รุ่นพี่.....ที่ผมรัก

          "ตั้งแต่นั้นมาผมก็พารุ่นพี่ไปอกเดทกับผู้หญิงอยู่บ่อยๆไม่ซ้ำหน้าเลย พอตอนมาโรงเรียนผมก็เอาข้าวกล่องมาให้ประจำ จนครบ1 เดือน วันนี้เป็นวันที่ผมถูกปลดปล่อยสู่อิสรภาพ"
ณ โรงเรียน
เลนนี่ : นี่ไปเปอร์ เรามากินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ
ไปเปอร์ : เอ๋ ? แล้วนายไม่ต้องไป
เลนนี่ : อือๆ ไม่แล้วล่ะจากนี้ไปเรามากินข้าวด้วยกันทุกวันเลยเนาะ
ไปเปอร์ : อื้มม (ดีใจ)
............................................กริ๊งงงง....................................................
เสียงกริ่งพักเที่ยงดังขึ้น
เลนนี่ก็กินข้าวกับริชาร์ทบนห้องเรียน แต่ริชาร์ทนั้นกระวนกระวายรอเลนนี่มาหาแต่ทนรอต่อไปไม่ไหวเลยไปตามเลนนี่ที่ห้อง
ณ ห้องเรียนเลนนี่
ไปเปอร์ : เลนนี่ อ้ามๆ (ป้อนลูกชิ้นเลนนี่)
เลนนี่ก็อ้าปากรับและเขี้ยวอย่างกรุบกริบ แต่แล้วริชาร์ทที่มาเห็นตอนไปเปอร์กำลังป้อนข้าวเลนนี่นั้นก็โมโหเเล้วเดินมาดึงแขนเลนนี่ออกไป โดยไม่สนใจใครทั้งนั้น
ไปเปอร์ : เฮ้ย! จะพาเลนนี่ไปไหนน่ะ
ณ สวนหลังโรงเรียน
เลนนี่ : โอ้ย รุ้นพี่ผมเจ็บ ปะ ปล่อยนะ
ริชาร์ท : ทำไม (พูดด้วยท่าทางโมโหแล้วก้มหน้า)
เลนนี่ : อะไรครับ
ริชาร์ท : ทำไมนายไม่มาตามฉันเหมือนทุกทีล่ะ ทำไมไม่เหมือนเดิมวันนี้ทำไมไม่มา (พูดก้มหน้า)
เลนนี่ : ทำไมผมต้องมาด้วย ผมขอบคุณไปแล้วทำตามที่สั่งจนครบกำหนดแล้ว ทำไมผมถึงต้องมาด้วยละ แล้วที่ว่าไม่เหมือนก่อน อ่อ คงหมายความว่าอยากให้ผมไปเป็นเบ้เหมือนแต่ก่อน คอยตามหลังคอยถือของ คอยมองรุ่นพี่มีความสุขกับผู้หญิงพวกนั้น สนใจผมด้วยหรอ ไม่เคยมองมาหาสักครั้งเคยถามบ้างรึเปล่าว่าเหนื่อยมั้ย ทั้งๆที่ผมสนใจและแคร์รุ่นพี่มาตลอดแท้ๆ (ร้องไห้) 
            พอเลนนี่พูดจบริชาร์ทก็ดึงเลนนี่เข้าไปจูบ ริมฝีปากของทั้งสองประกบกันก่อนที่ลิ้นของริชาร์ทจะสอดเข้าไปในปากของไปเปอร์ ทั้งสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม จนกระทั้งเลนนี่ผลักริชาร์ทออก
เลนนี่ : อย่ามาล้อเล่นกับผมนะ ถ้ารุ่นพี่ไม่รู้สึกอะไรก็ปล่อยผมไปดีกว่า เราไม่มีอะไรเกี่ยว-
           เลนนี่ยังพูดไม่ทันจบริชาร์ทก็ดึงเลนนี่เข้าไปกอดอย่างแน่น
ริชาร์ท : จะปล่อยไว้แบบนนี้ไม่ได้เเล้วสินะไอเบื้อก ฉันน่ะชอบนายนะ มันเริ่มรู้สึกตั้งแต่นายเข้ามาคุยกับฉันครั้งแรกตอนนายมาขอบคุณ ฉันเห็็นนายเเล้วรู้สึกว่าอยากปกป้องนายไปตลอด อยากอยู่ข้างๆ ไม่อยากให้นายละสายตาไป ขอโทษนะที่ทำเย็นชาใส่แต่ที่ทำเพราะฉันกลัว กลัวว่าจะรู้สึกกับนายขึ้นมาจริงๆตอนนั้นฉันพยายามปิดกั้นตัวเอง แต่ จนกระทั่งนายหายไปวันนี้ฉันรู้สึกไม่ดีวันไหนไม่ได้เจอนายฉันต้องตายแน่ๆ (เหมือนจะร้องไห้)
เลนนี่ : รุ่นพี่ (ยืนอึ้ง)
ริชาร์ท : ขอโทษนะ ที่ทำให้นายเจ็บปวดฉันสัญญาว่าต่อไปนี้จะดูเเลนาย
        พูดจบริชาร์ทก็จูบเลนนี่อีกครั้ง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาทั้งสองก็คบหาดูใจกัน                 ส่วนไปเปอร์คนที่รักเลนนี่มา2ปี เลนนี่ก็รู้ว่าไปเปอร์แอบชอบตัวเองเหมือนกัน เลยไปบอกไปเปอร์ว่าเป็นได่้แค่เพื่อนจริงๆ จากนั้นความรักของเลนนี่กับริชาร์ทก็เริ่มดีและดีขึ้นเรื่อยๆ จนริชาร์ทย้ายมาอยู่ในบ้านเลนนี่
ณ ห้องเลนนี่
ทั้งสองคนนอนอยู่บนเตียง
ริชาร์ท : นี่ เลนนี่ (กระซิบข้างหูของเลนนี่)
 เลนนี่ : คะ คะ ครับ (อาย)
ริชาร์ทเอื้อมมือไปกอดเลนนี่
ริชาร์ท : ฉันขอเป็นครั้งแรกของนายได้มั้ย
เลนนี่ผลักริชาร์ทออก
เลนนี่ : เอ๋ พูดอะไรหนะครับ (อายเขินสุดๆ)
ริชาร์ท : นะ
พอพูดจบริชาร์ทก็เริ่มจูบเลนนี่ เอาลิ้มสอกแทรกเข้าไปในปากของกันและกันจากนนั้นก็ไซร้คอเลนนี่ แล้วมือของริชาร์ทก็จับของเลนนี่ลูบเป็นจังหวะ
เลนนี่ : อาส์ พะ พอ เถอะครับ ผมไม่ไหว (หน้าแดง)
ริชาร์ท : จะหยุดตอนนี้ก็สายไปแล้วของนายกับของฉันมันเริ่ม-
เลนนี่ : รุ่นพี่ ผมกลัว (พูดแทรกขึ้นมา)
ริชาร์ท : ไม่เป็นไรนะ ฉันจะอ่อนโยนกับนายเอง
จากนั้นริชาร์ทไม่รอช้าเริ่มทำต่อ ริชาร์ทเอานิ้วของเขาสอดเข้าไปในช่องของเลนนี่ทีละนิ้วเพื่อขยาย พอได้ที่แล้วริชาร์ทก็เริ่มเอาของตัวเองเข้าไปในช่องนั้น
เลนนี่ : อาส์ .... รุ่นพี่ รุ่นพี่ อ้ะ (ร้องด้วยความเจ็บและเสียว)
ริชาร์ท : นี่รู้ะไรไหม เสียงร้องของนายทำให้ฉันมีอารมณ์มากขึ้น
ริชาร์ทเริ่มเร่งจังหวะเร็ว เร็ว เร็ว
เลนนี่ : รุ้นพี่ รุ่นพี่ ผมจะ ผมจะ อาส์......
 ><
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...............................................จบแย้ว.........................................
            จบแบบนี้้งงกันมั้ย คงไม่งงหรอกเนาะพอดีรีบสรุปเดะเเต่งเพลิน5555
                                               เพราะนี่คือ
                                                เรื่องสั้น