BESTandBEAUTYโฉมงามกับเจ้าชายอสูร

เปรี้ยง!!!ในวันที่ในตกพายุซัดกระหน่ำได้มีเรือสำเภาลำหนึ่งลอยเคว้งอยู่กลางมหาสมุทรท่ามกลางพายุฝนและคลื่นลมที่สาดซัดแรงขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ลูกเรือพยายามช่วยกันดึงใบเรือเพื่อบังคับไห้มันไปถึงยังจุดหมายไห้ได้...แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะไม่อยากไห้พวกเขาไปถึง เปรี้ยง!!!ฟ้าผ่าเสียงกึกก้องผ่าลงมายังเสาเรือทำไห้ไม่สามารถควบคุมทิศทางเรือได้แต่ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ...ตูม!!!คลื่นขนาดมหึมาที่ได้สาดเข้ามาจมเรือจมเรือลำนั้นและลูกเรือทั้งหมด......
หากอยากรู้ว่าเวลานี้ใครโชคร้ายที่สุดในโลก ก็คงไม่พ้นตะกูลโทมัส ตะกูลเก่าเเก่ที่คอยดูเเลเรือสำเภาที่ใช้ขนส่งสินค้าของอาณาจักรแต่ณ เวลานี้มันได้อัปปางลงท่ามกลางมหาสมุทรที่มืดมิดทางการจึงได้มีคำสั่งไห้ยึดทรัพย์สมบัติของตะกูลโทมัสทั้งหมด                                                           “กรี๊ด!!แกอย่ามาแตะต้องกระจกบานนั้นรู้มั้ยว่ามันแพงแค่ไหน!”พี่สาวของฉันตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยวเมื่อมีคนจะมาเอาของๆเธอไป ฉันหลีกทางไห้คนของทางการที่มาช่วยกันยกของเพื่อนำไปตีค่าเป็นเงินรวมถึงคฤหาสถ์หลังนี้ด้วย..  เฮ้อ!ฉันเดินไปที่สวนหลังคฤหาสถ์ที่ซึ่งเป็นสุสานของแม่ฉันและเป็นที่ๆพ่อของฉันชอบไปมากที่สุดเมื่อเขามีเรื่องทุกข์ใจ...ฉันเห็นพ่อยืนอยู่ตรงหน้าหลุมฝังศพของและมองที่รูปหน้าศพของแม่ด้วยแววตาที่ฉันไม่ชอบ...แววตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาและความเสียใจฉันเดินเข้าไปไกล้ๆพ่อ“ขอโทษนะที่รัก...ที่ผมรักษาบ้านของเราไว้ไม่ได้”พ่อฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาก่อนที่น้ำตาหยดแรกจะไหลรินลงมา...นานเเล้วสินะ ที่ฉันไม่ได้เห็นผู้ชายคนนี้ร้องไห้ตั้งแต่ตอนที่แม่จากเราไปเขาพยายามเข้มแข็งเพื่อที่จะได้ดูแลฉันกับพี่...ฉันเดินเข้าไปหาพ่อกอดที่แขนพ่อไว้พลางกอดปลอบพ่อว่าไม่เป็นไรทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ฉันบอกลาแม่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะพาพ่อขึ้นรถม้าที่จะพาเราไปส่งที่บ้านไหม่ของเรา...เฮ้อหวังว่าพี่สาวทั้งสองของฉันจะอยู่ได้นะ