My Love ชีวิตรักประจำวันของฉัน

     "นี้ๆพี่ใบหม่อนตื่นได้แล้วนะ จะสายแล้วนะนี้มัน07:00แล้วนะพี่"          "อืมมมมอีกแป็บน่ากิ่งไผ่พี่ยังง่วงอยู่เลย"
     "ถ้าสายผมไม่รู้ด้วยนะงันผมลงไปกินข้าวก่อนนะพี่หม่อน"
     "อืมมมไปเถอะอย่าเข้ามากวนอีกละเดี๋ยวพี่ตามไป"
     30นาทีต่อมา
     "กรี๊สสสสสสายแล้วเฮ๊ยไอร๊กิ่งทำไมแกไม่มาปลุกพี่ละ"
     "โฮ่พี่หม่อนผมนะปลุกพี่ตั้งแต่06:00โมงเช้าแล้วนะแต่พี่นะไม่ยอมตื่นเองต่างหากละ"
     "หุบปากไปเลยนะไม่ต้องมาพูดเลยเอาละอิ่มแล้วค่ะแม่หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ"
     "จ้าไปดีๆละ"
     "ครับ/ค่ะ"
     เมื่อถึงโรงเรียน
     "ไชโยหม่อนเราได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วนะ"
     "นั้นสิแพรแต่ไม่คิดเลยว่าพวกเราจะได้มาอยู่ห้องสุดท้ายเลยนะ"
     "นั้นสินะ"
     "อืม"
     อีกฝั่งหนึ่งจากพวกหม่อน
     "กรี๊สสสมาแล้วมาแล้วใบไม้ขวัญใจพวกเรา"
     "เฮ้ยว่าไงไม้เป็นไงบ้างละ"
     "อืมอยู่ห้องสุดท้ายนะ"
     "ทำไมคนเรียนดีอย่างแกถึงไปอยู่ห้องสุดท้ายละ "
     "นายเองก็อยู่ห้องสุดท้ายเหมือนกันนั้นแระไอเมฆ"
     "อ้าวงันหรอ"
     มาทางฝั่งใบหม่อน
     "นี้ๆใบหม่อนอย่ามองขวัญใจสาวๆตาไม่กระพิบอย่างนั้นสิ"
     "อึ๊ยป่าวสักหน่อยนะจะบ้ารึไงแพรอย่างฉันไม่เหมาะหลอกนะ"
     "งันหรอหม่อนฉันรู้นะ"
     "รู้อะไรอีกละแพรฉันว่าเราไปที่ห้องเรียนกันดีกว่านะ"
     "ก็ได้ไปกันเถอะ"
     มาทางฝั่งของใบไม้ที่ยืนอยู่ก็เหลือบมองไปเห็นใบหม่อนที่ยืนมองอยู่จึงส่งยิ้มไปให้  และเดินไปหา
     "คือหวัดดีไม่ได้เจอกันนานเลยนะดีจังที่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันอีกนะถ้าอยู่ห้องเดียวกันคงจะดีกว่านี้นะจริงมะ"
     "อะอะอืมคงงันมั้งแต่ว่านะฉันนะเรียนไม่ค่อยเก่งคงไม่มีวันได้อยู่ห้องหนึ่งหลอกดูสิฉันนะอยู่ตั้งห้องสุดท้ายแหนะ"
     "งันหรอจริงสิฉันเองก็อยู่ห้องสุดท้ายนะ"
     "น่าๆเอาไว้ค่อยไปจีบกันทีหลังนะตอนนี้เราไปที่ห้องกันก่อนดีกว่านะเพราะแถวนี้เริ่มร้อนแล้วนะ"
     "จะบ้ารึไงแพรไม่ได้จีบกันสักหน่อยนะก็แค่คุยกันเฉยๆเท่านั้นเองคะแค่นั้นเอง...จริงมะใบไม้"
     "ชะใช่แค่คุยกันเองนะ"
     "เอาน่าๆยังไงก็แก้ตัวไม่ขึ้นหลอกนะเอาเป็นว่าเราไปกันเถอะหม่อน"
     "อืมปะไปนะแล้วเจอกัน"
     ตึกตึกตึกตึก เมื่อการสนทนาของทั้งคู่จบลงก็ก็แยกย้ายกันไปที่ห้องเรียน
     "จะได้นั่งที่ไหนกันนะ"
     "อืมนั้นสินะ"
     "ยังไงหม่อนก็คงจะขอนั่งที่เดียวกับไม้ใช่ปะละ"
     "จะบ้าหรอ"
     "หวัดดีหม่อนแพรมาถึงห้องไวจังนะ"
     "ไม่ละนิสัยอย่างนายคงจะพาไม้ไปไล่จีบสาวใช่ไหมละ"
     "แหม่ก็นะแต่ว่าพูดแบบนั้นมันไม่แรงไปหน่อยหรอ"
     "ไม่หลอกหน้าอย่างนายคงมีแต่เรื่องแบบนั้นเต็มหัวไปหมดนะไม่ต่างไปจากเมื่อก่อนเลย"
     "น่าๆตอนนี้พวกเราก็ขึ้นชั้นมัธยมต้นแล้วนะ"
     "แต่นิสัยก็เด็กเหมือนเดิมใช่ไหมละ"
     "เอาน่าๆแพรเมฆอย่าทะเลาะกันเลย"
     ในจังหวะนั้นครูก็เดินเข้ามาเลือกที่นั่งให้แต่ละคน
     "เอาละที่นั่งก็เอาตามนี้นะเข้าใจไหม"
     "ครูค่ะ"
     "ว่าไงแพร"
     "ทำไมหนูต้องมานั่งกับเมฆด้วยคะ"
     "ก็ครูเห็นว่าพวกเธอก็เข้ากันได้ดีนี้นาแล้วอีกอย่างแพรเธอก็เรียนเก่งด้วยจะได้คอยช่วยเหลือเมฆเขาเข้าใจนะ"
     "ใช่คราฟฟฟฟฟฟ ผมเห็นด้วยอย่างแรง"
     "หุบปากไปเลยไอร๊เมฆ"
     "เอาละที่นี้ก็ทำความสะอาดห้องนะเข้าใจไหม"
     "ครับ/ค่ะ"
     ทุกคนคอยปัดกวาดตามหน้าที่ของตนเองฉันก็เช่นกัน อยู่ๆเมฆก็วิ่งมาแล้วดึงแขนเสื้อของฉันถามว่า
     "นี้หม่อนกลางวันนี้ไปกินข้าวด้วยไหม"
     "ต้องคิดดูก่อนนะเพราะว่าต้องไปกินข้าวกับแพรนะถ้าจะชวนไปเมฆก็จะทะเลาะกับแพรใช่ไหมละ"
     "นี้ไอร๊เมฆแกมาจีบอะไรเพื่อนฉัน นั้นเห็นไหม"
     "อะไรก็ถังขยะไงละ"
     "ใช่ถังขยะ แช้วมันยังไงต่อละ"
     "อืม.....เต็มละมั้ง"
     "ใช่มันเต็ม...แล้วต้องทำยังไงละถึงจะไม่ให้มันเต็มนะ"
     "ก็เอาไปทิ้งไงละ.....ทำไมละ"
     "............."
     "ฉันอย่างนั้นหรอ"
     "ใช่......แกไง"
     "แล้วทำไมเธอไม่เอาไปทิ้งเองละดีแต่ใช่้คนอื่น"
     "แช้วจะทำไมละไอร๊เมฆ"
     "แล้วจะทำไมละไอร๊แพร"
     "แล้วทำไมละ!!ต่อยกันปะละผู้ชายแล้วยังไงละ"
     "นี้พอแล้วน่า แพร เมฆ หยุดทั้ง 2 คนเลยนะเดี๋ยวครูก็เข้ามาว่าหรอกนะ เมฆยังไงนี้ก็หน้าที่ผู้ชายนะช่วยหน่อยละกัน แล้วเดี๋ยวฉันจะไปกินข้าวกลางวันกับพวกนายนะ นายก็รู้นี้ว่าถ้าแพรเอาจริงฉันเองก็เอาไม่อยู่หรอกนะ"
     "ก็ได้ๆ......งันเจอกันตอนกลางวันนะ"
     "อืมก็ได้จ๊ะ"
     เมื่อถึงช่วงพักกลางวัน ที่โรงอาหารคนแน่นมากจนต้องแย่งเจ้าไปเพื่อซื้อขาวกลางวัน และเอาไปกินกับเมฆและแพรที่ตามมาด้วยเมื่อเดินไปก็ไปเจอกับใยไม้และเมฆที่นั่งรออยู่ฉันจึงกินข้าวอย่างปกติที่สุดเพราะอายและเวลาผ่านไปจนเริ่มเรียนตอนบ่ายและเวลาเย็นฝนก็ตกลงมาปลอยๆ
     "หว่าแย่จังทำไงดีละไม่ได้เอาร่มมาด้วยสิ"
     "นี้ใบหม่อนกลับบ้านด้วยกันไหมพอดีฉันเอาร่มติดมาด้วยนะถ้าไม่อยากก็ไม่เป็นไรนะไม่ได้บังคับ"
     "ถ้ายังรออย่างนี้ละก็คงได้กลับเย็นแน่เลยยังไงก็ขอรบกวนด้วยนะ"
     "อืม"
     และแล้วในวันนี้ฉันก็ได้เดินกลับบ้านด้วยกับใบไม้วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายจนเหนื่อยไปหมดทั้งต้องคอยห้ามแพรกับเมฆทะเลาะกันแย่งกันไปเข้าแถวเพื่อซื้ออาหารและยังต้องคอยระวังตัวเพื่อไม่ให้ทำอะไรซื่อบื้อต่อหน้าใบไม้อีกแต่ก็นะถึงจะอายแต่ก็ดีใจที่ได้นั่งข้างใบไม้ ในวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงต่อไปนะอยากรู้จัง
/////โปรดติดตามตอนต่อไป\\\\\