โฉมงามกับเจ้าชายอสูร

สมาคมแซ่ก๋วย...ริมถนนบางโคล่สมาคมแซ่ตั้งสารพัดแซ่...ฮกลกสิ่วเกียรติยศชื่อเสียงเงินทองที่มาของชื่อฮกเกี๋ยนชาวจีนภูเขาเรียกจีนฮ่อหมายถึงจีนดี….

อั้งยี่สมาคมกรรไกรขาเดียวหมายถึง

....สมาคมลับที่ตั้งตัวขึ้นเป็นมาเฟียของชาวจีนในสมัยครั้งกระโน้น....

เจ้าสัวสือ

....นามเดิมว่านายบุญมาหรือพระยาไกรโกษาผู้แต่งเรือสำเภาของพระคลังวังหน้าแต่เก่าก่อนครั้นพอเสวยราชย์เป็นพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่สามท่านจึงกินตำแหน่งพระยาโชฏึก....

สมัยรัชกาลที่ห้ามีการรอตำแหน่งนี้ไว้จึงเกิดเรื่องเมื่อ

“อั้วล่อหลอกอีญาติห่างๆอั้วแซ่เดียวกันนี่แหล่ะให้ไปกินตำแหน่งพระยาโชฏึกโชว์ห่วยที่หน้าพระที่นั่งครั้งกระนั้นเพราะอั้วเสียพนันในบ่อนอีฮ่ะๆ”เฮียการันต์อีโดนพระยาสือที่อีไม่รู้นึกไม่ออกว่าจะใช้นามว่าอะไรเลยแกล้งเรียกขานกันส่งเดชส่งซังไปว่าอาสือเหมือนท่านพระยาคนเดิม....

อาสือคนนี้แหล่ะครับที่มีชื่อเป็นเจ้าของที่ดินวัดพระยาไกรแต่เดิมบางส่วนเป็นเรือนครัวทาส

“ทิดผาดอีก็อยู่ที่นี่แหล่ะ”

“เจ็บระกำช้ำเท่าไร.....โถยังไม่คณานัก”หลังจากนั้นวัดพระยาไกรได้เปลี่ยนแปลงเป็นโกดังและท่าเทียบเรือสินค้าของบริษัทอีสต์เอเชียติ๊กจำกัด....มีสัญญาเช่าซึ่งแน่นอนค่าเช่าไม่มีตัวตนจริงๆค่าเช่าเดือนละร้อยกว่าบาททำสัญญายี่สิบปีสิบปีขึ้นจวบจนทุกวันนี้ยังคงเป็นที่เช่าต่อสัญญากันมาเรื่อยๆจะเล่าย้อนไปถึงอีกสมัยหนึ่งต่อเนื่องกันคือสงครามโลกครั้งที่สองประเทศญี่ปุ่นยกพลมาธงสีออกแดงลายเส้นขอให้ดูใน

เวบกรรมมีโฟโตมีคลิปวีดีโอภาพรูปธงญี่ปุ่นปรากฏเด่นชัดภายหลังจึงมีการเปลี่ยนรูปแบบสีสันธงเป็นขาวจุดแดงใหญ่ตรงกลางหลายคนบอกว่าประเทศก็เหมือนเดิมแหมทำเป็นจะต้องฝักใฝ่ในศาสนาเอาศาสนานำร่องไม่มีประโยชน์ค้าขายไม่ได้ถ้าคิดแบบนี้ขอให้คิดถึงหลักความจริง

อากงการันต์แกนั่งนิ่วหน้า“กูไม่เคยเห็นใครทำกรรมบาปหนาแล้วทำกินเจริญมีกินมีใช้ญาติอั้วเดือดร้อนเพราะอะไรมึงรู้มั้ยอาปุ้ยกรรมค้ายาเสพยาบ้าคลั่งยาฆ่ารุมชำเราสังหารวิปริตคือตัวอีเองเสพแล้วจำเป็นต้องขายบางคนน่าหมั่นไส้มันบอกว่าเหมือนซื้อของตามสำเพ็งเหมาเอามาขายเองยังงี้ยิ่งได้ราคาถูกมีของเสพแน่ๆกูฟังแล้วน้ำตาร่วงมันไม่มีกูไม่เคยเห็นมีเลยนี่หว่าแล้วเห็นมั้ยความจริงถูกเปิดโปงพวกอั้วและลูกหลานอั้วที่ยังมีใจกับอั้วมันเปิดปากหมดมันไม่ได้ส่งออกนำเข้าอหิวาอะไรเลยแค่บังหน้าหลอกหลวงเค้ามันถึงพยายามเอาลูกเต้ามาสวมรอยเข้าไปตามธนาคารหน่วยงานรัฐบาลให้เป็นหูเป็นตาสืบอำนาจต่อมั่งมันมายังงี้นานแล้วมึงรู้มายังงั้นนะถูกต้องฮื่อๆกรรมเวรเอ๋ยคิดหลงผิด”

สมัยนั้นอั้วตายแล้วแต่พวกอั้วตกอกตกใจไม่ต่างกับคน“เอ้ยอาไรว่ะ”วิญญาณคือคนเหมือนมึงยังไงตายแล้วลองศึกษาเสียดายมึงไม่มีนิ้วพิมพ์ไม่ได้อีก....เอื้อยบอกเหมือนฝันแต่พอลองค้นดูมันใช่อีกทิดผาดเอยเจ้าของที่แปลงนี้เอย

...มันไม่ใช่ยังไงอากงการันต์อยู่ในร่างจ๋าแล้วหลายสิบปีมาอยู่ในร่างโจ๋ถามว่าเคยเห็นมั้ยรู้จักเจ้อิ้งมั้ยเจ้เจนมั้ยอำเหมี่ยวมั้ยไปถามดูตาหนูยังงี้ทำไมแม้แต่ตาตุ๊อึ้งมากี่เท่าไรแล้วงงว่ะๆพูดกันแบบนี้นี่คืออากงห่วงนอนตายตาไม่หลับ....อนิจจาโธ่อาตี๋อาหมวย....ไม่เวทนาแกสักนิดเลยรึ....เป็นครูปุ้ยเอื้อยมันบอกกูปล่อยให้ตายตกตามกันกับกูแล้วค่อยมาเจอกันตอนตายไม่ช่วยกูยังต้องตายเลยแล้วโทษโยนบาปยิ่งไม่ช่วยมันไม่ใช่ความคิดวิจารณญาณไม่มีไม่ช่วยให้ตายตกไปตากกันกับกู

....ศิวดลว่าน่าจะคิดยังงี้จั้งซี้โธ่กงการันต์ถ้าเป็นศิวดลยิ่งกว่าเอื้อยแสบกว่าแกล้งฆ่าแม่งเสียด้วยซ้ำให้มันตายไวกว่าเดิมเร็วและแรงสำเหมอข้อยอ่ะครับ

....ใจไม่เย็นพอรอให้มันตายนานมากมันบอกไม่ถูกรำคาญหูรำคาญตาข้อย....จบชีวิตให้มันไวๆดีกว่ารออะไรเพื่ออะไรแถมซอยมันอีก....อากงเอ๋ยสมชื่อการุณเหลือเกิน...เมียชื่อแม่นวลอีกโอ้ยผัวนุ่มเมียนวล...ว้ายซอยทำหยัง....

ตรุษจีนทีเชือดแม่งแทนสัตว์ปีก“เมื่อก่อนรุ่นกูไม่มีใครมาฆ่าแกงสัตว์วันมงคลตรุษสารทเยี่ยงนี้มึงจำไว้พวกกูทำกินไม่เจริญทำบาปในวันทำบุญคนจีนคนไทยคนฝรั่นอีเคยคุยกันบอกว่ามันถือเหมือนกันไม่ต่างกันกลัวบาปวันบุญวันพระใหญ่ยิ่งไม่เอาเลยแล้วนี่มันวันงานบุญใหญ่ตรุษสารทคนจีนรุ่นอั้วกลัวตายห่าไม่ทำกินเจสวดมนต์เรื่องจริงไม่ได้มุสาไม่ได้ทำยังงี้ไม่ใช่แล้วหลงผิดทุกคนสวมเสื้อขาวเทศกาลเจยังงั้นเลยไปเล่งเน่ยยี่ไปวัดใกล้บ้านศาลเจ้านี่ไปกันเอาของเจมาไหว้พระไหว้เจ้าทำบุญปล่อยชีวิตสัตว์ที่ทำมากันทุกวันนี้สวนทางกลับดำเป็นขาวหมดเลยทุกอย่างไม่ใช่เลยอั้วไม่ได้โกหกทุกคนเห็นอั้วมาให้เห็นไม่มีฤทธิ์อย่างอาตุ๊อีว่าเลยแต่อยากทำบุญให้เป็นเนื้อนาบุญคนไทยเค้าเรียกแบบนั้นสมัยโน้นไม่ใช่...ฆ่าแกงมัน”

เอื้อยบอกว่าชาติหน้าไม่รักมันๆไม่ว่าไม่โกรธขออย่างเดียวอย่ามาเกิดในตระกูลที่ค้าขายผิดฟอกเงินหลงผิดทำตัวเป็นเจ้าสิบแปดมงกุฏประชดชีวิตกันอีกชาติหน้าภพหน้าระบบกษัตริย์ไม่น่าจะมีหลงเหลือไม่มีอีกแล้วระบบของความเพ้อเจ้อเพ้อฝันชาติตระกูลแม้ผู้สืบสันดานพวกท่านมาแต่เดิมคงมีแต่ความภูมิใจในความดีที่พวกท่านกระทำไว้เช่นเสียสละชีวิตพิการหรือถูกทำร้ายเพื่อต่อสู้ในความถูกต้องอันควรจะมีเหมือนพวกสายนโรดมแท้ๆท่านเสียสละคืนสิทธิความเสมอภาคให้แก่ประชาชนของพวกท่านแถมท้ายให้ความรู้ที่ถูกต้องเป็นสากลทำให้เป็นที่ยอมรับมิใช่นำลูกไทยมาสับเปลี่ยนแล้วมานั่งเมืองกินเมืองหรืองำเมืองแบบสมัยพระร่วงแบบๆนี้ขอให้อากงมีชีวิตดีๆมีความสุขมีบุญรักษาแบบที่มันซอยทำให้เป็นพอใจไม่รักไม่ว่าแต่ขอให้มีชีวิตดีมีความสุขรักใครให้เค้ารักใคร่ดูแลไม่ใส่ยาสั่งให้อย่างพวกอ้ายมีชัยรักแกรักจริงไม่ทำร้ายเป็นพอสาธุจงทุกประการครับ

“ช้ำอื่นหมื่นแสนไม่แม้นระกำช้ำรัก...เจ็บในทรวงเหมือนคมเคียวฟัน...ใช่แกล้งรำพันเสกสรรดอกหนายอดยาใจ”

เมื่อก่อนระบบฐานข้อมูลอะไรก็ไม่มีนึกอยากลบข้อมูลอะไรก็ลบไปแม้กระทั่งหลักฐานการเกิดของใครก็ตามที่นึกชังน้ำหน้าขึ้นมา

“คนจีนเยี่ยงอั้วกลัวนักหนาบางคนเกิดมาพ่อแม่เป็นประสมไทยแล้วทั้งคู่ยังโดนโยกโดนลบเอาข้อมูลไปให้ใครที่ตัวมันได้ประโยชน์ใช้บัตรประชาชนนั่นย่อมกลับกลายเป็นสิทธิทุกอย่างเปลี่ยนมือไปโดยปริยายไม่ชอบธรรม”

อั้วคนจีนคนจนอาป๊าคนจรหมอนหมิ่นมาแต่เดิมก็ยังมีญาติหลายคนโดนลบและไปใช้สิทธิของคนอื่นอยู่ทุกบ่อยอั้วเข็ดขยาดหลายครั้งที่ไปตามทวงสิทธิคืนให้อีด้วยอีมาขอร้องให้ช่วยเพราะนั่นญาติอั้วเอง

“อั้วมาสวมประวัติเฮียใหญ่ก็จริงแต่อั้วไม่ยอมทำกรรมมาถึงพยายามทำทุกอย่างแล้วหน้าตาแม่งอย่างคล้ายพิมพ์ก้องมาทั้งพิมพ์เสียงหน้าตาอย่างนี้เลย”

ข้อยศิวดลยืนยันเชื้อพวกอั้วแรงหลานอั้วท้องไหนก็ทั้งน้านหมวยก็เดี้ยะตี๋ก็เดี้ยะ

...มันเลยไปได้เนียนๆแล้วจู่ๆมีอีกหนึ่งตัวมันทำท่าวางก้ามพออั้วตายอีเอาพี่สาวอาเมียอั้วที่ร่วงน้ำตายไปนำร่องเป็นเมียแล้วกุเรื่องว่าได้กับพี่เพราะน้องเสียแล้วส่วนอั้วเป็นแปะตายลอยน้ำมา...ไม่มีใครรู้จักชาวบ้านสมัยนั้นพาศพขึ้นมาแจ้งหลวงแล้วเผาทิ้ง“มันอุจาดตาปล่อยไว้หลายวันไม่ได้สมัยนี้ไม่ได้ต้องเก็บไว้พิสูจน์”แล้วมันเลยเกษียณอายุก่อนได้บำเหน็จตามชอบมันกลับไม่ชอบมันบ่นอุบ

“เสียดายกูมาช้าไม่งั้นถึงชั้นพระยาแน่”    ไอ้เจ้านั่นคู่แค้นกับอาหร่ำมันเมาหัวทิ่มบ่อแม่มันพูดไม่ออกพ่อมันสั่งให้เป็นใบ้

“ขืนพูดไปไม่มีผลดีนอกจากตารางของกู”มันจำทนนิ่งใช้ชีวิตไปวันๆกับตาแก่เฮียใหญ่หรือตี๋ใหญ่พี่น้องอั้วเป็นสิบนับไม่ไหวแล้ววันหนึ่งจะต้องมีคนล่วงรู้.......หร่ำมันคิดเสมอจนกระทั่งมันแก่และตายที่ดินแปลงนี้รวมทั้งพ่อมันการุณคนแรกด้วยขอรับ…ส่วนแม่มันตายที่โรงพยาบาลมีตังค์ก็อย่างงี้แหล่ะ.........ศพมีงานใหญ่โตคนมีหน้ามีตามันมากันเพียบหร่ำเองมันรับแขกเสียจนเหงื่อกาฬทะลักลมใส่จนล้มพับกลางงาน....

“เงินทองบัญชีอะไรไม่มีใครล่วงรู้ๆรู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหามสยามกัมมาจลก่อการจลาจลมาร้อยกว่าปีไม่มีใครไม่ทำกินแบบร่ำรวยผิดปกติหลายคนในนั้นตำแหน่งโตคือพวกคนใหญ่คนโตตำแหน่งเล็กคือลิ่วล้อไม่เว้นแม้แต่พวกรักษาความปลอดภัยถ้าเป็นคนดีจะถูกคัดทิ้งทุกวันนี้ยังจริงเสมอมาไม่เคยมีการเปลี่ยนแปลงไม่ช่วยไม่โตช่วยติดคุกหัวโตทางที่ดีอย่าไปเสี่ยงกับมัน” มีเงินเอามาสับชื่อบัญชีให้บันทึกได้เปลี่ยนแค่ชื่อเจ้าของบัญชีถามว่าทำแล้วได้อะไรคุกครับพี่

“เค้าสืบได้มั้ยได้มั้งไม่รู้สิแต่ระบบคอมสมัยใหม่มันดาบสองคมดีๆลองทดสอบที่ตังน้ำกระจกมีสาขาเยอะและเครือข่ายพวกก่อสร้างพื้นฐานมาก่อนอย่างอื่นคือต้องมีตึกก่อนจึงมีโรงงานที่ตั้งบริษัทฯที่อยู่อาศัยทั้งมวลรวมมาอยู่ที่นี่เพราะไม่มีอาคารไหนไม่ใช้กระจกไม่เคยเห็นบ้านไทยแท้สลัมซ่อมซ่อยังต้องมีกระจกพอพื้นมันมาฐานมันก็หมดอย่างน้อยเห็นหมดโล่งโจ่งราวคนแก้ผ้าเดินใสเหมือนกระจก...”

มันเจ็บเหมือนกระจกบาด

มันปวดเหมือนโดนกระเทียมมันแสบเหมือนกระป๋องยาฆ่าแมลงสาบฉีดใส่กระสุนแก๊สน้ำตา

“มันหนืดมันควบแน่นมันหนักมันร่วง”คุณนายครับแมลงสาบ...อัยหย่า...อาตี๋...หน๋ายว่ะ...เอาดีดีทีฉีดแมลงสาบหน๋อย..

“ใครเป็นลูกหลานอากงลื้อต้องก้าวเท้าสองตีนถอยออกมาพวกอั้วทำอย่างนั้นที่ไหน...ขนาดไอ้แปะที่มาต่ออั้วมันยังไม่ใช่อย่างนั้นเลยม่ายน้อ...ถ้าเป็นลูกหลานอั้วอานีมันเจี๊ยะจิ๊วที่ไหนมันเมาชีวิตมันอยากสูงจนบ้ากิน...สัตว์นั่นนะไม่ใช่กษัตริย์”

วันดีคืนดีเกิดอ้างคำสั่งยมทูตมาให้เห็นแบบที่คนโบราณขานว่า

อุ้ยอุบาทว์พญายมราชรึ?คืองี้เท่าที่ศึกษาศิวดลจะเล่า

“มีสามสี่ลักษณะเช่นมีแมวดำมาให้เห็นมีงูพิษเลื้อยขึ้นบ้านแล้วพวกนกแสกแบบนี้อ่ะครับแต่แวบเดียวหายวับไปกับตาที่บ้านเอื้อยตอนนี้พิสูจน์ร้อยกว่าตลบแล้วพูดแต่คำว่างงว่ะกันไม่ว่าไผไม่เข้าใจมายังไงหันไปอ้าวไม่มีนี่หว่า”

เจ้นีแสบสันต์กระเส่าทรวงในเพราะ

“ยมทูตสั่งมาเว้ย”อ้างมาเป็นชาติปัญหาเลยเกิดเชื่อเถิดขี้หมากองเดียวเหตุผลนี้

และหากใครติดตามเรื่องอัมพวา

“เอ็นดูเค้าเอ็นเราขาดนับถือคนผิดคิดจนตัวตาย”

เสียงตะโกนโวกเวกแต่รุ่งสาง

พระอาทิตย์ขึ้นแสงเงินแสงทองยังไม่จับขอบฟ้าสักเท่าไร

“เมื่อคืนเกิดกบฏโว้ยนี่เสียเพราะไอ้ระยำไอ้อะไรหว่าอ้ายบวรเดช...ขุนบวรเดชมันฉวยโอกาสตอนในหลวงสิ้นกำลังผลัดเปลี่ยนแผ่นดินเป็นพระยุพราชวชิราวุธ...มันกำเริบเสิบสาน...อาละวาดทั่วทั้งพระนครไอ้พวกฝรั่งมันพากันมาตรึมทุ่งพระเมรุ  มีกล้อง...มีอะไรเต็มพรึบ...”

“ตาอาบแกมานี่ซิ”ยายแสงเมียรักจูงมือผัวร่างท้วมให้หลบเลี่ยงออกมาจากวงสนทนาทั้งยายแสงและตาอาบสองผัวเมียอายุราวสามสิบเศษ

“แกรู้มั้ยโอ๊ย........ไอ้พ่อเลี้ยงแกนะมันแอบอ้างว่าแกนั่นแหล่ะไอ้ขุนบวรเดช...ฮือๆๆนี่เดี๋ยวหลวงจะทำยังไงกับแกฮึ...ตาอาบเค้าว่ากันว่าหลวงเอาแกแน่รู้ไหม”ยายแสงร่ำไห้จนตาอาบต้องโอบไหล่เมียปลอบใจ

“แกก็รู้ว่าข้าไม่รู้ด้วยแม่กับยายข้าเป็นคนยินยอมให้เค้าเอาชื่อเสียงเรียงนามของข้าไปใช้อีกอย่างตอนนี้แกตายไปแล้วทั้งคู่  เอ่อ...คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วยลูกไม่รู้เหนือรู้ใต้อะไรด้วยเลยเจ้าประคู้ณ”ตาอาบยกมือยกไม้ไหว้พระไหว้เจ้าขอให้ท่านคุ้มครองเสียงลือหนาหูว่าเจ้าทางเวียงจันทน์รู้เห็นเป็นใจกับกลุ่มกบฏตัวจริง

บ้างว่าท่านชื่อเจ้านพวงศ์สืบเชื้อสายมาจากเจ้ามหาชีวิตองค์ก่อนแล้วแก่งแย่งแผ่นดินกันเองแต่ทางหลวงพระบางออกมาแถลงการณ์ต่อโลกว่าไม่มีเจ้าชื่อเสียงเรียงนามนี้ในแผ่นดินลาวเป็นเพียงการใส่ร้ายป้ายสีทางการเมืองของฝ่ายสยาม

ในพระนคร ณ วังบูรพาภิรมย์เจ้านายฝ่ายในบางองค์ท่านพำนักอยู่ที่นี่แต่ด้วยปัญหาหนี้สินทำให้ลูกหลานซึ่งเป็นโอรสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตัดสินใจขายวังให้เจ๊กที่มีเงินมากอย่างเหลือเชื่อแต่กว่าจะตัดสินคดีความกันได้ก็ล่วงเลยมาถึงช่วงราวต้นสมัยรัชกาลที่๗ว่ากันว่าท่านมีสาเหตุมาจากการต้องการเงินทองมาใช้เป็นทุนทรัพย์ในการก่อการกบฏครั้งนี้มากโขอยู่เหมือนกรรมเวรพลอยทำให้ท่านถึงขนาดขายวังเลยทีเดียวและเมื่อถูกขายถ่ายเปลี่ยนมือไปยังเจ้าเจ็กนั่นซึ่งเป็นเจ้าของใหม่ได้ทำการรื้อถอนทุบวังอย่างไม่ใยดีเหมือนจงใจกระทำการเพื่อให้ท่านเสียหน้าทั้งๆที่สภาพวังยังดีอยู่

หลังจากที่ยายแสงตีโพยตีพายเพื่อให้ผัวได้รับรู้เพียงไม่ถึง๒วันเจ้าหน้าที่ทางการมาจับกุมตัวตาอาบไปจำคุกในเรือนจำคลองเปรมรอประหารชีวิตฐานกบฏต่อราชอาณาจักรระหว่างถูกจำคุกตาอาบเพียรพยายามจะบอกเล่าความจริงและขอความช่วยเหลือไม่ถึงเดือนเต็มตาอาบถูกประหารชีวิตโทษฐานเป็นหัวหน้ากบฏบวรเดชจบชีวิตทั้งๆที่เป็นผู้บริสุทธิ์

แม่และยายของตาอาบเดิมเป็นคนพื้นเพอยู่แถวเกาะสีชัง

อำเภอสัตหีบจังหวัดชลบุรีปัจจุบันยังมีญาติที่ยังมีชีวิตอยู่อาศัยในแถบนั้นตาอาบเองเกิดที่นั่น       แต่พออายุราวสักสามขวบได้ย้ายตามแม่และยายไปอยู่กับพ่อเลี้ยงที่อัมพวาจนโตเป็นหนุ่มแน่นถูกแอบอ้างใช้ชื่อเข้าไปรับราชการจนมียศศักดิ์เป็นถึงขุนบวรเดชทั้งๆที่ตาอาบไม่เคยไปปฏิบัติราชการรับอัฐเบี้ยหวัดใดๆจนกระทั่งนาทีสุดท้ายของชีวิต

อัมพวาพ.ศ      ๒๕๕๗น้ำเสียเต็มคลองดำเนินสะดวกแม่น้ำท่าจีนเน่าเหม็นฉันใดคลองดำเนินสะดวกไม่แตกต่าง

“เลื่อนลอย...ราวบุหลันลอยเลื่อน..เอ้ย...”ละครอุณรุทธ์ละครในที่ได้รับการกล่าวขานว่าดีที่สุดในสมัยรัชกาลที่๒ทรงโปรดให้จัดแสดงในพระบรมมหาราชวังตัวแสดงล้วนแล้วเป็นหญิงแต่งองค์พระนางตามบทลีลาอ่อนช้อยงดงาม

“จ้ะทิงจ้ะจ้ะทิงทิง...เอ้าจ้ะทิงจ้ะจ้ะทิงทิง...นี่แม่คู้ณเอาล่ะ...ดูท่ามือไม้พวกเอ็งจะเมื่อยจะขบพักสักประเดี๋ยวแล้วกัน.....”เสียงแม่ครูผู้ฝึกส่งเสียงเอ็ดบรรดานางข้าหลวงที่ถูกเกณฑ์ให้มาฝึกเป็นนางรำ

“เป็นไงบ้างเอ็ง...ชอบมันรึไงไอ้มหาดเล็กนั่นนังเอียด...ระวังเถิดน้ำตาจะเช็ดหัวเข่า...”นังพระเอกผูกขาดบทพระอุณรุทธ์อย่างนังขาวมักจีบปากจีบคอตะบึงตะบอนหน้าบึ้งหน้างอมีกิริยางอนตุบป่องใส่นังเอียดนางเอกผูกขาดบทพราหมณ์แปลงกายลักษณาวงศ์ทุกครั้งครานังเอียดทำท่าคิดถึงชายคนรักนังขาวมีผิวขาวสวยครั้นพอแต่งองค์พระยิ่งดูงามราวกับชายหนุ่มหน้าตาสะสวยมีนิสัยกระเดียดแบบที่คนสยามเวลานั้นเรียกว่าเล่นเพื่อนคือชอบผู้หญิงด้วยกันเองแต่แล้วนังขาวจำต้องออกเรือนเหมือนหญิงสาวคนอื่นๆมิหนำซ้ำผัวนังขาวยังเป็นผู้มีบารมีมียศศักดิ์ยิ่งกว่าเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันหลังจากที่ต่างพากันย้ายออกจากวังมามีเหย้ามีเรือนเพราะพ่อของนังขาวเป็นผู้มากบารมีทำให้คอยหนุนให้ผัวนังขาวเจริญก้าวหน้าในการรับราชการนังเอียดและครอบครัวยังต้องพึ่งใบบุญและบารมีของผัวนังขาวจนกระทั่งความรู้สึกมีบุญคุณต่อกันผูกพันและตกทอดมายังชั้นลูกหลานและเป็นเหตุให้ลูกหลานที่สืบเชื้อสายของนังเอียดซึ่งก็คือตาอาบต้องมารับเคราะห์แทนลูกหลานของนังขาวซึ่งเป็นกลุ่มก่อการกบฏตัวจริง

“หัวหินเป็นถิ่นสัมพันธ์จากกันฉับพลันเงียบเหงาจดหมายฉบับนี้แทนคำตอบบอกความนัยคราใดคุณปริศนาได้อ่านขอให้รู้ไว้เถิดว่าผมคิดถึงคุณปริศนาอาป๊าผมจะให้ตกแต่งกับลูกจีนด้วยกันแต่ผมรักคุณ”

รักและคิดถึงทุกลมหายใจ

พิชาญ

“ความจริงพิชาญเค้าเป็นคนดีใช้ได้เห็นแต่เค้าไม่ได้ร่ำได้รวยเป็นแค่คนค้าขายวัสดุก่อสร้างแต่เธออย่าได้ประมาทเค้าไอ้ร้านห้องแถวพรรณนั้นนะเค้าเลี้ยงดูส่งเสียลูกหลานให้ร่ำให้เรียนจนจบมาเสียนักต่อนักตัวฉันเองบางทีเธออาจจะมองผิด”ท่านชายพจน์ปรีชายื่นส่งจดหมายของคุณพิชาญคืนให้หลังจากที่สาวเจ้ายื่นส่งให้อ่านด้วยความเต็มใจ

พิชาญเคยติดตามคณะครูและนักเรียนมาเที่ยวค้างแรมชายหาดหัวหิน

ซึ่งมีท่านชายพจน์ปรีชาเดินทางมาสมทบภายหลัง      เพราะหลานสาวของพิชาญเรียนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกับที่ปริศนาเป็นครูสอนภาษาฝรั่งเศสอยู่

“เอ่อฮัลโหลขอโทษครับท่านชายพจน์ปรีชาผมเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจขอเชิญท่านมาที่โรงพักเพื่อให้ปากคำสักครู่...”

เสียงเจ้าหน้าที่ตำรวจกรอกมาตามสาย

นายพจน์ปรีชารู้สึกปวดหน่วงอยู่ในท้องน้อย

คนรับใช้คนสนิทรวมทั้งคนรอบข้างอื่นๆเข้าใจผิดว่าเป็นอาการของโรคฝีในตับทำให้เกิดอาการปวดเกร็งบริเวณหน้าท้องแต่แท้จริงเป็นเพราะพจน์ปรีชาเสพยากล่อมประสาทจำพวกเข้าสารเสพติดจึงมีอาการลงแดงตามปกติ

ตอนวัยเด็กพจน์ปรีชาแอบสงสัยแกมน้อยใจระคนกันว่า

เหตุไฉนท่านพ่อถึงไม่ใคร่เสด็จกลับมาให้เห็นหน้าค่าตาจนเติบโตจึงเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างทะลุปรุโปร่งว่าพ่อของเขาไม่ใช่เจ้านายและมีอาชีพค้ายาเสพติดจึงมีเงินทองมากมายแต่จำต้องหลบๆซ่อนๆทางการพวกผู้หญิงรวมทั้งพ่อแม่ของหล่อนหลายคนไม่เข้าใจกลับยุยงส่งเสริมให้ร่วมหัวจมท้ายแต่งงานแต่งการกับพจน์ปรีชารวมทั้งพ่อแม่ของปริศนาด้วย

ปริศนาเดิมเป็นลูกสาวชาวสวนอัมพวา

มีอาชีพปลูกลิ้นจี่ส้มโอขายฐานะค่อนข้างดีเพราะมีที่ทางเยอะพ่อและแม่พจน์ปรีชาจึงหมายมั่นปั้นมือจะให้ตกร่องปล่องชิ้นกันถึงแม้ว่าภายหลังทางฝ่ายปริศนาจะรู้ความจริงก็ช่างหัวมันเถอะ

และแล้วเหมือนนกติดบ่วงเวรกรรม

ปริศนาเหมือนเจ้าหญิงล่องลอยอยู่ในความฝันในวันวิวาห์เธอหน้าตาอิ่มเอิบผ่องใสด้วยความสุขและผิวพรรณแลมีเลือดฝาดด้วยธรรมชาติของคนตั้งครรภ์อ่อนเพียงราวสักสองเดือน

“ไม่เป็นไรดอกนะตกแต่งกันแล้วเอ็งจะไปคิดทำไมพอใครถามก็บอกมันไปว่าท้องเร็วเดี๋ยวลูกจะแย่เอานะนังหนา”

แม่อ้อยคอยพูดให้กำลังใจ

ปลอบโยนอยู่ตลอดเวลา

ชีวิตของปริศนาหลังแต่งงานกลับตาลปัตร

จริงอยู่ดูเผินๆเหมือนเธอมีความสุขอย่างล้นเหลือสามีเป็นถึงท่านชายรูปงามท่าทางภูมิฐานรู้จักใช้คำพูดคำจาทอดน้ำเสียงเสื้อผ้าเพชรทองหยองล้วนแล้วแต่สิ่งสวยงามประดับประดาร่างกายจะไปไหนมาไหนมีรถเก๋งโก้นั่งอยู่ตอนหลังมีพลขับให้แต่นั่นเป็นเพียงภาพพจน์หรือภาพมายา   

ในความเป็นจริงปริศนากลับกลายเป็นเบี้ยล่างของสามีเจ้าคอยล่อคอยหลอกเอาโฉนดเอาเงินเอาทองมาจากพ่อแม่ตนรวมทั้งการหลอกให้พ่อเซ็นต์ค้ำประกันสินเชื่อธนาคารโดยที่ตัวแกเองไม่ได้เฉลียวใจระแวงเวลาผ่านไปทั้งคู่มีลูกสาวหรือธิดา๒องค์พอเจริญชันษาหรือเติบโตขึ้นท่ามกลางสภาพครอบครัวที่ระหองระแหงเต็มไปด้วยความหลอกลวงจอมปลอมเด็กสาวทั้งคู่มีพฤติกรรมไม่ต่างอะไรกับสิบแปดมงกุฎและแล้วเมื่อความจริงค่อยๆปรากฏทุกอย่างค่อยๆเปิดเผยแม่อ้อยเริ่มล้มเจ็บกระเซาะกระแซะเพราะสิ้นเนื้อประดาตัวเท่านั้นยังไม่พอยังมีหนี้สินมูลค่ากว่าล้านบาทขึ้นรออยู่หลังจากไอ้เขยเจ้ามันหายหัวหนีทางการเตลิดไปเกาะฮ่องกงแถบมาเก๊าหม่อมปริศนาและธิดาทั้งสองจำต้องเร่ขายตัวให้อาเสี่ยกระเป๋าหนักจนกลายเป็นข่าวที่กล่าวขวัญกันในวงสังคมไฮโซอยู่นาน

พิชาญยังคงค้าขายเปิดร้านวัสดุภัณฑ์อยู่แถวปากคลองดำเนินสะดวกตามวิสัยลูกจีน

เขามีลูกสาวสองคนคนโตทำงานเป็นพนักงานบัญชีคนเล็กทำงานเป็นเภสัชกรและแต่งงานแต่งการกับนายแพทย์หนุ่มที่ทำงานอยู่โรงพยาบาลศิริราชด้วยกันตอนแรกดูเหมือนว่าชีวิตเธอน่าจะดีแต่ความเป็นจริงนายแพทย์สามีกลับกลายเป็นหมอเถื่อนมิหนำซ้ำยังสวมรอยมาเพื่อขายวิตามินบำรุงร่างกายที่ผสมสารเสพติดแน่นอนสนนราคาย่อมต้องแพงทั้งคู่จึงเป็นอันต้องเลิกราแต่ลูกสาวของพิชาญเพียงแค่ขอให้อดีตสามีส่งเสียลูกชายคนเดียวของตนวัยเพียงห้าขวบทำให้ทั้งคู่ต้องคอยรบราฆ่าฟันกันตลอดเวลาทั้งๆที่เลิกรากันไปแล้วหลายปีดีดัก

บ่ายวันอาทิตย์ช่วงหลังปีใหม่

พ.ศ  ๒๕๕๕เภสัชกรสาวอดีตเมียถูกสั่งให้นั่งรอภายในร้านขายอาหารญี่ปุ่นของเพื่อนสนิทอดีตสามีสักพักเมื่อเจ้าตัวนายแพทย์กำมะลอเดินเข้ามาในร้านทั้งคู่ทำการสั่งอาหารมารับประทานก่อนที่จะออกไปคุยกันข้างนอกแต่จู่ๆฝ่ายหญิงมีอาการหน้ามืดเวียนศีรษะคล้ายเป็นลมฝ่ายชายรีบเข้าประคองพลางยื่นส่งบัตรเครดิตให้แล้วหันหลังตะโกนกลับมาบอกเจ้าของร้านว่า“เดี๋ยวอั๊วจะกลับมาเซ็นต์ให้เอาบัตรไว้ก่อนแล้วกัน”ตัวอาตี๋แพทย์เถื่อนเคยทำแบบนี้มาแล้วประมาณ๒-๓ครั้งแต่ก็วนกลับมาเซ็นต์ให้ในวันเดียวกันทุกครั้งแต่ครั้งนี้กลับหายไปแรมเดือนเจ้าของร้านโทรเข้ามือถือติดบ้างไม่ติดบ้างแต่ไม่รับและไม่โทรกลับลองโทรกลับเข้ามาโทรศัพท์บ้านของอาตี๋แพทย์เถื่อนหญิงรับใช้ที่ทำงานบ้านบอกแต่ว่า“หมอไม่อยู่ไปธุระต่างจังหวัดกับอาซ้อยังไม่กลับมาค่ะ”

...........

 

ผ่านไป๑๕วันช่วงวันตรุษจีนเจ้าหน้าที่ตำรวจสน.ลุมพินีพบศพหญิงสาวชาวจีนถูกฆ่าหั่นศพใส่กระเป๋าเซลแมนจำนวน๑ใบสภาพศพถูกรุมข่มขืนถูกแทงราวนมสองข้างด้วยมีดปลายแหลมและหั่นเป็นท่อนวางทิ้งไว้บริเวณด้านข้างสวนลุมใกล้ๆที่พ่อค้าแม่ค้าขายอาหารตามสั่งและเครื่องดื่มสันนิษฐานในเบื้องต้นว่าคนร้ายเอามาวางซุกไว้ในตอนกลางคืน

หลังจากเกิดเหตุนายแพทย์เถื่อนมาทำงานแบบเดี๋ยวมาเดี๋ยวขาดงานจากนั้นทำเรื่องย้ายไปโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ซึ่งเจ้าตัวคุยเขื่องด้วยว่ามาช่วยงานญาติผู้พี่ที่มูลนิธิจุฬาภรณ์ซึ่งเป็นแพทย์และมีความเกี่ยวดองกับในหลวงในฐานะอานึ้งหรือเขยตามภาษาจีนแต้จิ๋วทั้งคู่บอกใครต่อใครว่าจบจากคณะแพทย์ศาสตร์มหาวิทยาลัยมหิดล

จากการตรวจสอบข้อเท็จจริง

พยานแวดล้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการจับกุมนายแพทย์ทั้งสองข้อหาบงการฆ่าหมิ่นสถาบันการศึกษาและเบื้องสูง

มีสุภาพสตรีท่านหนึ่ง

คือคุณสุนันท์หรือคุณพรทิพย์ปัจจุบันเธอได้หย่าขาดกับสามีซึ่งมีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคนและกลับมาใช้นามสกุลเดิมของตนเองว่าแซ่อังเธอมีส่วนช่วยเหลือในการคลี่คลายคดีต่างๆโดยทำหน้าที่สับขาหลอกให้ทีมแพทย์ที่ทำการชันสูตรศพทีมจริงจนทำให้สามารถคลี่คลายคดีต่างๆได้อย่างรวดเร็วและขยายผลออกไปได้มากขึ้นกว่าเดิมตามลำดับ

อัมพวา

.....ยังคงเต็มไปปริศนาชวนสงสัยให้ขบคิดกันต่อไม่รู้จบบ้างว่าเป็นเพราะต้นราชวงศ์จักรีเป็นชาวพื้นเพเดิมอยู่ที่อัมพวาณที่นี้จึงมักจะมีแต่ปริศนาที่มีทั้งความน่าลุ่มหลงดังอ้อยตาลหวานลิ้นหรือความเจ้าคารมคมคายเชิงนักเลงกลอนดังลมปากหวานหูหรือความงามของทัศนียภาพอันน่าทอดตามองดังนารีสวยแต่รูปจูบไม่หอม....

ปัจจุบันห้างใหญ่เซ็นทรัลกลับค้นพบสัจจธรรมของการโกงโดยสุจริตนั่นคือ

เปิดห้างขายสินค้าแบรนด์ดังทั่วโลกที่ไม่ใช่ของแท้แม้แต่ชื่อเจ้าของห้างยังเทียมเลียนแบบชื่อนายเตียงจิระธิวัฒน์ผู้ล่วงลับกว่าปีแล้วตลอดชีวิตแกพยายามแจ้งความ

อั้วตายลูกหลานจะเป็นยังไงมั่งก็ไม่รู้เรื่องมาจากอีนีแม่เด็กที่ชอบมาซื้อหนังสือมือสองร้านอั้วที่จักรวรรดิอีชอบอ่านหนังสือแต่แม่อีบอกตรงๆอั้วคิดว่าไม่น่าจะใช่แต่หน้าคล้ายมากกว่าลูกคนอื่นแปลกอั้วไม่เข้าใจเหมือนกันอีกอย่างข้างบ้านอีเมียชื่ออาเตียงแต่ใช้แซ่สงสัยอีนีนี่อีกแน่ๆมันชอบทำยังงี้คือเอานามสกุลชื่อแซ่คนนั้นคนนี้มาปนมาประสมประเสแล้วเสวยสตอเดินบิดก้นไปแบงค์ไปห้างแนะนำพนักงานน่าหัวร่อนี่คุณนาตนี่คุณนีแม่คุณหมูยอเรียกเค้าอย่างนี้เค้าเฮี้ยบนะฉันเตือนไว้ก่อนบางวันเค้าอายุจะห้าสิบเดินตรวจงานทั่วห้างเลยเงินเดือนไม่น่าจะมีไม่มีเจ้านายนายจ้างไม่มีใครจะจ่ายตังค์มันเดือนหมื่นสำหรับห้องแถวเล็กๆแค่นั้นแพงร้านคนจีนทำงานหัวหมุนตายห่าวันๆไม่มาปล่อยอีนั่งว่างเล่นเนตเพ้อเจ้อใช้อีเมล์ชื่อพี่อีซิมมือถือชื่อพี่อีเหมือนตามแต่ผู้ชายขายของตามตลาดนัดสองตัวแม่ลูกนี่ทำหน้าแบบเหมือนอั้วดูถูกอั้วรู้ทางพวกนี้มันไม่ดีไม่จริงใจมันแกล้งลำบากอั้วเลยถามแบบคนแก่คนจีนตรงๆแค่นั้นหาว่าอั้วดูถูกบอกมีการศึกษาคอแข็งอั้วเลยไม่คุยด้วยพี่มันลักษณะไม่ดีมันเองก็ว่าพี่มันสกปรกหน้าตาเป็นมันเสื้อผ้ามอมๆมันบอกมันยกเหล็กแต่งตัวสวยเสียดายเสื้อผ้าแล้วนี่อะไรเอาค่าใช้จ่ายในบ้านเด็กช่วยรวมหกพันบาทมาใช้เสมือนเป็นเงินเดือนลูกอั้วมันทำงานธนาคารมันบอกมันไม่มีบัญชีเงินฝากอะไรที่ไหนแถมบัญชีค่าใช้จ่ายในบ้านทุนกองนั้นเค้าต้องเข้าให้บัญชีพี่อีนังเด็กคนนั้นแล้วก็จริงอั้วนึกแล้วมันตลกรู้กันรู้เห็นเป็นใจแล้วทำสารเลวคุยลักษณะดีสะอาดแต่ขี้เกียจโกหกเก่งคนจีนเค้าถือตายห่าเค้าไม่เอาเป็นญาติเลยด้วยซ้ำมาบอกเป็นลูกหลานเจ้าจอมมารดาที่เคยมีคนรู้จักในวังบูรพาข้างๆตอนรุ่นหนุ่มอีเล่าว่ามีจริงๆญาติคนในวังเดิมที่ทุบเป็นห้างเซ็นทรัลวังบูรพาภิรมย์นี่ล่ะชื่อเสียเพราะพริ้งเลยเจ้าจอมชุ่มมีลูกเลยเป็นเจ้าจอมมารดาเอ้อแย่เหลือเกินแม่เพชรบพิตรอะไรนี่.....มาพูดน่าตลกหัวร่อไม่ออกเป็นลูกสาวอั้วหนูรักพี่พีร์คนที่พิมพ์หน้าแซมแต่ไม่ใช่คนนั้นไม่ใช่คนนี้คนไหนก็ได้เอาให้หน้าตาแบบดีๆพิมพ์ไหนก็ได้แล้วตกลงผัวมึงยังไม่มีที่ลงไม่มีที่แน่นอนถูกต้องด่ากับอั้วใหญ่ทั้งสองตัวแม่ลูก...

“ถ้าฉันเป็นคนเละเทะลูกหมูยอเป็นคนเละเทะเค้าจะเลือกเราเป็นแม่ของลูกพวกท่านมั้ยแล้วถ้าคุณรู้กำพืดของเค้าคุณจะรังเกียจ...”

เฮียเตียงแกเลยตัดบท“กูจีนจนต่ำไม่อยากฟังเรื่องของคนชั้นสูงเชิญไสหัวไปอีไพร่สะถุนสกุลเจ้าเสียประสาทเสียดายเงินจนกระเบียดกระเสียนส่งให้มึงเรียนแล้วทำร้ายโกหกแบบลูกชายกูมันว่าแบบกลับกางเกงลิงยังกับลิงหลอกเจ้าขนาดชั้นในยังกลับเลยมันว่ายังงี้เลยแย่แล้วเพชรหรืออะไรก้อนกรวดรึเปล่าไอ้เห้...ทั้งสองตัวอย่าให้เข้าบ้านเดี๋ยวจุดประทัดไล่อีไม่งั้นซวยต้อนรับวันตรุษจีนแน่ปีนี้”

แย่แล้วปลายปีห้าแปดเลยเสียจริงๆเค้าเลยว่ากันว่าเพราะไอ้สองตัวแม่ลูกตัวเงินตัวทองนี้ล่ะครับเข้าบ้านเค้าตอนใกล้ตรุษจีนไม่รู้ไปทำอะไรเหมือนกันญาติเค้าก็ยังงงๆอยู่ทำเป็นจิจ้ะเจ๊กสวัสดีอย่างนั้นอย่างนี้มาเยี่ยมแกงงตอนแรกตอนหลังนึกขึ้นมาได้เลยด่าเปิงเลยไปเยี่ยมหรือไปเหยียบแล้วปลายปีไม่ถึงดีเสียชีวิตเลยยังไม่ได้เผาญาติเก็บไว้ร้อยวันรอก่อน....แกป่วยเป็นโรคคนแก่ร่วมรุ่นเจ้าสัวชาตรีอายุแก่กว่าปีหนึ่งอาจารย์ชาตรีกว่าเก้าสิบห้าแกแก่กว่าปีหนึ่ง

สงกรานต์ตามไปหยิบน้ำอบไทยสิบสองขวดไม่ยอมจ่ายเงินที่ร้านเจ้แมรี่แม่แท้ๆอาสมศักดิ์ที่พี่นีระลึกได้ว่าท่านอานันท์มาเกิดใหม่ขับรถตุเรงไปทำร้ายเค้าทั่วไปหมดตายถูกยิงทิ้งกว่าเก้าสิบอาม่าชรามากดูทำไปได้ใกล้ลอยกระทงอีกสองวันไม่ถึงดีขับรถตุเรงไปเอาน้ำกรดไล่และขู่ให้เจ้มุกมาริษาเลิกกับเจ้แซมมีชัยผัวเมียแต่งดังลั่นไปหมดทั้งแคว้นกรุงเทพฯแล้วจะทำไงดีมันบ้า....โดนข้อหาร่วมกันพยายามฆ่าและทำร้ายร่างกายทั้งปีเลยสามคดีนี่แล้วแถมวินาศกรรมวางระเบิด.....บอกเจ้มีชัยสั่งสู้เว้ยเอาคลิปวีดีโอเจ้มีไปให้ไอ้ฝรั่นชื่อว่ากะทิแต่เรียกแบบภาษาเขมรว่ากะแลดัลเพราะว่าตัวขาวจั้วะ....ตัดต่อภาพเป็นตัวเองกับอ้ายมีซัยจะซัดกันตายแล้วทะเลาะกันทีเอาน้ำกรดไล่สาดหน้าเมียแม่ของลูกอีนี่ไม่คุกไงไหวแล้วไปครบพ่อแม่ลูกอำนาจท่านตาท่านยายมีอยู่ลูกเอ๋ยไม่ต้องกลัวไป...อำนาจมืดคุณไสยนะสิไม่ว่า...นี่ไง...ยมทูตสั่งมา....นรกอ่ะครับมืดตืบแกเป็นลูกสาวยมทูตรึไง...ไปไว้โรงพยาบาล...สวัสดิ์นัดแล้วนะโว้ยอย่าลืมไอ้แก่มันหลับแน่ๆกูใส่ยาแล้วแต่ที่ไหนได้อาโจ๋วีรบุรุษเสือกกระโดดซ้าหกไม่ได้ดื่มต้องดื่มน้ำเปล่าแทนกาแฟ...เก่งอีกแล้ววีรบุรุษแมวโจ๋  แสงชูโตเก่งจังเล้ย....เก่งคุง.....แม้ตายยังไว้ลายเสือแมวโจ๋วีรบุรุษแมวผู้ปราบอธรรมอย่างเหลนสมยศได้ลงหมอบราบคาบแก้วอากงแล้วครับเปลี่ยนภพภูมิกลับดีแค่อีทำให้ลูกแมวมันตกน้ำตายแต่อีเป็นคนดีมีน้ำใจมากทั้งอาหลานขอให้พระคุ้มครองให้ไปดีมีภพภูมิที่มีสุขคู่กันไปสาธุครับลูกหลานไม่ต้องไปลงมือทำร้ายอีเพื่อให้อากงพ้นทุกข์ปล่อยเจ้นีให้อีมีบาปเพราะใจอีอยากสมใจสาใจที่ได้ฆ่าเพราะเกลียดชังที่คอยปัดคอยขัดขวางอีจงทำใจซ้าแม้นมีกรรมมาเยี่ยงนั้นอีกใครไหนเลยจะช่วยท่านจางวางหร่ำได้....ส่วนลูกหลานของท่านเจ้าจอมมารดาชุ่มที่มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับนับถือที่เห็นเด่นชัดคือกรมพระยาดำรงราชานุภาพบิดาแห่งวิชาประวัติศาสตร์ไทย....ไม่ได้มีใครมาเกี่ยวข้องกับท่านธิดายมทูตแต่ประการใด...เข้าใจผิดมายังไงกลับไปยังงั้นไปหาสมเด็จพระบิดายมราชเสียไม่ไหวแล้ว....ใครๆอยากเกี่ยวดองกับฉันทั้งนั้นสำคัญตัวเองผิด...เอื้อยมันไม่ได้แม้แต่จะเป็นคนรู้จักอายเค้าไม่รู้จะอายยังไงเว้าไปเรื่อย....อยากเป็นพระญาติกับในหลวงกับฉันอ้างเป็นลูก....เวรเอ๋ยพูดไปได้ไม่ส่องกระจกบ้างรึไงไม่รู้นะวันๆศิวดลว่าจะถามหลายคราวแล้วทีหล้า...เงาหัวมีรึเปล่ายังไม่รู้อย่าว่าแต่ญาติหรือพระญาติเลย....

“ภาษีปากเรือร้อยชักสิบ....ภาษีที่ดินวัดไม้ที่หักไม้ให้สั้นลง...ภาษีโรงฝิ่นสุราเถื่อนโรงน้ำชายายแฟง”สารพัดตอนนั้นอากงการันต์อีนั่งนึกดูว่าเอมันยังไง“ฮ้อเรนังปุ้ยกูจะเล่าให้ฟังมีอยู่ครั้งหนึ่งยายแฟงถูกบีบให้จ่ายภาษีโรงคณิกาแต่แล้วแกกลับโมโหสั่งลูกน้องตีต่อกับเจ้าหน้าที่หลวงถึงโรงพักสมัยนั้นอยู่ตรงที่ชนะสงครามแถว  ๆนั้นเป็นโรงไม้สองชั้นใต้ถุนสูงบางกอกน้ำท่วมบ่อยมากอีเลยต้องป้องกันน้ำท่วมไปในตัวเรื่องนี้โจษจันกันทั่วเมืองพระนครว่าถึงขนาดไปรีดนาทาเร้นพวกสาวๆพวกนั้นหลายคนมีชีวิตน่าสงสารออกเรือนมีสภาพอย่างยายแฟงก็เยอะโดนเจ้าของเรือนชำเราสั่งคนอื่นบ้างหึงหวงอีสั่งทำร้ายอีเยี่ยงสัตว์กูถามพวกอีบอกเล่าด้วยน้ำตาราวกับว่าผู้ชายที่ไหนจะเอามันอีกมันจำต้องกินต้องอยู่แล้วอีกอย่างเจ้นีนี่มันแปลกนะมันมีจิตใต้สำนึกที่กูไม่อยากรับฟังไม่ใช่เกลียดชังมันอย่าเข้าใจผิดแต่ญาติอั้วหลายตัวเดรัจฉานเพศเมียก็มากทำเยี่ยงนี้อีนังเจ้าหลายตัวก็หมวยแซ่เซียแต่มันวัวมันลืมตีนทำเป็นจีบปากแค่พวกอั้วทำเสียงดังหน่อยมันว่าเสียยังกับไม่ใช่ญาติโยมอีพ่อแม่อีก็อย่างนี้แปลกอั้วไม่รู้จะพูดยังไงบางทีมาบ้านนี้ที่นี่แหล่ะแต่จีบปากสาวชาววังหอมติดกระดานอายุไม่เท่าไรสิบกว่าเองมีลูกกระเตงมาบอกว่าลูกท่านหลานเธอลูกหลานมันก็เหมือนกันใช่ก็มีนะไม่ได้คุยแต่น่ารังเกียจอั้วฟังนึกย้อนคิดถึงพวกมันๆทำให้คนอื่นเค้าแท้งลูกกันแบบนี้บางทีก็ขัดขาเค้าซ้าให้หกล้มแท้งไปเองก็มีมันทำจริงเป็นเจ้านี่ละมีจริงคือมีบางครอบครัวอีเข้าทางถูกลูกสาวเลยพลอยได้ผัวเจ้าได้ดีมีหลานจริงๆแต่อย่างนี้เลยอั้วถึงชีช้ำใจ....เรื่องไอ้ทรูถ้ำมองนั่นมันธรรมชาติวิสัยอั้วเคยนะไม่ใช่ไม่เคยแต่แอบย่องดูตามรูตามร่องตามลำน้ำพวกมันอาบน้ำกันแอบดูหน้าอกมันยังงี้ก็เคยนะเห็นเป็นเรื่องตลกแต่ไม่ได้ไปวอแวแค่แอบดูรู้จักมั่งไม่รู้จักมั่งก็มีสะใภ้บางทีก็แกล้งปล้ำมันแต่ไม่ใช่อั้วแกล้งเอายาใส่ให้ประสาทเสียไม่ให้ไปบอกหลวงก็มีสารพัดเล้ยมึ้งเอ้ยนังปุ้ย”

และนี่คือศิวดลเองยังคิดว่าน่าจะเป็นจิตใต้สำนึกของเจ้นี

......

ว่ากันมานานเจ้าของเรือนมันมีเรือนได้เพราะมันต้องทำสารพัดอย่างมีนายทุนฝรั่นคอยหนุนหลังตั้งเรือนเหมือนก๊กหนึ่งหลังๆยิ่งหนักตั้งก๊กเจ้าหลายสายขึ้นอย่างเจ้าจอมชุ่มที่เจ้นีแกกล่าวอ้างแกเป็นเมียเจ้าเป็นเมียของน้องชายพระพุทธเจ้าหลวงเหมือนกับท้องเดียวกันร่วมพระมารดาประมาณนี้แต่ยายนีนี่ไม่รู้นะมั่วในรูปเป็นภาพท่านเจ้าจอมชุ่มตัวจริงเป็นลูกจีนนี่ละอยู่แถวพระนครนี่ละดูรูปหน้าคล้ายพวกพิมพ์ก้องน่าจะใช่แต่ว่ากันว่ากรมพระยาดำรงราชานุภาพเป็นหลานท่านนะไม่ใช่ลูกเพราะฉะนั้นน่าจะจริงไม่ใช่คุยตามที่อากงการันต์ที่แกมักจะเกรงใจแกพูดไม่เพราะแต่นี่เพราะกว่าเดิมเยอะแล้วแกก็บอก

วันหนึ่งเอื้อยแกเดินไปดูพวกเครื่องดนตรียามาฮ่าเพื่อดูว่ามีอะไรใหม่ๆ

“ราคาสองพันเก้าร้อยใช้ได้ดีแบบนี้มีรุ่นใหม่มารึยัง”แต่พอคนขายเดินเข้าไปถามร้องเรียกอาม่าเอื้อยมันตกใจหน้าอาม่าเจ้าของร้านสาวมากประมาณเอื้อยมันตอนนี้สี่สิบกว่าผมดำคงไม่ได้ย้อมรึย้อมไม่น่าจะขาวหงอกมากหน้าตายังเต่งตึงไม่เหี่ยวย่นเหมือนมากดูสวยหวานกว่าผมประมาณตัดตรงยาวประบ่าไม่ได้รวบพูดจาน่ารักจีบปากแบบพวกเจ้มันว่าแกเดินมาคุยด้วยแต่คงอาจจะไม่ได้นึกสงสัยแต่เอื้อยมันนึกในใจคงนี่ละมั้งทายาทของแกท่านเจ้าจอมชุ่มท่านนั้นดูสวยรูปร่างสมส่วนแต่งตัวสวยดูช่างแต่งตัว....

ท่านพักอาศัยอยู่วังวรดิศว่ากันว่าเป็นที่เดียวกับตรงริมถนนสุขุมวิทประมาณโรงไฟฟ้าคลองเตยมีซอยสะดุดตากว่าที่อื่นมีทางเดินเป็นต้นไม้ใบหญ้าเขียวร่มรื่นพอเดินเข้าไปหรือนั่งรถเครื่องจะเห็นบ้านหลังใหญ่สไตร์ยุโรปเค้าว่าน่าจะเป็นวังนี้มีอันจะกินนั่นนะแน่ๆอยู่แล้วลองเข้าไปดูแต่ไม่แน่ใจว่าเป็นที่เปิดให้เข้าชมรึเปล่านะครับ....หน้าปากซอยจะเขียนว่าอะไรสักอย่างเกี่ยวกับกรมพระยาดำรงราชานุภาพไม่แน่ใจนะครับต้องสืบหาข้อมูลดูบังเอิญศิวดลมันลาวอิสานไม่ใช่ผู้ดีสายสกุลเจ้าเลยไม่ทราบอ้ายสมยศมันก็บ่ฮู้เหมือนกัน....มันบอกบ่ต้องมาถามข้อยเดี๋ยวมาป่วนมันปวดกบาล...

ไอ้เรื่องกัลปังหาเหมือนพลอตเรื่องคิดมาจากเรื่องราวพวกนี้ว่ากันว่าเจ้ไก่วรายุทธตัวจริงแกโกรธมากไม่รู้ใครน่าคล้ายเสียงคล้ายเป็นเจ้ไก่หน้าเหมือนมาล้อเลียนมีนี่ด้วยเจ้บิกส์ทำเสียงฝรั่นมันทำตลก

....

มันอาจจะแกล้งแหย่รึเปล่าเอื้อยมันถามเหมือนเจ้าว่าวแกล้งพ่อมันแกเป็นผู้ชายมีลูกได้ทั้งคู่ลูกชายรึเปล่าเหมือนว่าวมาดูรูปตอนเด็กเหมือนลาวน้อยยังกับแกะแล้วก็จริงลูกพ่อเปิ้ลห้ามทัพแทบจะกลั้นใจตายกว่าจะสงบ

.... “มึงทำหน้าเหมือนกูนี่หว่า”เจ้าว่าวน้ำตาคลอหน่วยร้องไห้โฮที่ไหนได้โอ้ยกว่าจะลงตัวจบสงบเรื่องได้ตรวจดีเอ็นเอตามแม่มาก็ลูกเค้าอ่ะครับเฮ้อ........ไอ้เจ้าตัวเล็กลาวน้อยเค้าก็โกรธแทนพี่ชายเค้าหน้าบึ้งหน้างอ“ไม่รู้จะทำแบบนั้นทำไมค่อยๆพูดกันก็ได้”  เด็กมันรู้อะไรด้วยมันไม่รู้มันอยากมีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นทำเอาเอื้อยมันเลยพลอยจะตายไปด้วยหลายปีสิบปีกว่าทีเดียวเรื่องไม่เป็นเรื่อง

เหมือนละครแต่ลูกเฮียซีฮัคคนโตกลับไปได้สัญชาติอินเดียนแล้วเป็นลูกเอื้อยๆมันบอกดีแล้วดีเลยได้กำไรเว้ยเฮ้ยอยู่ดีลูกชายมีสัญชาติอินเดียเอาไปยังไงไม่รู้ตอนหลังป่วยเดินแก้ผ้าเลยติดต่อเอามาคืนให้แต่รักเลี้ยงราวกับหลานไม่รู้เลยอาม่าอีบอกชื่อเรียกยากแต่เรียกง่ายๆว่าอาซีส่วนน้องชายมันเอิ้นว่าอาดิน“ทะเลกับพื้นดิน”

อ้ายมีชัยเค้าว่ากันว่าแกโชคดีเพราะเริ่มเดินได้แล้วแต่ปางตาย

ตามความเป็นจริงศิวดลว่าหลายคนพูดถูกแกเป็นคนมีกิฟพรสวรรค์ติดตัวมาหลายอย่างมีชีวิตที่ดีกว่าหลายล้านคนทั่วโลกเพียงแค่ควบคุมสติไม่อยู่คนเราข้อยว่าถ้าจั้งซี้น่าเสียดายกว่าพวกท่านสายัณห์เจ้กวางหน้าปากซอยหรือไม่ก็เจ้นีนี่แหล่ะแม่ยายแกเมียแกก็ยายหมูนาตยาเค้าบอกว่าดีใจมากจนน้ำตาแทบร่วงที่พี่มีชัยไม่พิการจะได้กลับมารักใคร่กันอีกแต่เที่ยวนี้ขออย่าให้มีอีมารหน้าไหนมาแก่งแย่งและยอมรับต่อหน้าสื่อว่าแกมีรายได้แค่บัญชีชื่อเอื้อยปุ้ยแกที่เดียวไม่มีเจ้านายนี่ค่ะทำไงได้ส่วนเอื้อยบอกว่าถือว่าให้ไปแล้วแต่หลายคนแช่งตั้งแต่ยังไม่แน่ใจว่าถ้าโกหกขออย่าให้ใครจ้างงานหรือให้การสนับสนุนยายนาตยานั่นเพราะเบียดบังแล้วพูดหลอกลวงแม้แต่แม่ที่ไม่ใคร่จะดีจนแกหลงผิดทำร้ายสาดหน้าเอื้อยด้วยน้ำกรดจางๆของแก....ข้อหาแย่งสามีคุณมีชัยซึ่งไม่มีการรู้จักมักจี่กันมาก่อนอ้ายมีแกบอกให้เขียนแบบๆนี้ไปสั่งฝรั่งทำคลิปยายปิ๋มกับหมาแล้วก็ยายหมูกับแกหลับนอนกันดูคนจัญไรสะถุนสกุลเจ้าเยี่ยงนี้นะใครจะนับถือยกมือไหว้มันกันไม่ลงทำไปได้ถามนังนาตยาให้มันตอบว่าจริงหรือเปล่า....ประชดชีวิตก็ดียังงี้สาใจสมน้ำหน้าโดนหักหน้าโดนฉกเงินซึ่งๆหน้าแถมซอยมันตั้วกันดะไปหมดปะหน้าไผตั้วดะดู....คนหรือนี่? ฝรั่งมันทำเกินสกัดไม่ให้ใครมาช่วยมาซอยมันสองแม่ลูกแล้วหมั่นแช่งขอให้คนโน้นคนนี้....สาธุเข้าตัวหมดทุกคำพูดไม่เชื่อคอยดูคืนกำไรสู่สังคมซมซานแน่ๆทั้งคู่สิบกว่าปีนี้แสนทรมานอมโรคแทะปากและกบาลหัวจนเสียชีวิตจนกว่าจะจบสิ้นกันไป.....

หลายคนบ่นว่าก็ดีเหมือนกันอย่างนี้จะได้ไม่ต้องไปรับแพ่งความตัดสินมาทีแย้งได้ว่านี่ไงเข้าใจผิดว่าไม่ใช่ลูกหาว่าอยากเป็นหลานท่านคือในหลวงถึงมาบอกว่าลูกเต้าคือทุกคนไม่งงยกเว้นยายสองแม่ลูกเห็นหน้าก็รู้ว่านี่ยายเสงี่ยมยายสุณียายกิมเอ็งสะใภ้แต่ญาติๆกันยังคล้ายมากแล้วจะว่ายังไงได้คือแพ่งเอื้อยไม่เกี่ยวข้องด้วยหารก็เฉพาะพวกเค้าใครเป็นลูกรับไปส่วนเรื่องอื่นพวกสเตทเมนแม้ไทยธนาคารจะเปลี่ยนไปรวมกับกรุงไทยแต่หลักฐานสำคัญดึงออกมาเป็นปีแล้วอยู่ที่ศาลไม่มีใครตัดสินแบบนั้นชาวบ้านโวยตายเห็นกับตาโกหกเรื่องคดีเจ้ตุ่นนี่ก็เหมือนกันมีส่วนพัวพันทุกเจ้พัวพันหมดเจ้มุกน้ำกรดนี่ก็พัวพันหมดแล้วจะให้มาตัดสินเอาแพ่งมาแบ่งยังไงตามหลักการและเหตุผลแม้ไม่รู้กฏหมายเลยยังตัดสินได้แล้วไม่ต้องรอคำสั่งศาลเลยซะด้วยซ้ำแค่ยกกรณีนี้ขึ้นมาก็จบหรือไม่ก็ถามตาตุ๊แกแบบเด็ก  ๆเมื่อกี้ว่าถ้ายังงี้ยุติธรรมมั้ยแกยังตอบเลยว่าไม่รอตำรวจโทรมาก่อนไม่เกินสิบโมงครึ่งเดี๋ยวก็รู้….อาม่าที่เรือนไทยโรงพยาบาลบ้านสมเด็จเจอแล้วเดี๋ยวโรงพยาบาลสวัสดิ์นั่นญาติจะโทรไปเล่าอีกเดี๋ยววันนี้ทั้งวันนะครับเชื่อเหลือเกินนี่ค่อยทยอยยอมรับสารภาพความจริงไม่จำเป็นต้องแช่งมันเลยย่อมรู้ว่าไม่มีใครจ้างคนป่วยอยู่แล้วคนค้าขายเค้ากว้างคุณนาตยาเค้าคลุกคลีกับธนาคารสารพัดจะคุยเรื่องแบบนี้คุณไปทำงานที่ไหนเค้าเห็นเค้ารู้เค้าโทรบอกกันจบศิวดลหมายถึงบริษัทที่ถูกต้องไม่ถูกต้องจะไปทำงานให้มันทำไม....

มีคนถามว่าต้นตระกูลรอยด์มาจากไหนบอกได้เลยว่านามสกุลของหมอบรัดเลย์รอยด์มีสาวสวยคนหนึ่งแกนำมาใช้พักใหญ่แล้วไม่รู้อีท่าไหนพูดกันมานานว่าเธอเป็นคนโคราดพวกฟาร์มนมแต่เหมือนกับประชดชีวิตจนเป็นสาวใหญ่เริ่มเข้าวัยชราโตกว่าเอื้อยกว่าพวกผมอยู่หลายปีทุกวันนี้หน้าตาเธอเริ่มกลับเข้ารูปหน้าเดิมดูหน้าประหลาดพี่สาวยังไม่ดูแปลกแบบนี้

“มันป่วยเป็นโรคแบบมะเร็งผิวหนังแล้วหน้าตาพอฝืนธรรมชาติรูปจมูกรูปปากสีผิวขาวแบบฝรั่งแต่เพราะฉีดสารเคมีตัวนี้ทำให้กลายเป็นมะเร็งแล้วโลหิตเป็นพิษเลือดไม่ค่อยหยุดไหลเวลามีแผลหลายวันก่อนแค่มีดมันใช้หั่นอะไรเหมือนหัวหอมหรือกระเทียมไม่ลึกมากยังไม่ค่อยจะหยุดเอาหัวหอมที่มันหั่นมากดแผลก็ไม่ช่วยอะไรเลยอยากฝากบอกว่าอย่าริทำอย่างนี้แล้วหน้าฉันเป็นพี่สาวมันสี่ปีกว่ายังไม่ดูแปลกประหลาดบอกไม่ถูกไว้คุณมาดูเองแต่มันอายไม่อยากพบเห็นใครหน้าตาเดิมถ้าไม่ทำแบบนี้จะไม่ป่วยแบบนี้อย่าริ”

ลูกสาวคุณหมอท่านนี้ชื่อคุณโซเฟียรอยด์เคยเป็นเจ้าของกิจการหลายอย่างในเมืองไทยแม่ของท่านเป็นคนไทยแต่พ่อเป็นอังกฤษคือมิสเตอร์บรัดเล่ย์รอยด์ใช้นามสกุลบิดา....

คนสมัยก่อนเคยเห็นหน้าค่าตาท่านผู้หญิงผู้นี้อยู่พักใหญ่ช่วงเปลี่ยนแผ่นดินครั้งหลังสุดท่านยังไม่ตายมีชีวิตอยู่ราวสักเจ็ดสิบปีแล้วในตอนนั้น

....

ช่วงเวลากลางวันจะเห็นลูกจ้างที่ยกของบ้างกระดาษบ้างเรียงพิมพ์ซึ่งส่วนใหญ่เป็นหน้าตาประสมอีหรอบคือลูกหลานท่านอ่านออกได้บ้างนิดหน่อยพอสมควรแก่การทำงานไม่มีวุฒิ

นอกนั้นเจ็กหางเปียวนรอบหัวนั่งพุ้ยข้าวสวยบ้างข้าวต้มบ้างกับข้าวก็ไข่ต้มไข่เค็มผักกาดดองไชโป้วถั่วคั่วพวกแกกินได้หมดนั่งกินเอร็ดอร่อยลูกหลานเองก็ร่วมวงตรงนั้นไม่ได้ต่างกินเสร็จพอเสียงหวูดดังต้องรีบกระวีกระวาดไม่งั้นโดนพวกที่คอยคุมงานใช้ไม้กระบองตีหลังไหล่เจ็บระบมเป็นแนวแดงแต่จำใจอดทนชาวบ้านพลอยเรียกบริเวณบ้านพักคนงานของโรงพิมพ์ว่าเรือนครัวทาสตามสภาพการณ์ที่เห็นจะๆทุกวัน