S1.The lastdream ฝันสุดท้าย
6.3
เขียนโดย ๑กัสจัง๑
วันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.36 น.
12 ตอน
4 วิจารณ์
16.14K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
5) ที่หน้าประตู
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ***ในแสงแดดจ้า ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่ง แต่คราวนี้ผมเห็นหน้าชายคนนั้นอย่างชัดเจน นี่แขนผม มือผมกำลังเอื้อมไปข้างหน้า มีหน้ากากอันนึง เปื้อนคราบแดงๆ ใช่แล้วหน้ากากผมจะเอามาใสเซอร์ไพร์น้องเบล พร้อมทั้งดอกกุกลาบสีขาวช่อใหญ่ที่นำมาเป็นของขวัญ เลอะไปด้วยหยดน้ำสีแดงๆ***
...ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แต่ทำไมผมไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับเลย.แล้วผมก็พูดบางอย่าง
ที่เหมือนพูดมาแล้วหลายต่อหลายรอบ..ใช่แล้ว "แค่นิดเดียว อีกก้าวเดียวเท่านั้น"...
***เบลเดินออกมาหน้ามหาลัย เห็นคนมากมายกำลังมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ คิดในใจ สงสัยที่แม่ยัยแอนบอกละมั๊งว่ามีอุบัติเหตุ เธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในกลุ่มคนที่กำลังมุงดูอยู่ จนถึงจุดเกิดเหตุ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง นองตามพื้นเป็นบริเวณกว้าง เธอรีบโทรหาพี่เอลของเธอในทันทีพร้อมบ่นในใจ สงสัยอยู่แถวๆนี้ คงจะมามุงดู เดี๋ยวเหอะๆแม่จะซัดให้อ่วมเลย เบลโทรไปในทันที ขณะนั้นเองได้มีเสียงดังขึ้นอยู่ไม่ใกลจากบริเวณนั้นเท่าไรนัก เธอเดินไปตามเสียงที่ได้ยิน พร้อมบ่นในใจ เจอละน่าดู เหอๆ เบลเดินมาเรื่อยๆจนถึงที่อยู่ของเสียงนั้น
...สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเธอคือ ร่างของชายคนหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่ด้วยความสงสัยจึงเดินเข้าไปหาชายคนนั้นพร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกรอบแล้วกดโทรออก ในใจหวังแค่ว่าเสียงคงมาจากที่อื่น แต่แล้ว ตื๊ด..ตื๊ด..ตื๊ด ดังขึ้นบริเวณชายที่นอนจมกองเลือดอยู่ด้านหน้า
ด้วยความสงสัยเบลจึงเดินเข้าไปหาชายคนนั้นตามเสียงที่ได้ยิน พร้อมทั้งนำมือไปควานหาโทรศัพท์ที่ได้ยิน สิ่งที่ปรกฏต่อหน้าเธอคือหลายสายที่ไม่ได้รับ รวมถึงข้อความข้อความนึงที่เขียนว่า
"อยู่ไหนแล้วรีบมาเลยนะ อย่าให้บ่นนะ" !!!!!!!!
...ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แต่ทำไมผมไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับเลย.แล้วผมก็พูดบางอย่าง
ที่เหมือนพูดมาแล้วหลายต่อหลายรอบ..ใช่แล้ว "แค่นิดเดียว อีกก้าวเดียวเท่านั้น"...
***เบลเดินออกมาหน้ามหาลัย เห็นคนมากมายกำลังมุงดูอะไรบางอย่างอยู่ คิดในใจ สงสัยที่แม่ยัยแอนบอกละมั๊งว่ามีอุบัติเหตุ เธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในกลุ่มคนที่กำลังมุงดูอยู่ จนถึงจุดเกิดเหตุ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง นองตามพื้นเป็นบริเวณกว้าง เธอรีบโทรหาพี่เอลของเธอในทันทีพร้อมบ่นในใจ สงสัยอยู่แถวๆนี้ คงจะมามุงดู เดี๋ยวเหอะๆแม่จะซัดให้อ่วมเลย เบลโทรไปในทันที ขณะนั้นเองได้มีเสียงดังขึ้นอยู่ไม่ใกลจากบริเวณนั้นเท่าไรนัก เธอเดินไปตามเสียงที่ได้ยิน พร้อมบ่นในใจ เจอละน่าดู เหอๆ เบลเดินมาเรื่อยๆจนถึงที่อยู่ของเสียงนั้น
...สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเธอคือ ร่างของชายคนหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่ด้วยความสงสัยจึงเดินเข้าไปหาชายคนนั้นพร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกรอบแล้วกดโทรออก ในใจหวังแค่ว่าเสียงคงมาจากที่อื่น แต่แล้ว ตื๊ด..ตื๊ด..ตื๊ด ดังขึ้นบริเวณชายที่นอนจมกองเลือดอยู่ด้านหน้า
ด้วยความสงสัยเบลจึงเดินเข้าไปหาชายคนนั้นตามเสียงที่ได้ยิน พร้อมทั้งนำมือไปควานหาโทรศัพท์ที่ได้ยิน สิ่งที่ปรกฏต่อหน้าเธอคือหลายสายที่ไม่ได้รับ รวมถึงข้อความข้อความนึงที่เขียนว่า
"อยู่ไหนแล้วรีบมาเลยนะ อย่าให้บ่นนะ" !!!!!!!!
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ