ถ้าเธอ...คิดเหมือนกัน

6/10/58

                "กระติ๊บ "

 " เห้อ นับตั้งแต่วันนั้นนี่ก็หกวันมาเเล้วเราไม่กล้าไปพบหน้าพี่เคี้ยวเลยแฮะได้แต่หลบตลอด รู้สึกกลัวจัง ความรู้สึกที่เรามีตอนนี้รู้เเล้วว่ามันคือรัก แต่มองไปที่ด้านของเขาเราไม่เหมาะสมกับเขาซักอย่าง " ฉันบ่นพึมพัมกับตัวเองในห้องเรียนแล้วจู่ๆ

" กระติ๊บๆ" เสียงผู้ชายตะโกนเรียกชื่อฉันจากหน้าห้องพร้อมกับเสียงสาวๆซุบซิบๆ พอฉันหันไป

" เอ๋!!! พะ พะ พี่เคี้ยว ทำ ทำไมถึง" ตายแน่หน้าอันหล่อเหลาของเขาทำให้ใจของฉันเต้นแรงอีกแล้ว

"กระติ๊บ ขอเวลาสักเดี๋ยวได้มั้ย" พี่เคี้ยวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง จากนั้นฉันก็ทนการเล้าหรือของเขาไม่ได้ก็เลยเดินตามหลังเขาไป

ณ ที่สวนหลัง รร.

" เอ่อ มา ที่นี่ทำไมหรอคะ" ฉันถามด้วยหน้าแดงๆไม่กล้ามองตาเขาเลย

" พี่มีไรจะบอกน่ะ เรื่องนี้พี่กลับไปนั่งนอนคิดเเล้วแล้วพี่ก็ได้รู้ว่า ความรู้สึกที่เกิดขึ้นคืออะไร" พี่เคี้ยวจ้องมาที่ฉัน เอ๋ เค้าจะบอกอะไรกันแน่ ความรู้สึกอะไร ระ ระ หรือว่า

"อือ พี่ชอบกระติ๊บน้ะ" พี่เคี้ยวพูดพร้อมจับมือฉันขึ้น

" เอ๋ เอ่อ คือ พะ พี่ เคี้ยว อย่ามาล้อเล่นสิคะ " ฉันรีบตอบปัดๆพร้อมดึงมือที่พี่เคี้ยวจับอยู่ออกแล้วก้มหน้า

"เปล่า พี่พูดจริง เอ่อพี่เตรียมใจไว้แล้วแหละว่ากระติ๊บคงไม่ชอบพี่หรอก แต่พี่เเค่อยากบอกความในใจให้รู้เฉยๆน่ะ" พี่เคี้ยวพูดด้วยสีี่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่ีหน้าเศร้าๆ ไม่เราไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้

" เอ่อ คือหนูก็ชอบพี่นะ" ฉันรีบพูดเร็วๆเพราะกังวน

"ห้ะ จริงหรอกระติ๊บ พี่ดีใจจัง" เค้าพูดพร้อมทำท่าดีใจยิ้มหวานๆ สุดจะน่ารักจะละลายยแล้วว

"งั้นเราคบกันนะกระติ๊บ" เค้ารีบพูดด้วยท่าทางดีใจและจับมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้

"เอ่อ  ไม่เร็วไปหน่อยหรอคะ เราดูดูกันไปก่อนดีกว่าค่ะ กระติ๊บกลัวว่าพี่น่ะจะหลายใจ" ฉันพูดยั๊วเค้า

"ไม่หรอก แต่เอาตามนั้นและกันนะ ดูใจกันไปก่อน" เค้าพูดด้วยท่าทางดีใจเนี่ยแหละความรักที่เรามีให้กัน><