T1.Three day 3วันกับการลืมเธอ

...ตอนนี้ก็เริ่มบ่ายแล้ว ผมยังขลุกตัวอยู่ในบ้าน ไม่อยากรับรู้สิ่งได ในหัวมันตื้อไปหมด ผมอยู่กับความเงียบ และ ความสับสน กับความคิดที่ว่า ผมเคยมีความหมายกับเธอบ้างมั้ย กับเวลาสามปีที่ผ่านมา เธอแค่อยู่ไปวันๆเพื่อรอวันนี้ หรือเธอรอวันนี้วันที่เขาเข้ามา เธอเคยรักผมมั้ย ที่เราอยู่กันมาเพื่ออะไร

  หัวใจฉัน มันเต้นถี่               ทุกๆที ที่นึก ถึงวันนั้น

วันที่เธอ บอกว่า จะจากกัน      เพราะว่าเขาคนนั้น มันสำคัญ กับเธอ

  แล้วเวลา ที่ผ่านมา              ฉันมีค่า บ้างไหม

ทุกๆวินาที 3ปี ที่ผ่านไป           ฉันเป็นตัวอะไร ในสาย ตาของเธอ

...เฮ้อทีวีดูให้หายเครียดคงจะดี แล้วผมก็เดินไปเปิดทีวี พร้อมทั้งหยิบรีโมทมากด ผมมองเห็นของหลายสิ่งวางอยู่ตรงนั้น "นั่นมันซีรี่ย์เกาหลีมากมายที่วางเรียงราย ซีดีเพลงโปรดมากมายที่เธอชอบฟัง และรูปของเราที่แปะไว้ตรงฝาพนัง ผมค่อยๆลอกมันออกมาอย่างระวังเก็บไว้ที่อุ้มมือ"
พร้อมมอง "ห่วงนะรู้มั้ย" แต่มันไม่ควรอยู่ตรงนี้ เพราะตรงนี้มันไม่มีเธออีกแล้ว

   ความทรงจำ ที่มากมาย          ทำไมมัน ทำร้ายฉัน ขนาดนี้

ได้มั้ย ได้โปรด กลับมาอีกที        มาทำร้าย คนๆนี้ ให้มันตาย

...ไม่ว่าจะขยับไปไหน จะทำอะไร ภาพมันยังติดตา ทำอย่างงัยก็ไม่ยอมหลุด เมื่อไรมันจะหยุดได้สักทีนะ ผมนั่งกอดเข่าเอามือทั้ง สองข้างมาวางกุมหัวเข่าไว้ พร้อมพูดว่า "ทำไม ทำไม และ ทำไม" เธอไม่อยู่ ไม่มีเธอ มีแค่ฉัน กับคืนวันที่เดียวดาย "ผู้ชายอย่างผม คงต้องทนให้ไหว แค่ตอนนี้มันยังยอมรับไม่ได้ ว่าฉันเป็นควายที่สุดท้ายไม่ต้องการ"

...เพลงช้าที่เปิดฟัง วันนี้มันเศร้ากว่าทุกครั้ง ทั้งที่เป็นเพลงที่ได้ฟังบ่อยๆ แต่วันนี้มันทิ่มแทงความรู้สึกและเจ็บปวดกว่าทุกที เพิ่งเข้าใจว่าเพลงช้ามันมีความหมายมากมายขนาดนั้นก็วันนี้ วันที่เธอจากไป

  มันมี ความหมายอะไร          เพราะสุดท้าย เธอก็จาก

พูดอะไร มากมาย ให้ลำบาก   พูดเรื่องยากๆ คงไม่ลำบาก ถ้าคนมันจะไป

  แล้วฉัน ต้องฟังอะไร            เพราะเธอ ไม่สนใจ มันสักนิด

อยากจะไป ไช่มั้ย ที่เธอคิด     คนที่ผิด มันเลยเป็น ฉันคนเดียว

...เรื่องของเรามันจบลงแล้ว มันจบลงไปแล้ว แต่มันยังไม่ผ่านไป มันยังวนเวียนอยู่รอบๆตัวผม มันยังแฝงตัวอยู่ ทุกๆซอกมุม ตรงนี้ ตรงนั้น ตรงไหนๆ มันยังมีเเต่เธอ เมื่อไรมันจะผ่านช่วงเวลานี้สักที ทุกนาทีตอนนี้ มันทรมาน ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว เมื่อไรจะผ่านไปสักที ทำไม ทำไม และ ทำไม

...ผมนั่งอยู่นานจนเริ่มค่ำ ผมเดินออกมานั่งตรงระเบียง ตรงชานบ้านผมแหงนมองขึ้นฟ้า คืนนี้ไม่มีแม้แต่ดวงดาว ท้องฟ้ามันมืดมิดดับสนิท มีแต่เมฆหมอกมาบดบัง ไร้ซึ่งแสงจันทร์เล็ดลอดออกมาให้เห็น

มีแต่ผมที่นั่งอยู่ ที่ข้างๆมันว่าง มันว่างเปล่า ไม่มีแม้เงาให้เห็น เธอจะรู้บ้างมั้ยตอนนี้ผมเป็นอย่างไร

เจ็บแค่ไหน และปวดร้าวเพียงได

  วันนี้ คงทำ ได้แค่นี้             แค่นึกสิ่งที่ เธอได้ ทำเอาไว้

พรุ่งนี้ ไม่รู้ เป็นอย่างไร         แค่วันนี้ รับไม่ไหว ผ่านไป ไม่ได้สักที

  แล้วคืนนี้ จะหลับมั้ย           กับบางสิ่ง ที่หายไป ตรงหน้า

เธอไม่อยู่ เหลือไว้ แค่คำลา   กับคราบน้ำตา ของฉัน เพียงคนเดียว

ทำไม ทำไม และทำไม