S3.Re-สอร์ท ทวงแค้น

...ภาพ เริ่มย้อนกลับไปหลังจากที่หญิงนิรนามนั้นพบว่าบางสิ่งตัวเองหายไป เธอลุกขึ้นจากที่นอนด้วยสภาพที่มึนงง เธอลูบที่ห้อง บางสิ่งที่เธอรักมันไม่อยู่แล้ว เธอตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ใครมาทำอะไรกับฉัน เธอรีบลุกขึ้นด้วยอาการที่เดินเอียงไปมา วิงเวียนหัว เธอตั้งสติแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ โทรไปหาแฟนของเธอ เสียงดัง ตื๊ด ๆ  ๆ  ๆ ไม่มีใครรับสาย เธอพูดขึ้นมา อยู่ไหนเนี้ย เธอตัดสินใจเดินมาเปิดประตู แล้วออกมาจากห้อง404 ที่เธออยู่ เดินไปสักพักพอจะถึงบันไดลงข้างล่าง ชายฉกรรจ์2คนเดินมาพบเข้าแล้วพูดว่า มึงจะไปไหน เธอตกใจเพราะจำได้ว่า2คนนี้คือคนที่จับเธอมา เธอวิ่งหนีขึ้นไปที่ดาดฟ้า ของ รีสอร์ท พร้อมทั้งปิดประตูดาดฟ้า พร้อมทั้งตะโกนเรียกหาคนช่วย

...ช่วยด้วยๆ ๆ มีใครอยู่มั่ง เสียงเหมือนอะไรกระแทกประตู ดัง ตุ๊บ ๆ ๆ จนประตูค่อยๆหลุดออก ชายฉกรรจ์ทั้ง2 พูดมาว่า มึงจะไปไหนหนีไม่พ้นหรอก พร้อมทั้งวิ่งเข้ามาจะจับเธออีกครั้ง ทันไดนั้น ปรากฏ ร่ายชายคนหนึ่งฉันจ้องมองไปยังเขาพร้อมทั้งร้องตะโกนว่า ช่วยด้วยๆ ๆ ชายคนนั้นรีบตะโกนออกมา พวกมึงจะทำอะไรผู้หญิงคนนั้น แล้วรีบวิ่งเข้ามาขวาง ชายคนนั้นคือพี่ชายแท้ๆหรือเป็นลูกชายคนโตของท่านประธานนั่นเอง ฉันแอบอยู่หลังของเขามือเกาะที่แขนเขาไว้ เขาก็พูดว่า

...ไม่มีอะไรต้องกลัว เธอใจชื้นขึ้นมาบ้างแต่ บางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ชายคนนั้นหันไปพูดกับชายฉกรรจ์ทั้ง 2 ว่า พวกมึง 2 คนพอแล้ว เสียงตอบกลับมา คับ นาย เธอเหลือบขึ้นมองหน้าพร้อมทั้งกระโดดออกห่างทันที แล้วพูดว่า "พี่ทำอะไรกับหนู ทำไมทำแบบนี้"

...ก็เพราะพวกมึงนั่นแหละ ที่บังคับกู ทำไมหรอฉันถาม ''เพราะมึงมีลูกกับ ไอ้น้องชายกูนั่นแหละ เลยทำให้กูไม่ได้ รีสอร์ทแห่งนี้ สิ่งที่กูวางไว้ทั้งหมดพังก็เพราะพวกมึง กูเห็นว่าน้องกูรักมึงมากนะ เลยทำแค่นี้ แต่มึงกับตื่นมาเห็นพวกกู และจำพวกกูได้ เห็นทีกูคงจะปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว''

...อย่าทำหนูเลยนะค่ะ อยากเอาอะไรก็เอาไปเลยสิ หนูไม่ได้หวังอะไรทั้งนั้นนะ ''มันสายไปแล้วละ'' ชายคนนั้นพูด พร้อมทั้งหยิบถุงบางอย่างออกมาจากกางเกง ''มึงเห็นอะไรมั้ย'' ในนี้มีอะไร ''เพราะมึงมันไม่เจียมงัยละ กูถึงทำแบบนี้'' ...เธอมองที่ถุงแดงๆมีก้อนเนื้อชิ้นเล็กๆเธอรู้เลยว่าเป็นของเธอ เธอร้องตะโกนออกมา มึง เอาของกูมานะ ไอ้สัตว์(ขออภัยถ้าหยาบไป)มึงมันเลวจริงๆ

...''ช่วยไม่ได้นะ มึงมันมาขัดความเจริญกูเอง'' หลังจากนั้นชายคนนั้นก็ตรงปรี่มาเล่นงานเธอโดยมี ชายฉกรรจ์ทั้ง2ยืน ขวางทางออกเอาไว้ เธอหนีมาจนสุดของของดาดฟ้าหน้าตาบวมปูดจากการถูกทุบตี

...เธอหันมาวิงวอนขอชีวิต อย่าทำอะไรหนูเลยนะ ''มึงไม่ต้องมาพูด'' พร้อมทั้งผลักเธอลงมาจากดาดฟ้า ทันทีที่เธอโดนผลักมือเธอไขว่คว้าสิ่งยึดเกาะเพื่อไม่ให้หล่นเธอคว้าอะไรบางอย่างมาได้คล้ายๆพวงกุญแจแต่มันไม่แข็งแรงพอที่จะรั้งเธอไว้ ร่างเธอร่วงหล่นลงมาจากชั้น5ดาดฟ้าของรีสอร์ท ร่างกระแทกพื้นทะเล เสียงน้ำสาดกระเซ็น พุ่งขึ้นตามแรงกระแทก ร่างเธอแน่นิ่งก่อนค่อยๆจมลงใต้ทะเล

...''พวกมึงไปกบดานที่ต่างจังหวัดก่อน มีอะไรกูจะติดต่อไปเอง'' ครับนาย ชายฉกรรจ์ทั้ง2ตอบกลับมาพร้อมทั้งรีบวิ่งหายไปในทันที

...พวกมึง กูจะจองเวรพวกมึง ไม่ว่าอย่างงัย เพราะมึง เพราะมึง เอาของของกูไป ก่อนร่างเธอจะหมดสติ และจมหายไปในทะเล

...ทันทีที่เสร็จธุระ ลูกชายคนเล็กของท่านประธานรีบกลับมาหาเธอในทันที แต่พอมาถึงหน้ารีสอร์ทกับพบเหตุการณ์บางอย่าง มีคนบอกว่ามีโดนดาดฟ้ารีสอร์ท เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก พร้อมทั้งรีบขึ้นไปหาเธอที่รออยู่ที่ห้อง404 พอขึ้นไปถึง พบกับคราบเลือดและข้าวของหลายอย่างกระจัดกระจาย พอดีพี่ชายมาถึงด้วยสีหน้าตื่น พูดว่า มาพอดีเลย เกิดเหตุแฟนของน้องโดนทำร้าย ตอนนีไม่รู้อยู่ไหน 'เฮ้ยจริงหรอพี่ แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน' ''พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มีคนบอกว่าเห็นเหมือนคนตกจากดาดฟ้าลงไปที่ทะเล'' . . .แต่เรื่องนี้คงต้องปิดไว้เป็นความลับก่อนนะ เพราะส่งผลกับชื่อเสียงของรีสอร์ทอย่างมาก ชายคนนั้นรีบวิ่งตรงไปยังดาดฟ้ารีสอร์ท มองไปจนทั่ว ไร้ซึ่งร่องรอย เห็นเพียงพื้นทะเลที่แสนว่างเปล่า เขานั่งคุกเข่า พร้อมพูด'เกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไร' ...''ใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะช่วยอีกแรง'' ..'รบกวนพี่ด้วยนะ' 'ไม่เป็นไรน้องพี่''พร้อมทั้งหันหลังแล้วยิ้มเบาๆกับแผนการที่เขาได้กระทำ.....

...2วันผ่านไปอย่างไรร่องลอย ชายคนน้องออกตามหาทุกๆที่บนเกาะแต่ไม่พบแม้แต่ร่องรอย ห้องถูกสั่งห้ามให้ใครเข้าไม่ว่ากรณีไดๆทั้งสิ้น

...จนถึงคืนวันที่3 วันที่ฝนตกหนักลมกรรโชกแรง เธอกลับมาด้วยความเคียดแค้นชิงชัง เงาดำทมึน ดวงตาขาวโพลน ยืนบนพื้นทะเลที่แสนมืดมิด ผมยาวสยายตามลม ดวงตาเพ่งมองจ้องทำลายล้างทุกๆสิ่งที่ทำกับเธอไว้ คลื่นลมแปรปรวน เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าสลับกันเป็นช่วงๆ เธอขึ้นมาบนชายฝั่ง แต่ไม่อาจเข้าไปในตัวรีสอร์ทได้ เพราะว่า ภายในเวลา3วันที่ผ่านมา ได้มีการทำอาคมเพื่อป้องกัน รีสอร์ทเอาไว้ ด้วยความแค้นที่สะสมขึ้นเรื่อยๆแต่ไม่สามารถแก้แค้นได้ เธอทำได้แค่ยืนจ้องมองอยู่กลางทะเล วันแล้ววันเล่า.....เพราะบางสิ่งที่เป็นของเธออยู่ในนั้นเช่นกัน

...วูบ ฉัน ลืมตาขึ้น ฉันนั่งลงร้องไห้ เพื่อนๆรุมถามมึงเป็นอะไร ฉันตอบเพื่อนไปว่า กูรู้แล้วว่ะว่าเกิดอะไรขึ้น พร้อมทั้งเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆฟัง เฮ้ยหมายความว่าอย่างงัยว่ะ ที่เข้ามาไม่ได้ แล้วเหตุการณ์ตายอย่างปริศนา ของท่านประธาน กับ กรรมการรีสอร์ทละ มันเริ่มไม่ชอบมาพากลขึ้นเรื่อยๆแล้วสิว่ะแบบนี้ ยัยยดัมมี่ กับยัยแหม่มพูดขึ้น ''เออว่ะ'' รู้ตัวแต่ไม่มีหลักฐานก็เท่านั้นแหละ ฉันพูดต่อ จริงๆแล้วเรื่องทั้งหมดเป็นอย่างงัยกันแน่ว่ะเนี้ย คนอื่นถามกลับมา. . . ถ้างั้น  เอางี้ 'ฉันจะช่วยแก แต่แกต้องช่วยฉันด้วย เข้าใจมั้ย' ...