ยันเดะเระจัง กับรุ่นพี่สุดหื่น (18+)

ความเดิมตอนที่แล้ว
ยันเดะเระจังได้เดิยไปชนกับชายผู้หนึ่งทำให้เธอล้มลงพร้อมกับชายผู้นั้น แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปเชิญรับชมและจิตนาการตามได้ค่ะ
 
ณ หน้าห้องเรียน4/8
ขาอันเรียวสวยของเธอ ทำให้ฉันค่อยมองด้วยความตะลึงและมองลงมานั้น ฉันเห็นบางสิ่งที่ชีวิตนี้อยากจะได้เจอสักครั้ง มันเป็นเหมือนสิ่งของที่จะมาอยู่ในฝันฉันเลยมันคือ
"กกน.ลายโปก้าดอท"
เป็นอะไรทีสวยมาก ฉันตะลึงได้อยู่สักพักฉันจึงรีบลุกขึ้นมาแลัวเดินไปหาเธอที่ กำลังนั่งขาท่าตัววีคว่ำและกำลังยับขมับของตัวเองอยู่ ฉันค่อยเอื้อมมือของฉันไปให้เธอ แต่ทว่าด้วยความที่ว่าเราชนกันแรงมากทำให้ กระดุมปกเสื้อเธอหลุดออกมา ถ้ามองดีทำผมถึงกับตะลึงอีกเพราะดันไปเห็นเนินอกอันแสนและอวบของเธอ ทำให้ผมมือไม้อ่อนแทบจะไร้เรี่ยวแรงในตอนนั้น ผมจิตนาการต่างนาๆไปเรื่อยๆ อยู่ดีๆก็มีมือบางๆและอ่อนนุ่มมาสัมผัสที่มือของผมทำให้ผมสะดุ้งและตื่นขึ้นมาจาการเพ้อฝันของผม เมื่อผมเห็นเธอจับมือผม ผมรีบโน้มตัวลงไปเพื่อดันหลังอันบอบบางและนุ่มนวลของเธอเพื่อให้เธอยืนขึ้นแต่เมื่อเธอยืนขึ้นได้แล้วพบว่าขาของเธอมีอาการอ่อนแรงเคลื่อนไหวไม่ได้ คุณครูจึงเดินมาบอกผมว่า
"พาน้องไปห้องพยาบาลได้มั้ยจ้ะ ถ้าไม่ได้ครูจะให้พวกหนุ่มๆในห้องพาเธอไปเอง"
ผมเลยรีบพูดกับครูไปว่า
"ไม่เป็นไรครับ ผมพาน้องไปไหวครับ"
ผมตอบอย่างดีเพราะจะได้มีเวลาอยุ่กับน้องนานๆไงหล่ะ  แล้วผมก็อุ้มน้องขึ้นมา น้องตัวเบาอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนผมไม่ได้อุ้มใครอยู่เลยพอผมเดินลงไปชั้น2น้องเริ่มขยับตัวและขดตัวมันน่ารักมากเลย ขณะนั้นอยู่ดีๆน้องก็มันซบตรงอกผม ผมรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มละมุนของเส้นผม และทำให้ผมเห็นเนินอกของน้องอีกครั้ง มันช่างมีความสุขเหลือเกิน น้องสาวคนนี้ช่างน่ารักจังเลย^\\\^ผมนึกในใจพร้อมแสดงอาการสีหน้าแดงออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจนใบหน้าของเต็มไปด้วยรอยยิ้มของผมและแก้มสีแดงแบบลูกเชอร์รีค่อยๆแดงขึ้นแดงขึ้น และในตอนนี้ผมมาถึงห้องพยาบาลแต่พบว่าครูพยาบาลดันมาลาป่วยวันนี้ ให้ตายเถอะผมนึกในใจ  ผมมองไปเห็นเตียงว่างอยู่จึงนำน้องไปวางที่เตียงและผมเดินไปหายาและน้ำเปล่าให้กับน้องคนนั้น 
 
 
ในตอนนี้ฉันรู้สึกเวียนหัวและเจ็บขามากๆเลยฉันค่อยลืมตาขึ้นมาทีละนิด เห็นแสงสว่างจ้า จากหน้าต่างมองไปด้านซ้ายก็เห็นเตียงห้องพยาบาลที่ว่างเปล่ามองมาด้านขวาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง
" เฮ้ออออ
"ฉันหายเบาๆ เอ๊ะเดี๋ยวนะเมื่อกี้ด้านขวามีผู้ชายหรอ ฉันรีบลุกพรวดขึ้นมาทำให้ฉันปวดหัวจี๊ดดดดดดดดด แทบจะระเบิด
"โอ้ยยยยยย"
ผู้ชายคนนั้นจึงพูดกับฉันด้วยเสียงที่ทุ้มๆ
"ลุกเร็วๆแบบนั้นอ่ะ มันก็ปวดหัวสิค่อยลุกจะดีกว่าไหนๆก็ลุกมาแล้ว ทานยาหน่อยนะ"
เขายิ้มให้ฉันเล็กน้อย แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าร้อยยิ้มของเค้าช่างดูมีเสน่ห์เกินจะบรรยาย และเค้าค่อยเอิ่มมือของเค้าที่ถือแก้วใบเล็กที่มียาพาราอยู่ด้านในให้ฉันฉันหยิบมันขึ้นมาด้วยอาการอ่อนแรงและยืนแก้วอันแสนว่างเปล่านั้นให้ผู้ชายคนนั้นและผู้ชายคนนั้นก็ยืนแก้วน้ำให้ฉัน ฉันกินยาเข้าไปและกินน้ำตาม ความรู้สึกตอนนั้นฉันแทบจะสลบ ณ ตอนนั้นแต่ผู้ชายคนนั้นก็ดูแลฉันอย่างดีเอายามาให้ฉันทาน  ทายาที่ขาและเอาผ้าก็อตพันให้ ห่มผ้าให้ฉันค่อยพยุงฉันตอนฉันจะลุก และค่อยจับหลังฉันให้ค่อยเอนตอนฉันจะนอนทำให้ฉันรู้สึกว่าเค้าเป็นสุภาพบุรุษที่ใครๆก็อยากได้มาครอบครอง ฉันนอนไม่หลับอยู่สักพัก ฉันเลยเอามือไปสะกิดต้นขาของผู้ชายคนนั้นผู้ชายคนนั้นสะดุ้งแล้วมองที่หน้าของฉันและถามด้วยหน้าตางุนงงและง่วงนอนของเค้า
"เธอๆ"
เค้าหันมามองหน้าฉัน
"มีอะไรหรอ"เค้ายืดแขนไปด้านบนและเอนตัวไปซ้ายขวาแล้วค่อยกลับมามองหน้าฉันแล้วถามว่า
"มีอะไรหรอ"
เค้าถามฉันฉันเลยถามเค้าว่า
"นายชื่ออะไรแล้วชั้นอะไร"
เค้าตอบฉันมาว่า
"ชื่อมัตสึโอะ อยู่ชั้นม.6ครับ"
ฉันยิ้มออกมาให้กับรุ่นพี่คนนั้นและฉันเริ่มที่จะสะลืมสะลือในตอนนั้นและฉันก็....