อาถรรย์หอนาฬิกาที่ 13

    ผมชื่อ โรเบิร์ต โบลตัน เรียนอยู่ประถม 6 พ่อของผมเป็นตำรวจรักษาส่วนพระคลัง สมบัติหอนาฬิกา
13 เรือน ผมได้ไปที่นั่นบ่อยมากตอนวันหยุดสุดสัปดาห์ พ่อผมมักจะบอกเสมอว่า หอนาฬิกาที่ 13 นั้นมี
อาถรรย์ เพราะที่นั่นปลูกทับหลุมฝังศพของพวกประชาชนที่ตายในสงครามโลกครั้งที่2 ผมก็ไม่เข้าใจ
เหมือนกันว่าทำไม ผู้คนที่ไปถ่ายรูปที่หอนาฬิกาที่ 13 นั้นถึงได้เสียชีวิตไป เพื่อนบอกว่าอยากจะลอง
ไปที่นั่นบ้างซักครั้ง ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ต่อมา ผมก็เริ่มคึกขึ้นมาอยากจะลองไปที่นั่นดูเผื่อจะเจออะไร
ที่เอาไปเขียนลงเว็บบอร์ด Creepypasta ได้บ้าง ผมก็เลยตัดสินใจหนีออกจากบ้านมาที่หอนาฬิกาที่ 13
คนเดียวตอนเวลา 12:00 AM. ผมเปิดไฟฉายและกล้องขึ้นมา เพื่อถ่ายวีดิโอแล้วเดินขึ้นตามลันไดเรื่อยๆ
จนกระทั่งผมได้ยินเสียงเดินขึ้นบันไดด้วยส้นสูง ห่างออกไป 1 ชั้น ของหอนาฬิกา ผมมองลงไป ก่อนจะ
คิดว่าตัวเองอาจจะหูฝาดก็เป็นได้ แล้วเดินถ่ายวีดิโอขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงชั้น ที่ 13 สูงสุด ผมถ่ายกล้อง
พลางชมวิวไปด้วยเอาเข้าจริงๆ ที่นี่วิวสวยกว่าที่หอนาฒิกาอื่นๆ มองเห็นพระจันทร์เต็มดวงใกล้ๆ
ก่อนที่ผมจะตัดสินใจหัวหลังกลับไป แล้วก็ต้องตกใจสุดขีดจนเกือบเซ ตรงหน้าคือหญิงสาวอายุประมาณ 
23-24 ปี ใส่ชุดสีขาวผมปิดหน้า ผมรีบวิ่งลงมาจากชั้นนั้น หญิงสาวคนนั้นวิ่ง...ไม่สิ ....ลอยตามมาต่าง
หากล่ะ!! ผมเร่งฝีเท้าสุดกำลังจนถึงชั้นสุดท้าบล่างสุด ผมก็ชนเข้ากับชายคนหนึ่ง ผมเงยหน้าขึ้นมา
มองคนตรงหน้า
     "โรเบิร์ต พ่อบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาที่นี่...มันมีอาถรรย์!"
พอพูดจบพ่อก็รีบพาตัวผมกลับบ้านทันที วีดิโอที่ผมถ่ายได้มันยังคงอยู่และจับภาพหญิงคนนั้นได้ชัด
พ่อผมเล่าประวัติที่นั่นให้ฟังว่า
     "มีหญิงสาวตระกูลสูงศักดิ์คนนึงถูกลักพาตัวมาข่มขืนแล้วถูกฆ่าหั่นศพ วิญญาณของเธอจึงไม่ไป
ไหน ได้แต่รอ ตัวตายตัวแทน ซึ่งตอนนั้นถ้าลูกยังอ้ำๆอึ้งๆ ลูกคงจะกลายเป็นผีเฝ้าหอนาฬิกาไปแล้วล่ะ"
 
     ผมนี่ยืนขึ้นเลยครับ ...