงยัยเฟรนที่ตะโกนเรียกดังมาแต่ไกล จะว่าไปฉันก็มัวแต่เดินช้าจริงๆนะเนี่ยเดี๋ยวก็ไม่ทันอีก รีบไปดีกว่า
     " แฮ่กๆ มายังๆ " ฉันวิ่งมานั่งตรงฟุตบาตหน้าตึก 1 ซึ่งเป็นตึกวิทย์-คณิต ข้างๆยัยมาย
     " นู้นไงๆ " ยัยมายพูดพลางมองไปทางห้องคหกรรม
........กลุ่มนักเรียนชายกลุ่มนึงกำลังเดินพูดคุย หยอกล้อกันมาอย่างสนุกสนาน เหมือนไม่มีความเครียดใดๆทั้งๆที่จะต้องเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยแท้ แน่นอนว่าพวกเค้าคือรุ่นพี่ ม.6 นั้นเองและหนึ่งในนั้นก็คือคนที่ทำให้ฉันยิ้มทุกครั้งเมื่อได้เห็นหน้าเค้า แน่นอนว่าทุกคนต่างก็มีแรงจูงใจที่อยากจะมาโรงเรียนแตกต่างกันไป บางคนมาเพื่อเล่นสนุก บางคนมาเพื่ออนาคตของตัวเอง หรือบางคนมาเพื่อเมาส์กับเพื่อน แต่ก็คงมีไม่ใช่น้อยที่มาโรงเรียนเพราะอยากจะเจอใครบางคนใช่มั้ยล่ะ และฉันคือหนึ่งในนั้น แรงจูงใจของฉันก็คือเค้า

      .........พี่โอ้ต.........