โรงพยาบาลบำบัดจิตร้าง

       ฉันชื่อ แอนน่า เมื่อ 2 ปีก่อนเคยเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลบำบัดจิตรอสเทมเบิร์ก ที่█████████
ฉันมีผู้ป่วยเป็นเด็กผู้หญิงรายหนึ่ง เธอเป็นโรคซึมเศร้า และหวาดระเเวงตลอดเวลา เธอเป็นเด็กดีมาก
พ่อฆ่าแม่ของเธอด้วยการใช้มีดเเทงใบหน้าจนเละเพราะเข้าใจผิดว่าเป็นฆาตกร ที่บุกเข้ามาในบ้าน
หลังจากนั้นพ่อของเธอก็กลายเป็นบ้า และยิงตัวตายในที่สุด ชีวิตของเธอน่าสงสารมากฉันจึงอาสา
เป็นพยาบาลดูแลเธอ ในเวลาต่อมาสักสามวัน มีคนไข้โรคจิตใช้ไฟเฝ้าโรงพยาบาล ทุกคนรีบวิ่งหนี
ออกมา แต่เธอยังไม่ออกมาฉันจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปเพื่อช่วยเธอออกมา แต่กลายเป็นว่าเธอโดนไฟคลอก
ตาคาเตียงแล้ว ศพของเธออยู่สภาพมือสองข้างกุมที่หน้าอกตรงกลางแล้วหลับตา ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าแปลก
หลังจาก 5 เดือนต่อมาโรงพยาบาลซ่อมบำรุงใหม่ ฉันก็กลับมาทำงานต่อ โดยได้คนป่วยด้านจิต
ตอนกลางคืนคนไข้คนนั้นที่ฉันได้ดูแล กดออดเรียก เขาบอกว่ามีคนอยากคุยกับฉันจึงตัดสินใจเดิน
ไป ในขณะที่เปิดประตูเข้าไป ฉันพบว่ามีเด็กหญิงคนนึงกำลังบีบคอของคนไข้คนนั้น เด็กคนนั้นหัน
หน้ามาเธอมีคราบน้ำตาที่แก้มสองข้าง เธอหยุดการกระทำแล้วพูดว่า
"เเอนน่า! ทำไมพี่ไม่รักหนูไม่ดูแลหนูล่ะ! ไปดูแลเด็กคนนี้ทำไม!!"
"คริสติน่า ... อย่าทำเขา เด็กไม่ดี"
    เธอเงียบไปแล้วเริ่มสะอื้นเล็กน้อย ฉันเดินตรงไปกอดเธอ เธอกอดกลับ ก่อนที่ฉันจะพูดว่า
"ไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว นี่คือหน้าที่ของพี่พี่ก็ต้องทำนะจ๊ะ ..."
เธอพยักหน้าแล้วยิ้มจากนั้นก็หายไปกับสายลม..หลังจากวันนั้น ฉันก็รู้สึกเหมือนมีคนมาคอยส่งเสียงให้
กำลังใจเมื่อท้อเเท้ ตลอดเวลา มันดีนะสำหรับคนๆนึงที่เราได้ดูแลเขา.....