ตายไปจากใจ(fic markbam ft. yugyeom)

ผมไม่รู้ว่าผมกลับมาที่ห้องได้ยังไงหลังจากวันนั้นนี่ก็ผ่านมา9เดือนแล้ว ผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ไอ้ยองแจและพี่จูเนียร์พี่ชายสุดที่รักในคณะฟัง พี่จูเนียร์โกรธจะเป็นฟืนไฟเมื่อเห็นสภาพที่ผมเดินตากฝนกลับบ้าน ยองแจสั่งห้ามผมกลับไปหาพี่มาร์คอีกส่วนพวกรูปภาพและของใช้ของขวัญที่พี่มาร์คเคยให้ ผมเอาไปเผาทิ้งหมดเพราะไม่อยากเก็บไว้สร้างปมให้ตัวเองต้องเจ็บปวดอีก ถึงเรื่องจะผ่านมาหลายเดือนแต่ผมก็ยังไม่เคยลืมและผมจะไม่โง่กลับไปให้พี่มาร์คหลอกอีก ตอนนี้ผมมีแฟนใหม่แล้วเขารักผมมากเอาใจผมตลอดถึงจะขี้หึงไปบางแต่นิสัยดีมากเลย
"แบมอย่าใจลอยสิ เอาขนมหวานอ้ามมม"ผู้ชายผมสีเทาพูดขึ้นพร้อมเอาเค้กลาวาจ่อปากผม
"ยูคอ่า อย่าทำตัวเป็นเด็กสิแบมกินเองได้"ผมบ่นออกไปแต่ก็กินเค้กจากช้อนของยูคหรือยูคยอมแฟนใหม่ของผม เราคบกันได้ประมาณ3เดือนแล้ว ช่วงแรกๆที่เลิกกับพี่มาร์คผมเฮริดมากงานการไม่ทำเอาแค่นั่งเศร้าน้ำตาซึมอยู่ในห้องจนยองแจต้องลากผมออกมาที่ร้านของพี่จูเนียร์ทำให้ผมได้พบยูคยอมน้องชายแท้ๆของพี่จูเนียร์ เขาบอกว่าชอบผมมากแต่ผมไม่อยากปล่อยใจให้ใคร เขาเลยพิสูจน์ด้วยวิธีต่างๆจนผมเริ่มใจอ่อนก็เลยตกลงเป็นแฟนกัน
"หวานกันจังนะจ๊ะ"ยองแจที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆแซวขึ้นก่อนจะรับจานขนมจากพี่จูเนียร์มาวางให้แฟนตัวเองบ้าง
"แจอย่าไปแซวเพื่อนสินิสัยไม่ดีเลยนะ มาให้พี่หอมเลย"พีแจ็คสันแฟนไอ้ยองแจพูดขึ้น
"พี่จูเนียร์วันนี้เฮียบีไม่มาเหรอ"ผมถามขึ้นเมื่อไม่เห็นคนรู้ใจของพี่คนสนิท
"วันนี้เฮียบีมีงานที่บริษัทเดี๋ยวก็คงมาน่ะ"พี่จูเนียร์ตอบก่อนจะเข้าครัวไปทำขนมให้ลูกค้าในร้านตามออร์เดอร์แต่ก็ไม่ลืมกำชับกับยูคว่าให้เฝ้าร้านให้ด้วยหากมีลูกค้ามา
"แบมเดี๋ยวแจพาพี่แจ็คไปซื้อของนะเดี๋ยวมาหาใหม่"ยองแจพูดพร้อมกับลากพี่แจ็คสันออกจากร้านไป
"อะไรของเขานะ"ยูคบ่นพึมพำก่อนจะหันมาทานเค้กต่อ
"ยูคแบมว่าพรุ่งนี้เราไปดูหนังกันมั้ย แบมอยากดูหนังเข้าใหม่อ่ะ"ผมพูดพร้อมกับมองหน้ายูคที่เคี้ยวขนมเต็มปาก
"ก็ดีนะ งั้นพรุ่งนี้ยูคไปรับคณะดีมั้ย"ยูคตอบพร้อมกับมองหน้าผมกลับ โอยย เวลานี้โครตฟินอ่ะ
กริ๊งงงงงง
เสียงสัญญาณเตือนว่ามีคนเข้าร้านทำให้ผมกับยูคชะงักในการกินขนม ใครมันมาทำลายบรรยากาศตอนนี้วะ
"ยูคเดี๋ยวแบมไปดูให้นะ"ผมพูดด้วยรอยยิ้มก่อนที่ยูคจะพยักหัวตอบ ผมเดินออกมารับลูกค้าที่หน้าร้าน
"รับอะไรดีครับ"ผมถามลูกค้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะเงยหน้ามองลูกค้าที่เข้ามาใหม่ หนุ่มผมแดงในชุดไปรเวทที่คุ้นตา นี่มัน
"แบม"เสียงอดีตคนรักพูดขึ้นทำเอาผมแถบถอยหลังเดินกลับเข้าไปในร้าน
"มะ มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับคุณลูกค้า"ผมพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยความกลัว กลัวเรื่องราวต่างๆในวันนั้นที่เขาทิ้งผมไป ผมไม่ได้เจอเขามานานแล้วนับ9เดือนที่เลิกกันเขาไม่โผล่มาให้ผมเห็นเลยด้วยซ้ำ
"แบม อย่าพูดเหมือนคนไม่รู้จักกันสิ"พี่มาร์คพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ
"ถ้าพี่มาร์คจะมาเพื่อคุยเล่นก็กลับไปเถอะครับ ผมไม่อยากเจอพี่"ผมพูดพร้อมกับเดินหนีเข้าไปในร้านแต่ถูกมือของพี่มาร์ครั้งแขนไว้
"แบมพี่ขอโทษเรากลับมาคบกันได้มั้ย พี่รักแบมนะ"พี่มาร์คพูดแล้วดึงผมเข้าไปกอด
"มันสายไปแล้วครับปล่อยผมนะ"ผมตอบพร้อมกับพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของพี่มาร์ค จะมารู้สึกทำไมตอนนี้ทีตอนทิ้งผมไปพี่ยังทำกับผมได้เลย
"แบมพี่รักแบมนะ"พี่มาร์คพูดพร้อมกับกระชับกอดเข้ามาอีก
"ปล่อยผมนะ ยูค!ช่วยแบมด้วย ยูค!"ผมตะโกนลั่นร้านเพื่อขอความช่วยเหลือจากคนรักที่อยู่ในร้าน
พลัก
เสียงหมัดหนักๆของยูคกระทบกับหน้าพี่มาร์คจนเกิดเสียงดัง หน้าพี่มาร์คหันไปตามแรงต่อยจนเกิดรอยเลือดที่มุมปาก
"อย่ามายุ่งกับคนของกูนะ"เสียงยูคยอมดังลั่นร้านพร้อมกับกอดผมไว้ในอ้อมแขนแกร่ง
"มึงเป็นใคร กูเป็นแฟนแบมปล่อยแบมนะ"พี่มาร์คพูดพร้อมกับทำท่าจะเข้ามาเอาเรื่อง
"หยุดนะ!ร้านฉันพังหมดแล้ว"เสียงนุ่มนวลของพี่จูเนียร์ดังออกมาจากห้องครัวก่อนที่พี่จูเนียร์จะรีบเดินออกมาห้ามทัพ
"มึงไอ้มาร์ค มึงจะกลับมาทำไมรู้ไว้ซะว่าตอนนี้แบมมีคนใหม่แล้วมึงกลับไปซะ"พี่จูเนียร์พูดด้วยอารมณ์เมื่อเห็นพี่มาร์คในร้านตัวเอง
"ไม่แบมต้องกลับไปกับกู"พี่มาร์คตอบแล้วเข้ามากระชากมือผม
"อย่าเข้ามานะผมมีแฟนใหม่แล้ว ผมไม่ได้รักพี่แล้วออกไป"ผมพูดพร้อมด้วยน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอ
"มึงได้ยินแล้วนะไอ้พี่มาร์คว่าแบมไม่ได้รักมึง แล้วจำใส่กระโหลกมึงไว้ด้วย กูคิม ยูคยอมแฟนใหม่แบมและจะไม่ยกแบมให้มึงแน่"ยูคยอมพูดพร้อมกับพาผมเข้าไปในร้าน
"มึงกลับไปเถอะไอ้มาร์ค มึงทิ้งน้องแล้วมึงก็ปล่อยให้น้องมันมีความสุขเถอะ"เสียงพี่จูเนียร์ดังออกมาก่อนที่พี่มาร์คจะเดินออกไปจากร้าน
"แบมเป็นไรมั้ย"ยูคพูดเมื่อผมทำหน้าเศร้าๆแล้วเอาแต่เงียบ  
"แบมไม่เป็นไร แบมกลัวยูคจะเสียใจหน่ะ"ผมพูดพร้อมกับมองหน้ายูคยอม
"ยูคไม่เป็นไร ไม่ว่ายังไงยูคก็รักแบมและจะรักแบมเสมอ"ยูคพูดแล้วกอดผมไว้
ผมกอดตอบแล้วซบหน้าเข้าหาอกกว้างเพื่อหาความอบอุ่น
พี่มาร์คผมขอโทษนะแต่ผมเลิกรักพี่แล้ว พี่ได้ตายไปจากใจผมแล้วและพี่จะหายไปจากใจผมตลอดชีวิต ลาก่อนความทรงจำที่แสนเลวร้าย ลาก่อนผู้ชายที่ชื่อมาร์ค ล่าก่อน
.................................................................................
สั้นเนอะจบแล้วจ้า