โฉมงามกับเจ้าชายอสูร

“เสียงดังเหมือนยิงสลุด   เที่ยงตะวันตรงหัวแล้วเว้ย.........พักก่อนเดี๋ยวค่อยมาเรียงพิมพ์ต่อ”

บรรดาคนงานหน้าตาจีนไว้หางเปียขมวดไว้รอบศีรษะพากันวางมือ  รีบกุลีกุจอไปค้นห่อข้าวที่นำติดกายมาแต่เพลาเช้าจากนั้นจัดแจงพุ้ยข้าวจากกล่องบ้างปิ่นโตบ้าง  ด้วยตะเกียบพลางคีบกับข้าวอย่างเช่นเต้าหู้ทอดแช่น้ำปลาถั่วคั่วคลุกเกลือปลาเค็มไข่ต้มจิ้มซีอิ๊วล้วนแล้วแต่บ่งบอกถึงความประหยัดอัฐหรือสตางค์ซึ่งในยามนั้นพวกท่านขัดสนยิ่งนักสักพักเสียงรถรางเปิดเสียงหวูดขอทางดังแว่วสักราวห้านาทีไม่ถึงดีนายองอาจเดินเข้ามาเยี่ยมหน้ามองหานายฝรั่งแล้วร้องถามหา“เอ่อไม่รู้นายฝรั่งไปอยู่เสียที่ไหนกันพวกเอ็งรู้รึไม่”บรรดากุลีจีนหันมามองพลางบุ้ยใบ้ชี้มือไปข้างในเพราะพูดภาษาไทยไม่ค่อยชัดทำให้ฟังยากแถมในยามนี้กำลังโซ้ยข้าวกลางวันอยู่อย่างเอร็ดอร่อยจึงรีบชี้ไม้ชี้มือไปเสียให้พ้นหน้าที่

“พระเดชพระคุณมีบุญคุณคุ้มกะลาหัวกระผมมิได้ต่างกับท่านกระผมพูดภาษาฝรั่นได้หลายภาษาแต่ขาดคุณวุฒิเป็นกระดาษการันตีมิทราบท่านฝรั่นจะคิดค่าจ้างค่าออนกี่มากน้อยกระผมยินดีขอรับ...”

ท่านองอาจได้กระดาษการันตีดังกล่าวมาให้แก่พวกพ้องด้วยหลายใบในกาลต่อมา

ขอให้นึกย้อนสภาพเมืองสยามในยามนั้นมันช่างสุดแสนไกลปืนเที่ยงเสียนักครั้นจะสืบหาข้อมูลที่จริงแท้แน่นอนไม่ใคร่ได้

ทำเอาพวกที่มีอัฐมีทุนรอนได้พากันมาขอให้มิสเตอร์ฝรั่นเจ้าของโรงหนังสือพิมพ์แถวบางรักช่วยเป็นธุระให้จนในเวลานั้นหลายท่านนั่งแป้นอยู่ในกระทรวงกรมกองต่างๆล้วนมีหน้ามีตาเป็นใหญ่เป็นโตครั้นจะดูถูกกล่าวหาว่าพวกท่านไม่มีความรู้ย่อมจะมิได้ด้วยความรู้มีแต่ขาดกระดาษการันตีคุณวุฒิครั้นจะเข้าโรงเรียนรึก็หลายอัฐโขส่วนคนยากคนจนที่พอมีสติปัญญารึมีอยู่มิใช่น้อยแต่ขาดทุนรอนในการศึกษาหาความรู้ยิ่งเป็นสตรียิ่งหนักหนาสาหัส“เรียนไปทำไมเดี๋ยวมีเหย้ามีเรือนก็ต้องอยู่คอยดูแลบ้านเลี้ยงลูกทำงานบ้านหุงหาซักเสื้อผ้าให้ผัวเวลาออกไปงานราชการงานหลวงงานราษฏร์ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง”หลายคนจะโดนเอ็ดแบบนี้เวลาคลานเข้าไปกราบกรานขอความอนุเคราะห์ในการศึกษาเล่าเรียนให้มีความก้าวหน้าเหมือนชายชาตรีแม้แต่ลูกเจ้าลูกนายในวังก็ยังไม่มีโอกาสที่จะมีความรู้เท่าเทียมกับผู้ชาย

“โอวคุณแซมฆ่างูด้วยมือเปล่าตายเรียงเป็นตับอกอีแป้นแล่นลึกไม่น่าเชื่อนี่ถ้าไม่เห็นด้วยตาต่อให้อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ”

นายแซมหนุ่มลูกครึ่งฝรั่นกับสาวสยามนามว่าคุณเรไรนั่งอมยิ้มพร้อมขอบคุณในคำชมของบรรดาสหายทั้งไทยทั้ง

ฝรั่นเสียนักหนา

“มันทำได้ครับคุณแม่”ยมนารายงานให้คุณเรภรรรยาพ่อฝรั่นของเขาและน้องชายฟัง

“แล้วมันอุตริทำเยี่ยงนั้นทำไมกันรึแม่ไม่ใคร่เข้าใจ”แม่เรไรส่ายหน้าดิกด้วยไม่ทราบเกล้าจริงๆ

เรื่องมีอยู่ว่านายแซมนึกโกรธเพื่อนชาวอินเดียที่สามารถพูดภาษาปะกิตได้ยังกับน้ำแถมพูดไปส่ายหน้าไปไม่ว่าจะตอบว่าใช่หรือไม่ใช่ตาบังนี่ก็ส่ายหน้าดิกตลอดทำเอานายแซมโกรธเลยพูดว่าเป็นภาษาไทยตรงๆว่า“กูว่างูกับแขกยังไงต้องตีกบาลหัวแขกก่อน...”

ตาบังหน้ามืดด้วยความโมโหร้องบอกเป็นภาษาไทยตรงๆเหมือนกันความว่า“มึงรอเดี๋ยว”จากนั้นลูกน้องชาวอินเดียตาโตราวกับไข่ห่านเดินหิ้วกรงขังงูเห่าออกมาวางกับพื้นแล้วเปิดกรงออกมาทันใดนั้นเจ้างูสุดแสนดีใจยินดีปรีดารีบเลื้อยออกมาหมายจะเป็นอิสระแต่แล้วนึกชิวโกรธนายแซมหนุ่มหล่อเลยเลื้อยเข้ามาหมายจะฉกให้ตายแต่นายแซมยามนี้โมโหหน้ามืดไม่ฟังพระอินทร์พระพรหมยมนาที่ไหนพลางใช้มือคว้าคองูเห่าหมับแล้วออกแรงบีบเสียจนคองูเห่าตัวนั้นหักดังกรอบตายคามือ“เป็นไงกูจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด”นายแซมระเบิดเสียงหัวเราะเยาะเย้ยทำเอาตาบังตกใจพูดไม่ออกบอกไม่ถูกรีบเดินหนีเข้าบ้านพร้อมสมุนแขกทั้งหลายประดามีมึนกันยกใหญ่

ยมนาโต้เถียงกับคุณพ่อและคุณแม่ของเขาสองคนชนิดเอาเป็นเอาตาย

“ให้ตายซิเธอสองคนไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่นิดเดียวใครๆในสยามเขาก็ใช้กระดาษคุณวุฒิแบบนี้กันทั้งนั้น”มิสเตอร์ฝรั่นพ่อของสองหนุ่มหน้ามลพูดเสียงดังเพราะโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง

“กูลาออกจากการเป็นลูกกูจะผจญชีวิตไม่ขอพึ่งพาคุณพ่ออีกต่อไป”นายแซมพูดสบัดน้ำเสียงพลางขนเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบย่อมเดินหิ้วออกไปชนิดไม่เหลียวหลังกลับไปมอง

“เรียนพี่ยมนา

ตอนนี้ผมขับรถรับจ้างอยู่แถวระนอง

บางทีมีคนจ้างวานไปส่งถึงด่านสะเดาสนุกดีครับว่างๆลองมาเที่ยวที่บ้านผมบ้านผมเป็นเพียงบ้านเช่ามีลูกเมียผมอยู่ด้วยลูกผมสองคนแล้วครับคุณพ่อคุณแม่สบายดีผมรู้สึกดีใจแต่ถ้าผมไม่ตัดสินใจทำแบบนี้ผมก็คงต้องกินข้าวแดงเพราะใช้วุฒิปลอมไปรับราชการรักษาสุขภาพให้ดีด้วยนะครับ

แซม”

“หนักนักเอามั้ยๆพวกข้าได้ยินกันทั้งคืนตั้งแต่องค์พระธาตุไชยาจำลองล้มพังครืนลงมา”

พวกชาวบ้านต่างโจษขานกันเซ็งแซ่

“พ่อพวกชาวบ้านเขาพูดกันหนาหูอยู่นิ”อ้ายหมาใหญ่จูงมืออ้ายหมาเล็กเดินมารับหน้าพ่อแซมที่กำลังเดินเมียงมองเข้ามาด้วยความสงสัย

“วันนี้มาฆบูชาเวียนเทียนด้วยกูละหวั่นใจ”เสียงไอ้ชุ่มพี่ชายของนางช้องนางเมียของแซมพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าวิตก

“โธ่พี่ชุ่มมันจะมีอะไรถ้ามีท่านต้องทำร้ายพวกที่มันขโมยทรัพย์แผ่นดินไปขายกินท่านไม่มีทางมาทำร้ายเราหรอกพี่มาชนแก้วเถอะ”แซมพูดพลางยกแก้วเบียร์ชนแก้วกันกับพี่เมียเสียงดังกึก

“ฉันว่าพวกพลพรรคของพี่ชุ่มนั่นแหล่ะที่มันต้องกลัว...”เสียงช้องนางพูดแขวะขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้าพี่ชายพลางมือวางจานกับแกล้มที่มีแหนมและไส้กรอกปิ้งแล้วเลื่อนจานเข้าไปวางไว้ตรงหน้าทั้งผัวและพี่ชาย

แสงจันทร์สว่างสุกใสกลางดึกวันมาฆบูชา

“โอ้เฮ้ยแสงจันทร์สว่างเป็นใจไม่ต้องใช้ไฟฉายรีบเร่งมือหน่อยโว้ย”เสียงไอ้ชุ่มสั่งการเป็นพัลวัน

สักพักโทรศัพท์ของร้านขายของเก่าของฝรั่นตาน้ำข้าวดังขึ้นหลายครั้ง

“เดี๋ยวเปิดประตูให้ตีสองแล้วเหรอนี่แน่ใจนะว่าไม่ได้พาตำรวจมาด้วยไม่งั้นกูฆ่าทิ้งเรียบวุธ”         

มิสเตอร์แจคพูดจบใช้นิ้วชี้กดปุ่มเปิดประตูอัลลอยด์ราคาเหยียบแสน

รถกระบะยี่ห้อมิตซูบิชิสีเทาเลขทะเบียนปลอมแล่นเข้ามาราวสักสามสิบนาทีมันจึงแล่นออกไปด้วยความปรีดาปราโมทจากนั้นตรงดิ่งไปซ่องโจรจัดแจงแบ่งปันเงินจำนวนสามล้านบาทไทยไปคนละปึกใหญ่และก่อนที่พวกมันจะสลายตัวได้จัดการเปลี่ยนป้ายทะเบียนรถให้เหมือนรถของแซมน้องเขย

“โอวปวดหัวไม่ไหวแล้วสงสัยเพราะเศียรพระนั่นซอรี่เสียใจครับขอโทษมากผมจะเอาไปคืนเดี๋ยวนี้ครับ”

มิสเตอร์แจคได้รับการบอกเล่าจากบรรดาฝรั่นที่ซื้อและคืนเศียรพระพุทธรูปสัมริดองค์นั้นราวสักสามครั้ง

“รถผมป้ายทะเบียนแบบนี้ยี่ห้อมิตซูสีออกเทาดำอย่าง   นี้แต่ว่าไม่เหมือนซะทีเดียวครับ”แซมชี้แจงต่อหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจ

มิสเตอร์แจคหน้าเสียไม่มีสีเลือดฝาดก้มลงกราบขอขมาแบบไทยต่อหน้าพระพุทธรูปที่ถูกขโมยตัดเศียรระหว่างที่เจ้าหน้าที่ตำรวจคุมตัวไปทำแผนเพื่อประกอบหลักฐานส่งฟ้องข้อหารับซื้อของโจรและทรัพย์แผ่นดินอย่างผิดกฎหมาย

“เสียงสลุดจะเป็นตัวบ่งบอกเวลาเช่นเที่ยงวันหรือคราวมีงานราชพิธีสำคัญครับ”

พ่อแซมอธิบายให้ลูกชายทั้งสองฟัง

“คำว่าไกลปืนเที่ยงหมายถึงสถานที่ที่ห่างไกลความเจริญทางวัตถุที่มักจะเจริญเพียงวัตถุอย่างเดียวแต่จิตใจมักจะถดถอยเหมือนการถอยหลังเข้าคลอง”

“นายยมนาอดีตทูตประจำกรุงเจนีวาต้องคดีปลอมแปลงเอกสารคุณวุฒิและคอรัปชั่นนอกจากนี้ยังมีส่วนเกี่ยวพันกับการค้ามนุษย์หรือ Traffic in person”เสียงอ้ายหมาใหญ่อ่านหัวข่าวหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์ช่วงเช้าให้พ่อแซมฟัง

“พ่อเองก็เกือบเป็นแบบนี้เหมือนกันโว้ยไอ้หมาลูกพ่อ”

พ่อแซมฝืนทำน้ำเสียงแจ่มใสไม่รู้จะพูดจะบอกลูกยังไงจิตใจยามนี้หดหู่คราวนึกถึงสภาพพี่ชายคนเดียวต้องโทษถูกจำคุก

“แปลกดีว่ะน้ำมันพรายมีจริงหรือวะ”ไอ้โชคชัยสมุนคนหนึ่งของไอ้ชุ่มแกล้งพูดลอยๆแต่ในใจนึกมาดร้าย“กูจะสลัดใส่อีช้องนาง”

ช้องนางนอนกระสับกระส่ายไม่ได้สติร้องแต่ว่า

“ปวดหัวช่วยด้วยปวดหัวช่วยที”ติดกันมาหลายคืน

“เอ้ามาหากูถึงที่เทียวรึมาเลยอีช้องนาง”ไอ้โชคชัยรีบตรงดิ่งมาที่ตัวหญิงสาวเมียแซมพลางทำท่าโอ้โลมสักพักช้องนางใช้มือที่แข็งปานเหล็กบีบคอหอยของมันเสียงคอหักดังเปราะตายคาที่จากนั้นช้องนางเดินเข้าไปสำรวจทุกห้องแล้วฆ่าตายด้วยการบีบคอจนหักตายคาที่ทีละคนจนครบหมดทั้งซ่องโจรไม่เว้นแม้แต่ไอ้ชุ่มพี่ชายของตนเอง

เศียรพระพุทธรูปองค์นั้นถูกนำมาใช้น้ำประสานทองเชื่อมต่อจนเนียนสนิทเหมือนไม่เคยถูกขโมยลักตัดเศียรท่านไปจากพระศอ

นายแจคชาวอังกฤษถูกพิพากษาจำคุกถึงสิบปีข้อหารับซื้อของโจรและโบราณวัตถุผิดกฎหมาย

ส่วนนายยมนาอดีตทูตถูกพิพากษาจำคุกตลอดชีวิตด้วยข้อหาฉกรรจ์คือปลอมแปลงเอกสารของทางราชการหลายอย่างคอรัปชั่นฉ้อราษฎร์บังหลวงและค้ามนุษย์ข้ามชาติ

ทั้งคู่ถูกส่งตัวเข้าเรือนจำคลองเปรมตำบลคลองขวางอำเภอพระนครจังหวัดกรุงเทพฯหลังจากนั้นข่าวลือนี้ขจรกระจายไปจนทั่วเวิ้งพระนครทำเอาผู้ที่เคยรู้จักคุ้นเคยกับครอบครัวของยมนาและแซมพากันวิพากษ์วิจารณ์หลายคนเทคะแนนความสงสารให้ยมนาเพราะแท้จริงแล้วเขาทำไปเพื่อให้ครอบครัวของเขารอดพ้นจากเงื้อมมือกฎหมายยมนามิได้เป็นคนชั่วช้าสามานย์ตั้งแต่เกิดและเขาได้พยายามที่จะขัดขวางไม่ยอมกระทำตามที่คุณพ่อฝรั่นของเขาสั่งการตั้งแต่ทีแรกแต่ด้วยความผิดอุกฉกรรจ์หลายคดีของผู้เป็นพ่อทำให้ยมนาตัดสินใจที่จะกระทำผิดกฎหมายทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

“หนักนักเอามั้ยๆๆ”เสียงดังก้องทุกโสตประสาททำเอาหลายคนที่จำเป็นต้องเดินทางสัญจรไปมายามวิกาลในละแวกหมู่บ้านนั้นในจังหวัดระนองถึงกลับต้องเปลี่ยนใจไม่กล้าออกจากบ้านกลางดึกกลางดื่นเหมือนเช่นเคย

เสียงครวญจากสายลม

....กระซิบเบาๆสองเราเคล้าคลอรักมั่น.....ฝากบอกมาให้สังเกตในคลิปมีหน้าตาเด็กหญิงคล้ายเจ้ปุ้ยทัดดอกไม้เรียกว่าดอกนมแมว

“อายุสิบห้าปีแล้วตอนนั้นพวกผมถ่ายเก็บไว้แล้วแอนดูร์มันด่าว่ามึงนะแดกนมแม่คือนังสุณีอีสารเลวมันเลยทะเลาะกันลั่นแอนดูร์มันด่าหยาบคายทุกทีแต่ไม่เคยเอามันมาอยู่ไม่เคยมีเซ็กด้วยมันโกหกไม่มีใครในกลุ่มผมทำกับมันอย่างนั้นตาสุชาติหรือจิตรเจริญตาสมชายตาสุชาติ(แสง)ก็ปฏิเสธสรุปคือเหมือนลูกหมูยอคือตัดต่อคลิปแล้วตามล่าเอาน้ำกรดสาดขู่แต่นั่นมันผู้ชายแล้วยิ่งตานี่(แซม)มีชัยนิสัยแกไม่ยอมไม่ยอมเลยยิ่งแบบนี้เรื่องยาวแถมยรรยงฟ้องพรรคเพื่อไทยเรื่องบัตรประชาชนผีเอกสารผีจากเครื่องเดอร์โมซึ่งเด็กทำถูกต้องมันต้องฟ้องไม่งั้นศาลมองว่าให้ความร่วมมือโดยปริยายไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใดอาจตีความว่าให้การเท็จว่าไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆด้วยซ้ำ”

เด็กชายยรรยง จันทร์ป้อง(พนมเขตต์)กลายเป็นเด็กนรกประชดชีวิตเพราะพ่อแม่แยกทางกันด้วยการพิมพ์บัตรผีสารพันขายเพียงวัยแค่เจ็ดขวบสังคมตีแผ่ออกมาชัดเจนกลยุทธ์เลือกตั้งแบบสแกนลายนิ้วมือและลายมือชื่อ

“คือหลานชายถ้ามาทางฉันก็ไม่ก้าวร้าวแต่ดูเด็กนี่ลักษณะไม่ดีแบบแม่แท้พ่อแท้ของมันไม่มีลักษณะแบบผู้ดีเหมือนหมูยอที่ถูกหลอกให้อุ้มท้องแม้แต่อย่างเดียวมาดูเอาลูกเอ๋ยแล้วมันประชดชีวิตรึเปล่าไม่รู้นะตอนเด็กพวกฝรั่งมันคงทำตอนนี้มันอาจจะเอ้อ...ไม่ได้ดูถูกอะไรคนลาวมหาสารคามอะไรเลยลูกเอ๋ยมันตามพืชพันธุ์มันเข้าใจมั้ยประมาณนี้ไม่มีอะไรไอ้แมวจ่านั่นก้ออสรกุ๊ยไม่น่าจะใช่บรรพบุรุษของลูกหลานฉันตระกูลนี้เค้านักธุรกิจนะคุณฉันฟังแล้วรับไม่ได้อย่างนี่ก้องนูโวหล่อเล่นบทเป็นเจ้าตลอดมีชัยเค้าก็รักษาหายแต่ดูอดีตแฟนฉันที่เกือบตกแต่งกันตอนสาวๆลุงของเค้าดูหน้าตาแซมนี่ละโอ้ยเค้าร้องห่มร้องไห้มาตามง้อฉันถึงในโรงงานจนฉันต้องหลบเพราะพระญาติฉันท่านบังคับให้เลิก...ไม่รู้ไม่เชื่อมาดูตัวจริงเด็กนี่แมวนี่มันกุ๊ยต่ำ”

สมัยหนึ่งสมยศมันแกล้งลองใจเดินมาแต่ไกลแกล้งทำทีพาญาติแม่มันก็มา

“คือมาทาบทามไอ้แมวให้ไอ้ยศ”ตาตุ๊มองหน้าคุยเล่นด้วยปกติสักพักเอื้อยมันรู้ไต๋“นี่ละพ่อไอ้เด็กนรกเผาทางด่วน”ตาตุ๊แกรู้เท่านั้นเองน้ำมันราดกองไฟ“พอดีเดี๋ยวผมจะไปข้างนอกกันปุ้ยมันก็ไปด้วยจะวานให้มันช่วยดูอะไรให้หน่อย”

ยายนีแกเลยหลงละเมอไปหลงกลนังสมยศ ดอยกาหลงจนคลั่งเอายาขับเลือดไปใส่น้ำรอให้เอื้อยแกกินแต่พวกนั้นแกหลอกล่อจับผิดว่าแกทำไปได้ยังไงที่ไหนแกทำได้นี่ก็อีกทีนี้ไม่รู้แกไปเพ้อเห็นใครสงสัยก็อ้ายสมยศอีกมันแกล้งร้องเพลงคู่กันเก็บด้วยน้ำตาอ้ายยศพี่ชายผมเค้าเป็นเยี่ยงนี้ใครๆยังบอกน่าจับมันเล่นบทคาวีเสียดายมันหง่อมมากไปเหลืออีกคนก็อาจิวยี่หลานผมแต่ดูยังไงไม่มีความแสบเท่าเทียมลุงยศของมันดอกคร้าบ“ต้องเก็บด้วยน้ำตานังสองตัวแม่ลูก”อ้ายยศมันเว้าจบชีวิตไม่ทันตรุษจีนโดนเชือดคอเหวอะหวะทั้งแม่ทั้งลูก....หลายคนชมพี่ชายผมมันเข้าใจเก็บและเก็บเก่งเก็บได้ทุกคราว

เส้นทางความรักของเราไม่มีวันมาบรรจบเป็นเพียงแค่พบเพื่อจาก....ชีวิตเราต่างกันฟ้าดินไม่เป็นใจ....เก็บความรักเอาไว้ดีกว่า....อย่าเลยอย่าไปใกล้มัน.....กลัวร้อนต้องรีบห่างเพราะนี่มันไฟนรกขุมโลกันต์ยมทูตสั่งมาได้คิดดูไม่รู้รับคำสั่งมายังไง

นี่คือโทษของความรักโลภและโกรธแบบไม่มีสติไม่งั้นจะไม่เป็นอย่างนี้แถมหลงผิดว่าคิดทำถูกต้องเหมือนยายแรงเงาที่ไหนได้เปลี่ยนเป็นโง่แรง....ดีกว่าแรงโง่ครับ

สาธุสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอจงคุ้มครองวีรบุรุษแมวโจ๋คู่อาหลานให้ไปสู่ภพภูมิแห่งความสุขมีอนาคตดีงามด้วยผลบุญเพราะนอกจากจะปล่อยสัตว์คืนสู่โลกป่าอิสระตามวิสัยมันแล้วยังสามารถซอยชีวิตของสัตว์ปีกได้อีกเป็นพันชีวิตส่วนเจ้นีกับยายนาตยาขอให้มากำเนิดเป็นสัตว์เดรัจฉานจะเบากว่าที่จะมาเกิดเป็นคนแบบเดิมแล้วกลายเป็นโสเภณีอมโรคแบบที่แม่ของแกด่าว่ายายสุณี

แม่แกนับวันแกด่าว่าแกเกลียดแกไม่อยากเห็นหน้าเอื้อยไม่ใช่มันทำอะไรผิดมันไม่ได้แย่งคุณมีชัยผัวอุปโหลกของนังนาตยาแต่มันหลายยายสุณียายเสงี่ยมอย่างที่ใครๆเห็นนั่นย่อมแสดงว่ามันเป็นหลานเป็นลูกและแน่นอนยิ่งกว่านอนแน่ยายนีคือลูกสาวของยายสุณีแซ่ตั้งอย่างไม่ต้องสงสัยดีเอ็นเอปรากฏบนใบหน้ามันเลยไม่อยากบอกความจริงเสวยสตอไปเรื่อยครั้นพอยายนาตมันมาคล้ายพวกตาสมชายพ่อตาไทยคล้ายพวกตาวสันต์คล้ายพวกเจ้าหลายพระองค์มันเลยภาคภูมิใจนำเสนอเรื่องเสวยสตอคุยได้ไม่เว้นไม่มีความเกรงใจเกรงกลัวบาปไม่แม้แต่จะสะกิดใจว่าเอ้อหนอ  “แล้วทำไมเอื้อยมันเหมือนยายสุณีเหมือนยายเสงี่ยมว่ะนี” 

หลายคนแกล้งถามไอ้เรื่องธรรมชาติผัวเมียมีกันเป็นเรื่องปกติแต่ผู้หญิงสมัยนี้ไม่ใช่ต่ำหรือสูงบางทีสังคมไม่ได้บีบคั้นให้แกต้องมีเรือนมีผัวเมื่อก่อนไม่ได้แต่โลกมันเปลี่ยนเพราะลูกสาวเค้าโดนทำร้ายทุบตีไม่เว้นวายพ่อแม่เลยกลับความคิดไม่กล้าบังคับให้อีเลือกเองตัดสินใจเองไม่มีเสียอีกพ่อแม่สมัยนี้กลับโล่งอกไม่ห่วงตาตุ๊แกเคยเปรยบ่อยๆว่าอย่างเอื้อยแกกลับสบายใจโล่งอกไม่ห่วง

สาธุครับอากงศิวดลรักอากง...รักกงหมดหัวใจๆรักกงตลอดไปขอบพระคุณครับอากง....

ห้ามสำนักพิมพ์ทุกแห่งลอกเลียนแบบ

อนุญาตเฉพาะผู้ว่างงานทุกประเภท