In To Die

"ความตาย ความ ตาย ความตาย ที่ไม่สิ้นสุดจะจบลงเมือไหร่" เสียงเรียกจากหลังหูในยามวิการจากห้องส่วนตัวที่เธอพักอยู่ในตึกชั้น3ที่ไม่มีใครแน่นอนเวลานี้ มันดังมาจากหลังหูทำให้เธอหันไปด้วยความกังวลใจ "นั้นใครนะ" เวย์ถามอย่างสั่นกล้วละตกใจ ป๊อก ป๊อก ป๊อก! "เปิดประตูสิ ละฉันจะตอบคำถามเธอเอง"เสียงชวนสยองนั้นอยู่หลังประตูบ้านนี้แค่นั้นเอง "แต่จงจำไวเมือใดที่ เปิดประตูคำตอบจะไม่ปล่อยเธอกลับมาง่ายๆแน่นอน"เวย์ ตั้งสติละคิดว่ามันอาจจะเปึนการแกล้งเล่นของเพื่อนเธอ "ไม่ตลกนะ" ฟั๊บ** เวย์จับลูกบิดเปิดประตู พลั๊กๆ สวบๆ ตูม//// มีเลือดละไส้มากมายที่หลังไหลออกจากประตูน้ำเลือดละ เครื่องในมนุษย์แขนขา แม้งแต่ลูกตา อวัยวะ และทุกสิ่งหลอมรวมกันปนเปไปหมด "กรี๊ดดดดดดดดด" เวย์สั่นจนเหมือนคนไม่มีสติบนกองเลือดและเครื่องในเหล่านั้นมือ เล็กๆไร้หนังหุ้มมือและเล็บที่แตกดำแห้งผาดยืดออกมาจากมุมมืดละ มีหัวมนุษย์ยืดออกมาใบหน้าไม่หนังเลยไม่มีไรละใบหน้าก็เงยมาจ้องตา กะเวย์แบบประชั้นชิดลูกตากลมโตสีขาวตาดำออกแดงๆ "คำตอบกำลังจะมา" สิ้นเสียงร้องเวย์ตื่นมาพร้อมเสียงนาฬิกาปลุก ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ... เวย์สั่น "นี้ฉันฝันนรกอะไร" เวย์อาบน้ำแต่อตัวเดินออกจากหอพักเธอเดินไปสั่งข้าวละเครื่องตามปกติ เมือคืนน่ากล้วชิบ อาจเพราะหมกหมุนกะคำตอบ มากจนเกินไป ก็อย่างนี้ครั้งก่อนฝันว่า จมลงก้นทะเลเพราะคิดแต่ว่าก้นทะเลมีไร "ฮ่าๆ" เวย์หัวเราะเบาๆกะตัวเอง ฉันนี้น่าสงสารจริงๆ "เวย์เป็นไงบาง" เสียงหญิงเล็กออกน่ารักทักมาจากด้านหลังเวย์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอคือ เมย์ เพื่อนที่ดูจะสนิทกะเวย์ที่สุด เธอสูงพอตัวละมีรูปร่างหน้าตาดีชนิดที่ใครๆก็ชอบเธอ เธอเป็นคนผิว2สี หน้าตาคมเข้ม "เอามาแล้วเรอะ คิดว่าจะไม่ได้เจอสะแล้ว"เวย์เอยๆ เหมือน เคย "ตลกละ ทำยังมะวานไม่เจอกันละไง"เวย์เหมือนไม่เข้าใจ"ไงอะไร" หมายถึง ผู้ชายที่ตามแก่เมือวันก่อนไง" เวย์มองหน้าเมย์"ไม่เอาหรอก ฉันไม่ชอบอะ พวกผู้ชายเข้ามาหาเราส่วนใหญ่ก็หวังแต่แบบนั้นไม่อยากเปิดใจไรตอนนี้" เมย์มองยิ้มเหมือนรู้อยู่แล้ว "ฉันก็ว่าละ รีบกินเถอะเดียวเข้าเรียนสายนะ " เวย์ คิดในใจ ถ้ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมละ ยายนี้ "ว่าไงเวย์" นี้กะจะไม่ให้เข้าปากสักคำเลยใชไหม พวกนี้ เสียงผู้ชายทักมาจากด้านหลัง ไมค์แฟนเมย์นั้นเขาเป็นผู้ชายมีถานะสูง174และเป็นพวกชอบอวดนั้นนี้ ตัวขี้อวดมาละ รีบกินข้าวก่อนมันพูดดีกว่า "นี้ใจคอจะไม่ทักกันเลยเรอะ" เมย์มองไมค์ "ฮ่า" ไมค์หัวเราะ "หัวเราะไร" เมย์ถาม "อย่าพึงรมเสียสิ" ไมค์พูด เหมือนจะรู้ "ป่าวนิถามเฉยๆ" เมย์บอกไป "ก่อนที่จะเกิดสงครามฉันไปก่อนละ" เวย์เดินไปจ่ายตังละออกไปอย่างไว "เห็นไหมโดนทิ้งเลย" เมย์ลุกตามไป "ฉันสิโดนทิ้ง" ไมค์ทิ้งท้าย ในระหว่างทางเดินนั้นเองเวย์ก็ได้ยินเสียงบางอย่าง เวย์~ เวย์~ จากด้านหลังเวย์หันมองอย่างไวเวย์ขนลุกขึ้นมาแบบไม่ได้ตั้งใจละคิดว่าอาจจะหูแว้วไปเอง "เวย์" สิ้นเสียงเรียกมือวางบนไหล เมย์ที่ตามมากะไมค์เรียกอย่างเป็นห่วง"เป็นไรไหม" เวย์เงียบละมองหน้าเมย์"ไม่มีไรหรอก ไปเข้าห้องกันเถอะ" ระหว่างที่อยู่ในห้องเวย์ก็รู้สึกไม่ดีเอามากๆ อาจจะเป็นเพราะ ฝันเมือคืนก็เป็นได้ที่กวนใจเธออยู่ ไม่ทันไรฟ้าก็เริ่มมืดถึงเวลาเลิกเรียนทุกคนพากันกลับบ้านกลับหอ ในระหว่างนั้นมีคนขายของตามพื้นทางเดินทางกลับหอของเวย์ มีของแกะสลักสร้อยและของแปลกๆมากมาย "แม่หนู รู้ไหม ว่าคำตอบกำลังจะมา" เวย์หยุดชะงัก ไปชัวนึง กวาดสายตาไปรอบมองเห็นยายคนนึงบนเก้าอี้ตัวเล็ก "คำตอบที่ว่า..." เวย์ยังพูดไม่จบยายก็พูดแทรกมาว่า "คำตอบที่ หนูต้องการไง มีคนได้ยินและเข้าใจหนู เขาต้องการจะให้คำตอบกะหนู รับนี้ไหวนะ" ยายเอาปากกาให้เวย์มา "หนูจำไวนะ ถ้ามันถามไรให้ตอบไป แต่ ถ้ามันถามว่า เข้าใจมันไหม ห้ามเอยปากเด็จขาด และเมือถึงเวลาเอาปากกานี้เขียนลงบนมือถึงชื่อที่มันต้องการ " เวย์มึนงง และไม่รู้คิดอะไร "และชื่อพวกนั้นคืออะไร" สายที่โศรกเศร้ามองมาที่เวย์อย่างกังวล "ชื่อของคนที่จะมากะหนู เดียวยายขอตัว ก่อนนะ ใน2-3วันนี้ถ้าหนูต้องผ่านไปให้ได้นะ " ยายหอบของละเดินจากไป เวย์ยืนมองอย่าสงสัยเอามากๆ ความฝันนั้นไม่ใชความจริง คำตอบนั้นคืออะไร ฝุบ***~ หลังอาบน้ำเวย์ล้มตัวนอนบนที่นอน ป๊อก ป๊อก ป๊อก ~ ดังจากประตู
"ถึง เวลา แล้ว ละ" เสียงรอดออกจากประตูมันไม่ใชความฝัน ความจริงนี้โหดร้ายเหลือเกิน
เวย์ลืมตาตื่นอย่างไว "ฝันงั้นหรอ" เวย์มองไปทางนาฬิกา 13:56 โชคดีนะที่วันเสาร์ เวย์ล้มตัวนอนลงไป ก๊อก ก๊อก "นั้นใคร" เวย์ถามอย่างสงสัย "เราเอง มิ๊น" เวย์รุกไปเปิดห้อง "เข้ามา สิ" เวย์ยิ้ม ละเชิญมิ้นเข้ามาข้างใน มิ้นเป็นตัวเล็กพอๆกะเวย์เธออยู่ใกล้ๆหอเวย์ละสมัยก่อนสนิทกะเวย์มากตอนมัธยมทำให้ มิ๊นชอบแวะมาหามาปรึกษา เวย์บ่อยๆ "ไงวันนี้ ไง" เวย์ถามอย่างเคย "ฉันกะแฟนเลิกกันแล้วละ" เวย์ทำหน้าเสียใจละเป็นห่วงมิ๊นอย่างมาก "ฉันจะไม่ถามว่าทำไม หรอก เป็นไงบางละ" มิ๊นมองไปที่เวย์อย่างสงสัย "เวย์ เธออยากได้คำตอบใชไหม คำถามของเธอ "มิ๊นเสียงสั่นละแปลกไป โต๊ะเริ่มสั่นละ เวย์ตกใจละหันมองรอบตัวละ มิ๊นก็พรวดมาจับไหล่เวย์ละ กรี๊ดร้องออกมา "คำตอบแรก ของการ ตายยยย" หน้ามิ้นเริ่มเหียวเละละลายตาทะลักหลนลงบนตักเวย์ "กรี๊ดดดดดดดดดด " ไม่ไหวแล้วไม่ไหวแล้ว ...ทุกอย่างดำมืด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด .. "เฮือ..ก" เวย์ลุกจากเตียงส่งเสียงเหมือนคนจมน้ำเสื้อกรามเวย์เปียกไปด้วยเหงือของเธอ เวย์เหมือนเหนือยมากล้มตัวลงบนเตียงหันไปมองนาฬิกาแบบสิ้นหวัง10:44 เวย์หลับตาละทำใจสักพัก เธอกวาดสายตาไปทั้วห้องเธอรีบ มองไปทางโต๊ะที่เธอนัง คุยกะมิ้นในฝัน ละเวย์ก็ร้องให้ออกมา มันเจ็บปวดเหลือดเกิน ตรงโต๊ะมีรอย ขีดสีดำสั้นๆ ในฝันตอนเธอคุยกะมิ้นเธอจับปากกาของคุณยายไวในมือละระหว่างดิ้นรนก็ได้เป็นรอยนี้มันทำให้เวย์ รู้ตัวว่า ต่อจากนี้ความเลวร้ายมันคงจะทวีคูณมากขึ้นไปอีก เวย์รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะออกไปหามิ๊นเพื่อดูว่าทุกอย่างปกติ เวย์เดินออก และล็อคกุญแจห้องหันไปทางลงบันได เมย์เดินขึ้นมาจากบันได ละเข้ามากอด เวย์ "เวย์ เวย์ มิ๊นตายแล้ว" เวย์นิ่งละ น้ำตาก็ไหลออกมา เวย์ตั้งสติ "อะไร ไม่จริง มิ๊นเป็นอะไร" เมย์มองหน้าเวย์ "เธอผูกคอตายนะสิ"  
 
คือผมเขียนจะจบละครับ แต่ผมขอแก้คำผิด เช็คให้มันเรียบร้อยก่อน ที่เอาลงคือเช็คไปรอบละครับละครับ ขอบคุณทุกคนครับ