รุ่นพี่.....ที่ผมรัก

         " สะ สะ สวัสดีครับผมชื่อเลนนี่ อยู่ปี1 ครับ เอ่อ ผะ ผมเป็นผู้ชายนะครับถึงหน้าตาและนนิสัยผมจะเหมือนผู้หญิงมากก็เถอะ แต่ถึงพูดว่าตัวเองเป็นผู้ชาย แต่ผมกับชอบผู้ชายด้วยกันเอง เรื่องมันเกิดขึ้นตอนเย็นวันศุกร์ครับตอนนั้นผมทำเวรเลยทำให้กลับบ้านช้าตอนนั้นเวลา6โมงครึ่ง พอผมเดินออกจากโรงเรียนก็มีพวกนนักเลงฉุดตัวผมไปไถตังข้างๆโรงเรียนผมตะโกนให้คนช่วยตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครมาช่วยผมเลย วันนั้นผมลืมกระเป๋าตังไว้ในห้องเรียนด้วยล่ะสิ พอผมบอกพวกมันไปว่าไม่มีเงินมันก็เปลี่ยนมาเป็นลวนลามผมเเทน แต่ตอนนั้นเองก็มีผู้ชายร่างสูงมาช่วยผมเอาไว้เค้าไล่พวกนักเลงไปหมด ตอนนั้นผมมัวแต่กลัวเลยไม่ได้กล่าวขอบคุณ แต่พอเงยหน้ามองผู้ชายที่มาช่วยผมไว้ ผมก็เห็นสายตาที่เย็นชาของเขาจ้องมาที่ผมก่อนที่เขาจะเดินจากไป"
" หลังจากวันนั้น ผมเริ่มสืบเรื่องของรุ่นพี่ เค้าชื่อรุ่นพี่ริชาร์ท อยู่ปี3 นิสัยเข้าคือรักสันโดด เย็นชามาก ชอบปฎิเสธผู้หญิงที่เข้าไปจีบ ไม่เคยคบกับใคร เค้าชอบอยู่ที่สวนหลังโรงเรียนไม่ก็ห้องสมุด อาจจะเป็นเพราะมันสงบดีก็ได้ เวลาพักกลางวันผมชอบหนีไปเปอร์ เพราะผมต้องสะกดรอยตามรุ่นพี่ไปทุกที่ เ่อ่อจริงๆเเล้วเค้าก็ไปแค่สวนหลังโรงเรียนนั่นแหละ ส่วนถ้าตอนเลิกเรียนก็จะไปที่ห้องสมุดบางวันก็อยู่ห้องสมุดจนดึก "
.............................................กรี๊งงงงงงงงง.............................................
เสียงกริ่งขึ้นเรียนดังขึ้น!!!
ไปเปอร์ : เลนนี่ทำไมนายมาช้าจัง?
เลนนี่ : ขอโทษที่ให้รอครับ ผมติ่นสายหนะมัวแต่ทำ เอ่อ ทำ
ไปเปอร์ : หือ ! ทำอะไรเมื่อวานการบ้านก็ไม่มีนี่หน่า
เลนนี่ : อ่อ เปล่าครับ(ใครจะกล้าบอกว่าผมทำไดอารี่บันทึกเรื่องรุ่นพี่ริชาร์ทจนดึกหนะ)
ไปเปอร์ : เออนี่! ขึ้นเรียนได้เเล้ว
พอไปเปอร์พูดจบผมกับไปเปอร์ก็รีบวิ่งขึ้นเรียน จากนั้นเวลาก็ผ่านไป3ชั่วโมง
............................................กริ๊งงงงงงงง..........................................
เสียงกริ่งพักเที่ยงดังขึ้น!!
พอได้ยินเสียงนั้นผมก็รีบวิ่งออกจากห้องด้วยความเร็วเเสง ฟิ้วววววววววววว
ไปเปอร์ : เลนนี่นั่นนายจะไปไหนน่ะ เห้ออ! อีกแล้วหรออยากกินข้าวกับเลนนี่จังพักหลังไม่ได้กินข้าวด้วยกันเลย (บ่นๆ)
ณ สวนหลังโรงเรียน
เลนนี่ : (ได้แค่แอบดูอยู่ห่างๆก็พอใจแล้วล่ะ)
ริชาร์ท : ใครหนะออกมาน้ะ
เลนนี่ : เอ้ะ ! เห็นเราแล้วหรอ ตะ ตะ ตายแน่ (กลัว)
ริชาร์ท : ก็บอกให้ออกมาไง (ทำเสียงโมโหใส่)
จากนั้นเลนนี่ก็ก้าวออกไปยืนอยู่ตรงหน้าริชาร์ท..................