[ ALL ] รวมเรื่องสั้นของ Ankicis

 
 
      เหตุการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต แม้บางคนจะคิดว่าเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่ฉันกลับรู้สึกสะเทือนใจกับเหตุการณ์ครั้งนั้นอย่างมาก และยังจดจำเรื่องราวทุกอย่างจนวันนี้ แม้จะเป็นเรื่องที่ไม่น่าจดจำก็ตาม .....
 
 
     เรื่องที่ฉันคิดว่าจะจำมันไว้จนฉันตาย มันเกิดขึ้นในตอนที่ฉันไปเที่ยวกับครอบครัวที่หัวหิน เราขับรถจากกรุงเทพ ฯ ไปยังหัวหินร่วม 2 ชั่วโมงกว่า ๆ เท่านั้น มันจึงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจมากในช่วงวันหยุด
 
     ฉันกับครอบครัวซึ่งประกอบด้วย พ่อ แม่ พี่ชาย น้องชาย และน้องสาวอีก 2 คนเดินทางไปหัวหิน 3 วัน 2 คืน ซึ่งเป็นวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เมื่อไปถึงที่พัก พวกเราก็จัดของให้เรียบร้อย จากนั้นพ่อกับแม่ก็บอกให้ฉันพาน้อง ๆ ไปเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำก่อน ส่วนพี่ชายฉันจะนอนเล่นบนห้องสักพักแล้วจะลงมาเล่นด้วย
 
     ฉันกับน้องเปลี่ยนชุดว่ายน้ำกันสักครู่ก็เสร็จจึงเดินลงมาที่สระว่ายน้ำ พวกเราก็แยกย้ายกันว่ายน้ำตามอัธยาศัย เนื่องจากสระว่ายน้ำมีขนาดใหญ่พอตัว เราจึงแยกกันว่ายคนละมุม บ้างก็เดี่ยวบ้างก็คู่ ฉันแยกมาว่ายตรงริมสระซึ่งมีต้นไม้ปลูกไว้รอบ ๆ ให้ความร่มรื่นสบายตา ฉันก็เก็บใบไม้และดอกไม้เอามาลอยน้ำเล่น และก็แอบเด็ดดอกไม้มาบ้างเล็กน้อย ฉันเล่นไปสักพักก็หิวน้ำจึงวางใบไม้ดอกไม้ไว้บนขอบสระที่เป็นหิน แล้วจึงเดินขึ้นจากสระมากินน้ำที่เตรียมไว้ แล้วจึงลงมาเล่นน้ำต่อ
 
     ฉันลงสระมาและหยิบดอกไม้ใบไม้มาลอยน้ำเล่นอยู่ โดยที่เพิ่งสังเกตเห็นว่ามีมดตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งกำลังหลบน้ำที่เอ่อล้นมาบนใบไม้ที่มันอยู่ ฉันตกใจมาก เพราะด้วยความที่เป็นคนเกลียดและกลัวมดยิ่งกว่าแมลงสาบ ทำให้มือที่จับใบไม้อยู่ปล่อยโดยอัตโนมัติ น้ำเริ่มไหลเข้าใบไม้เรื่อย ๆ จนใบไม้จมเกือบครึ่ง มดน้อยที่น่าสงสารตะเกียกตะกายว่ายน้ำเพื่อขึ้นฝั่ง ฉันก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไรก็พยายามวักน้ำให้ซัดไปที่ขอบหิน แต่อนิจจา .. น้ำซัดไปโดนมดตัวน้อย แต่มันก็ยังพยายามว่ายน้ำไปอย่างมานะ ทั้ง ๆ ที่โอกาศรอดมีอยู่ไม่ถึงครึ่ง สระว่ายน้ำที่ใหญ่กว่าตัวฉันหลายเท่า และยังลึกกว่าหัวฉันเสียอีก ขนาดฉันยังเกาะโฟมว่าย มดน้อยที่น่าสงสารตัวเล็กกว่าฉันหลายร้อยเท่า เปรียบเทียบกันแล้ว สระว่ายน้ำคงใหญ่กว่ามดน้อยเป็นหลายล้านเท่ากระมัง ...
 
     ขณะนั้นสิ่งที่ฉันเห็นคือมดตัวน้อยพยายามจะว่ายขึ้นขอบสระ แม้ว่าการที่มันทำเช่นนั้นจะทำให้ตัวมันไปได้ราว ๆ เต่าคลานเท่านั้น การกระทำของมันทำให้ฉันเห็นในความเพียรเป็นอย่างยิ่ง ราวกับได้เห็นพระมหาชนกว่ายน้ำข้ามทะเลอยู่ก็ไม่ปาน
 
     ฉันนำใบไม้ไปให้มดน้อยเกาะเพื่อขึ้นฝั่ง มันตะกายน้ำเพื่อยื้อชีวิตตัวเองอย่างน่าสงสาร บังเกิดเป็นความสะเทือนใจให้ฉันอย่างมาก มดตัวนี้มีครอบครัว ยังต้องหาอาหาร ต้องทำอย่างอื่นอีกมากมายเพื่อให้ฝูงอยู่รอด แต่กลับต้องมาตายเพราะความสนุกชั่ววูบของฉันงั้นหรือ ?!
 
     ความเสียใจอยู่เหนือทุกสิ่ง ฉันลืมความกลัวทั้งหมดแล้วใช้ปลายนิ้วก้อยเขี่ยตัวมดให้ขึ้นมาอยู่บนนิ้วแล้วพากลับไปวางไว้บนฝั่ง โดยที่ไม่รู้ตัว การเคลื่อนไหวของฉันในน้ำทำให้น้ำกระเพื่อมจนซัดไปโดนร่างของมดที่ตอนนี้คงจะกำลังหายใจสูดเอาออกซิเจนเข้าปอดอยู่ตกลงไปในน้ำอีกครั้ง ฉันคิดว่า มดน้อยจะตั้งตัวทันไหมหนอ ขนาดฉันเองยังตกใจกับเรื่องที่เกิดอย่างรวดเร็วเช่นนี้เลย
 
     ฉันตามหาร่างของมดน้อยอยู่ทั่วบริเวณนั้น เมื่อไม่เจอจึงรีบขึ้นจากสระมายังที่ระบายน้ำขังของสระว่ายน้ำ ดวงตาของฉันสั่นระริก แม้จะไม่มีน้ำตาสักหยดแต่ใบหน้าที่ซีดลงก็แสดงถึงความสะเทือนใจได้เป็นอย่างดี ฉันกวาดสายตามองหาอย่างรวดเร็ว ครั้นจะค่อย ๆ มองช้า ๆ ชัด ๆ ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เสี้ยวของมดน้อยตัวนั้น ฉันมองอีกครั้งด้วยแววตาเศร้าหมองแล้วหยิบใบไม้ใบใหญ่มาใบหนึ่ง ก่อนจะวางลงบนที่ระบายน้ำขัง เพื่อว่าหากมดน้อยยังมีชีวิตอยู่คงจะได้เกาะใบไม้นี้พอพยุงชีวิตได้บ้าง ไม่น้อยก็มาก
 
     ฉันขึ้นจากสระมาด้วยสายตางุนงงของน้อง ๆ เนื่องจากคนที่ชอบเล่นน้ำอย่างฉันกลับขึ้นก่อนเป็นคนแรก ฉันนั่งทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นมาอย่างช้า ๆ เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาไม่ถึง 10 นาที แต่ชีวิตน้อย ๆ ทำฉันใจสั่นได้เพียงนี้เชียวหรือ ?!
 
      ฉันอยากให้ทุกคนได้คิดเสียว่า ชีวิตทุกชีวิตต่างก็เกิดมาอย่างยากลำบากพอกัน เราทำบุญประเสริฐสูงสุดแล้วจึงได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เช่นนั้นแล้วจงหมั่นทำแต่ความดี ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต สิ่งใดที่ลดกินเนื้อสัตว์ได้ก็ลด อย่าสร้างบาปอีกเลย
 
      สุดท้ายนี้ฉันขอให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้มดน้อยตัวนั้นไม่ว่ามันจะเป็นหรือจะตาย ขอให้มันมีแต่ความสุขทั้งชาตินี้และชาติหน้า ทุกชาติทุกภพเทอญ .........
 
 
 
.......... อาเมน ..........
 
+++++++++++++++++++
P.S. ตอนนั้นแอนยังไม่ทราบค่ะว่ามดว่ายน้ำเป็น =____=
 
meet next short story