Inspiration of my story.

      ในชีวิตของคนเรานั้นต่างก็มีสิ่งที่เรามักทำอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นงานอดิเรกหรือไม่มีอะไรจะทำ ในบ่งบอกตัวตนของเราได้ ตัวเราเองเลือกที่จะเป็นนักหัดเขียนนิยายตัวเล็กๆคนหนึ่งพร้อมกับคนทั้งประเทศก็คงอยากจะเป็นเหมือนกัน ทำไมเราถึงอยากเป็นนักเขียนนะเหรอ ตอบได้ไม่ยากเลย เพราะเราอยากจะทำให้สิ่งที่อยู่ในหัวของเราได้ออกมาวาดลวดลายให้คนได้รู้จักและเพลิดเพลินไปกับมันหรือตอบได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ….มันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้ว

การได้อ่านได้เขียนในสิ่งที่เราชอบก็เหมือนที่เราได้ศึกษาจากสิ่งๆนั้นผ่านตัวอักษรและได้ฝึกภาษาไปในตัวไปด้วย ถ้าสำหรับคนที่ดูเหมือนจะเข้าใจหัวอกเดียวกันนั้นก็เป็นส่วนที่คลายความเหงาของเราไปในตัว

ถ้าเราเลือกที่จะก้าวเดินไปคามฝันของเราก็ทำให้มันเต็มที่ ใส่มันไปไม่ยั้ง อย่ามัวที่จะรอเวลามาตัดสินใจตัวเรา อย่าหาว่าเราจะมาอวดภูมิอะไรเลยนะ ถ้ายังไม่เคยความรู้สึกกระอักกระอวนใจในการใช้ชีวิตที่ต่างก็มีคนที่ไม่เข้าใจ

ได้ยินจากปากบางคนก็บอกว่า พ่อแม่ไม่เข้าใจบ้าง จะใส่ใจอะไรหนักหนากับการนั่งเขียนการ์ตูนทั้งวัน

หรือบางคนก็เคยถูกพ่อแม่เผางานที่เขาคนนั้นอุตสาห์นั่งเขียนมันด้วยความรักและปี่ยมสุขกลับกลายต้องมลายหายทิ้งไปกับผงธุลี

บางคนก็ถูกโดนกล่าวหาว่าเป็นพวกโลกสวย บางคนก็ถูกโดนล้อเลียนจนต้องหลบออกมาจากโลกแสนโหดร้ายเข้ามาเสพความสุขจากโลกจินตนาการ

ซึ่งมีหลายกรณีที่ฟังมาแล้ว ทุกคนก็ต่างมีปัญหาของพวกเขาทั้งนั้น ทุกคนต่างมีปัญหาที่อยากจะระบายมันออกมาเหมือนกัน ผู้คนต่างก็มีเรื่องหนักใจของตัวเองเช่นกัน

ขอถ่ายทอดชีวิตตัวละครบางตัวให้ทุกคนลองอ่านดู

มีหญิงสาวคนหนึ่ง ที่หลงใหลคลั่งไคล้ในการอ่านซึ่งมักจะขโมยเงินพ่อแม่มาเก็บไว้และซื้อหนังสือไว้อ่านเอง เธอจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้หลุดเข้าไปในโลกใบใหม่ที่เธอสรรสร้างมันขึ้นมาเองด้วยคามคิดของเธอ บางวันเธอจะอ่านมันไม่หยุดบางทีก็พลบค่ำหรือโต้รุ่งกันเลยทีเดียว

เพราะเธอมีความกลัวบางอย่างในใจซึ่งยากที่จะทำความเข้าใจได้หรือเพราะเธอเกิดมาเพราะเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว ถ้าเธอหยุดอ่านมันเมื่อไหร่ชีวิตของเธอก็จะดูเหมือนธรรมดา ไม่มีความวิเศษวิโสอะไรให้น่าลิ้มลอง

ดวงตาของเธอจะเป็นประกายแทบจะทุกครั้งเมื่อได้อ่านหนังสือซีกเล่มที่เธอและมักจะรู้สึกเหมือนว่าเธออยู่ในเหตุการณ์นั้นๆไปด้วย

แต่เมื่อถึงเช้าวันต่อไปเธอจะต้องออกไปทำกิจกรรมตามที่ทุกคนต้องมีและเธอจะมีความรู้สึกเหมือนว่า สิ่งที่เป็นอยู่นี้มันช่างน่าเบื่อ ไม่มีอะไรที่สามารถเป็นไปได้เหมือนในหนังสือที่เธออ่านเลย และหญิงสาวก็ต้องฝืนใจทำมัน ชีวิตของเธอเปรียบเสมือนมนุษย์ที่ไม่สุงสิงกับใคร เหมือนจะขาดการติดต่อไปด้วยซ้ำแต่เธอดันพอใจกับสิ่งที่ตัวเธอมีและยังทำมันไปตามเช่นเคย

วันหนึ่งเธอเกิดความคิดว่าอยากจะลองสร้างตัวละครที่ผุดขึ้นมาในหัวเธอและพบว่ามันๆไม่ยากอย่างที่คิด หญิงสาวบรรจงเขียนลงไปในสมุดด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขและสนุกสนาน จนเธอก็เกิดปัญหาในการเขียนเพราะเธอดันคิดไม่ออกว่าจะมาเขียนต่อยังไงให้เรื่องมันดำเนินต่อไป

เธอจึงแก้ปัญหามันไปโดยการหยุดเขียนและไปเขียนเรื่องอื่นต่อและเป็นแบบนี้ไปแทบทุกงานที่เธอเขียน

จนเธอต้องศึกษาเรื่องต่างๆและนำมาเขียนให้มันกระจ่างขึ้นไปอีก การได้เขียนมันเปลี่ยนหลายๆสิ่งในตัวเธอ ความคิดที่เป็นของตัวเอง การตัดสินใจและมีเหตุผลมากขึ้น ทำให้ชีวิตเธอพัฒนามากขึ้นไปอีก ถึงแม้จะมีอุปสรรคเข้ามาเธอก็สามารถพลิกแพลงมันและแก้มันได้ที่สุดเช่นเดียวกับงานเขียนของเธอที่สามารถแก้ปัญหาต่างๆได้และเขียนมันต่อไปด้วยรัก…..

นี่เป็นเหมือนการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักด้วยใจไม่ท้อถอย เธอเลือกที่จะศึกษาและรับสิ่งเหล่านั้นเข้ามาและวิเคราะห์มันเองเปรียบเช่นเดียวกับใจคน ถ้าหลายๆคนมีปัญหาต่างๆในใจก็รับสิ่งนั้นเข้ามาและแก้ไขมันไปด้วยความมีเหตุมีผลและนึกถึงอนาคตที่สวยงามของเราเข้าไว้

เพียงแค่นี้ เราก็สามารถใช้ชีวิตควบคู่ไปกับสิ่งที่รักด้วยความสุขเต็มเปี่ยม

ยังมีสิ่งที่เราต้องประสบพบเจออีกเยอะ

ผู้คนมากมายที่ไม่รู้ว่าจะคิดกับคุณในแง่ต่างๆยังไงอีกแยะ

และยังมีหลายหนทางที่เราต้องเลือกเดิน…ชีวิตก็เหมือนการได้ผจญภัย ไม่ต่อสู้มันก็จะไม่รู้เลยว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง ยังมีอีกหลายสิ่งมากมายที่รอคอยเราอยู่…..บางทีสิ่งนั้นคือความเป็นตัวเรา ตัวตนของเรา ว่าเราเป็นใครกันแน่……..มาร่วมหาตัวตนด้วยกันเถอะ…..ปล่อยใจลอยไปกับสิงเก่าๆและโละทิ้งมันไปและสร้างสิ่งใหม่โดยไม่ต้องแคร์สิ่งไหนที่จะมาทำร้ายคุณอีก

Have fight together and we will hold on the hope together…………….

Everything, can happen by your hand, you can make it………………….

Hope you guys to know what I need to show you by my story…………..

Thanks for reading…..